Παρασκευή απόγευμα και καθώς παλεύω να μαζέψω το κορμί μου απο τη παραλία σκέψεις περίεργες περνούν απο το μυαλό μου(γρρρρρ γιατί δεν το έβγαλα από τη πρίζα φευγοντας να μην σκέφτεται μέσα στη ζέστη?)
20.00 μμ Είμαι ήδη στο αμάξι και παίρνω το δρόμο της επιστροφής.μουσική στο φούλ και μυαλό σε άλλο κόσμο.Άλλο ένα καλοκαίρι πέρασε και έφυγε τόσο γρήγορα όσο ήρθε.Σκέψεις τρελές.Πως πέρναγα τα ανέμελα καλοκαίρι πιο μικρή οι καλοκαιρινοί έρωτες και το ηλιοκαμένο κορμί που φέτος ισα ισα που πρόλαβε να πάθει μερικά εγκαύματα τίποτα παραπάνω. Χρόνια αγνά και ανέμελα.
Και τώρα......?
Ποιός σε περιμένει πίσω?Ένα άδειο σπίτι και ένα άδειο γραφείο.Ερημιά μοναξιά
Τίποτα σημαντικό να σε κρατάει "εδω".Οι ώρες της επιστροφής κυλάνε αργά βασανιστηκά σαν να μην θέλουν ούτε και αυτές να κάνουν τη δουλειά τους.
Στο απέναντι ρεύμα οι τελευταίοι που φεύγουν.Αυτοκίνητα φορτωμένα και με βαλίτσες και με κόσμο.Γελάνε τραγουδάν όλοι μαζί δυνατά.
Και τώρα τι........?
23.00μμ φορτωμένη μέχρι το κεφάλι(βλέπεις επέστρεψα μόνη) προσπαθώ να ανέβω τις σκάλες(στο ασανσέρ δε χώραγα) βρίζοντας τη τύχη μου.Κλειδί διστακτικά στη πόρτα και το επόμενο βήμα απελπισία ένα σπίτι που σου θυμίζει πόσο καιρο έλειπες και όσο και αν δεν θες αν το καταλάβεις οτι γύρισες όλα εκεί μεσα στο θυμίζουν με ττο χειρότερο τρόπο.Σκόνη,ζέστη δύο βαλίτσες άπλυτα και ένα σωρό ξεραμένες γλάστρες στο μπαλκόνι.
Κάτι δεν με κρατάει εδώ.Μπάνιο και πάλι έξω όσο πιο μακρυά γίνεται......
Οι επόμενες ώρες με βρίσκουν με ενα ποτό στο χέρι και με μάτια βουρκωμένα να κοιτουν τη θάλασσα....Αυτές οι πρώτες μέρες της επιστροφής είναι πάντα μοναχικές και μελαγχολικές.
Ζευγάρια αγκαλιά στη παραλία(γρρρ δεν μπορουν να πάνε σε άλλο πλανήτη να μην τους βλέπω?ε?)το φεγγάρι αγκαλιάζει τη θάλασσα και εγώ μόνη πάνω στα βράχια να πετάω στη θάλασσα ό,τι με πονά.Σχέσεις κατεστραμένες λάθη αμέτρητα κομμάτια του εαυτού μου που δεν μου χρειάζονται πια.Τα ακουμπαώ δειλά δειλά πάνω στο κύμα.
Και τώρα τι......?
Πως ξεφεύγεις από τις σκέψεις που σε παίρνουν από πίσω όπου και αν πας?
Επιστροφή στην άχαρη πραγματικότητα?Όχι δεν θέλω μ αρέσει ο ροζ πλανήτης μου όπου όλα είναι ονειρικά πλασμένα και όπως ακριβώς τα ονειρευόμουν σαν παιδι.Δεν μ αρέσει αυτός ο άχαρος μαύρος πλανήτης που μου επιβάλουν να ζω.
Και τωρα τι.....?
