Έζησα πόνεσα έκλαψα και κατέληξα στον ίδιο παρανομαστή μόνη μου να μαζεύω κομματάκια ζωής.

Για να ξορκίσω όμως το κακό θα βάλω εν ατέλος εδω τώρα.

Ετοιμάζοντας βαλίτσες για το καθιερωμένο μου ταξίδι στα εξωτερικά σκέψεις λέξεις όλα γύρω μου γυρίζουν(που λεει και ο σακης)νιώθω κενή χωρίς κανένα ίχνος του εαυτού μου να μου θυμίζει οτι υπήρξα κάποτε.

Η χρονιά που φεύγει και πολύ καλά κάνει γιατί πολύ μας κατσηκώθηκε και αυτή πέρνει μαζί της στο χρονοντούλαπο πολλά λάθη πάθη για ακόμα μια φορά και ελπίζω η νεα που έρχεται να μου φερθεί λίγο καλύτερα από τη προηγούμενη.

Άγιε ΒΑσίλη ήμουν πραγματικά καλό κορίτσι φέτος έκανα πολλές προσπάθειες και νομίζω εγινα λίγο καλύτερος άνθρωπος γι αυτό σε παρακαλώ να μου φερθείς και εσυ καλά .
Το δώρο μου το αφήνω στη κρίση σου όμως αυτη τη φορά οτι μου φέρεις μη μου το ξαναπάρεις πάλι πίσω όπως κάνεις κάθε χρόνο.


Οι γιορτές φέτος συνοδεύονται με κατάθλιψη και θλίψη με πόνο και για πρώτη φορά χωρίς οργή.Αιμοραγώ και αυτή η πληγή θα αργήσει να κλείσει.
Μα σαν συμαδεμένη νιώθω λέμε όλο πληγές και αίματα .πληγή απο δω σχίσιμο από την άλλη αυτό δεν είναι καρδιά είναι σουρωτήρι.

Έρχονται όλοι παίρνουν κάτι και εξαφανίζονται αφήνωντας μου εμένα μόνο το σημάδι του μόνο τη πληγή τους.


Είμαι όρθια ακόμα και θαυμάζω τον εαυτό μου που είμαι ακόμα όρθια.ϊσως όμως δεν αξίζει να μιλάω εγω όταν γύρω μου ο κόσμος καταστρέφεται όταν γύρω μου υπάρχουν μητέρες που κλαίνε τα παιδιά τους όταν γύρω μου υπάρχει πείνα και δυστυχία ίσως εγω να είμαι αχάριστη τελικά και να πρέπει να δείρω τον εαυτό μου να συνέλθει.

Γι αυτό το μόνο που θα ζητήσω φέτος από τα αστέρια είναι να έχουμε όλοι υγεία να είναι καλά η οικογένεια μου για να είμαι και εγώ καλά και αν μου επιτρέπετε μια ακόμα χάρη θα ήθελα μαι ζεστή αγκαλιά να κρυφτό μέσα της για πάντα.


Καλά χριστούγεννα σε κάθε άκρη του κόσμου και πολλά πολλά φιλιά σε όλους εσας...!

Έίμαι εδώ λίγο κομματιασμένη βέβαια και αυτή τη φορά αλλά είμαι εδω!

κουρασμένη αλλά με μια στάλα μυαλό παραπάνω(μια στάλα μόνο ε!)

έπαιξα και έχασα μάζεψα ενα ενα τα κομματάκια μου που αυτή τη φορά ήταν περισότερα

και επέστρεψα να τα κολλήσω μόνη μου μακρυά από κεινον και από όλους.

Την καλησπέρα μου και καλή αρχή πίσω στο πραγματικό κόσμο

Υ.Γ ναι το παραδέχομαι τόσο καιρό ζούσα στο ροζ συννεφάκι μου και η
προσγείωση ήταν ανώμαλη και απότομη...

ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ ΑΠΟΥΣΙΑΖΩ

ΕΙΜΑΙ ΣΤΗ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΦΑΣΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ

ΥΠΟΜΟΝΗ ΜΟΝΟ ΑΥΤΟ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΝΩ


Υ.Γ:ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ

Προσπαθώ παλεύω κυνηγάω αυτό που νομίζω πως είναι το όνειρο μου(και ποιος ξ΄ςρει άλλωστε τι είναι αλήθεια και τι όχι)

Αυτό το τραγούδι με ακολουθεί αυτή την εποχή "να κοιμηθώ στο πάτωμα ,να κλείσω και τα μάτια γιατί υπάρχουν και άτομα που γίνοναι κομμάτια"

Ετσι και εγω ήμουν απο αυτούς που κοιμόμουν και στο πάτωμα γινόμουν και κομμάτια.Και ξαφνικά ξυπνάς και ψάχνεις και εσυ κάποιον να σου κάνει παρέα στο πάτωμα και ξαφνικά βλέπεις γύρω σου σαπίλα.

Είμαι πολύ απογοητευμένη με μένα βασικά με τις επιλογες μου στους ανθρώπους.Σε αυτούς που αβίαστα έβαζα τη ταμπέλα "φίλος" και "οικογένεια"Βλέπεις σαν μοναχοπαίδι πάντα έψαχνα φίλους και ανθρώπους να τους κάνω οικογένεια μου να τους δώσω.

Όμως όταν ήρθε η στιγμή να πάρω και εγω ενα κομματακι από αυτά που τόσο απλόχερα είχα δώσει βρήκα πόρτες κλειστές και μανταλωμένες.Ένιωσα την απόλυτη μοναξιά και αναγκάστηκα να κλείσω και εγω τις πόρτες μου.

Να προφυάξω ότι μου είχε μείνει από το κάθε ένα που έρχεται και παίρνει από μέν αοτι έχει ανάγκη κ αι μετά εξαφανίζεται.Έκανα τις επιλογές μου σοβαρά πια καιν κράτησα δίπλα μου μόνο όσους θέλουν να μου δώσουν και οχι να πάρου.Και είναι λίγοι πάαααρα πολοί λίγοι.

Αλλα τελικά μόνο αυτοί άξιζαν.Ήταν εκείνοι που όταν έπεσα και δεν το ήξερε κανένας έτρεξαν να με σηκώσουν χωρίς να πουν σε κανένα οτι είχα πέσει.


Αφιερωμένη λοιπόν ποιά η ζωή μου και η καρδία μου σε αυτούς τους πολύ λίγους που με σηκώνουν όταν πέφτω χωρις καν να ξέρω οτι είχα πέσει.

Φιλενάδα είσαι μια από αυτούς τους λίγους και σου χρωστάω πολλά!!

Πως μπορεί ενα όνειρο να μοιάζει τόσο κοντινό και τόσο μακρυνό ταυτόχρονα.
Πως μπορείς να πληγώσεις ανθρώπους προκειμένου να μπορέσεις να ακολουθήσεις το όνειρο σου.
Πως μπορείς να πληγώσεςι τον εαυτό σου μόνο και μόνο για να μην πληγωθούν οι υπόλοιποι.
Ποιός έχει άραγε προτερεότητα στο όνειρο εγώ ή οι άλλοι?


Είμαι κουρασμένη ψυχικά και ψυχολογικά.Με ταλαιπωούν σκέψεις πράξεις όνειρα.
Ψάχνω τρόπο να τους έχω όλους ικανοποιημένουν μα και τον ευατό μου μαζι και είναι δύσκολο πολύ δύσκολο.



Ποιόν να προτιμήσω ΕΜΕΝΑ ή τους ΑΛΛΟΥΣ?

ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ

δεν ήξερα δεν
δεν μπόρεσα δεν


να είσαι καλά εκεί που είσαι
θα μου λήψεις να το ξέρεις

σε αγάπησα
σε ευχαριστώ για όσα μου δωσες απλόχερα

θα είσαι πάντα στο μυαλό μου
και καλή αντάμωση......





όλη μου η διάθεση είναι πολύ μαύρη και η όλη αλλαγή του σπιτιού μου οφείλεται σε ενα θλιβερό γεγονός.Και έτσι θα μείνει σαν ελάχιστος φόρος τιμής για μια γυναίκα που πόνεσα πολύ όταν έμαθα το χαμό της.
Είχα καιρό να σε δω δεν γνώριζα για την αρρώστια και μέσα σε λίγα λεπτά έμαθα όσα θέλουν μια ζωη για να ειπωθούν.Ένα άδικο τέλος και μια οικογένεια που έμεινε πίσω να πονά και να θρηνεί.Δεν ήμουν εκεί και το ήθελα το ξέρεις.
Δεν το μαθα από κανεναν ίσως γιατί πίστευαν οτι το ήξερα ίσως γιατί δεν θέλησαν να το μάθω.
Θα έρθω όμως για "επίσκεψη" στη τελευταία σου κατοικία για να σου πω το αντίο που τόσο πολύ ήθελα και πόνεσα που δεν ήξερα που δεν έμαθα.

Να τους προσέχεις από κει όπως τους πρόσεχες και όταν ήσουν εδω!

Πόσο πολύ μπορεί να σε " αλλάξει" ένας άνθρωπος?
Παλεύεις χρόνια να είσαι "αυτή" με τα καλά σου με τα άσχημα σου αλλά όλα αυτά μαζί είναι ενας μοναδικός συνδυασμός και όλα αυτά μαζί είναι ΕΣΥ!

Ξέρεις τα υπερ και τα κατά σου τα θετικά και τα αρνητικά σου ,και από ενα σημείο και μετά τα έχεις σταθμίσει όλα και τα χεις βρει με τον εαυτό σου.Το αγαπάς αυτό το πλασματάκι που βλέπεις κάθε μέρα στο καθρέπτη σου.

Και είσαι καλά!Και λες " εγω ποτέ δεν θα αλλάξω, για κανέναν και για τίποτα".Και όσο περνάνε οι μέρες οι ώρες τα λεπτά τόσο πιο απόλυτη γίνεσαι με τα θέλω σου με τα πρέπει σου.

Και ένα ωραίο πρωινό τρως μια σφαλιάρα και ψάχνεις να βρεις από που σου ρθε.
Και χαμηλώνεις τους τόνους σου ,και αλλάζεις ριζικά τον χαρακτήρα σου, και επεμβαίνεις στη προσωπικότητα σου ,και προσαρμόζεσαι σαν άλλη σαύρα στον άλλο.

Άλλαξα πολύ για σένα έκανα ενα τεράστιο βήμα πίσω για να σε αφήσω εσένα μπροστά άλλαξα κουβέντες το νόημα βέβαια έμεινε ίδιο αλλά τα λόγια μου πια είναι πιο μαλακά.
Βρέθηκα από πίσω σου και είπα να μείνω εκει να σε στηρίζω και να μην φαίνομαι να γίνω εγω η ήρεμη δύναμη σου τη στιγμή που εγωακι η ηρεμία δεν υπήρξαμε ποτέ φιλενάδες.

Άφησα εσένα μπροστά στον αγώνα να πολεμήσεις τους εχθρούς αλλά τελικά ξέρεις κάτι όλη τη δουλειά οι πίσω την κάσνουν.Αυτοί που δεν ακούγονται και δεν φαίνονται.Εσείς οι μπροστά από μόνοι σας δεν κάνετε τίποτα χωρίς εμας.Ναι ναι και εμείς οι πίσω δεν κάνουμε τίποτα μόνοι μας, το μαζί μετράει και μόνο μαζί μπορούμε να πάμε παρακάτω.

Όλα όσα πίστευα μέχρι σήμερα άλλαξαν όλα σε μια νύχτα με μια κουβέντα σου όαλ ανατράπηκαν.Δεν ξέρω αν είναι νωρίς όπως όλοι μου λένε για τέτοιες κουβέντες μα εγω νιώθω και όταν νιώθω συνήθως δεν κάνω λάθος.

Είμαι πολύ τυχερή που βρέθηκες στο δρόμο μου και σε ευχαριστώ που με τράβηξες στο δικό σου.Που με αντέχεις γιατί είμαι πολύ σκατοχαρακτήρας.Σε ευχαριστώ που έχεις βρει το τρόπο να με ηρεμείς να με χαλαρώνεις και να με κάνεις να νιώθω δίπλα σου ασφάλεια.

Όσο είμαι μαζί σου ξέρω οτι όλα μπορώ να τα αντιμετωπίσω δεν φοβάμαι τίποτα και κανέναν .Βρήκα μια πλευρά του εαυτού μου που δεν ήξερα οτι υπάρχει και είναι πολύ καλύτερη από την προηγούμενη.Σε ευχαριστώ που μ έκανες να γνωρίσω τον εαυτό μου.Την ύπαρξη του οποίου δεν γνώριζα.

Και αν καμιά φορά νευριάζω και βλέπεις ενα πρόσωπο που δεν σου αρέσει απλά δείξε κατανόηση και δώσε μου χρόνο να διορθώσω ο,τι μου κάνει κακό ο,τι σου κάνει κακό ό,τι ΜΑΣ κάνει κακό!!!

Κ Α Λ Η Μ Ε Ρ Α ! ! !

Και καλή βδομάδα να έχουμε

Μερικοί από τους πολλούς καλλιτέχνες που βρίσκονταν εχθες στη συναυλία για το πράσινο στο καλιμάρμαρο.Το σύνολο 15 τραγουδιστές ένωσαν τις φωνές τους και μας ταξίδεψαν σε μέρη μαγικά.

Γύρω στα 10.000 άτομα βρίσκοταν εχθές εκεί και έμειναν μέχρι το τέλος εκστασιασμένοι.

Η βραδυά ήταν μαγική και κατάλληλη για ταξίδι νοερό.Δεν έχω λόγια να περιγράψω τα ακούσματα τις φωνές και την ανατριχίλα που αυθόρμητα πάθαινα ακούγοντας τη Φαραντούρη την Αλεξίου και πολλούς πολλούς πολλούς άλλους.

Είδα το μΜητροπάνο μετά από πολύ καιρό και αλήθεια σας λεω ήταν στα καλύτερα του.

Ο άνθρωπος απλά δεν υπάρχει ούτε η φωνή του ούτε τα γγυρίσματα του.Απλά υπέροχος αν και ξενέρωσα λίγο που βγήκε σαν άλλος "σταρ" τελευταίος στι μια τη νυχτα.Άξιζε όμως το κόπο.

Εκστασιασμένη λοιπόν σήμερα και μετα κόπων και βασάνων ξύπνησα το πρωί.Ο καιρός αρχίζει και πέρνει τη μουντάδα που του αξίζει και η μέρα αρχίζει και γίνετια χειμωνιάτικη.

Περιμένω λοιπόν πως και τι το Σαββατοκύριακο να χωθώ κάτω από ενα πάπλωμα τη Παρασκευή το απόγευμα και να βγω από κει (αναγκαστηκά) τη Δευτέρα το πρωι.Αυτός ο καιρός με ηρεμεί πολύ και με κρατάει σπίτι.

Δεν εχω όρεξη για βόλτες και ξενύχτια παρά μόνο για φαγητό και ο προορισμός μου πια είναι"όσο πιο ψηλά τόσο πιο καλά" βουνό και πάλι βουνό.

Σε ζεστά και "χουχουλιάρικα" μαγαζιά με καλό φαγητό και γλυκό κρασί.Ε τώρα αν εχει και μουσικούλα όχι δεν θα πω.

Όνειρα λοιπόν και σχέδια που θέλω πολύ να πραγματοποιηθούν.Νιώθω οτι βαδίζω στη καλύτερη φάση της ζωής μου και θέλω να κάνω τα πάντα τώρα.Αρκεί να είμαι μαζί του.

Υ.ΓΑς βάλω ενα τέλος σε αυτό το παραλλήρημα γιατί για τη συναυλία ήθελα να σας πω και αλλού με βλέπω να τραβάω.Την καλημέρα μου τη χειμερινή πια σε όλους σας και πολλά φιλία στα μούτρα.

Μόνο όταν είμαστε μαζί

ότι καημό και να χω

έχει η ζωή μου νόημα

και νιώθω πως υπάρχω

Και ναι λοιπόν μια ακόμη Δευτέρα που ξύπνησα με πολύ όρεξη και κέφι(πράγμα αδιανόητο για τις δικές μου δευτέρες)
Πέρασα ενα εκπληκτικό 3ήμερο ξεκούρασης ηρεμίας και γνωριμιών(τα μέλη της μέλουσας οικογένειας μου)(άουτς πως ακούστηκε έτσι?)

Άνθρωποι που με έκαναν παιδί τους μέσα σε λίγες μέρες που με έκαναν να νιώσω άνετα σαν να ήμουν σπίτι μου.Που με κέρδισαν από τη πρώτη στιγμή και που μου έδιωξαν κάθε φόβο και ανησυχία.

Τα πράγματα πάνε πολύ καλά και τα ευχάριστα έρχονται.
Στις γιορτές λοιπόν θα έχουμε αρραβώνες και ενα νεο ξεκίνημα για τη ζωη της artou

Το σπιτάκι μας το φτιάξαμε (αν και προσωρινό) και δεν ξεκολλάμε από κει.
Ζούμε τη καλύτερη φάση της κοινής μας και μη ζωής και κάνουμε σχέδια για το μέλλον.

Και πρώτη φορά το μέλλον είναι το αύριο το μεθαύριο και οχι σε εναν αιώνα και βάλε.
Τα σχέδια μου είναι κοντινά και πραγματοποιήσημα.



Και μια δημόσια είδηση και πρόσκληση για τη skorpina: Δεν έχω κουμπάρα τι λες είσαι μέσα?

Καθισμένη στο γραφείο και περιμένοντας να περάσει η ώρα για να φύγω γυρίζω στη blogoγειτονιά.

Αυτός ο μήνας τελικά έχει βυθίσει στη θλίψη πολύ κόσμο μαζί και μένα.Μια θλίψη χωρίς λόγο ύπαρξης, χωρίς αιτία και χωρίς προορισμό
Αν και ο καιρός δεν είναι μουντός αυτή η μελαγχολία έρχεται μόνη της όπως πάντα και χωρίς πρόσκληση.

Αν και καλά και χωρίς ιδιαίτερο πρόβλημα στο πίσω μέρος του μυαλού μου μια μουντάδα με κυριεύει τις τελευταίες μέρες.Μια προσμονή για το αβέβαιο αύριο και ενας φόβος συγχρόνως.
Τι έρχεται και αν θα μπορέσω να το αφομιώσω.

Τα πράγματα πάνε πολύ καλά επιτέλους και ως περίεργο ον νομίζω οτι ο κίνδυνος κρύβεται κάπου και εγω απλά δεν τον βλέπω.Μα έτσι είμαστε τελικά?Ψάχνουμε παντού τη "στραβή" και δεν ηρεμούμε ούτε λεπτό.Άγχος γρίνια μουρμούρα για το παραμικρό.

Έμαθα πολύ καλά να κλαίω σε σημείο που το έκανα συνήθεια.3 φορές την ημέρα μαζί με το καφέ, και τώρα που δεν μου χρείαζεται πια αυτή η συνήθεια εγω ψάχνομαι.

Τι που ποιός πότε και γιατί όλα γυρίζουν στο μυαλό μου και δεν μ αφήνουν να ζήσω αυτό που τόσο ξαφνικά παρουσιάστηκε και που τόσο καλό μου κάνει.Και εγω ψάχνω στις γωνίες κάτω από τα έπιπλα πίσω απο την πολυθρόνα να βρω και να ξορκίσω το κακό.

Γιατί θ αρθει το ξέρω το περιμένω.Αλλά περιμένοντας δεν ζω δεν βιώνω δεν απολαυμβάνω δεν ρουφάω τη ζωη.Και τι κάνεις εσύ για αυτό?Άνθρωπος θα είσαι και εσύ δεν μπορεί θα το χεις νιώσει και εσυ.


Αλήθεια έχει νιώσει ποτέ οτι τα πράγματα πάνε πολύ καλά και αυτό να σου προκαλεί μια ανησυχία κρυφή στο πίσω μέρος του μυαλού σου?Και πως το αντιμετώπισες?Πες μου και μένα ίσως βοηθήσει!!!

Τα λεφτά μου όλα δίνω για ένα tango

κι ένα άγγιγμά σου κάτω από το τραπέζι

Αδιάφορα τριγύρω μου να κοιτώ

Στο γυμνό λαιμό μου το χέρι σου να παίζει

Τα λεφτά μου όλα δίνω για μια βραδιά

για ρομαντικές φιγούρες πάνω στην πίστα

Να παραμερίζουν όλοι από τη φωτιά

που θα στέλνει το κορμί μας στο πρίμα βίστα

Τα λεφτά μου όλα δίνω για μια ζημιά

που θα κάνει άνω κάτω την λογική σου

θέλει τρέλα η ζωή μας και νοστιμιά

άμα θες να βρεις τις πύλες του παραδείσου

Μια γυναίκα ένας άντρας κι ένας θεός

ένας έρωτας θεός να μας σημαδεύει

Να σου δίνω τα φιλιά στων κεριών το φως

και να παίρνω αυτά που ο νους ας απαγορεύει

Τρέξιμο τρέξιμο πολύ
Να ξυπνήσεις το πρωι να ετοιμαστείς στο μπαμ(γιατι παλι αργησες να σηκωθεις)να φυγεις τρεχοντας για το γραφειο να μπεις στην Αττικη οδο(ουπς παλι μπλοκαρισμενη ειναι)

Εφτασες στο γραφειο τρεεεεεεεεχα τωρα 8 ώρες πανω κατω να ακους την καθε πα@$*@ρια του καθενα.

Χμ 6 η ωρα σχολασες τρεχα γρηγορα σπίτι μπανιο στα γρηγορα και τρεχα παλι για την απογευματινη δουλεια αυτη τη φορα

Ουφ κουραστηκα να βρεις χρονο για τον καλο σου για τους γονεις ασου για τους φιλους σου
και σιγα μην βρεις χρονο για σενα

Τι να κανω τι να κανω.Τρεχω βρε καλε μου να τα προλαβω ολα αλλα δεν με βλεπω να τα καταφερνω και ολοι παραπονα κανετε οτι δεν με βλεπετε οτι με χασατε οτι κουραζομαι οτι οτι οτι


Βρε λες να μην θελω εγω να καααααθομαι εσενα περιμενα για να μου το πεις?γργργργργ



Αντε καλη μερα να εχουμε

Είσαι εδώ.
Ήρθες επιτέλους στη ζωή μου να μου χαρίσεις απλόχερα όσα τόσο πολύ είχα στερηθεί.


Χαρά.
Αγάπη.
Γέλιο.
Έρωτα.
Και αυτό το σφίξιμο στο στομάχι.


Χρόνια σε περίμενα και ήξερα βαθυά μέσα μου οτι κάποια στιγμή θα ερχόσουν.
Να μου γιατρέψει τις πληγές και να μου ανοίξεις καινούργιες δικές σου.Αυτές που δεν αιμοραγούν αυτές που δεν πονάνε.
Να μου δώσεις όλη σου τη γλύκα.
Να με κεράσεις το ποτό αυτό το γλυκό της ευτυχίας.

"Μπορείς να πιεις όσο θες" μου είπες και σε πίστεψα.




Πρόσεχε μην με απογοητεύσεις και εσυ, μη με ματώσεις.
Αν και ξέρω οτι εσυ δεν θα το κάνεις ποτέ.


Να σαι καλά
να μαι καλά
να σ αγαπώ

ΕΠΙ(ΑΝΑ)ΣΤΡΟΦΗ η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ?

Εδώ είμαστε πίσω στα γνωστά μας στέκια.Γύρισα οριστικά από κάθε είδους διακοπές.
Με φορτισμένες μπαταρίες για το χειμώνα που έρχεται(αν και μεταξύ μας θα φροντίζω να τις φορτίζω λιγάκι και τα σαβ/κα)

Πέρασα ήρεμες και ξεκούραστες διακοπές με πολύυυυυυυ φαί και πολύ μπάνιο.Καλέ σαν γυφτάκι γύρισα αλήθεια σας λέω.Βέβαια το πως γύρισα είναι μια άλλη ιστορία .Είμαι πίσω από την προηγούμενη πέμπτη και πάω και έρχομαι στο γραφείο εντελώς μηχανικά και μη κάνοντας τίποτα.

Αν και πλησιάζουν τα γενέθλια μου (πράγμα που σημαίνει τέλος το καλοκαίρι και τυπικά)στις 31 του μηνός εγω δεν λεω αν αφήσω στη ντουλάπα την καλοκαιρινή μου διάθεση την οποία λεω φέτος να την κρατήσω όλο το χρόνο.Νομίζω θα μου χρειαστεί.


Δεν απαντώ λοιπόν σε ευχές του τύπου "Καλό χειμώνα" και συνεχίζω ακάθεκτη να είμαι στον "κόσμο" μου.

Και τώρα δηλαδή που το σκέφτομαι μάλλον πρέπει να αρχισω να με γιορτάζω από σήμερα.Τι δηλαδη οι άλλοι που γλεντάνε 3 μέρες πριν το γάμο και 3 μέρες μετά καλύτεροι από μένα είναι?Τα δωράκια μου τα πήρα νωρίς νωρίς αλλά κάτι μου λέει οτι εχω να λαβαίνω και άλλα.

Το καταλαβαίνω οτι το κείμενο δεν εχει ροή και είναι πολύ δύσκολο να βγάλεις νόημα αλλά και η σκέψη μου κάπως έτσι είναι ανέμελη και χωρίς ουσία γι αυτό λοιπόν το τελειώνω αμέσως για να μην σε κουράσω άλλο ταπεινέ αναγνώστη.

Άντε καλή μας επιστροφή λοιπόν και τα κεφάλια μέσα(το λέω μήπως το πιστέψω στο τέλος και το κάνω και πράξη)

Φ Ι Λ Ι Α ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΚΟΠΕΛΟ! ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΚΑΝΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΕ ΜΑΣ ΠΟΥ ΓΥΡΙΖΟΥΜΕ

Μ΄έλεγαν μάγισσα

που καρδιές ράγισα

χόρευα κι άργησα

κάθε αρχή κατάργησα

Στο λαιμό το φιλί

και στο νου το δάκρυ μου

πολεμώ κι οι πολλοί

πολεμούν την άκρη μου

Πες μου εσύ

να φύγω να ζήσω ή να χαθώ

ποιο κρασί

στο χώμα να στάξω

για να κοιμηθώ

Μεθυσμένο φιλί

στο λαιμό το δάκρυ μου

πολεμώ κι οι πολλοί

πολεμούν την άκρη μου

Μ'έλεγαν μάγισσα

ποιες καρδιές εγώ ναυάγησα,

ρώταγα κι άργησα,

μια ζωή μόνο νοστάλγησα

Πες μου εσύνα φύγω να ζήσω ή να χαθώ

ποιο κρασί

στο χώμα να στάξω

για να κοιμηθώ

Η ζωή μου η τρελή,

μια φωτιά,μια μάγισσα

Πες μου εσύ

να φύγω να ζήσω ή να χαθώ

ποιο κρασίστο χώμα να στάξωγια να κοιμηθώ

Υ.Γ: αφιερωμένο εξαιρετικά(ξέρεις εσυ)

Εδώ και μια ώρα ξεκιναώ συνέχεια αυτή την ανάρτηση και τη σβήνω.Ίσως είναι η ζέστη ίσως που το μυαλό μου είναι αλλού πάντως έμπνευση για να σας γραψω κάτι δεν έχω.

Η δουλειά έχει αρχίσει και σπάει μέρα με τη μέρα και ο ενας μετά τον άλλον εξαφανίζονται σε κάποιο νησι!
Θα είμαι στο γραφείο μέχρι ακι τις 14 του Αυγούστου αλλά δεν με ενοχλεί αυτό έχω πάρει ρακέτες και τάβλι να πάιζω με τα παιδιά στο γραφείο ουουου μια χαρά θα περάσουμε.

Άλλωστε τος πως περνάνε πια οι μέρες δεν το καταλαβαίνω.Βοηθάνε πολύ και οι εξορμήσεις του Σαββατοκύριακου σε κοντινούς προορισμούς που πολύ με ανανεώνουν.

Εντάξει οφείλω να ομολογήσω οτι πολλά έχουν αλλάξει πια στη ζωη μου και τα περισσοτερα από αυτά είναι αναζω/κα στο φουλ.

Στις φλέβες μου πια κυλάει τσίπουρο και μεζές και η πλάτη μου γίνεται κάθε Σάββατο όλο και πιο μαύρη θα παλέψω πολύ για το βραβείο της μις γύφτάκι 2008!

Άντε και σαν αν δρόσισε λιγάκι σήμερα........!
Καλό απόγευμα να έχουμε

φευγωωωωωωωωω πάω στη θάλασσα

και σκοπεύω να βγω την κυριακή το βράδυ

γι αυτό σου λεω........

ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑΝ

Ήρθε λοιπόν η ώρα να επιστρέψω και εγω σιγά σιγά στην πραγματικότητα.



Τον Ιούνιο έκανα ενα ταξιδάκι εκτός όπως όλοι ξέρετε αλλά όχι δεν έμεινα εκει μόνιμα επέστρεψα στη μια βδομάδα αλλά πολύ ψυχολογικά πιεσμένη αλλά και ξεκούραστη ετσι λοιπόν μη έχοντας κάτι καινούργιο να πω χάθηκα.



Ίσως τελικά ήθελα να χαθώ από μενα και όχι από σας αλλά μάλλον το έκανα με λάθος τρόπο.Και φυσικά όταν θέλησα να επιστρέψω βρήκα την πόρτα του ίντερνετ κλειστή.



Όλο αυτό το διάστημα λοιπόν δούλεψα πολύ (όπως πάντα) ξαναβγήκα σε άδεια έκανα μπάνια κοιμήθηκα πολύ ξεκουράστηκα βρήκα πράγματα που με γεμίζουν τα οποία αποφάσισα να εντάξω στη καθημερινότητα μου.



Κυκλοφόρησα καβάλησα πάλι μηχανή και θυμήθηκα την αίσθηση ελευθερίας που σου δίνει.

Έπνιξα τους φόβους μου άφησα στην άκρη το παρελθόν μου αφού τελικά συμβιβάστηκα με την ιδέα μιας και κατάλαβα οτι δεν μπορώ να το διαγράψω απλά το έκλεισα καλά στο ντουλάπι του και προς το παρόν πέταξα και το κλειδί.



Όλα αυτά λοιπόν με απελευθέρωσαν και με ελευθέρωσαν από τα στοιχειά του πριν και άνοιξα φτερά για το αύριο.





Και ναι λοιπόν ερωτεύτηκα ή ετσι νομίζω τουλάχιστον.Πάντως βρήκα κάτι νεο να ασχολούμαι και κυρίως να ασχολείται και αυτό μαζί μου (επιτέλους) αν και συγκρατημένα προσπαθώ να το ζήσω.

Οι λεπτομέρειες θα έρχονται με δώσεις μη μου πάθετε και τίποτα.

Καλή βδομάδα να έχουμε.......!

ΕΔΩ είμαι δεν με εχουν απαγαγει εξωγήινοι όπως πολλοί νομίζεταια αλλά κομμένο ιντερνετ στη δουλειά εδω και ενα μηνα πρόβλημα με τη σύνδεση στο σπίτι και άλλα πολλά προβλήματα με κράτησαν μακρυα οχι για πολύ όμως.

Επανέρχομαι σε πολύ λίγο με πολλά νεα και πολύ κεφάτη διάθεση.




Φιλιά πολλά προς το παρόν και λίγο υπομονή ακόμα.

Και να μαι πάλι εδω.Αυτή τη φορά σας γράφω από την "θεσπέσια" Βουλγαρία.Ποτέ μου δεν τη συμπάθησα αυτή τη χώρα δεν ξέρω γιατί άλλά από τη πρώτη φορά που πάτησα το πόδι μου εδω κατάλαβα οτι δεν θα τα πηγαίαν με καλά οι δυό μας.

Ήρθα για να ξεκουραστώ και προς το παρόν αυτό κάνω.Είχα ανάγκη να φύγω λίγο μακρυά από τα πράγματα και από τους ανθρώπους να κλειστώ σε 4 τοίχους και να τα βρω με τον εαυτό μου για να μπορέσω μετά να τα βρω και με όλους τους υπόλοιπους.

Και αυτό προσπαθώ να κάνω εδώ και 3 μέρες που βρίσκομαι εδω.Σκέφτομαι συνέχεια καταστάσει προβλήματα και λύσεις ποιό πρόβλημα ταιριάζει μ ε ποια λύση μήπως και καταφέρω στο τέλος να λύσω το γρίφο της καθημερινότητας μου.

Καλοκαίριασε και εγω ακόμα παλέυω με τέρατα του παρελθόντος και καταστάσεις που με χαλάνε.Νιώθω πολύ σίγουρη για τον εαυτό μου αλλά φοβάμαι τις αντιδράσεις μου.Σαν παιδί μεγαλωμένο μόνο του δεν εχω μάθει να μοιράζομαι(κακό αυτό) έχω μάθει όμως να δφιεκδικώ ότι μου ανήκει να υποστηρίζω την άποψη μου μέχρι τέλους και να τηρώ τις αξίες και τα πιστεύω μου αθάνατα στο χρόνο.

Να που και πάλι σκέψεις γυρνάνε στο μυαλό μου αντι να σας πω πως περνάω εδω στη ξενητιά αναλώνομαι με σκέψεις.


Τα παρατάω λοιπόν και φεύγω πάω βόλτα να μαζεύψω ήλιο όσο ήλιο δηλαδη μπορεί να έχει αυτή η χώρα.


Θα επανέλθω σύντομα.....

Τον τελευταίο καιρό έχει πλακώσει πολύ δουλειά στο γραφείο και δεν προλαβαίνω να κάνω τίποτα πόσο μάλλον να μπω να δω τι κάνετε.Άσε που έχουν μαζευτεί και πολλοί χαφιέδες γύρω μου και δεν τολμάω ούτε το μαιλ μου να ανοίξω πια για να μην ακουστεί οτι χαζεύω εν ώρα εργασίας και χάσω και τη δουλειά μου στα καλά καθούμενα.

Και επειδή τα πράγματα στη δουλειά είναι πολύ κόκκινα και μυρίζουν μπαρούτι αποφάσισα για το δικό τους καλό πρώτα από όλα και μετά για τη δική μου ηρεμία να πάρω μια βδομαδούλα άδεια και να την κοπανήσω σ άλλη γη σε άλλα μέρη.

Έτσι λοιπόν μην ανησυχήσετε φίλοι και γνωστοί και κυρίως μην με ψάξετε.Φεύγω να βρω τον εαυτό μου την ηρεμία μου που πολύκαιρό τώρα έχω χάσει και τα νεύρα μου που από το τράβα τράβα τα έχω κάνει κουρτίνες σε 3μετρη μπαλκονόπορτα.

Μέχρι να γυρίσω να περνάτε καλά να μην αγχώνεστε γιατί θα καταλήξετε σαν και μένα και δεν είναι ωραίο το θέαμα,να περνάτε να αφήνετε μια καλημέρα θα μπαίνω να σας βλέπω που και που και να κάνετε υπομονή το καλοκαίρι είναι εδω και θα τα διορθώσει όλα.

Αυτοί οι μήνες δεν ξέρω γιατί αλλά έχουν κάτι μαγικό πάνω τους όπως και οι γιορτινοί μήνες.


Βάζω το καπελάκι μου στραβά πέρνω τα κουβαδάκια μου και πάω σε άλλες παραλίες.........!


ΦΙΛΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ ΡΟΥΦΗΧΤΑ

ΑΓΑΠΗΜΕΝΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ....

Τούτο το μήνα τον αποπάνω
Τον αποπάνω τον παραπάνω
Αητός εβγήκε να κυνηγήσει
Να κυνηγήσει και να γυρίσει
Δεν κυνηγούσε λαγούς κι ελάφια
Μόνο εκυνήγα δυο μαύρα μάτια
Μαύρα μου μάτια κι αγαπημένα
Και πως περνάτε χωρίς εμένα
Μαύρα μου μάτια κόκκινα χείλη
Έβγα μικρή μου στο παραθύρι
Να δεις τον ήλιο και το φεγγάρι
Να δεις το νέο που θα σε πάρει
Γαϊτάνι πλέκω και δεν αδειάζω
Δε μου βολεί να κουβεντιάζω
Πανάθεμά το και το γαϊτάνι
Κι απού το πλέκει κι απού το βάνει
Πανάθεμά το και το γαϊτάνι
Κι απού το πλέκει κι απού το βάνει

Το τελευταιο καιρό (εδω και κατι μηνες) εχω κολλήσει με τα κρητικά ήμουν απο παιδί δεμένη με τη Κρήτη αλλά μόνο ως νησί για διακοπές και τίποτε παραπάνω.

Πέρασα εκει τις πρώτες μου αποδράσεις χωρίς γονείς και τις καλύτερες μεχρι τωρα αναμνήσεις καλοκαιρινού έρωτα τις έχω από αυτό το νησί.

Αργότερα ερωτεύτικα τις μαντινάδες τους και τα τραγούδια τους μεγαλόνωντας κατανόησα τους στίχους τους .

Θαυμάζω τους Κρητικούς τους ντόπιους τους παλιούς λατρέω το μαύρο χρώμα από παιδί απλα τώρα πια βρήκα και τους λόγους για τους οποίους το φοράω.

Αν δεν γνωρίσεις Κρητικό αν δεν ζήσεις γάμο στη Κρήτη πιστέψτε με δεν εχεις δει τίποτα.

Άνθρωποι απλοί μακρυά από τη καθημερινότητα το αγχος και τη τρελα.Άνθρωποι με δική τους νοοτροπία με δική τους λογική μακρυά από τη δική μας κοινή λογικοί

Άνθρωποι καθαροί απλοί και πολύπλοκοι ταυτόχρονα.Με μια μαγική ικανότητα να σου πλεξουν τραγούδι μέσα σε λίγα μόνο λεπτά.

Νιώθω την ανάγκη να πω ενα μεγάλο ευχαριστώ σε έναν Άνθρωπο που με έκανε να εκτιμήσω και να λατρέψω τη Κρήτη και τους κατοίκους της.

Υ.Γ εσυ μη σχολιάσεις τίποτα σε φαγα.

ΘΑ ΚΑΝΩ ΜΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΑΚΟΜΑ

ΜΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ

ΝΑ ΤΟ ΞΕΡΕΙΣ

Σ' ΑΓΑΠΩ

ΝΑ

ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ

για το http://autographcollectors.blogspot.com


Οι κανονες ειναι απλοι:1. Γράψε
2. Σκάναρε (ή φωτογράφισε… )
3. Πόσταρε.
4. Ειδοποία! Απαραίτητα στο τέλος του ποστ γράψε: για το http://autographcollectors.blogspot.com
5. Προσκάλεσε άλλους 5 ή και περισσότερους blogger να συμμετέχουν. (επίσης απαραίτητα, για να μαζευτούν όσο περισσότερα χειρόγραφα γίνεται)


Όσοι πιστοί προσέλθετε η πρόσκληση είναι ανοιχτή για όποιον δεν έχει ήδη παίξει.

Υ.Γ ευχαριστώ όσους με κάλεσας αν και άργησα λίγο


ΚΑΛΗΜΕΡΕΕΕΕΕΕΕΕΕΣ!!!

ΜΙΚΡΗ ΔΙΑΚΟΠΗ ΓΙΑ.....!

Είναι δύσκολες αυτές οι μερές όπως όλοι έχετε καταλάβει γι αυτό και δεν είμαι συχνά στο blogoσπιτό μου.
Δεν έρχομαι στη δουλειά και σήμερα ήμουνα από το πρωί (6:30) στο βενζινάδικο να περιμένω να φουλάρω τα αυτοκίνητα βενζίνη.

Θέλω να ανοίξει η γη και να με εξαφανίσει.Δεν ξυπνάω πια με όρεξη για δουλειά γι αυτό και όλο βρίσκω δικαιολογίες για να μην έρχομαι και όταν ερχομαι εχω μια άθλια διάθεση και όπως είναι φυσικό όλο αυτό με επηρεάζει πολύ αρνητικά.

Ψάχνωμαι λοιπόν να αλλάξω πολλά δουλειά καθημερινότητα άποψη για τη ζωή .η συνέχεια της ιστορίας (που τόσοι περιμένετε)θα έρθει στην επόμενη ανάρτηση όπως και η πρόσκλησούλα που έχω λάβει για το παιχνιδάκι της εποχής.

Προς το παρόν σας αφήνω μια τεράστια ΚΑΛΗΜΕΡΑ για ενα ωραίο ξεκίνημα της βδομάδας και έρχομαι από τα blogoσπιτικά σας για καλημέρες και καφέ......!

Ήταν μια μέρα σαν όλες τις άλλες.Αυτές τις μονότονες τις ανιαρές μέρες που περνούσαν χωρίς να αφήνουν πίσω τους κανένα σημάδι καμία θύμιση

Ήταν μέρες τώρα που ενα άσχημο προαίσθημα την περιτρυγίριζε.Κάτι κακό θα συνέβιανε ήταν σίγουρη.

Πίστευε στις προλήψεις στα προαισθήματα και κυρίως είχε εμπιστοσύνη στη καρδιά της.
Αυτή τη φορά όμως το συναίσθημα ήταν περίεργο.

Ούτε καλό αλλα΄ούτε και τραγικό.Αυτά σκεφτόταν όσο ετοιμαζόταν για το γραφείο.
Κάθε μέρα τα ίδια πρωινό ξύπνημα μπάνιο μαλλί σχεδόν κομμωτηρίου και βάψιμο κλασάτο αλλά κατάλληλο για πρωί.

Ήταν γύρω στα τριάντα παρά κάτι αλλά πάντα έδειχνε μεγαλύτερη.Λόγω ύφους λόγω δουλειάς θες ίσως και λόγω ντυσίματος.Δεν την ενοχλούσε όμως ίσα ίσα της άρεσε να μπερδεύει το κόσμο.

Έφτασε στο γραφείο γύρω στις 8 εκθαμβωτική όπως και κάθε μέρα άλλωστε.
Αλλά με μια μελαγχολία στα μάτια της.Κάτι έκρυβαν αυτά τα μάτια
χωρίς κανείς να μπορεί να καταλάβει τι ήταν αυτό .

Ένα μυστήριο κορίτσι πολύ χαρούμενο αλλά με μαράζι στη ψυχή.
Ήξερε να κρύβει καλά τα προσωπικά της και ότι άσχημο το κράταγε μέσα της και δεν το μοιραζόταν
με κανέναν πέρα από τον εαυτό της.

Της νύχτες έκλαιγε μόνη της και μιλούσε στο μαξιλάρι της σιγά μην
την ακούσει κανείς αλλά και με θυμό για να βγάλει από
μέσα της όλη την ένταση της .

Οι ώρες στο γραφείο κυλούσαν πότε αργά και βασανιστηκά και πότε γρήγορα σαν το νεράκι ανάλογα με τη δουλειά και με την όρεξη που είχε να δουλέψει.
Τις καλές της μέρες πέταγε δούλευε με ρυθμούς τρελούς και έβγαζε δουλειά για δέκα

Τις τελευταίες μέρες όμως δεν είχε όρεξη το μυαλό της δεν μπορούσε να μείνει συγκεντρωμένο και η σκέψη της ταξίδευε.


Ήταν μόνη πολύ καιρό τώρα με λίγους φίλους και χωρίς γονείς.Τους είχε χάσει και τους δυο πριν δυο χρόνια σε ενα τροχαίο στην εθνική.
Και από τότε είχε μείνει μόνη και δεν μπορούσε να βάλει κανέναν στη ζωή της

Είχε παραξενέψει έτσι έλεγε σε όλους και δεν συμβιβαζόταν εύκολα.
Μέσα της όμως λαχταρούσε μια παρέα μια συντροφιά για τις άδειες νύχτες της.Φοβόταν τη νύχτα τη φοβόταν πολύ.
Και μέσα σε τέοιες σκέψεις πέρναγαν οι ώρες και άλλαζαν οι μέρες χωρίς τίποτα το σημαντικό χωρίς καμία αλλαγή χωρίς χρώμα χωρίς μουσική η ζωή της.


Και κάπως περίεργα γνώρισε το Παύλο.Σε μία από τις σπάνιες βραδυνές τις εξόδους με φίλες.
Ήταν Παρασκευή βράδυ και το τηλέφωνο χτυπούσε επίμονα ήταν η κολλητή της αλλά δεν είχε καμία όρεξη να μιλήσει σε κανένα.Από την άλλη πλευρά της γραμής η φίλη της επέμενε γιατί ήξερε την ήξερε πια πολύ καλά και πονούσε μαζί της στενοχωριόταν για την κατάσταση της φιλενάδας της.Από παιδιά μαζί και τα τελευταία χρόνια κόντευε να ξεχάσει την ύπαρξη της το πρώσοπο της το γάργαρο γέλιο.

Τελικά απόφάσισε να σηκώσει το τηλέφωνο και μετά από πολλά παρακάλια αποφάσησε να βγει αν και δεν είχε όρεξη.
Ντύθηκε με το ζόρι βάφτηκεέλαφρα απλα΄και μόνο για να μην φαίνονται έντονα οι μαύροι κύκλοι κάτω από τα μάτια της.Μπήκε στο αυτοκίνητο και ξεκίνησε για την παραλιακή.

Πόσα χρόνια είχε να κατέβει στη θάλασσα ούτε που θυμότνα πια.Και μουρμούριζε από τα νεύρα της γιατί ήταν κολλημένη στη κίνηση.Μα τι ήθελε Παρασκευή βράδυ μαζί με όόόόόλο αυτό το κόσμο να τραβιέται στη Γλυφάδα.Μετάνιωνε την ώρα και τη στιγμή που είχε πεί το ναι στη φιλενάδα της.


Και έτσι όπως ήταν αφηρημένη και χαμένη μέσα στις σκέψεις της ......................ακούστηκε το "μπαμ"


συνεχίζεται

Αυτό ήταν!Πέρασε και το Πάσχα.
Φάγαμε ήπιαμε κοιμηθήκαμε ατελείωτες ώρες (εγω προσωπικά μέρες ολόκληρες) και γυρίσαμε δειλά δειλά στις δουλίτσες μας

Τώρα στη τελική ευθεία για το Καλοκαίρι.Αν και ο καιρός μας τα χάλασε φέτος εγω πέρασα όμορφα και κυρίως πολύ πολύ ήσυχα.Αυτό είχα ανάγκη να κάνω.Να ξεκουραστώ και να κοιμηθώ και αυτό έκανα φυσικά και δεν άφησα κανέναν να με ενοχλήσει.

Από οτι είδα το πρωί στους δρόμους δεν έχουμε γυρίσει και πολλοί ,είναι και η αργία της Πρωτομαγιάς στη μέση και μάλλον μείνανε στα χωρία τους οι περισσότεροι.

Και αναρωτιέμαι και εγώ γιατί δεν πήρα άδεια και γύρισα σαν καλή υπάλληλος να δουλέψω.Κάνω κάτι τέτοια λάθη που και που αλλά που θα μου πάει θα με στρώσω μικρή είμαι ακόμα.

Βέβαι η πόλη είναι υπέροχη όταν όλοι λείπουν.Σκοπεύω να βγω και για ψώνια το απόγευμα και ελπίζω να απολαύσω τα άδεια μαγαζιά.
Έχω ενα γάμο το Σάββατο όχι πολύ κοντινό αλλά όχι ακι μακρινό.Παντρεύεται η αδελφή της κολλητής μου και μπορώ να πω οτι αν ήμουν εγω στη θέση της νύφης λιγότερα έξοδα θα είχα.

Τρέχα βρες φόρεμα με ασορτί παπούτσια και τσαντάκι για το γάμο και διαφορετικό για το κρεβάτι(σσ δεν κάνει να σε δουν με το ίδιο ρούχο δύο φορές λέει η μαμά μου)(εγω και η Μαριάννα Βαρδινογιάννη τα φοράμε μία φορά και μετά τα χαρίζουμε)

Τρέχα πάρε δώρο βοήθα τη νύφη στο σχέδια και στο στολισμό της εκκλησίας(θα τον κάνει η κολλητή μου και αδερφή της νύφης) Να είσαι και στις μπουμπουνιέρες να είσαι και υπεύθυνη στο τραπέζι να είσαι και εδω να είσαι και εκεί.

Ουφ τη κούραση και αυτή !!!!
Και φυσικά σαν γνήσια τεμπέλα άφησα όλες τις δουλειές για την τελευταία στιγμή.Ρούχα θα παώ σήμερα να πάρω μαζί με όλα τα αξεσουάρ(παρακαλάτε να βρω γιατί αλλιώς θα εμφανιστώ με το μαγιό στην εκκλησία)

Αύριο είναι το κρεβάτι (άρα δεν υπαρχει χρόνος για τρέξιμο)και τώρα που το σκέφτομαι


ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ

γι αυτό παίρνω και μια άδεια 2ωρη από τη σημαία και βουρ για ΜΑΓΑΖΙΑΑΑΑΑΑΑΑ

Καλό απόγευμα σε όσους έχουμε επιστρέψει καλή προσαρμογή και οι υπόλοιποι καλή επιστροφή

Κ Α Λ Ο Π Α Σ Χ Α !!!

είμαι καλά

κατά ενα περίεργο τρόπο

δεν σε σκέφτομαι

πια

τουλάχιστον οχι τόσο συχνά

μου λείπεις

αλλά έμαθα πια να ζω χωρίς εσενα

τα βρήκα με τη μοναξιά μου

και τώρα τ απάμε μια χαρά

τα βρίσκω με τον εαυτό μου

κάνω σχέδια για το μέλλον

και είμαι καλά

ζω για μενα

και ονειρεύομαι το μέλλον

Το αποψινό θέμα συζήτησης παρακαλώ να του δώσετε τη πρέπουσα προσοχή και να το σκεφτείτε καλά!

ΠΡΟΞΕΝΙΟ-ΓΝΩΡΙΜΙΑ-ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ

Είναι κάτι που κάνω από πολύ παλιά προξενεύω κόσμο αλλά όχι με την ένοια αυτή.Κάνω γνωριμίες σε φίλους μου λεω τα καλά μου λόγια και από κει και πέρα αν γίνει έγινε.

Παλιά ήμουν πολύ καλή σε αυτό, σε σημείο που παντρευω το ξαδελφο μου σε λίγους μήνες με μια παλιά μου συμαμθήτρια.

Αλλά ποτέ δεν ήθελα να το κάνουν σε μένα αυτό είναι μια μεγάλη αλήθεια.Εγώ όταν γνώριζα φίλους μου μεταξύ τους ήμουν πολύ προσεκτική και δεν εκαναν κανέναν να νιώσει άβολα και κυρίως να νιώσεις οτι τον "προξενεύω" πολύ άσχημο συναίσθημα και ειδικά σε αυτές τις τότε μικρές ηλικίες .

Πριν λίγες μέρες με πλησίασε μια συνάδελφος-φίλη στο γραφείο με σκοπό να μου γνωρίσει το κουμπάρο της ο οποίος είναι μόνος και νομίζει οτι θα ήταν μια καλή γνωριμία(με βλέπει μόνη τόσο καιρό και ανησυχεί)

Όλα καλά μέχρι εδω αλλά η συγκεκριμένη κοπέλα δεν έχει καθόλου τακτ και το όλο θέμα έγινε πολύ γρήγορα απότομα και κυρίως σαν ΠΡΟΞΕΝΙΟ!!
Βρεθήκαμε λοιπόν σπίτι της δήθεν τυχαία για μένα αλλά πολύ καλά σχεδιασμένα για εκείνους.

¨Ενιωσα λοιπόν φοβερή αμηχανία και κυρίως σαν να με δείχνανε και να με παζαρεύανε για πούλημα.Με αυτά και με εκείνα ο άνθρωπος εκ πρώτης δεν μου ήταν αδιάφορος αλλά η όλη ίντριγκα που κρύβεται από πίσω μου δημιουργεί αμηχανία και ενα περιεργο συναίσθημα.

Για να μην σας κουράζω όμως πολύ τα φερανε από δω τα φέρανε από κει και με στέλνουνε σημερα σε ραντευού μαζί του για φαγητό.
Υπό άλλες συνθήκες ίσως και να μου άρεσε αλλά τώρα δεν ξέρω αν θέλω να παω και γενικα αν θέλω να μπω σε αυτή τη διαδικασία.Θα μου πεις τώρα εσυ που διαβάζεις μην κλωτσάς τη τύχη σου και τι έχω να χάσω.Την αξιοπρέπεια μου ίσως?Που επέτρεψα να με προξενέψουν?Και είμαι μόλις στα 23 τι φοβήθηκε μην της μείνω στο ράφι???


Εσείς τι γνώμη έχετε για τα προξενιά και τις γνωριμίες?Και αν είσασταν στη θέση μου τι θα κάνατε?

Πάλι μέτρησα τ΄αστέρια κι όμως κάποια λείπουνε

μόνο τα δικά σου χέρια δε μ΄ εγκαταλείπουνε

πώς μ΄αρέσουν τα μαλλιά σου στη βροχή να βρέχονται

τα φεγγάρια στο κορμί σου να πηγαινοέρχονται

Να κοιμηθούμε αγκαλιά να μπερδευτούν τα όνειρά μας

και στων φιλιών τη μουσική ρυθμό να δίνει η καρδιά μας

Να κοιμηθούμε αγκαλιά να μπερδευτούν τα όνειρά μας

για μια ολόκληρη ζωή να είναι η βραδιά δικιά μας

Τα φιλιά σου στο λαιμό μου μοιάζουνε με θαύματα

σαν τριαντάφυλλα που ανοίγουν πριν απ΄τα χαράματα

στων ματιών σου το γαλάζιο έριξα τα δίχτυα μου

στις δικές σου παραλίες θέλω τα ξενύχτια μου

Να κοιμηθούμε αγκαλιά να μπερδευτούν τα όνειρά μας

και στων φιλιών τη μουσική ρυθμό να δίνει η καρδιά μας

Να κοιμηθούμε αγκαλιά να μπερδευτούν τα όνειρά μας

για μια ολόκληρη ζωή να είναι η βραδιά δικιά μας

Είναι ενα τραγούδι του Παπακωνσταντίνου το οποίο από τότε που το άκουσα μου έχει κολλήσει στο μυαλό και το ψιθυρίζω συνέχεια.

Στίχοι που λάτρεψα από την πρώτη φορά που το άκουσα και μουσική που με ταξιδεύει .Δεν ξέρω πως μπορώ να το βαλω να το ακούσετε αλλά θα προσπαθήσω.

update:Ένα μεγάλο ευχαριστώ στη dee dee μου που με βοήθησε βημα βημα(είμαι και άσχετη) να βρω το τραγουδακι και να το ακούτε και εσείς τώρα .Κατερινάκι σε ευχαριστώωωωωωωωωωωωωωωωω!!

Σήμερα ξύπνησα με μια γλυκειά πίκρα να με τρυγιρίζει.

Δεν μπορώ να το εξηγήσω αλλά η σημερινή μερα είναι περίεργη.Με εχει πιασει μια νοσταλγία.σκέφτομαι συνέχεια που είμουν πέρυσι τέτοια μέρα τι έκανα γιατί το έκανα και πως το έκανα.Και τι θα γινόταν αν δεν το είχα κάνει ετσι?

Μια ανυπομονυσία γι αυτό που θα έρθει πως θα είναι τι θα φέρει μαζί του?

Είναι περίεργες αυτές οι μέρες.Βγαίνει ο βαρύς χειμώνας αλλά δεν έχει μπει ακόμα το ανέμελο και τρελό καλοκαίρι.

Εποχή ανασκόπησης ενα πράγμα.Θύμησες από το χτες ήρθαν πάλι να κάνουν την επισκεψη τους

Δεν είανι πάντα γλυκές μαζί τους φέρνουν και αγκάθια του παρελθόντος που πονάνε ακόμα και που ανοίγουν πληγές που δεν είχαν κλείσει καλά.

Αλήθεια κλείνουν άργε κάποτε οι πλήγές οι πάντα αιμοραγούν αν τις πειράξεις?

Και που είναι αυτό το καινούργιο που θα κάνει τις πληγές να ξεχαστούν και που θα βάλει ράμματα πάνω τους να μην ανοίγουν πια?¨

Τα χρώματα τις εποχής είναι έντονα όπως και η ζωή αυτό το καιρό.Για τα πιο πολλά ζώα και φυτά είναι η εποχή αναπαραγωγής .

Αλήθεια τι πιο όμορφο από μια πολύχρωμη πεταλούδα που ζουζουνίζει σε πολύχρωμα λουλούδια?

Τα αυτιά μου είναι κλειστά στους ενοχλητικούς θορύβους ακούω μόνο οτι εχω ανάγκη αν ακούσω.Δεν χαλάω το σάλιο μου παρα μόνο για κουβέντες που είναι απαραίτητο να ειπωθούν.Κρατάω δυνάμεις για τα καλύτερα που θά ρθουν(ετσι μου παν)

Αλλά αργούν πολύ και κουράστηκα να περιμένω.Βλέπεις είμαι άνθρωπος τον άκρων.Γελαώ πολύ και δυνατά κλαίω πολύ και με ρυθμό αλλά όταν δεν συμβαίνει τίποτα σημαντικό στη ζωή μου και όλα γύρω μου είναι αδιάφορα τότε δεν λειτουργώ με πιάνει το παράπονο και η γκρίνια.

Πολύ γρίνια και πολύ μουρμούρα αλλά όσοι είστε δίπλα μου δείξτε λίγο κατανόηση γιατί δεν εχω με τη να ασχοληθώ και αναμασάω συνέχεια τα ίδια και τα ίδια.

Ή αν μπορείτε δώστε μου τροφή για ασχολιά και εγω δεν θα σας ξαναενοχλήσω.........

Αν και λίγο καθυστερημένα αποφάσισα να παίξω και εγω στο παιχνιδάκι της φαβούλας για τους παπουτσομ

ένους και μη blogoγάτους

Και ορίστε δύο φότο από ενα από τα αγαπημένα μου ζευγάρια.Μαύρη γόβα 12ποντη κλασική και με έχει βγάλει από δύσκολες καταστάσεις πολλές φορές.

Βέβαια σε όσους με γνωρίζουν θα είναι δύσκολο να καταλάβουν πως αρκέστηκα σε ένα μόνο ζευγάρι αφού τα παπούτσια και οι τσάντες είναι φετίχ για μένα και όπου σταθώ ψωνίζω παπούτσια.

Σας υπόσχομαι και μια φοτο με την ντουλάπα παπουτσιών για να καταλάβεται........

Θέλω να πετάξω το γοβάκι μου μαζί με την πρόσκληση στη skorpina ετσι γιατί είμαι πολύ περίεργη να δω τι θα διαλέξει.

όλα είναι πολύ διαφορετικά
από τότε που έφυγες τίποτα δεν είναι ίδιο πια .....
στην αρχη ήταν δύσκολα τα δάκρυα
κυλούσαν σαν να ήθελαν απεγνωσμένα

να βγουν από μέσα μου
και να ρθουν να σ ανταμώσουν
και τα άφησα να φύγουν
να ρθουν να σε βρούν
τους έστειλα και μια ευχη
για σενα
να σαι καλά εκει που πας

μετά τα δάκρυα στέρεψαν δεν είχα
άλλα να σου στείλω πίεζα
τον εαυτό μου αλλά δεν υπήρχαν άλλα

πέρασε ο καιρός
έμαθα να ζω χωρίς εσένα
ή μαλλον έμαθα να ζω μακρυα
από σενα

ήσουν πάντα εδω δίπλα μου
σε ένιωθα ήθελα να πιστέψω
οτι είσαι κοντά μου

ο χρόνος κατάφερε να
γιατρέψει τη πληγή που
άφησες φεύγοντας

όμως κανε΄ςι δεν μπόρεσε να
πάρει τη θέση σου κανέναν
δεν άφησα να μπει στη ζωή μου
όσο βαθυά είχες μπει εσύ

ήσουν πατέρας ήσουν φίλος
ήσουν γνωστός μα
τόσο άγνωστος συνάμα

ταλαιπωρημένος από τη ζωή μα πάντα
γελαστός και πρόσχαρος


δεν κατάφερα να σου
μιάσω να κλέψω λίγο από τη σοφία σου
λίγο από τη μελαγχωλία στα μάτια σου

ήσουν το άλλο μου
μισό και τώρα ζω μισή

Να με προσέχεις
μέχρι να σηκωθώ ψηλά
μάτια μου γλυκά να με αντέχεις
Να με προσέχεις.....

Στίχοι: Χαρούλα Αλεξίου

Μουσική: Χαρούλα Αλεξίου

Πρώτη εκτέλεση: Χαρούλα Αλεξίου

Ρίχνεις τα μάτια σου στη γη

λες κι έχεις πάρει διαταγή να μην μιλήσεις

Αν σε ρωτήσω το γιατί

γυρνάς την πλάτη σου αντί να μου εξηγήσεις

Άρχισες να λείπεις ξαφνικά

και τα ερωτηματικά μου σαν μελίσσι

κι ότι πριν φαινόταν φυσικό

τώρα για λόγο βασικό πια θα ισχύσει

Πάγωσε ο χρόνος την αγάπη μας

κάποτε για αστείο το ‘χες πει

το πολύ μαζί σκοτώνει

το φιλί μας το παγώνει σκότωσε κι εμάς

το πολύ μαζί σκοτώνει

Έκανες την πλήξη σου θυμό

κι έτσι άρχισα να επιθυμώ

παλιές φιλίες

μα όταν σκορπίζουν τα πουλιά

μοιάζει η αγάπη σαν τις άδειες παραλίες

Ήρθε κι η δική μας η στροφή

κάποτε οι άνθρωποι οι σοφοί μας το ‘χαν μάθει

δε θα καθαρίσουμε ποτέ

άμα δε βρούμε το κρυμμένο μας το αγκάθι