Δεν είναι πως δεν έκανα
ούτε πως δεν αξίζω
ούτε και πως τα λάθη μου
δεν τα αναγνωρίζω
Δεν είναι πως δεν πόνεσα
ούτε πως δεν πονάω
είναι που ότι μου 'κλεψες
πίσω δεν σ' το ζητάω

Αυτά παθαίνει μάτια μου
όποιος πολύ αγαπάει
πετάει μέσα στα σύννεφα
στη γη παραπατάει

Δεν είναι πως δε νοιάζομαι
ούτε πως δε με καίει
ούτε και πως δεν ξέρω πια
για όλα αυτά τι φταίει

Δεν είναι πως δεν άντεξα
ούτε πως δεν αντέχω
λίγα εσύ μου ζήτησες
σου 'δωσα ότι έχω

Αυτά παθαίνει μάτια μου
όποιος πολύ αγαπάει
πετάει μέσα στα σύννεφα
στη γη παραπατάει

Στην παγωνιά χωρίς παλτό
Κοιτάζω πώς να βολευτώ
Με το παλιό σακάκι
Και να σκεφτείς πως μέχρι χτες
Μου είχες πόρτες ανοιχτές

Με αγκαλιές και τζάκι
Μα όπως λες, εσύ τι φταις
Αν βρέθηκα στο κρύο
Εσύ το μόνο που έκανες
Ήταν να πεις αντίο

Εγώ που κάθε μια βραδιά
Δε χρειαζόμουνα κλειδιά
Για να ’ρθω να πλαγιάσω
Τώρα περνάω βιαστικά
Με σηκωμένο το γιακά
Για να μην ξεπαγιάσω


Φθινοπώριασε κι άκουσα
το στερνό τ' αντίο σου
φθινοπώριασε κι έκλεισα
το πικρό βιβλίο σου

Σε τραγούδησα
σα μιαν απέραντη αμμουδιά
σα μια ροδιάχωρίς κλαδιά.

Σε τραγούδησα
σα μια μεγάλη ακρογιαλιά
σα μια φωλιάχωρίς πουλιά.

Φθινόπώριασε κι έσβησε
το ξανθό σου το αστέρι φθινοπώριασε
κι έγινε βορινό πια τ' αγέρι.

Να μπορούσα στα σύννεφα

να 'χα εγώ βενζινάδικο

στο κενό να κινδύνευα

για τ' αστέρι μου τ' άδικο.

Οι καρδιές παλιοσίδερα

σ' ένα σώμα κατάδικο.

Φέρτε μου ποτήρια

και σπάστε το γυαλί

Κόφτε το φιλίνα πίνω να γελώ.

Που όλα τα χατίρια

μου τ' άργησες πολύ

κι έφυγα η τρελή

ψηλά στον ουρανό.

Να λησμονήσω μπορεί

στον κόσμο πάλι να φτάνω

Είμαι φορτίο βαρύ

για τον καιρό τον τσιγγάνο.

Φωτιές καρδιές παλιοσίδερα

κι ένας Θεός πάνω απ' τ' άδικο

Άσε με εμένα στα σύννεφα

σ' ένα παλιό βενζινάδικο.

Να μπορούσα στα σύννεφα

την ψυχή μου ν' ανέβαζα

Μ' αστραπές τα γαλήνευα

Τα παράπονα που έβαζα

Στο μυαλό μου κι αρχίναγα

Κι απ' την λύπη διασκέδαζα.

update:αφιερωμενο στην talisker

Τί σου έκανα για πες μου

και σκοτώνεις τις χαρές μου

άδικα,άδικα

Αν δε βγεις απ' την ψυχή μου

απ' τη σκέψη,απ' τη ζωή μου

χάθηκα,χάθηκα

Άσε με να βρω τον εαυτό μου

στο παραμύθι,στο όνειρό μου

άσε με στον κόσμο τον δικό μου

μη με γυρίζεις στο θάνατό μου

ΛΑΙΚΗ ΩΡΑ...

Μη με κοιτάς με μάτια που κλαίνε
Μη με φιλάς με χείλη που καίνε
Μη μου μιλάς με λόγια θλιμμένα
Μη μου ζητάς να φύγω από σένα.
Δεν πρέπει, δεν πρέπει
Δεν πρέπει να σβήσει
Ο δικός μας ο δεσμός
Κι ας είναι, κι ας είναι
Κι ας είναι, κι ας είναι
Έρωτας αμαρτωλός.
Μη με κοιτάς με μάτια που κλαίνε
Μη με φιλάς με χείλη που καίνε
Και μην ακούς τους άλλους τι λένε
Αφού εμείς μονάχα δε φταίμε.
Δεν πρέπει, δεν πρέπει
Δεν πρέπει να σβήσει
Ο δικός μας ο δεσμός
Κι ας είναι, κι ας είναι
Κι ας είναι κι ας είναι
Έρωτας αμαρτωλός.

Η μεγαλύτερη η αμαρτία μου
είν' η αγάπη μου που σου 'χω.
Όταν σ' αγγίζω, εγώ νομίζω
ότι φορώ κλεμμένο ρούχο.
Δεν υπάρχει ευτυχία που
να κόβεται στα τρία,
στην περίπτωσή μας όμως,
δεν υπάρχει άλλος δρόμος.
Φιλιά δανείζομαι,
φιλιά γλυκόπικρα
κι αγάπη από ξένη τσέπη
.Και υποφέρω,
γιατί το ξέρωνα σ' αγαπάω
πως δεν πρέπει.



Θα κάνω ότι μου αρέσει
τελικά.
Θα κάνω ότι κατεβάσει το
μυαλό μου.
Και δεν θ' ακούω αυτά που
τάχα φιλικά,
με συμβουλεύουν συνεχώςγια το καλό μου.
Δεν θ' ακούω πια κανένα,και περισσότερο εσένα,
πού 'χεις κάνει τη ζωή μουσυμφορά.
Και θα κάνω το δικό μου,
μόνο για τον εαυτό μου.
Για τις πράξεις μου δεν δίνωαναφορά,
θα κάνω ότι μου αρέσει τελικά
Θ' ακολουθήσω όποιον δρόμοθέλω εγώ.
Όπου την πάνε την καρδιάτα βήματα μου.
Μα κι αν ακόμα σ' αδιέξοδοβρεθώ,ξέρω πως θά'ναι από σφάλματαδικά μου.



Αν κάνω άτακτη ζωή
δεν θα σε βάλω για κριτή,
γιατί δεν έχειςτο δικαίωμα αυτό.
Ήμουν στην άκρη του γκρεμού
μα συ ξενύχταγες αλλού
όταν ζητούσα
κάποιο χέρι να πιαστώ.
Αν κάνω άτακτη ζωή,
δικός μου είναι λογαριασμός.
Πάψε να με κατηγορείς,
για ‘μένα άξιος κριτήςείναι μονάχα ο Θεός.
Αν κάνω άτακτη ζωή,
δικός μου είναι λογαριασμός.
Πέρασε βλέπεις ο καιρός
που ΄σουν ο άντρας ο σκληρόςκαι
με ξεχνούσεςπότε εδώ και πότε εκεί.
Έκανα πέτρα την καρδιά
μα όπου βρεθώ κτίζω φωλιά
κι αυτό το λεςπως είναι άτακτη ζωή.
Αν κάνω άτακτη ζωή,δικός μου είναι λογαριασμός.
Πάψε να με κατηγορείς,για ‘μένα άξιος κριτής
είναι μονάχα ο Θεός.
Αν κάνω άτακτη ζωή,δικός μου είναι λογαριασμός.



Βρέχει φωτιά στη στράτα μου
φωτιά που μ' έχει κάψει
για τα φτωχά τα νιάτα μουκανένας δε θα κλάψει
Η ζωή, η ζωή εδώ τελειώνει
σβήνει το καντήλι μουκι η ψυχή,
η ψυχή σαν χελιδόνιφεύγει απ' τα χείλη μου
Κύμα πικρό στην πλώρη μουκαι τα πανιά σκισμένα
ούτε αδελφός αγόρι μουδε νοιάστηκε για σένα
Η ζωή, η ζωή εδώ τελειώνεισβήνει το καντήλι μου
κι η ψυχή, η ψυχή σαν χελιδόνιφεύγει απ' τα χείλη μου








συνεχιζεται...