Πόσο ψυχροί μπορουν να γίνουν ακόμα οι άνθρωποι?
Πόσο απόμακρες οι ανθρώπινες σχέσεις?
Κόσμος πάει και έρχεται χωρίς καλά-καλά να ξέρει που πάει.Ο καθένας με ένα σκοπό με μιά αιτία.....χωρίς ποτέ να υπολογίζει τη ψυχή και τα αισθήματα.Και εσύ πίσω μακρύα από τον εαυτό σου στέκεσαι και τον χαζεύεις.Τρέχεις στο τέλος να μαζέψεις τα γυαλιά πριν αυτα σε ματώσουν.
Αλλά ποδεν προλαβαίνεις,απλά κοιτάς το αίμα που τρέχει να φύγει ακόμα και αυτό μακρυά και νιώθεις άδειος-κενός.Τίποτα δεν στέκει πια όρθιο.Ούτε το κορμί ούτε το μυαλό ούτε η ψυχή.Και όλα αυτά για ένα "παιχνίδι" για μια μόνο "στιγμή" στο βωμό του εύκολου αισθήματος και της γρήγορης επιβεβαίωσης.
Όλοι περνούν οργώνουν τη ψυχή σου και όταν αυτή βγάλει καρπούς δεν περνάει κανείς να τους μαζέψει αν τους γευτεί.Έτσι αυτοί σωρίαζονται και σαπίζουν στο χώμα.Και εσύ πίσω πάλι άδεια κενή να προσπαθείς να βρείς τις απαντήσεις.Σε ερωτήματα που άλλοι έθεσαν για σένα.Χαμένος μέσα στη ζούγκλα να ψάχνεις απελπισμένα την έξοδο.Χωρίς αν ξέρεις καν το πως βρέθηκες εκεί, και κυρίως χωρίς αν ξέρεις το γιατί.
Κανείς ποτέ δεν σου μιλάει,όλοι προσπαθούν να σε παραπλανήσουν λες και εσυ ζήτησες ποτέ τίποτα.Και όταν αυτό που εσύ ονομάζεις "έρωτα"έτσι απλά τελειώσει, πριν προλάβει να αρχίσει τότε ο "Αντίπαλος" (γιατί εκει έχουμε καταντήσει τον έρωτα μια απρόσμενη μάχη-ενα πόλεμο)απλά εξαφανίζεται χωρίς να κάνει καν το κόπο να σου πει "ΑΝΤΙΟ" .
Και τότε εσύ πάλι μεσ τη μέση της διασταύρωσης ψάχνεις σα χαμένος μια πινακίδα να σε οδηγήσει στο σωστό δρόμο κάτι που να βοηθάει...αλλά τίποτα....
Γιατί ας μου απαντήσει κάποιος σε όλα αυτά τα "γιατί" που μου έχουν μείνει αναπάντητα και κάθε τόσ μαζεύονται και άλλα.
