Εχθές το απόγευμα κατευθείαν μετά τη δουλειά είχα όρεξη για ταινία στο σινεμά.Άλλωστε οι καθημερινές και κυρίως οι Πέμπτες είναι οι καλύτερες μέρες για σινεμαδάκι.
Ενθουσιάστηκα με την Τζούλι & Τζούλια. Μία ρωμαντική κομεντί της εποχής μας αλλά και κάποιας άλλης εποχής ταυτόχρονα.
Δεν ξέρω γιατί αλλά έκλαψα πολύ(άκυρο για την συγκεκριμένη ταινία) έκλαψα γιατί κατάλαβα οτι κάτι μου λείπει και μένα όπως ακριβώς και της πρωταγωνίστριας.Συνέχεια αφήνω τα πάντα μισά.Με ότι καταπιάνομαι δεν καταφέρνω να το τελειώσω ποτέ.
Βαριέμαι εύκολα και αυτό με κάνει να μην φέρνω σε πέρας τίποτα.Βαριέμαι καταστάσεις, ανθρώπους, πράγματα γενικά πλήτω πολύ μα πολύ εύκολα.Βέβαι όσο περίεργο και αν ακούγεται είμαι άνθρωπος της συνήηθειας, δηλαδή άμα βολευτώ κάτι και μ αρέσει πολύ δεν το αλλάζω με τίποτα.

Έτσι κατέληξα στο συμπέρασμα οτι πρέπει να βρω κάτι να ασχοληθώ που να με ξετρελάνει και να μην το παπρατήσω στα μισά.

Κάθε πρόταση δεκτή...Βοηθήστεεεεεεεεεεεεεε