ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ
ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ
ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ !!!
Τρίτη 22 Δεκεμβρίου 2009
Κυριακή 13 Δεκεμβρίου 2009
ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΑΝΑΜΠΕΛΑ ΚΟΥΡΑΓΙΟ
Σιγά μην μου πήγαιναν εμένα τα πράγματα μια φορά καλά.
Με δυο λόγια τα νέα μου γιατί δεν προλαβαίνω με τίποτα.
Το καινούργιο σπίτι είναι σε άθλια κατάσταση τελικά και φάνηκε στις πρώτες δυο βδομάδες.
Τα υδραυλικά του είναι σε άθλια κατάσταση και από την υγρασία οι τοίχοι στάζουν νερό η κατάσταση είναι απελπιστική και ο ιδιοκτήτης στο κόσμο του.
Όπως καταλαβαίνεις η λύση είναι μια και απόφαση πάρθηκε ομόφωνη.ΜΕΤΑΚΟΜΙΖΟΥΜΕ ξανά.
Πάλι από την αρχή και αυτή τη φορά με τα διπλά πράγματα γιατί βλέπεις σαν καταναλωτικά παιδιά που είμαστε αγοράσαμε και εμείς τα πραγματάκια μας.
Το θέμα είναι οτι η κατάσταση είναι τόσο σοβαρή που το σπίτι πρέπει να βρεθεί μέχρι το τέλος του μήνα και να γίνει και η μετακόμιση πράγματα το οποίο είναι από δύσκολο έως ακατόρθωτο.Γιατί εγώ άλλο νοίκι δεν δίνω σε αυτή τη τρόγλη.Θα παγώσουν τα κοκαλάκια μας εκει μέσα τις επόμενες μέρες.
Ουφ νιώθω πολύ κουρασμένη ψυχολογικά και απογοητευμένη πολυ.Ενω όλα έδειχναν τέλεια στην αρχή και ήταν δηλαδή ξαφνικά όλα μαύρισαν και σκούριναν.Θα επανέλθω δεν ξέρω πότε θα προλάβω αλλά θα επανέλθω.
Έλα μωρέ στο κάτω κάτω μια μετακόμιση είναι θα την καταφέρουμε όπως και την πρόηγούμενη τι στο καλό δεν μπορεί θα εξαντληθούμε θα περάσουμε μαύρες γιορτές (αυτό το χριστούγεννο δεν με πάει ρε παιδι μου εδω και πολλά χρόνια)αλλά στο τέλος θέλω να πιστεύω οτι θα τα καταφέρουμε.
Το μόνο που σκέφτομαι όλη την ώρα για να παίρνω κουράγιο και δύναμη είναι ότι ΟΛΑ ΓΙΑ ΚΑΛΟ ΓΙΝΟΝΤΑΙ έτσι και αυτή η ταλαιπωρία είναι για καλό μας.Έτσι θέλω να το βλέπω εγω.
Την καλημέρα μου και ψιτ.....ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ φτάνουν...!!!
Με δυο λόγια τα νέα μου γιατί δεν προλαβαίνω με τίποτα.
Το καινούργιο σπίτι είναι σε άθλια κατάσταση τελικά και φάνηκε στις πρώτες δυο βδομάδες.
Τα υδραυλικά του είναι σε άθλια κατάσταση και από την υγρασία οι τοίχοι στάζουν νερό η κατάσταση είναι απελπιστική και ο ιδιοκτήτης στο κόσμο του.
Όπως καταλαβαίνεις η λύση είναι μια και απόφαση πάρθηκε ομόφωνη.ΜΕΤΑΚΟΜΙΖΟΥΜΕ ξανά.
Πάλι από την αρχή και αυτή τη φορά με τα διπλά πράγματα γιατί βλέπεις σαν καταναλωτικά παιδιά που είμαστε αγοράσαμε και εμείς τα πραγματάκια μας.
Το θέμα είναι οτι η κατάσταση είναι τόσο σοβαρή που το σπίτι πρέπει να βρεθεί μέχρι το τέλος του μήνα και να γίνει και η μετακόμιση πράγματα το οποίο είναι από δύσκολο έως ακατόρθωτο.Γιατί εγώ άλλο νοίκι δεν δίνω σε αυτή τη τρόγλη.Θα παγώσουν τα κοκαλάκια μας εκει μέσα τις επόμενες μέρες.
Ουφ νιώθω πολύ κουρασμένη ψυχολογικά και απογοητευμένη πολυ.Ενω όλα έδειχναν τέλεια στην αρχή και ήταν δηλαδή ξαφνικά όλα μαύρισαν και σκούριναν.Θα επανέλθω δεν ξέρω πότε θα προλάβω αλλά θα επανέλθω.
Έλα μωρέ στο κάτω κάτω μια μετακόμιση είναι θα την καταφέρουμε όπως και την πρόηγούμενη τι στο καλό δεν μπορεί θα εξαντληθούμε θα περάσουμε μαύρες γιορτές (αυτό το χριστούγεννο δεν με πάει ρε παιδι μου εδω και πολλά χρόνια)αλλά στο τέλος θέλω να πιστεύω οτι θα τα καταφέρουμε.
Το μόνο που σκέφτομαι όλη την ώρα για να παίρνω κουράγιο και δύναμη είναι ότι ΟΛΑ ΓΙΑ ΚΑΛΟ ΓΙΝΟΝΤΑΙ έτσι και αυτή η ταλαιπωρία είναι για καλό μας.Έτσι θέλω να το βλέπω εγω.
Την καλημέρα μου και ψιτ.....ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ φτάνουν...!!!
Τρίτη 8 Δεκεμβρίου 2009
I AM BACK...BABY
Επιτέλους όλα γυρίζουν σιγά σιγά στους κανονικούς τους ρυθμούς.
Η βδομάδα που πέρασε ήταν πολύ δύσκολη και πολύ κουραστική(κυρίως ψυχολογικά).Η μετακόμιση ξεκίνησε την Παρασκευή το μεσημέρι και έμεινε στη μέση λίγες ώρες μετά.
Χτυπούσε το τηλέφωνο μου και δεν του έδινα καμία σημασία καθώτι εγώ εκείνη την ώρα κρατούσα την άκρη ενός καναπέ πολλώωωωωων κιλών όταν αξιώθηκα να το σηκώσω τα νεα ήταν άσχημα.Να μην σου λέω πολλά όμως ένα συγγενικό μου πρόσωπο και πολύ πολυ αγαπημένο ηταν στα όρια του......να δει τα ραδίκια ανάποδα που λέμε.Έτσι την έβγαλα στο νοσοκομείο μέχρι την άλλη μέρα το πρωί άυπνη κουρασμένη πεινασμένη και γενικά ένα μαύρο χάλι.Ευτυχώς σήμερα που μιλάμε όλοι και όλα έχουν ηρεμήσε.
Το σπίτι έχει τελειώσει και του λείπουν μόνο κάτι μικρά μερεμέτια όπως κάτι ράφια δο καρφάκια εδω και δυο παραπέρα.Η κούραση των τελευταίων ημερών μου κληροδότησε μια ωραιότατη βροχοπνευμονία και μια ακόμα ωραιότερη αφωνία 15 ημερών.
Θα επανέλθω με αναλυτικά τα γεγονότα της μετακόμισης και φωτογραφικό υλικό
Η βδομάδα που πέρασε ήταν πολύ δύσκολη και πολύ κουραστική(κυρίως ψυχολογικά).Η μετακόμιση ξεκίνησε την Παρασκευή το μεσημέρι και έμεινε στη μέση λίγες ώρες μετά.
Χτυπούσε το τηλέφωνο μου και δεν του έδινα καμία σημασία καθώτι εγώ εκείνη την ώρα κρατούσα την άκρη ενός καναπέ πολλώωωωωων κιλών όταν αξιώθηκα να το σηκώσω τα νεα ήταν άσχημα.Να μην σου λέω πολλά όμως ένα συγγενικό μου πρόσωπο και πολύ πολυ αγαπημένο ηταν στα όρια του......να δει τα ραδίκια ανάποδα που λέμε.Έτσι την έβγαλα στο νοσοκομείο μέχρι την άλλη μέρα το πρωί άυπνη κουρασμένη πεινασμένη και γενικά ένα μαύρο χάλι.Ευτυχώς σήμερα που μιλάμε όλοι και όλα έχουν ηρεμήσε.
Το σπίτι έχει τελειώσει και του λείπουν μόνο κάτι μικρά μερεμέτια όπως κάτι ράφια δο καρφάκια εδω και δυο παραπέρα.Η κούραση των τελευταίων ημερών μου κληροδότησε μια ωραιότατη βροχοπνευμονία και μια ακόμα ωραιότερη αφωνία 15 ημερών.
Θα επανέλθω με αναλυτικά τα γεγονότα της μετακόμισης και φωτογραφικό υλικό
Τρίτη 24 Νοεμβρίου 2009
ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ 63
Και ναι επιτέλους είναι γεγονός. Το σπίτι βρέθηκε και είναι απλά ΤΕΛΕΙΟ. Και ξεκινάμε δειλά δειλά το νέο αυτό ξεκίνημα. Το έχω ήδη σκεφτεί στο μυαλό μου. Ξέρω που θα βάλω το κάθε τι,έχω υπολογίσει και την παραμικρή λεπτομέρεια(στο μυαλό μου μόνο) γιατί αν θα μου βγούν όπως τα έχω σκεφτεί δεν ξέρω. Δέν είναι κάτι τεράστιο αλλά είναι ότι ακριβώς είχα φανταστεί,μικρό και ζεστό αλλά συγχρόνως και αρκετά ευρύχωρο.
Μία μονοκατοικία με μεγάλο κήπο σε ήσυχη γειτονιά(λίγο απομονωμένη αλλά οκ τι να κάνουμε).Με πολλά χρώματα. Μέσα είναι σχεδόν όλη πέτρινη και η επιλογή των χρωμάτων είναι όσο πιο πολύ και πιο έντονο χρώμα μπορούσαμε να σκεφτούμε(οχι οχι δεν την κάνανμε "κιτς" όπως φοβόταν ο καλός μου)
Η κούραση αυτών των ημερών είναι τεράστια και φυσικά μέχρι και την κυριακή που ολοκληρώνονται οι μεταφοραί μετακομίσεις "Ο ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΑΣ"(να μας προτιμήσετε είμαστε καλοί και πρακτικοί και κυρίως πολύ προσεχτικοί) αναμένεται να μην υπάρχει ίχνος από εμάς μέσα στις γιορτές.
Διότι η εν λόγω γραφούσα(εγω ντε) είναι μια κόμμισα με 500 ζευγάρια παπούτσια και φυσικά τα αντίστοιχα ρούχα και τσάντες.Με άπειρααααααααα νεσεσέρ και 2 βιβιλιοθήκες βιβλία.Και αυτά είναι μόνο τα απολύτως προσωπικά αντικείμενα. Να μην μιλήσω για τα άπειρα πετσετο-κουβερτο-σεντονο-μαλακίες που μαζεύει εδώ και πολλά χρόνια.Ναι γιατί εγώ οτι βρω που να μου αρέσει το παίρνω σε όλα τα χρώματα και μεγέθη(έτσι για να υπάρχουν).
Φυσικά αυτό το έρμο το σπίτι δεν υπολογιζόταν να χωρέσει εμένα μέσα και τώρα τρέχουμε αν βρούμε ιδέες και λύσεις(οχι το περιοδικό καλέ) πρακτικές για να χωρέσουν τα πράγματα μου.
Ναι και καλά σκέφτεσαι εσύ τώρα: "καλά αυτόν τον έρμο των άνθρωπο που θα τον χωρέσει" μα το θέμα είναι να χωράω εγω γιατί ευτυχώς σαν προνοητική γυναίκα που είμαι βρήκα άντρα με λίγα πραγματάκια για να μπορώ να κάνω χωριό μαζί του.
Και ναι ο καλός μου δεν μου χαλάει κανένα χατήρι.Και ντουλάπες στο ταβάνι αν του πω αν μου βάλει θα το κάνει και μάλιστα θα βρει και την ιδέα μου καταπληκτική.Ο καλόοοοος μου.
Τρέχω τρέχω και δεν φτάνω και δεν προλαβαίνω.Δύο σπίτια πρέπει να μαζευτούν και να πακεταριστούν και να γίνουν ενα καινούργιο και μικρότερο σπίτι.ΟΥΦ
Ζητούνται άτομα ευχάριστα με κέφι και μπρίο για πραγματοποίηση μετακόμισης και καθαρισμό σπιτιού για τριήμερο γλέντι.
Τρίτη 24/11: Τρέχουμε για τηλέφωνο και internet για παραλαβή μερικής οικοσυσκευής από το κατάστημα.
Τετάρτη 25/11: Παραλαβή κλειδιών και καφέ στο καινούργιο σπίτι(ξέρεις τώρα θα μετράμε που θα μπει το καθε τι θα κοιτάμε θα αλλάζουμε γνώμη και θα αρπαχτούμε κιόλας στο τέλος)
Πέμπτη 26/11: Καθαρισμός στο εσωτερικό και μερική μεταφορά πραγμάτων
Παρασκευή 27/11: Εξωτερικός καθαρισμός και μερική μεταφορά πραγμάτων
Σάββατο 28/11: Γενική και ολική μεταφορά πραγμάτων(ο θεός και η ψυχή μας)
Κυριακή 29/11: Πρώτο ξύπνημα στο καινούργιο σπίτι και οι πρώτοι 300 φίλοι για καφέ και κουβέντα(και καλά για βοήθεια θα έρθουν αλλά ξέρω εγω τη ρεμάλια είναι)
ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΞΕΜΠΕΡΔΕΜΑΤΑ ΕΥΧΟΜΑΙ...
Πέμπτη 19 Νοεμβρίου 2009
Κυριακή 8 Νοεμβρίου 2009
Εχθές το απόγευμα κατευθείαν μετά τη δουλειά είχα όρεξη για ταινία στο σινεμά.Άλλωστε οι καθημερινές και κυρίως οι Πέμπτες είναι οι καλύτερες μέρες για σινεμαδάκι.
Ενθουσιάστηκα με την Τζούλι & Τζούλια. Μία ρωμαντική κομεντί της εποχής μας αλλά και κάποιας άλλης εποχής ταυτόχρονα.
Δεν ξέρω γιατί αλλά έκλαψα πολύ(άκυρο για την συγκεκριμένη ταινία) έκλαψα γιατί κατάλαβα οτι κάτι μου λείπει και μένα όπως ακριβώς και της πρωταγωνίστριας.Συνέχεια αφήνω τα πάντα μισά.Με ότι καταπιάνομαι δεν καταφέρνω να το τελειώσω ποτέ.
Βαριέμαι εύκολα και αυτό με κάνει να μην φέρνω σε πέρας τίποτα.Βαριέμαι καταστάσεις, ανθρώπους, πράγματα γενικά πλήτω πολύ μα πολύ εύκολα.Βέβαι όσο περίεργο και αν ακούγεται είμαι άνθρωπος της συνήηθειας, δηλαδή άμα βολευτώ κάτι και μ αρέσει πολύ δεν το αλλάζω με τίποτα.
Έτσι κατέληξα στο συμπέρασμα οτι πρέπει να βρω κάτι να ασχοληθώ που να με ξετρελάνει και να μην το παπρατήσω στα μισά.
Κάθε πρόταση δεκτή...Βοηθήστεεεεεεεεεεεεεε
Ενθουσιάστηκα με την Τζούλι & Τζούλια. Μία ρωμαντική κομεντί της εποχής μας αλλά και κάποιας άλλης εποχής ταυτόχρονα.
Δεν ξέρω γιατί αλλά έκλαψα πολύ(άκυρο για την συγκεκριμένη ταινία) έκλαψα γιατί κατάλαβα οτι κάτι μου λείπει και μένα όπως ακριβώς και της πρωταγωνίστριας.Συνέχεια αφήνω τα πάντα μισά.Με ότι καταπιάνομαι δεν καταφέρνω να το τελειώσω ποτέ.
Βαριέμαι εύκολα και αυτό με κάνει να μην φέρνω σε πέρας τίποτα.Βαριέμαι καταστάσεις, ανθρώπους, πράγματα γενικά πλήτω πολύ μα πολύ εύκολα.Βέβαι όσο περίεργο και αν ακούγεται είμαι άνθρωπος της συνήηθειας, δηλαδή άμα βολευτώ κάτι και μ αρέσει πολύ δεν το αλλάζω με τίποτα.
Έτσι κατέληξα στο συμπέρασμα οτι πρέπει να βρω κάτι να ασχοληθώ που να με ξετρελάνει και να μην το παπρατήσω στα μισά.
Κάθε πρόταση δεκτή...Βοηθήστεεεεεεεεεεεεεε
Δευτέρα 2 Νοεμβρίου 2009
ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ ! ! !
Πολλοί στο κόσμο έρχονται
μα λίγοι ξεχωρίζουν
κι ειναι αυτοί που στης ζωής
τις μπόρες δε λυγίζουν
Πάντα μου λεγαν τη φωτιά
ποτέ να μην αγγίξω
μα οντέ τη βλέπω δε μπορώ
τα χέρια μου αν κρύψω
Κάποιες στιγμές τα βάσανα
με κάνουν και λυγίζω
θέλω να δείχνω δυνατός
μα στα κρυφά δακρύζω
Αφήνει το και ο δυνατός
το δάκρυ του να τρέχει
καμιά φορά και η δύναμη
τα όρια τση έχει
Κρυφά πενθώ, βαθυά πονώ
βουβό το δάκρυ τρέχει
και η καρδιά τα όνειρα
να θάβει δεν αντέχει
Τρίτη 27 Οκτωβρίου 2009
Ο Κρόνος, Ο Διας και η παρέα τους
Το ερώτημα που με απασχολεί το τελευταίο καιρό είναι αν εγω διαχειρίζομαι τη ζωή μου οι τελικά κάποιος κάπου κινεί τα δικά μου νήματα.
Το τρέξιμο των τελευταίων μηνών δε λέει να σταματήσει.Ο κρόνος πάει έρχεται και φεύγει ακι εγω ακόμα κάνω τον Βέγγο και με πολύ μεγάλη επιτυχία οφείλω να πω.Και όπως κάπου διάβασα έχω χαθεί μέσα στο πανικό και δεν μπορώ και να θυμηθώ από που μπήκα!!!
Τρέξιμο για να βρω σπίτι, άγχος νεύρα και αποτέλεσμα ενα ολοστρόγγυλο και τεράστιο μηδενικό.Τρέχω με τη δουλειά. Πολλά τα προβλήματα που αντιμετωπίζω τους τελευταίους μήνες και ταλανίζομε στο να φύγ η να μείνω. Ζυγίζω ζυγίζω εδω και πολλούυυυυυς μήνες τα υπερ και τα κατά και ακόμα δεν έχω καταφέρει να κάνω το αποτέλεσμα(και μου λεγε η μανα μου να διαβάζω τις εξισώσεις στο σχολείο ντουβάαααααρι εγω).
Η σχέση μου, η οικογένεια που πρέπει να αφήσω πίσω μου, οι οικογένεια του που πρέπει να αντιμετωπίσω(μη με ρωτήσεις γιατί ακόμα δεν έχω καταλάβει) η δουλειά που πρέπει να αποφασίσω, το σπίτι που πρέπει να βρω η δουλειά του καλού μου που πρέπει να του σταθώ γιατί καποιος πρέπει να μείνει όρθιος.Δεν γίνεται να καταρεύσουμε όλοι μαζί ταυτόχρονα(κάποιος πρέπει να κρατήσει τα μπόσικα)
Και ναι κυρίες και κύριοι άμεση αναμετάδοση απο το μέτωπο το έτερον ήμιση μόλις απελήθη....
Δεν περιγράφω άλλο...........
Το τρέξιμο των τελευταίων μηνών δε λέει να σταματήσει.Ο κρόνος πάει έρχεται και φεύγει ακι εγω ακόμα κάνω τον Βέγγο και με πολύ μεγάλη επιτυχία οφείλω να πω.Και όπως κάπου διάβασα έχω χαθεί μέσα στο πανικό και δεν μπορώ και να θυμηθώ από που μπήκα!!!
Τρέξιμο για να βρω σπίτι, άγχος νεύρα και αποτέλεσμα ενα ολοστρόγγυλο και τεράστιο μηδενικό.Τρέχω με τη δουλειά. Πολλά τα προβλήματα που αντιμετωπίζω τους τελευταίους μήνες και ταλανίζομε στο να φύγ η να μείνω. Ζυγίζω ζυγίζω εδω και πολλούυυυυυς μήνες τα υπερ και τα κατά και ακόμα δεν έχω καταφέρει να κάνω το αποτέλεσμα(και μου λεγε η μανα μου να διαβάζω τις εξισώσεις στο σχολείο ντουβάαααααρι εγω).
Η σχέση μου, η οικογένεια που πρέπει να αφήσω πίσω μου, οι οικογένεια του που πρέπει να αντιμετωπίσω(μη με ρωτήσεις γιατί ακόμα δεν έχω καταλάβει) η δουλειά που πρέπει να αποφασίσω, το σπίτι που πρέπει να βρω η δουλειά του καλού μου που πρέπει να του σταθώ γιατί καποιος πρέπει να μείνει όρθιος.Δεν γίνεται να καταρεύσουμε όλοι μαζί ταυτόχρονα(κάποιος πρέπει να κρατήσει τα μπόσικα)
Και ναι κυρίες και κύριοι άμεση αναμετάδοση απο το μέτωπο το έτερον ήμιση μόλις απελήθη....
Δεν περιγράφω άλλο...........
Δευτέρα 19 Οκτωβρίου 2009
Κυριακή 11 Οκτωβρίου 2009
Πέμπτη 8 Οκτωβρίου 2009
ΖΗΤΕΙΤΑΙ ......ΓΚΑΡΣΟΝΙΕΡΑ!!!
Επιτέλους ο κόσμος συνωμότησε και το σύμπαν γύρισε υπέρ μας.
Η τύχη αφού βαρέθηκε να μας προσπερνάει είπε να μας χτυπήσει και μας λίγο τη πόρτα έτσι ίσα ίσα ενα "τακ" για να πάρουμε λίγο τα πάνω μας.
Φοβάμαι να το παραδεχτώ μήπως κάποιος μου κάνει πλάκα.Ναι είναι γεγονός η συμβίωση είναι στην αρχή της και ψάχνει τόπο να φωλιάσει.Η αγάπη δεν έσβησε ποτέ ούτε μια στιγμή πέρασε από βουνά και θάλασσες και όμως έμεινε ζωντανή.Έγινε πιο δυνατή και έμαθε να μην το βάζει κάτω να πολεμά, και τώρα επιτέλους προσμένει τη νίκη της.
Φοβάμαι φιβάμαι μήπως δεν είναι αληθινό και είναι πάλι μια συνωμοσία όμως είχα καιρό να ΖΗΣΩ και αυτή τη φορά θα το χαρώ.
ΖΗΤΕΙΤΕ ΓΚΑΡΣΟΝΙΕΡΑ (όσο πιο μικρή τόσο πιο ζεστή) ΝΑ ΣΤΕΓΑΣΕΙ ΜΙΑ ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ ΜΕ ΠΟΛΥ ΚΟΠΟ ΑΝΤΕΞΕ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΕΡΩΤΑ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΤΟΥ ΣΤΑΘΕΡΑ ΒΗΜΑΤΑ ΣΤΟ ΑΥΡΙΟ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ.
Η τύχη αφού βαρέθηκε να μας προσπερνάει είπε να μας χτυπήσει και μας λίγο τη πόρτα έτσι ίσα ίσα ενα "τακ" για να πάρουμε λίγο τα πάνω μας.
Φοβάμαι να το παραδεχτώ μήπως κάποιος μου κάνει πλάκα.Ναι είναι γεγονός η συμβίωση είναι στην αρχή της και ψάχνει τόπο να φωλιάσει.Η αγάπη δεν έσβησε ποτέ ούτε μια στιγμή πέρασε από βουνά και θάλασσες και όμως έμεινε ζωντανή.Έγινε πιο δυνατή και έμαθε να μην το βάζει κάτω να πολεμά, και τώρα επιτέλους προσμένει τη νίκη της.
Φοβάμαι φιβάμαι μήπως δεν είναι αληθινό και είναι πάλι μια συνωμοσία όμως είχα καιρό να ΖΗΣΩ και αυτή τη φορά θα το χαρώ.
ΖΗΤΕΙΤΕ ΓΚΑΡΣΟΝΙΕΡΑ (όσο πιο μικρή τόσο πιο ζεστή) ΝΑ ΣΤΕΓΑΣΕΙ ΜΙΑ ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ ΜΕ ΠΟΛΥ ΚΟΠΟ ΑΝΤΕΞΕ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΕΡΩΤΑ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΤΟΥ ΣΤΑΘΕΡΑ ΒΗΜΑΤΑ ΣΤΟ ΑΥΡΙΟ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ.
Παρασκευή 2 Οκτωβρίου 2009
ΚΑΘΕ ΠΕΡΥΣΙ ...ΚΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ
(Αυτός ο τίτλος μου θυμίζει κάτι αναδρομές που έκανε παλιά ο Παπαδάκης στο Καλημέρα Ελλάδα (αχ δεν είμαι καλά))
Διάβαζα σήμερα αναρτήσεις περσυνές ακριβώς πριν ενα χρόνο και γέλασα πολύ γέλασα.
Πως ήμουν και τι πίστευα πριν ενα χρόνο(όχι διάβασε αμα ξέρεις πως εξελίχθηκαν τα πράγματα θα καταλάβεις γιατί γελάω)
και εσύ που δεν ξέρεις τι έχει συμβεί θα σου πω οτι από εκει που ένιωσα τη ζεστασιά μια οικογένειας που δεν ήταν δικιά μου μέσα σε λίγους μήνες βίωσα το πιο σκληρό πρόσωπο τους.
Είμαστε μαζί είμαστε καλά κρυβόμαστε πια σαν τα 15χρονα γιατί αυτή η ζεστή οικογένεια σου αγάπη μου δεν μας θέλει μαζί πολεμάει την ευτυχία μας, και εγω είμια πολύ μικρή(λίγη) μπροστά τους .Είμαι άμαθη και δεν μπορώ να πολεμήσω σε αυτό το πόλεμο που έχουν ανοίξει.
Είναι άνιση η μάχη και δεν ξέρω τι να κάνω.Να μείνω ή να φύγω?Έντάξει δεν ξέρω πως να πολεμήσω όμως δεν μπορώ να παραδόσω και τα όπλα έτσι αμαχητή.Να αφήσω κάτω το θησαυρό μου και να φύγω τρέχοντας.Πως μπορώ να αφήσω το θησαυρό μου πως?Έχω πονέσει εχω παλέψει πολυ για να είμαι μαζί με αυτόν που με κάνει να χαμογελάω με αυτόν που με πεδεύει πολύ(σαν γνήσιος αρσενικός) όμως διέκρινα και τώρα πια είμαι σίγουρη, μ΄αγαπάει και αυτόε ίσως πια πιο πολύ και από μενα.
Όμως η υπομονή μου τελειώνει.Θέλω λύσεις σύντομα θέλω να προχωρήσουμε παρακάτω.Θέλω βήματα μπροστά και όχι πίσω.Απεχθάνομαι επίσης την στασιμότητα των καταστάσεων.Δεν μπορώ τα νεύρα μου έχουν βαρέσει κόκκινο και φυσικά όλα αυτά έχουν αντίκτυπο σε ΜΑΣ κατάλαβε το επιτέλους και πάμε παρακάτω.
ΟΥΦ αλήθεια σου λέω εσυ που έρχεσαι και με διαβάζεις(αλήθεια έμεινε κανεις να με διαβάζει???)δεν αντέχω άλλο σου λέω κουράστηκα τα νεύρα μου δεν είναι καλά και κυρίως φοβάμαι πια πολύ φοβάμαι όταν σκάσει η φούσκα και μας πάρουν τα σκάγια.....
Διάβαζα σήμερα αναρτήσεις περσυνές ακριβώς πριν ενα χρόνο και γέλασα πολύ γέλασα.
Πως ήμουν και τι πίστευα πριν ενα χρόνο(όχι διάβασε αμα ξέρεις πως εξελίχθηκαν τα πράγματα θα καταλάβεις γιατί γελάω)
και εσύ που δεν ξέρεις τι έχει συμβεί θα σου πω οτι από εκει που ένιωσα τη ζεστασιά μια οικογένειας που δεν ήταν δικιά μου μέσα σε λίγους μήνες βίωσα το πιο σκληρό πρόσωπο τους.
Είμαστε μαζί είμαστε καλά κρυβόμαστε πια σαν τα 15χρονα γιατί αυτή η ζεστή οικογένεια σου αγάπη μου δεν μας θέλει μαζί πολεμάει την ευτυχία μας, και εγω είμια πολύ μικρή(λίγη) μπροστά τους .Είμαι άμαθη και δεν μπορώ να πολεμήσω σε αυτό το πόλεμο που έχουν ανοίξει.
Είναι άνιση η μάχη και δεν ξέρω τι να κάνω.Να μείνω ή να φύγω?Έντάξει δεν ξέρω πως να πολεμήσω όμως δεν μπορώ να παραδόσω και τα όπλα έτσι αμαχητή.Να αφήσω κάτω το θησαυρό μου και να φύγω τρέχοντας.Πως μπορώ να αφήσω το θησαυρό μου πως?Έχω πονέσει εχω παλέψει πολυ για να είμαι μαζί με αυτόν που με κάνει να χαμογελάω με αυτόν που με πεδεύει πολύ(σαν γνήσιος αρσενικός) όμως διέκρινα και τώρα πια είμαι σίγουρη, μ΄αγαπάει και αυτόε ίσως πια πιο πολύ και από μενα.
Όμως η υπομονή μου τελειώνει.Θέλω λύσεις σύντομα θέλω να προχωρήσουμε παρακάτω.Θέλω βήματα μπροστά και όχι πίσω.Απεχθάνομαι επίσης την στασιμότητα των καταστάσεων.Δεν μπορώ τα νεύρα μου έχουν βαρέσει κόκκινο και φυσικά όλα αυτά έχουν αντίκτυπο σε ΜΑΣ κατάλαβε το επιτέλους και πάμε παρακάτω.
ΟΥΦ αλήθεια σου λέω εσυ που έρχεσαι και με διαβάζεις(αλήθεια έμεινε κανεις να με διαβάζει???)δεν αντέχω άλλο σου λέω κουράστηκα τα νεύρα μου δεν είναι καλά και κυρίως φοβάμαι πια πολύ φοβάμαι όταν σκάσει η φούσκα και μας πάρουν τα σκάγια.....
Τρίτη 29 Σεπτεμβρίου 2009
ΤΑ ΧΑΑΑΑΠΙΑ ΜΟΥ ΓΙΑΤΡΕ
Η ώρα περασμένες 13:00 στο γραφείο.Η φίλη μου η βαρεμάρα μου χτύπησε όπως πάντα την πόρτα και σήμερα(στην ωρα της πάντα πιστή στο ραντευού της)μόνο που σήμερα εγω είμαι αλλού ταξιδεύω αλλού.
Ταξιδεύω και ονειρεύομαι μια ζωή ήρεμη ήσυχη χωρίς ίντριγκες χωρίς φωνές.Όλη μου η σκέψη αυτές τις μέρες είναι ο απογαλακτισμός μου από το πατρικό μου(με κλάυθμούς και οδυρμούς μάλλον)και η δεύτερη απόπειρα για συγκατοίκηση με το έτερον μου 1 μιση(εχει παχύνει τελευταίως η αλήθεια είναι αυτή).
Οι σκέψεις πολλές τα προβλήματα ακόμα περισσότερα όμως αυτή τη φορά
Όμως αυτή τη φορά, ο φόβος είναι μεγαλύτερος γιατί αυτή τη φορά δεν υπάρχει πια περιθώριο λάθους.Αυτή τη φορά καλέ μου πρέπει να πετύχει.Πρέπει να το οργανώσουμε σωστά και να το πιστέψουμε εμείς πρώτα από όλα.
ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΕΞΩ ΛΟΙΠΟΝ!!!
ΝΑ ΦΥΓΕΤΕ ΚΥΡΙΟΙ ΝΑ ΠΑΤΕ ΑΛΛΟΥ(αντε τα νεύρα μου λέεεεμε)
Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου 2009
ΓΙΑ ΠΕΡΑΣΤΕ....ΓΙΑ ΠΕΡΑΣΤΕ
ΑΝΟΙΞΑΜΕ και σας ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ και ΕΚΕΙ...!!
Το είχα ανοίξει και παλιά όμως τώρα κάπως μετατράπηκε το περιεχόμενο του.
Βρίσκω πολλές εικόνες κατα καιρούς που μου δημιουργούν διάφορα συναισθήματα επίσης τραβάω και εγω ερασιτεχνικά τοπία και εικόνες που μου κεντρίζουν το ενδιαφέρον εκεί θα τα βρείτε όλα και θα μου πείτε και εσείς μια γνώμη για όλα αυτά που μου κεντρίζουν το δικό μου ενδιαφέρον.
Το είχα ανοίξει και παλιά όμως τώρα κάπως μετατράπηκε το περιεχόμενο του.
Βρίσκω πολλές εικόνες κατα καιρούς που μου δημιουργούν διάφορα συναισθήματα επίσης τραβάω και εγω ερασιτεχνικά τοπία και εικόνες που μου κεντρίζουν το ενδιαφέρον εκεί θα τα βρείτε όλα και θα μου πείτε και εσείς μια γνώμη για όλα αυτά που μου κεντρίζουν το δικό μου ενδιαφέρον.
Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου 2009
Εντάξει η καταιγίδα πέρασε και ο ήλιος (με τα κοφτερα του δόντια βέβαια) βρήκε πάλι το δρόμο του.
Να δούμε που θα με βγάλει αυτή η ιστορία.Αυτό που εμπέδωσα για ακόμα μια φορά βέβαια είναι οτι όλα μα όλα τα πράγματα στη ζωη εκτός από τρόπο θέλουν και κόπο.
Αααα να μην το ξεχάσω γιατί τα νεύρα μου κορδόνια έχουν γίνει.Ζητείται διαμέρισμα μέχρι 60τμ ανθρώπινο κατοικίσιμο με αυτόνομη θέρμανση σε περιοχές Γέρακας Παλλήνη Ανθούσα Γλυκά Νερά
αααα και μέχρι 400€.
Έχω δει οτι χάλι κυκλοφορεί σε σπίτι(καλά σπίτια δεν τα λες αχούρια τα λες) και να προσπαθούν οι χαρούμενες σπιτονοικοκυρές να με πείσουν οτι είναι και χαριτομένα κιόλας.Υπόγεια και κάτω και όταν τολμούσα να ρωτήσω για πόρτα ασφαλείας με κοιτούσαν σαν εξωγήινο.
Και φυσικά ο κάθε παλαβός ζητάει όοοοοσα του λείπουν για να ολοκληρώσει το μηνιαίο εισόδημα του.
Γι αυτό σας λέω είμαι καλή κοπέλα και ήσυχη.Αν έχετε καμιά γνωστή καμια γειτόνισσα έστω καμια θεία βρε αδερφέ που να νοικιάζει κανένα ανθρώπινο δωματιάκι πείτε μου θα με σώσετε από την ψυχολογική κατάρευση.
Ψυχικό θα κάνετε.Την καλησπέρα μου !!
Να δούμε που θα με βγάλει αυτή η ιστορία.Αυτό που εμπέδωσα για ακόμα μια φορά βέβαια είναι οτι όλα μα όλα τα πράγματα στη ζωη εκτός από τρόπο θέλουν και κόπο.
Αααα να μην το ξεχάσω γιατί τα νεύρα μου κορδόνια έχουν γίνει.Ζητείται διαμέρισμα μέχρι 60τμ ανθρώπινο κατοικίσιμο με αυτόνομη θέρμανση σε περιοχές Γέρακας Παλλήνη Ανθούσα Γλυκά Νερά
αααα και μέχρι 400€.
Έχω δει οτι χάλι κυκλοφορεί σε σπίτι(καλά σπίτια δεν τα λες αχούρια τα λες) και να προσπαθούν οι χαρούμενες σπιτονοικοκυρές να με πείσουν οτι είναι και χαριτομένα κιόλας.Υπόγεια και κάτω και όταν τολμούσα να ρωτήσω για πόρτα ασφαλείας με κοιτούσαν σαν εξωγήινο.
Και φυσικά ο κάθε παλαβός ζητάει όοοοοσα του λείπουν για να ολοκληρώσει το μηνιαίο εισόδημα του.
Γι αυτό σας λέω είμαι καλή κοπέλα και ήσυχη.Αν έχετε καμιά γνωστή καμια γειτόνισσα έστω καμια θεία βρε αδερφέ που να νοικιάζει κανένα ανθρώπινο δωματιάκι πείτε μου θα με σώσετε από την ψυχολογική κατάρευση.
Ψυχικό θα κάνετε.Την καλησπέρα μου !!
Πέμπτη 17 Σεπτεμβρίου 2009
Ο ΠΑΛΙΟΣ ΜΟΥ ΕΑΥΤΟΣ
Και τώρα τι κάνεις?Πως προχωράς?
Ήμουν άνθρωπος των άκρων, χτύπαγα που λένε τη γροθια στο μαχαίρι πάντα.¨ημουν ανυπόμονη και απόλυτη.Ήμουν καλά και αγαπούσα πολύ τον εαυτό μου.
Κάτι γίνεται πάντα και όλα αλλάζουν γυρίζεις πίσω κοιτάς και αναθεωρείς. Πράξεις απόψειες σκέψεις και τρόπο ζωης.
Έτσι και εγώ άλλαξα για εναν άνθρωπο και μόνο για να μπορέσω να συμβαδίσω μαζί του.Δεν το μετάνιωσα ποτέ .Υπομονή :Λέξη άγνωστη για μένα στο παρελθόν , τώρα πια φίλη μου καλή.Μαζί κοιμόμαστε, μαζί ξυπνάμε. Και πάλι είμαι καλά και αυτή η πλευρά του εαυτού μου μου αρέσει. Η απόλυτη φύση μου έγινε πιο διαλακτική και αυτό μ΄αρέσει.
Όμως καμιά φορά νοσταλγώ τον παλιό μου εαυτό αυτόν που όταν έφτανε στη διασταύρωση, με θάρρος και αποφασιστηκότητα έπερνε την γεναία του απόφαση και προχωρούσε πιστή μεχρι το τέλος στην απόφαση της.Διάλεγε ενα δρόμο και χωρίς φόβο αλλά με πολύ πάθος τον έφτανε μέχρι το τέλος.
Τώρα όμως κάθομαι στη διασταύρωση και ζυγίζω, υπολογίζω(μόνο χαρτί και μολύβι που δεν έχω βγάλει ακόμα)μετράω από δω μετράω από κει και ακόμα άκρη δεν μπορώ να βγάλω.
Ποιό δρόμο ν αδιαλέξω?Γιατί να τον επιλέξω?Πού θα με βγάλει και πόσο δύσκολο θα είναι να τον περπατήσω?
Όλα αυτά με μπερδεύουν χειρότερα.Βγαίνω από το σώμα μου και σαν πνέυμα με κοιτώ από μακρυά και τρομάζω.Βλέμα απλανές και προβληματισμένο.Μυαλό χίλια διαφορετικά κομμάτια.Και ενα κορμί έρμαιο περιμένει υπομονετικά την εντολή του που να πάει.
Μου λείπει ο παλιός εαυτός μου αυτός θα ήξερε τώρα τι να κάνει.Όμως δεν βρίσκω πουθενά που τον εχω κρύψει.
Όποιος λοιπόν τον διακρύνει πουθενά να του πει οτι δεν τον έχω ξεχάσει και είναι και αυτός κομμάτι μου.Και τώρα είναι η ώρα του να εμφανιστεί και να με σώσει...
update 14:42
χάλια χάλια χάλια χάλια έπιασε και βροχή και κλαίμε παρέα με τον ουρανό τώρα.
Τι ωραία δεν είμαι πια μόνη
Ήμουν άνθρωπος των άκρων, χτύπαγα που λένε τη γροθια στο μαχαίρι πάντα.¨ημουν ανυπόμονη και απόλυτη.Ήμουν καλά και αγαπούσα πολύ τον εαυτό μου.
Κάτι γίνεται πάντα και όλα αλλάζουν γυρίζεις πίσω κοιτάς και αναθεωρείς. Πράξεις απόψειες σκέψεις και τρόπο ζωης.
Έτσι και εγώ άλλαξα για εναν άνθρωπο και μόνο για να μπορέσω να συμβαδίσω μαζί του.Δεν το μετάνιωσα ποτέ .Υπομονή :Λέξη άγνωστη για μένα στο παρελθόν , τώρα πια φίλη μου καλή.Μαζί κοιμόμαστε, μαζί ξυπνάμε. Και πάλι είμαι καλά και αυτή η πλευρά του εαυτού μου μου αρέσει. Η απόλυτη φύση μου έγινε πιο διαλακτική και αυτό μ΄αρέσει.
Όμως καμιά φορά νοσταλγώ τον παλιό μου εαυτό αυτόν που όταν έφτανε στη διασταύρωση, με θάρρος και αποφασιστηκότητα έπερνε την γεναία του απόφαση και προχωρούσε πιστή μεχρι το τέλος στην απόφαση της.Διάλεγε ενα δρόμο και χωρίς φόβο αλλά με πολύ πάθος τον έφτανε μέχρι το τέλος.
Τώρα όμως κάθομαι στη διασταύρωση και ζυγίζω, υπολογίζω(μόνο χαρτί και μολύβι που δεν έχω βγάλει ακόμα)μετράω από δω μετράω από κει και ακόμα άκρη δεν μπορώ να βγάλω.
Ποιό δρόμο ν αδιαλέξω?Γιατί να τον επιλέξω?Πού θα με βγάλει και πόσο δύσκολο θα είναι να τον περπατήσω?
Όλα αυτά με μπερδεύουν χειρότερα.Βγαίνω από το σώμα μου και σαν πνέυμα με κοιτώ από μακρυά και τρομάζω.Βλέμα απλανές και προβληματισμένο.Μυαλό χίλια διαφορετικά κομμάτια.Και ενα κορμί έρμαιο περιμένει υπομονετικά την εντολή του που να πάει.
Μου λείπει ο παλιός εαυτός μου αυτός θα ήξερε τώρα τι να κάνει.Όμως δεν βρίσκω πουθενά που τον εχω κρύψει.
Όποιος λοιπόν τον διακρύνει πουθενά να του πει οτι δεν τον έχω ξεχάσει και είναι και αυτός κομμάτι μου.Και τώρα είναι η ώρα του να εμφανιστεί και να με σώσει...
update 14:42
χάλια χάλια χάλια χάλια έπιασε και βροχή και κλαίμε παρέα με τον ουρανό τώρα.
Τι ωραία δεν είμαι πια μόνη
Παρασκευή 11 Σεπτεμβρίου 2009
Κυριακή 6 Σεπτεμβρίου 2009
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ!!!
Και επιτέλους επέστρεψα είμαι καλά αλλά κάποια προβλήματα των τελευταίων μηνών μου τράβηξαν όλο μου το ενδιαφέρον.
Σιγά σιγά θα σας τα πω όλα προς το παρόν ήρθα να δηλώσω παρόν και να πω μια τεράσια ΚΑΛΗΜΕΡΑ
Υ.Γ brother είδες ήρθα εγω τελικά πριν τα χριστούγεννα!!!
Σιγά σιγά θα σας τα πω όλα προς το παρόν ήρθα να δηλώσω παρόν και να πω μια τεράσια ΚΑΛΗΜΕΡΑ
Υ.Γ brother είδες ήρθα εγω τελικά πριν τα χριστούγεννα!!!
Παρασκευή 17 Απριλίου 2009
Σάββατο 4 Απριλίου 2009
**Μ αγαπάς?
**Λογικό δεν είναι?Μα πως σου ήρθε αυτό τώρα?
**Θέλω να ξέρω αν μ αγαπάς
**Τα έχουμε ξαναπεί αυτά κορίτσι μου.Κάτι με κρατάει μαζί σου.Δεν ξέρω.Αγάπη??
**........
**Εε τι έπαθες τώρα πάλι?
**Τίποτα απλα βρε αγάπη μου νιώθω οτι χανόμαστε.
**Ααα να σου πω τα έχουμε πει αυτά πολλές φορές!!Σου εχω εξηγήσει πως έχει η κατάσταση.Και μην είσαι ετσι τώρα δεν μου αρέσει το ξέρεις.Εγώ αυτός είμαι και έτσι έχουν τα πράγματα.
**Εγώ ποιά είμαι άραγε???????
**Λογικό δεν είναι?Μα πως σου ήρθε αυτό τώρα?
**Θέλω να ξέρω αν μ αγαπάς
**Τα έχουμε ξαναπεί αυτά κορίτσι μου.Κάτι με κρατάει μαζί σου.Δεν ξέρω.Αγάπη??
**........
**Εε τι έπαθες τώρα πάλι?
**Τίποτα απλα βρε αγάπη μου νιώθω οτι χανόμαστε.
**Ααα να σου πω τα έχουμε πει αυτά πολλές φορές!!Σου εχω εξηγήσει πως έχει η κατάσταση.Και μην είσαι ετσι τώρα δεν μου αρέσει το ξέρεις.Εγώ αυτός είμαι και έτσι έχουν τα πράγματα.
**Εγώ ποιά είμαι άραγε???????
Τρίτη 31 Μαρτίου 2009
**Το να αγαπάς είναι ουσιαστικά η επιθυμία να αγαπηθείς!!
**Οι άντρες αγαπούν με τα μάτια τους και οι γυναίκες με τα αυτιά τους.
**Μίλα ψιθυριστά αν μου μιλάς για αγάπη.
**Το να κερδίσεις εναν άντρα είναι τέχνη το να τον κρατήσεις είναι επάγγελμα!!
**Κάθε σχέση είναι υπο τον έλεγχο αυτού που ενδιαφέρεται λιγότερο.
**Όποιος δεν μπορεί να καταλάβει τη σιωπή σου δεν μπορει να καταλάβει ούτε τα λόγια σου.
**Οι άντρες αγαπούν με τα μάτια τους και οι γυναίκες με τα αυτιά τους.
**Μίλα ψιθυριστά αν μου μιλάς για αγάπη.
**Το να κερδίσεις εναν άντρα είναι τέχνη το να τον κρατήσεις είναι επάγγελμα!!
**Κάθε σχέση είναι υπο τον έλεγχο αυτού που ενδιαφέρεται λιγότερο.
**Όποιος δεν μπορεί να καταλάβει τη σιωπή σου δεν μπορει να καταλάβει ούτε τα λόγια σου.
Κυριακή 22 Μαρτίου 2009
Παρασκευή 13 Μαρτίου 2009
Πόσο δύσκολες μπορεί να γίνουν οι σχέσεις μα και πόσο εύκολες στην πραγματικότητα είναι.
Πόσο απλά μπορεί να είναι τα πράγματα και πόσο δύσκολα μπορούμε να τα κάνουμε εμείς?
Υπάρχει τελικά αυτό που λέμε πεπρωμένο? Το γραφτρό μας που καθορίζει τη πορεία της ζωής μας?
Πόσο αληθινό μπορεί να είναι αυτό? Και αν υπάρχει πόσο χώρο μας αφήνει τελικά να επηρεάζουμε εμείς τις ζωές μας?
Μήπως τελικά είναι πολύ ελάχιστα αυτά που μπορούμε να κάνουμε και είναι άλλοι αυτοί που ορίζουν τις ζωές μας?
Μήπως είμαστε μαριονέτες που άλλοι μας κινούν τα σχοινιά η μήπως είμαστε μόνοι μας χωρίς καμία συμπαντική βοήθεια χωρίς κανείς να μας ορίζει και να μας ελέγχει?
Μήπως η μοίρα και ο κρυφός μας εαυτός είναι τελικά το ίδιο πρόσωπο?
Πόσο απλά μπορεί να είναι τα πράγματα και πόσο δύσκολα μπορούμε να τα κάνουμε εμείς?
Υπάρχει τελικά αυτό που λέμε πεπρωμένο? Το γραφτρό μας που καθορίζει τη πορεία της ζωής μας?
Πόσο αληθινό μπορεί να είναι αυτό? Και αν υπάρχει πόσο χώρο μας αφήνει τελικά να επηρεάζουμε εμείς τις ζωές μας?
Μήπως τελικά είναι πολύ ελάχιστα αυτά που μπορούμε να κάνουμε και είναι άλλοι αυτοί που ορίζουν τις ζωές μας?
Μήπως είμαστε μαριονέτες που άλλοι μας κινούν τα σχοινιά η μήπως είμαστε μόνοι μας χωρίς καμία συμπαντική βοήθεια χωρίς κανείς να μας ορίζει και να μας ελέγχει?
Μήπως η μοίρα και ο κρυφός μας εαυτός είναι τελικά το ίδιο πρόσωπο?
Πόσο δύσκολες μπορεί να γίνουν οι σχέσεις μα και πόσο εύκολες στην πραγματικότητα είναι.
Πόσο απλά μπορεί να είναι τα πράγματα και πόσο δύσκολα μπορούμε να τα κάνουμε εμείς?
Υπάρχει τελικά αυτό που λέμε πεπρωμένο? Το γραφτρό μας που καθορίζει τη πορεία της ζωής μας?
Πόσο αληθινό μπορεί να είναι αυτό? Και αν υπάρχει πόσο χώρο μας αφήνει τελικά να επηρεάζουμε εμείς τις ζωές μας?
Μήπως τελικά είναι πολύ ελάχιστα αυτά που μπορούμε να κάνουμε και είναι άλλοι αυτοί που ορίζουν τις ζωές μας?
Μήπως είμαστε μαριονέτες που άλλοι μας κινούν τα σχοινιά η μήπως είμαστε μόνοι μας χωρίς καμία συμπαντική βοήθεια χωρίς κανείς να μας ορίζει και να μας ελέγχει?
Μήπως η μοίρα και ο κρυφός μας εαυτός είναι τελικά το ίδιο πρόσωπο?
Πόσο απλά μπορεί να είναι τα πράγματα και πόσο δύσκολα μπορούμε να τα κάνουμε εμείς?
Υπάρχει τελικά αυτό που λέμε πεπρωμένο? Το γραφτρό μας που καθορίζει τη πορεία της ζωής μας?
Πόσο αληθινό μπορεί να είναι αυτό? Και αν υπάρχει πόσο χώρο μας αφήνει τελικά να επηρεάζουμε εμείς τις ζωές μας?
Μήπως τελικά είναι πολύ ελάχιστα αυτά που μπορούμε να κάνουμε και είναι άλλοι αυτοί που ορίζουν τις ζωές μας?
Μήπως είμαστε μαριονέτες που άλλοι μας κινούν τα σχοινιά η μήπως είμαστε μόνοι μας χωρίς καμία συμπαντική βοήθεια χωρίς κανείς να μας ορίζει και να μας ελέγχει?
Μήπως η μοίρα και ο κρυφός μας εαυτός είναι τελικά το ίδιο πρόσωπο?
Πέμπτη 19 Φεβρουαρίου 2009
Δευτέρα 9 Φεβρουαρίου 2009
"Τα πιο ωραία πράγματα έρχονται εκεί που δεν τα περιμένεις
και γίνονται τα θαύματα όταν πάψεις να επιμένεις"
Κάτι αρχίζει να αλλάζει και όλα δείχνουν τόσο ίδια.Το ερώτημα που με απασχολεί τις τελευταίες μέρες είναι κατά πόσο μπορεί να αλλάξει μια κατάστα και πόσο αυτό είναι στο χέρι μας?
Και ο άνθρωπος αλλάζει?Τρόπο σκέψης ?τρόπο ζωής και αντίληψης?
Εσείς τι πιστεύεται?
και γίνονται τα θαύματα όταν πάψεις να επιμένεις"
Κάτι αρχίζει να αλλάζει και όλα δείχνουν τόσο ίδια.Το ερώτημα που με απασχολεί τις τελευταίες μέρες είναι κατά πόσο μπορεί να αλλάξει μια κατάστα και πόσο αυτό είναι στο χέρι μας?
Και ο άνθρωπος αλλάζει?Τρόπο σκέψης ?τρόπο ζωής και αντίληψης?
Εσείς τι πιστεύεται?
Σάββατο 31 Ιανουαρίου 2009
Τετάρτη 21 Ιανουαρίου 2009
Όταν θέλεις κάτι πολύ όλο το συμπαν συνομωτεί για να το αποκτήσεις!!
Είναι δύσκολες οι μέρες και οι νύχτες πιο δύσκολες.Το θέλω πολύ σε θέλω πολύ μα νιώθω οτι το σύμπαν κοιτάει αλλού και δεν ξέρω το γιατί. Νιώθω πολύ αδύναμη πολύ δειλή μπροστά σε όλα αυτά τα γεγονότα.
Δεν ξέρω αν αξίζεις η οχι όπως όλοι μου λενε δεν ξέρω αν είσαι δειλός ή οχι όμως για μένα είσαι σημαντικός είσαι ενα όνειρο μου που δεν μπορώ να το παρατήσω.
Δεν ξέρω βέβαια τι άλλο μπορώ να κάνω για να κυνηγήσω αυτό μου το όνειρο.Δεν εχω την υπομονη να περιμένω με τα χέρια σταυρωμένα αλλά δεν υπάρχει και κάτι άλλο που μπορώ να κάνω. Θα είμαι εδω θα υποφέρω μόνη και κλεισμένη στον εαυτό μου.
Ίσως κάποτε ερθει ξανά το χαμόγελο και κάτσει κοντά μου όμως τώρα εχει φύγει και να σου πω δεν μου λείπει από αυτή τη στιγμή.Θέλω να κάνω τα πάντα για να είμαι μαζί σου μπορώ να προδόσω ακόμα και τον ίδιο μου τον εαυτό γιατί ετσι όπως κατάντησε δεν τον θέλω πια αρκεί να μου σκάσει και μενα ενα βλέμα το σύμπαν.
Δεν ξέρω αν είναι τόσο μαύρα όσο τα βλέπω εγω τα πράγματα όμως αυτή τη φορά είμαι σε ενα σκοτεινό δωμάτιο που γυρναώ το βλέμα μου γύρω γύρω και φως δεν βλέπω πουθενά. Κινούμε μιχανηκά υπάρχω επειδή ετσι πρέπει και ψάχνω τρόπους για να το παλέψω.Ψάχνω απεγνωσμένα ενα αλλο μυαλό να σκεφτεί κάτι παραπάνω που δεν μπορεί να σκεφτεί το δικό μου.Μια λύση μια πρόταση για να φερω πίσω το χαμόγελο και στους δυο μας.
Δεν ξέρω τι περιμένω πια από σένα τι περιμένω απο μένα αλλά εχω τόσο ανάγκη να σε δω να σε ακούσω και όμως είναι τόσο απαγορευμένο που δεν το αντέχω πια.
Εχω χάσει κάθε αξία μου και κάθε κομμάτι του εαυτού μου και όμως δεν με απασχολεί αυτή τη στιγμή.Δεν με ενοιαξε η αξιοπρέπεια μου και ο εαυτός μου δεν με πέιραξε που τα άφησα όλα στην ακρη για σένα αρκεί που ήσουν και είσαι τα πάντα για μένα.
Φοβάμαι να ακούσω το άσχημο φοβάμαι να ακούσω το αρνητικό και δεν είμαι έτοιμη γι αυτό.Ναι μάλλον δεν θα είμαι ποτέ έτοιμη γι αυτό όμως τώρα είμαι τόσο χάλια που δεν αντέχω να ακούσω τίποτα.
Δεν εχω όρεξη πια να δω κανέναν να μιλήσω σε κανεναν.Με το ζόρι κινούμε όλα τα κάνω μηχανικα και χωρίς να το καταλαβαίνω.Θέλω να κοιμάμαι μόνο να κοιμάμαι να μην σκέφτομαι να μην κάνω τίποτα δεν εχω το κουράγιο να κάνω τίποτα πια.
Δεν νιώθω δεν καταλαβαίνω δεν ακούω και δεν βλέπω.Μίλησα πολύ τα είπα άκουσα πολλά και τώρα πια κουράστηκα.
Θέλω να κλειστώ στον εαυτό μου να μην κάνω τίποτα να μην είμαι πουθενά και για κανέναν.Ούτε στον ίδιο μου τον εαυτό δεν θέλω να μιλήσω.Παγωμένη και κενή ετσι νιώθω άδεια.Μόνο όλα να πάνε καλά μόνο αυτό μπορώ να ευχηθώ.Αυτό θέλω εσένα και μια ήσυχη και ήρεμη ζωη.Πολλά ζητάω ε?Σε περιμένω μην με ξεχάσεις!!
Σ αγαπάω και απ τη ζωη μου πιο πολύ
Είναι δύσκολες οι μέρες και οι νύχτες πιο δύσκολες.Το θέλω πολύ σε θέλω πολύ μα νιώθω οτι το σύμπαν κοιτάει αλλού και δεν ξέρω το γιατί. Νιώθω πολύ αδύναμη πολύ δειλή μπροστά σε όλα αυτά τα γεγονότα.
Δεν ξέρω αν αξίζεις η οχι όπως όλοι μου λενε δεν ξέρω αν είσαι δειλός ή οχι όμως για μένα είσαι σημαντικός είσαι ενα όνειρο μου που δεν μπορώ να το παρατήσω.
Δεν ξέρω βέβαια τι άλλο μπορώ να κάνω για να κυνηγήσω αυτό μου το όνειρο.Δεν εχω την υπομονη να περιμένω με τα χέρια σταυρωμένα αλλά δεν υπάρχει και κάτι άλλο που μπορώ να κάνω. Θα είμαι εδω θα υποφέρω μόνη και κλεισμένη στον εαυτό μου.
Ίσως κάποτε ερθει ξανά το χαμόγελο και κάτσει κοντά μου όμως τώρα εχει φύγει και να σου πω δεν μου λείπει από αυτή τη στιγμή.Θέλω να κάνω τα πάντα για να είμαι μαζί σου μπορώ να προδόσω ακόμα και τον ίδιο μου τον εαυτό γιατί ετσι όπως κατάντησε δεν τον θέλω πια αρκεί να μου σκάσει και μενα ενα βλέμα το σύμπαν.
Δεν ξέρω αν είναι τόσο μαύρα όσο τα βλέπω εγω τα πράγματα όμως αυτή τη φορά είμαι σε ενα σκοτεινό δωμάτιο που γυρναώ το βλέμα μου γύρω γύρω και φως δεν βλέπω πουθενά. Κινούμε μιχανηκά υπάρχω επειδή ετσι πρέπει και ψάχνω τρόπους για να το παλέψω.Ψάχνω απεγνωσμένα ενα αλλο μυαλό να σκεφτεί κάτι παραπάνω που δεν μπορεί να σκεφτεί το δικό μου.Μια λύση μια πρόταση για να φερω πίσω το χαμόγελο και στους δυο μας.
Δεν ξέρω τι περιμένω πια από σένα τι περιμένω απο μένα αλλά εχω τόσο ανάγκη να σε δω να σε ακούσω και όμως είναι τόσο απαγορευμένο που δεν το αντέχω πια.
Εχω χάσει κάθε αξία μου και κάθε κομμάτι του εαυτού μου και όμως δεν με απασχολεί αυτή τη στιγμή.Δεν με ενοιαξε η αξιοπρέπεια μου και ο εαυτός μου δεν με πέιραξε που τα άφησα όλα στην ακρη για σένα αρκεί που ήσουν και είσαι τα πάντα για μένα.
Φοβάμαι να ακούσω το άσχημο φοβάμαι να ακούσω το αρνητικό και δεν είμαι έτοιμη γι αυτό.Ναι μάλλον δεν θα είμαι ποτέ έτοιμη γι αυτό όμως τώρα είμαι τόσο χάλια που δεν αντέχω να ακούσω τίποτα.
Δεν εχω όρεξη πια να δω κανέναν να μιλήσω σε κανεναν.Με το ζόρι κινούμε όλα τα κάνω μηχανικα και χωρίς να το καταλαβαίνω.Θέλω να κοιμάμαι μόνο να κοιμάμαι να μην σκέφτομαι να μην κάνω τίποτα δεν εχω το κουράγιο να κάνω τίποτα πια.
Δεν νιώθω δεν καταλαβαίνω δεν ακούω και δεν βλέπω.Μίλησα πολύ τα είπα άκουσα πολλά και τώρα πια κουράστηκα.
Θέλω να κλειστώ στον εαυτό μου να μην κάνω τίποτα να μην είμαι πουθενά και για κανέναν.Ούτε στον ίδιο μου τον εαυτό δεν θέλω να μιλήσω.Παγωμένη και κενή ετσι νιώθω άδεια.Μόνο όλα να πάνε καλά μόνο αυτό μπορώ να ευχηθώ.Αυτό θέλω εσένα και μια ήσυχη και ήρεμη ζωη.Πολλά ζητάω ε?Σε περιμένω μην με ξεχάσεις!!
Σ αγαπάω και απ τη ζωη μου πιο πολύ
Τετάρτη 14 Ιανουαρίου 2009
Πέμπτη 1 Ιανουαρίου 2009
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
