Πάλι μέτρησα τ΄αστέρια κι όμως κάποια λείπουνε

μόνο τα δικά σου χέρια δε μ΄ εγκαταλείπουνε

πώς μ΄αρέσουν τα μαλλιά σου στη βροχή να βρέχονται

τα φεγγάρια στο κορμί σου να πηγαινοέρχονται

Να κοιμηθούμε αγκαλιά να μπερδευτούν τα όνειρά μας

και στων φιλιών τη μουσική ρυθμό να δίνει η καρδιά μας

Να κοιμηθούμε αγκαλιά να μπερδευτούν τα όνειρά μας

για μια ολόκληρη ζωή να είναι η βραδιά δικιά μας

Τα φιλιά σου στο λαιμό μου μοιάζουνε με θαύματα

σαν τριαντάφυλλα που ανοίγουν πριν απ΄τα χαράματα

στων ματιών σου το γαλάζιο έριξα τα δίχτυα μου

στις δικές σου παραλίες θέλω τα ξενύχτια μου

Να κοιμηθούμε αγκαλιά να μπερδευτούν τα όνειρά μας

και στων φιλιών τη μουσική ρυθμό να δίνει η καρδιά μας

Να κοιμηθούμε αγκαλιά να μπερδευτούν τα όνειρά μας

για μια ολόκληρη ζωή να είναι η βραδιά δικιά μας

Είναι ενα τραγούδι του Παπακωνσταντίνου το οποίο από τότε που το άκουσα μου έχει κολλήσει στο μυαλό και το ψιθυρίζω συνέχεια.

Στίχοι που λάτρεψα από την πρώτη φορά που το άκουσα και μουσική που με ταξιδεύει .Δεν ξέρω πως μπορώ να το βαλω να το ακούσετε αλλά θα προσπαθήσω.

update:Ένα μεγάλο ευχαριστώ στη dee dee μου που με βοήθησε βημα βημα(είμαι και άσχετη) να βρω το τραγουδακι και να το ακούτε και εσείς τώρα .Κατερινάκι σε ευχαριστώωωωωωωωωωωωωωωωω!!