..............

"Όλα έχουν κάποιο λόγο ύπαρξης" το τελευταίο καιρό το ακούω συχνά και έχω μπει στη διαδικασία να σκέφτομαι σε οτι μου συμβαίνει γιαποιό λόγο μπορεί να μου συμβαίνει και δεν σας κρύβω οτι αρκετές φορές εχω βγάλει κάποιο νόημα όμως ....

Η βδομάδα μου δεν ξεκίνησε καθόλου καλά.Δευτέρα πρωι χτυπαέι το τηλ και ο πατέρας μου με τρεμμάμενη φωνή μου λεει οτι ο επι 50 χρόνια κολλητός του σήμερα μας άφησε χρόνους και μαζί με τους χρόνους άφησε πίσω του και ενα 12 χρονο κοριτσάκι που του είχε παθολογική αδυναμία.Εκτός όμως από τη κόρη του παθολογική αδυναμία του είχα και εγω βλέπετε τόσα χρόνια παρέα με τους γονείς μου τον ένιωθα δεύτερο πατέρα μου.

Στη κηδεία δεν κατάφερα να παω(δυστυχώς λόγω δουλειάς)αλλά πήγα μετά στο σπίτι και ενιωσα τραγικά. Όλοι η κλασική παρέα μόνο που έλειπε εκείνος αλλά τον αναφέραμε όλοι συνέχεια σαν να θέλαμε να δείξουμε οτι δεν θα τον ξεχάσουμε ποτε.Περίεργη ατμόσφαιρα. Μπορεί να μην κλέγαμε αλλά είχαμε όλοι μια βαθυά θλίψη (και αυτό ήταν χειρότερο)

Ένιωσα πολλά και πρωτόγνωρα συναισθήματα...

Και σαν να μην έφτανα όλα αυτά σήμερα πάλι πρωι πρωι πριν καλά καλά βέλω καφέ χτυπάει κινητό και σταθερό ταυτόχρονα και με ψάχνουν να μου ανακοινώσουν οτι "έφυγε" η μαμά ενος πολύ καλού φίλου μου(52 χρονών) μετά από πολλά χειρουργία αφήνοντας και αυτή πίσω της ενα παιδί διαλυμένο....

Και επανέρχομαι στην αρχική μου παρατήρηση "Τι λόγω ύπαρξης μπορεί να έχει ένα τέτοιο γεγονός"????
Δεν είμαι από τους ανθρώπους που λενε αλί σ΄αυτόν που πάει(πιστεύω οτι πάει κάπου πολύ καλύτερα από εδώ)
Είμαι από αυτούς που λένε αλι σ΄αυτόν που μένει πίσω...

Δεν είχα σκοπό να σας ψυχοπλακώσω αλλά συγχωρέστε με είχα ανάγκη να το βγάλω από μέσα μου βλέπετε το καλοκαίρι που μας πέρασε πήγαινα από κηδεία σε μνημόσυνο και από σαράντα σε κηδεία.

Δεν αντέχω άλλο να βλέπω τον εαυτό μου με μαύρα με θλίβουν(είναι ο 4 που χάνουμε μέσα σε 3 μήνες)

Ζητώ και πάλι συγνώμη και την αμέριστη κατανόηση σας και καλό ταξίδι σε όλες τις ψυχές που φεύγουν από κοντά μας!