ΣΚΕΨΕΙΣ ΑΝΑΚΑΤΕΣ

Με καφεδάκι στα χέρια (τον πρώτο ζεστο καφέ του μήνα) τσιγάράκι να καίει στο τασάκι και τα παράθυρα ορθάνοιχτα μπροστά μου η σκέψη δεν είναι εδω.
Σήμερα σκέφτομαι έντονα έναν άνθρωπο απο το παρελθόν μου ίσως από το παρόν μπορεί και από το μέλλον μου.δεν ξέρω αν το έχεις νίωσει ποτε να ΄νιώθεις κάτι αλλά να μην ξέρεις τι ακριβώς είναι ούτε εσύ καλά-καλά.
Είναι ένας άνθρωπος που πέρασε βιαστικά από τη ζωή μου αλλά άφησε πίσω του πολύυυυυ πόνο(και εδω είναι το περίεργο)αλλά και πολύ μεγάλη αγάπη.Ένας βασικός σταθμός στη μέχρι τώρα ζωή μου.Δεν μπορω να μιλησω για έρωτα τώρα πια δεν μπορώ να μιλήσω για πόνο ακόμα και αυτός έχει φύγει.Μπορώ όμως να μιλήσω για αληθινή αγάπη για κάποιον που όσο και αν με πληγώνει εγω είμαι εκει και θα είμαι πάντα εκεί στη δύσκολη στιγμή και χωρίς να με φωνάξει.Δεν μπορώ να το καταλάβω αυτό απορώ και με τον ίδιο μου τον εαυτό πολλές φορές νευριάζω με τη "βλακεία" μου αλλά όσο και αν προσπαθώ δεν μπορώ να το παλέψω δεν μπορώ να το νικήσω.Ένα συναίσθημα που δεν ήξερα οτι κρυβόταν μέσαν μου και δεν ξέρω πως να το χειριστώ.Με μπερδεύει με αποσυντονίζει.Προσπαθώ να βάλω τη ζωή μου σε μία τάξη προσπαθώ να παλέψω με το χάος και την αταξία(και τα καταφέρνω στο τέλος) και μόλις τα καταφέρω τσουπ να σου τον πάλι μπροστά μου να πετάξει τη πέτρα του στα γαλήνια νερά του.Και μετά αυτό το βόυβό κύμα που με ανακατεύει με ζαλίζει.Και εγω να παλέυω πάλι από την αρχή να μείνω στην επιφάνεια πάνω που είχα καταφέρει να βγω κοντά πολύ κοντα στη στεριά.

Τελικά η στραβός είναι ο γυαλός η στραβά αρμενίζω εγω.Ακόμα δεν το εχω βρει και δεν ξέρω αν θα το ανακαλύψω και ποτέ.Τι άλλο μου μένει να κάνω?



Β Ο Η Θ Ε Ι ΑΑΑΑΑΑ πνίγομαι.....