Αποφάσισα να γράψω δεύτερη φορά σήμερα γιατί γίνομαι χειρότερα μόνο και μόνο που βλέπω την προηγούμενη ανάρτηση.Η ψυχολογία μου είναι πολύ μαύρη το τελευταίο καιρό και αποφάσισα οτι δεν μπορώ να κάνω τίποτα για να την αλλάξω.
Όλοι μας περνάμε διάφορες φάσεις στη ζωη μας και καλές και άσχημες.Τις καλές προσπαθούμε να τις ρουφήξουμε μέχρι τέλους ενω τις άσχημες προσπαθούμε να τις προσπεράσουμε όσο πιο ανώδυνα γίνεται.Και εκεί είναι το λάθος μας, πρέπει και αυτές τις μέρες να τις ζήσουμε μέχρι τέλους και να τις ρουφήξουμε.
Νιώθω πολύ περίεργα σαν να βρίσκομαι σε ενα σταθμό και να περιμένω το τρένο με άγνωστο προορισμό.Μόλις όμως περνάει από μπροστά μου δεν μπαίνω μέσα γιατί φοβάμαι δεν ξερω που πάει και ετσι αποφασίζω να περιμένω το επό μενο.Τελικά είμαι ακόμα στο σταθμό και δεν αποφασίζω να μπω σε ενα απο όλα αυτά τα τρένα που περνάνε.
Έτσι πήρα την απόφαση να πάρω τη βαλίτσα μου και να γυρίσω πίσω.Θ ακλειστώ στο καβούκι μου και θα προσπαθήσω αν γιατρέψω τις πληγές μου και οχι να ανοίξω καινούργιες.Θα μείνω μόνη θα κλάψω θ αβρίσω θα φωνάξω θα κοιμάμαι πολύ για να μην σκέφτομαι θα γελάω με τα χάλια μου μα πάνω από όλα θα τα βρω με τον εαυτό μου.Θα πενθήσω μια αγάπη που δεν ξέρω καν αν τελείωσε καλά καλά δεν ξέρω πότε και αν υπήρξε ποτέ.
Θα ψάξω να βρω τα γιατί θα ρίξω ευθύνες σε μένα μα και στους άλλους θα δω ταινίες απο αυτές που ο έρωτας κερδίζει στο τέλος για να πάρω κουράγιο.Και θα προσπαθήσω να κλείσω τη πόρτα που δεν κατάφερα καλά καλά να ανοίξω.
Πρώτα όμως θα βρω το τρόπο να σου μιλήσω και να σου πω όσα εχω μ έσα μου μόνο ετσι θα ησυχάσω μόνο ετσι θα καταφέρω να ηρεμίσω τη καρδιά μου από αυτό έχει επιλέξει ως τελευταί απροσπάθεια και μετα ναι θα προσπαθήσω να σε ξεπεράσω να σε ξεχάσω δεν μπορώ αλλά σίγουρα υπάρχει τρόπος να σε προσπεράσω.
Τώρα και εγω θα ζήσω.....!
