Σήμερα ξύπνησα με μια γλυκειά πίκρα να με τρυγιρίζει.

Δεν μπορώ να το εξηγήσω αλλά η σημερινή μερα είναι περίεργη.Με εχει πιασει μια νοσταλγία.σκέφτομαι συνέχεια που είμουν πέρυσι τέτοια μέρα τι έκανα γιατί το έκανα και πως το έκανα.Και τι θα γινόταν αν δεν το είχα κάνει ετσι?

Μια ανυπομονυσία γι αυτό που θα έρθει πως θα είναι τι θα φέρει μαζί του?

Είναι περίεργες αυτές οι μέρες.Βγαίνει ο βαρύς χειμώνας αλλά δεν έχει μπει ακόμα το ανέμελο και τρελό καλοκαίρι.

Εποχή ανασκόπησης ενα πράγμα.Θύμησες από το χτες ήρθαν πάλι να κάνουν την επισκεψη τους

Δεν είανι πάντα γλυκές μαζί τους φέρνουν και αγκάθια του παρελθόντος που πονάνε ακόμα και που ανοίγουν πληγές που δεν είχαν κλείσει καλά.

Αλήθεια κλείνουν άργε κάποτε οι πλήγές οι πάντα αιμοραγούν αν τις πειράξεις?

Και που είναι αυτό το καινούργιο που θα κάνει τις πληγές να ξεχαστούν και που θα βάλει ράμματα πάνω τους να μην ανοίγουν πια?¨

Τα χρώματα τις εποχής είναι έντονα όπως και η ζωή αυτό το καιρό.Για τα πιο πολλά ζώα και φυτά είναι η εποχή αναπαραγωγής .

Αλήθεια τι πιο όμορφο από μια πολύχρωμη πεταλούδα που ζουζουνίζει σε πολύχρωμα λουλούδια?

Τα αυτιά μου είναι κλειστά στους ενοχλητικούς θορύβους ακούω μόνο οτι εχω ανάγκη αν ακούσω.Δεν χαλάω το σάλιο μου παρα μόνο για κουβέντες που είναι απαραίτητο να ειπωθούν.Κρατάω δυνάμεις για τα καλύτερα που θά ρθουν(ετσι μου παν)

Αλλά αργούν πολύ και κουράστηκα να περιμένω.Βλέπεις είμαι άνθρωπος τον άκρων.Γελαώ πολύ και δυνατά κλαίω πολύ και με ρυθμό αλλά όταν δεν συμβαίνει τίποτα σημαντικό στη ζωή μου και όλα γύρω μου είναι αδιάφορα τότε δεν λειτουργώ με πιάνει το παράπονο και η γκρίνια.

Πολύ γρίνια και πολύ μουρμούρα αλλά όσοι είστε δίπλα μου δείξτε λίγο κατανόηση γιατί δεν εχω με τη να ασχοληθώ και αναμασάω συνέχεια τα ίδια και τα ίδια.

Ή αν μπορείτε δώστε μου τροφή για ασχολιά και εγω δεν θα σας ξαναενοχλήσω.........