Ενα ζευγάρι αυτιά.....

Πόσο απολαμβάνω αυτά τα όμορφα και δροσερά απογεύματα στη βεράντα με καφέ και τσιγάρο ,παρέα με μια φίλη να συζητάς όλη τη νύχτα το "τραγικό" σου πρόβλημα.Ξέρεις αυτό που δε σε πήρε τηλ σήμερα δεν σου μίλησε καλά το πρωί που έχεις μέρες να τον δεις τι νακάνεις τι να κάνω. Εχθές κατάλαβα οτι αυτές οι κουβέντες οι ατελείωτες δεν οδηγούν ποτέ πουθενα και στο τέλος δεν βγάζεις καν συμπέρασμα αλλά είναι απαραίτητο να μοιράζεσαι το καημό σου.



Όλοι βέβαια παριστάνουν πάντα τη φωνή της λογικής και είναι πάντα αντίθετοι με αυτό που προσπαθείς να τους πεις.Σ αγαπάνε και θέλουν το καλό σου γι αυτό προσοπαθούν να σε προφυλάξουν από κάθε κακοτοπιά.Ε όχι αφήστε με να κάνω τα δικά μου λάθη και πιο πολύ αφήστε με να τα ζήσω όσο εγώ θέλω και όχι όσο "πρέπει"

Δεν θέλω να έχω λογική θέλω να ζω έντονα τα πάθη τα λάθη τη λύπη τη χαρά μου.Θέλω να κλαίω να πονάω να κατεβαίνω κάθε μέρα και πιο κάτω μόνο όταν φτάσω στο πάτο θα καταφέρω και να ξανασηκωθώ .Μην με τραβάτε έτσι ατσούμπαλα δεν θέλω δε μπορώ.

Να ζεις κάτι και να το ζεις ολόκληρο αυτή είναι η χαρά της ζωής να γελάς και αμέσως μετά να κλαις ναι το ξέρω είναι τρελό όμως εγω ετσι επέλεξα να ζω.

Είναι κάτι στιγμές σαν και αυτή που με κουράζουν όλοι που κανείς δεν έχει όρεξη να ανοίξει τα αυτιά του και μόνο να σ ακούσει όλοι πρέπει κάτι να σου πουν βλέπεις αυτοί είανι γεμάτοι εμπειρίες.

Δεν θέλω τη γνώμη κανενός ενα ζευγάρι αυτιά θέλω μόνο για να βγάλω από μέσα μου ότι με πονάει και οτι με χαλάει.