Ένας ιδιοκτήτης pet-shop στην Αυστρία, είχε αναρτήσει μια πινακίδα έξω από τη κατάστημα του, που έγραφε:
ΔΙΑΤΙΘΕΝΤΑΙ ΚΟΥΤΑΒΙΑ.
Ένα μικρό αγόρι είδε την πινακίδα και μπήκε στο κατάστημα ρωτώντας:
"Πόσα χρήματα θέλετε για να μου δώσετε ένα κουτάβι";
Ο ιδιοκτήτης απάντησε πως κόστιζαν από 30 έως 50 δολάρια.
Ο μικρός, βγάζοντας ελάχιστα χρήματα από την τσέπη του είπε:
" Δυστυχώς έχω μόνο 2 δολάρια, μπορώ τουλάχιστον να χαζέψω λίγο τα κουτάβια";
Ο ιδιοκτήτης χαμογέλασε και σφύριξε δυνατά.
Μια σκυλίτσα μπήκε στο δωμάτιο, ακολουθούμενη από 5 κουταβάκια.
Το ένα από αυτά κούτσαινε, με αποτέλεσμα να μείνει λίγο πιο πίσω από τα άλλα κουταβάκια.
Τότε ο μικρός ρώτησε: "Τι έχει αυτό το κουτάβι και κουτσαίνει";
Ο ιδιοκτήτης του εξήγησε πως το κουταβάκι είχε γεννηθεί με πρόβλημα στο γοφό
και πως θα έμενε έτσι σε όλη του τη ζωή.
Ο μικρός ενθουσιασμένος είπε στον μαγαζάτορα:
"θέλω να το αγοράσω" του φώναξε αποφασιστικά.
Ο άντρας γέλασε και του είπε:
"Όχι, δεν νομίζω να θέλεις ένα τέτοιο κουτσό κουτάβι.
Αλλά αν επιμένεις μπορώ να σου το χαρίσω"...
Ο μικρός ήταν περήφανος και του είπε ότι θα προτιμούσε να αγοράσει το κουτάβι
έστω και με ευκολίες και θα έκανε τα αδύνατα δυνατά να ξεπληρώσει το χρέος του
στον ιδιοκτήτη του pet shop, δίνοντας ένα ποσό κάθε μήνα. Ο άντρας γέλασε ξανά και είπε:
" το κουτάβι αυτό είναι άχρηστο, πραγματικά δεν σου χρειάζεται,
ποτέ δεν θα μπορέσει να τρέξει και να παίξει μαζί σου όπως τα άλλα σκυλιά...".
Τότε ο μικρός σήκωσε το μπατζάκι από το παντελόνι του και άφησε να ξεπροβάλλει
το αριστερό του πόδι, το οποίο υποστηριζόταν από ένα μεταλλικό σίδερο.
"Όπως βλέπετε, ούτε και εγώ θα μπορέσω να τρέξω και να παίξω μαζί του...
επομένως το κουτάβι θα έχει κάποιον που το καταλαβαίνει...".
Ο άντρας δάγκωνε τώρα τα χείλη του μην ξέροντας τι να πει.
Δακρυσμένος, προσπάθησε να χαμογελάσει και είπε:
"εύχομαι... όλα τα κουτάβια να βρουν κάποτε ένα ιδιοκτήτη σαν κι εσένα"...
Στην ζωή δεν μετράει το ποιος είσαι αλλά το αν κάποιος σε αγαπά,
σε δέχεται και σε εκτιμά γι' αυτό που είσαι χωρίς όρους.
το βρήκα σήμερα το πρωί στο mail box μου και ένιωσα την ανάγκη να το μοιραστώ μαζί σας ετσι γιατί πολλές φορές
δεν σκεφτόμασται και κρίνουμε και κατακρίνουμε χωρίς να υπολογίσουμε τις συνέπειες
Δεν μετράει το πως είσαι και ποιός είσαι αλλά αν αγαπάς και σ αγαπάνε
13 σχόλια:
Καλημέρα κάρμα μου...
ήρθα να πώ μια καλημέρα και πάλι κλαίω...απαπαπα...
Έλεος!
Πόσο συγκίνηση χωράει μια μέρα???
Φιλια
μια γλυκιά ιστορία συνόδεψε την επίσκεψή μου εδώ... μετά από αρκετό καιρό...
καλό μας μήνα καλό μου κορίτσι
πράγματι είναι όμορφο να σ'αγαπούν & να σου το λένε & να το λες & να το δείχνεις & να αγωνίζεσαι γι' αυτό & να το βιώνεις
και κυρίως να γίνουμε κι άλλο καλύτεροι... κι άλλο...
όταν υπάρχει θέληση, υπάρχουν και τα περιθώρια βελτίωσης
σε φιλώ ... καλό μας καινούργιο μήνα!
Δεν μετράει το πως είσαι και ποιός είσαι αλλά αν αγαπάς και σ αγαπάνε..Δέν νομίζω να χρειάζεται κάτι άλλο..Καλησπέρα και καλό μήνα.
"the greatest thing you ll ever learn is to love and be loved in return"
ετσι ακριβως...με συγκινησε το ποστ σου..με γλυκανε...
με μια πικρογλυκη γλυκα σαν σοκολατα υγειας παρεα με πυκραμυγδαλο...
στην υγεια σου!
περασα να σου πω καλο μηνα κι ενα ομορφο σαββατοκυριακο να εχεις : ))
Kαλησπέρα, πολύ γλυκιά συγκινητική ιστορία!!Βοηθά τη σκέψη για βαθύτερα διδάγματα. Χάρηκα που σε γνώρισα!Bye.
Αχ.. μου το είχαν στείλει κι εμένα.. και το έχω εύκολο το κλάμα τελευταία..:):)
Την καληνύχτα μου:):)
Μεγάλη αλήθεια... Και όταν τον βρεις κάνεις ότι μπορείς για να τον κρατήσεις κοντά σου για πάντα...
fevis
μακάρι όλοι μας να είμαστε άξιοι να τον κρατήσουμε παντωτινά δικό μας
την καλησπέρα μου(πια)
koulpa
εγώ να δεις πόσο εύκολο το χω
την καλησπέρα μου
ειμαι που είμαι γρια και ευσυγκίνητη έγραψες και αυτό που έγραψες....
υγ μόνο η ακράτια μου λείπει...
μαθηματα ζωης.........
poly omorfo
kali evdomada
Μπραβο Αρτεμις!!!
Καταπληκτικη αναρτηση!!!
Ελπιζω να παρουμε ολοι το μηνυμα και να μη μεινουμε μονο στα λογια και να συγκινουμαστε καθε φορα που ακουμε τετοιες ιστοριες αντι να νιωθουμε ενοχοι!
Μπραβο Μπραβο Μπραβο !!!!!!!
Δημοσίευση σχολίου