Μετά από 4 μέρες αποχής από την πραγματικότητα (λόγω ίωσης πάλι) εχθές το βράδυ επέστρεψα στη νυχτερινή ζωή.
Μια βόλτα στο πασαλιμάνι για ενα καφεδάκι ετσι για αν πάρω λίγο αέρα) μέ εβαλε σε σκέψεις...
Μια γνωστή της παρέας μόλις είχε χωρίσει και φυσικό είναι όλος ο κόσμος να περιστρέφεται για εκείνη γύρω από αυτό το κοσμοιστορικό γεγονός.(όλοι το έχουμε περάσει άλλωστε)

Όμως πόσο μπορείς να συμπτήξεις δυο χρόνια σχέσης και όλες τις λεπτομέρειες του χωρισμόυ σε μία ώρα, όσο δηλ διαρκεί ο καφές.Πόσο καλά μπορείς να νιώσεις προσπαθώντας να πεις όλα όσα εχουν συμβεί μέσα σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα?Μήπως υποτειμάμαι λίγο των χωρισμό μήπως χαλάμε όλη του τη μαγεία?

Νομίζω οτι θέλει τον ανάλογο χρόνο.Λογικό είναι οτι δεν μπορεις να το συζητάς για χρόνια αλλά να του αφιερώνεις μόνο λίγα λεπτά λίγες ώρες προσπαθόντας να καταλάβεις τα αμέτρητα γιατί?
Την παρακολουθούσα προσεκτικά και όλη μου ηπροσοχή ήταν στραμένη εκει για να μπορέσω να αφομιώσω τις αμέτρητες πληροφορίες που άκουγα έτσι ώστε στο τέλος να της δώσω μια απάντηση μια γνώμη για όλα αυτά που άκουσα.

Μα τη γνώμη μπορώ να δώσω, τι λέξεις μπορώ να πω για μια ιστορία που σχεδόν δεν κατανόησα και μου λείπουν πάρα πολλά κομμάτια για να την ολοκληρώσω.
Δεν είναι άδικό?Να πω τι?Αυτό που θέλεις να ακούσεις?Αυτό που πραγματικά πιστεύω ή την αλήθεια?
Μα πως μπορείς να ξεδιπλώσεις μια ιστορία μόνο με λίγες λέξεις?Να πεις όσα εσύ θεωρείς σημαντικά παραλείποντας ίσως αυτά που ήταν σημαντικά για τον άλλο??

Συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις προτιμώ να μην εκφέρω άποψη και γνώμη αλλά ξέρω πόσο ανάγκη έχει ο άλλος εκείνη τη στιγμή να ακούσει κάτι οτιδήποτε.Συνήθως θέλει να του πεις αυτό που έχει ανάγκη να ακούσει αλλά δεν ξέρω κατά πόσον αυτό είναι σωστό και βοηθάει.Από την άλλλη όμως ξέρει μέσα του την αλήθεια οπότε ότι και αν ακούσει από σενα δεν θα το κρατήσει.

Έχω ας πούμε την κολλητή μου η οποία κάθε φορά που είναι χάλια θέλει να της πείς αυτό που εκείνη τη στιγμή θέλει να ακούσει και την επόμενη που έχει ξεθολώσει το μυαλό της είναι καθ όλα έτοιμη για μια λογική συζήτηση.

Αυτά σκεφτόμουν αυτές τις μέρες και το πόσο μπορεί να έχω κουράσει εγω τους άλλους σε παρόμοιες καταστάσεις.
Και όχι για ακόμα μια φορά δεν έβγαλα κανένα λογικό συμπέρασμα
Το αφήνω στην κρίση σας συμβουλές δεκτές και αναγκαίες


Την καλημέρα μου τα φιλιά μου και τα δέοντα στη μαμά!!!