Ο Κρόνος, Ο Διας και η παρέα τους

Το ερώτημα που με απασχολεί το τελευταίο καιρό είναι αν εγω διαχειρίζομαι τη ζωή μου οι τελικά κάποιος κάπου κινεί τα δικά μου νήματα.
Το τρέξιμο των τελευταίων μηνών δε λέει να σταματήσει.Ο κρόνος πάει έρχεται και φεύγει ακι εγω ακόμα κάνω τον Βέγγο και με πολύ μεγάλη  επιτυχία οφείλω να πω.Και όπως κάπου διάβασα έχω χαθεί μέσα στο πανικό και δεν μπορώ και να θυμηθώ από που μπήκα!!!

Τρέξιμο για να βρω σπίτι, άγχος νεύρα και αποτέλεσμα ενα ολοστρόγγυλο και τεράστιο μηδενικό.Τρέχω με τη δουλειά. Πολλά τα προβλήματα που αντιμετωπίζω τους τελευταίους μήνες και ταλανίζομε στο να φύγ η να μείνω. Ζυγίζω ζυγίζω εδω και πολλούυυυυυς μήνες τα υπερ και τα κατά και ακόμα δεν έχω καταφέρει να κάνω το αποτέλεσμα(και μου λεγε η μανα μου να διαβάζω τις εξισώσεις στο σχολείο ντουβάαααααρι εγω).

Η σχέση μου, η οικογένεια που πρέπει να αφήσω πίσω μου, οι οικογένεια του που πρέπει να αντιμετωπίσω(μη με ρωτήσεις γιατί ακόμα δεν έχω καταλάβει) η δουλειά που πρέπει να αποφασίσω, το σπίτι που πρέπει να βρω η δουλειά του καλού μου που πρέπει να του σταθώ γιατί καποιος πρέπει να μείνει όρθιος.Δεν γίνεται να καταρεύσουμε όλοι μαζί ταυτόχρονα(κάποιος πρέπει να κρατήσει τα μπόσικα)


Και ναι κυρίες και κύριοι άμεση αναμετάδοση απο το μέτωπο το έτερον ήμιση μόλις απελήθη....


Δεν περιγράφω άλλο...........

ΓΙΟΡΤΑΖΩ  ΓΙΟΡΤΑΖΩ  Μ ΑΚΟΥΤΕ  ΠΟΥ ΤΟ  ΦΩΝΑΖΩ  ΘΑ ΔΙΑΣΚΕΔΑΑΑΑΑΑΑΑΑΖΩ  ΩΣ  ΤΟ  ΠΡΩΙ...!!!!

ΚΑΛΗΜΕΕΕΕΡΑ  ΣΕ  ΟΛΟΥΣ

ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΕ ΤΟ ΚΕΦΙ ΜΟΥ ΟΕΟ???

ΚΑΛΗΜΕΡΑ

ΚΑΙ

ΚΑΛΗ

ΒΔΟΜΑΔΑ

ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ

ΖΗΤΕΙΤΑΙ ......ΓΚΑΡΣΟΝΙΕΡΑ!!!

Επιτέλους ο κόσμος συνωμότησε και το σύμπαν γύρισε υπέρ μας.
Η τύχη αφού βαρέθηκε να μας προσπερνάει είπε να μας χτυπήσει και μας λίγο τη πόρτα έτσι ίσα ίσα ενα "τακ" για να πάρουμε λίγο τα πάνω μας.

Φοβάμαι να το παραδεχτώ μήπως κάποιος μου κάνει πλάκα.Ναι είναι γεγονός η συμβίωση είναι στην αρχή της και ψάχνει τόπο να φωλιάσει.Η αγάπη δεν έσβησε ποτέ ούτε μια στιγμή πέρασε από βουνά και θάλασσες και όμως έμεινε ζωντανή.Έγινε πιο δυνατή και έμαθε να μην το βάζει κάτω να πολεμά, και τώρα επιτέλους προσμένει τη νίκη της.

Φοβάμαι φιβάμαι μήπως δεν είναι αληθινό και είναι πάλι μια συνωμοσία όμως είχα καιρό να ΖΗΣΩ και αυτή τη φορά θα το χαρώ.

ΖΗΤΕΙΤΕ ΓΚΑΡΣΟΝΙΕΡΑ (όσο πιο μικρή τόσο πιο ζεστή) ΝΑ ΣΤΕΓΑΣΕΙ ΜΙΑ ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ ΜΕ ΠΟΛΥ ΚΟΠΟ ΑΝΤΕΞΕ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΕΡΩΤΑ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΤΟΥ ΣΤΑΘΕΡΑ ΒΗΜΑΤΑ ΣΤΟ ΑΥΡΙΟ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ.

ΚΑΘΕ ΠΕΡΥΣΙ ...ΚΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ

(Αυτός ο τίτλος μου θυμίζει κάτι αναδρομές που έκανε παλιά ο Παπαδάκης στο Καλημέρα Ελλάδα (αχ δεν είμαι καλά))




Διάβαζα σήμερα αναρτήσεις περσυνές ακριβώς πριν ενα χρόνο και γέλασα πολύ γέλασα.


Πως ήμουν και τι πίστευα πριν ενα χρόνο(όχι  διάβασε αμα ξέρεις πως εξελίχθηκαν τα πράγματα θα καταλάβεις γιατί γελάω)


και εσύ που δεν ξέρεις τι έχει συμβεί θα σου πω οτι από εκει που ένιωσα τη ζεστασιά μια οικογένειας που δεν ήταν δικιά μου μέσα σε λίγους μήνες βίωσα το πιο σκληρό πρόσωπο τους.


Είμαστε μαζί είμαστε καλά κρυβόμαστε πια σαν τα 15χρονα γιατί αυτή η ζεστή οικογένεια σου αγάπη μου δεν μας θέλει μαζί πολεμάει την ευτυχία μας, και εγω είμια πολύ μικρή(λίγη) μπροστά τους .Είμαι άμαθη και δεν μπορώ να πολεμήσω σε αυτό το πόλεμο που έχουν ανοίξει.




Είναι άνιση η μάχη και δεν ξέρω τι να κάνω.Να μείνω ή να φύγω?Έντάξει δεν ξέρω πως να πολεμήσω όμως δεν μπορώ να παραδόσω και τα όπλα έτσι αμαχητή.Να αφήσω κάτω το θησαυρό μου και να φύγω τρέχοντας.Πως μπορώ να αφήσω το θησαυρό μου πως?Έχω πονέσει εχω παλέψει πολυ για να είμαι μαζί με αυτόν που με κάνει να χαμογελάω με αυτόν που με πεδεύει πολύ(σαν γνήσιος αρσενικός) όμως διέκρινα και τώρα πια είμαι σίγουρη, μ΄αγαπάει και αυτόε ίσως πια πιο πολύ και από μενα.


Όμως η υπομονή μου τελειώνει.Θέλω λύσεις σύντομα θέλω να προχωρήσουμε παρακάτω.Θέλω βήματα μπροστά και όχι πίσω.Απεχθάνομαι επίσης την στασιμότητα των καταστάσεων.Δεν μπορώ τα νεύρα μου έχουν βαρέσει κόκκινο και φυσικά όλα αυτά έχουν αντίκτυπο σε ΜΑΣ κατάλαβε το επιτέλους και πάμε παρακάτω.


ΟΥΦ αλήθεια σου λέω εσυ που έρχεσαι και με διαβάζεις(αλήθεια έμεινε κανεις να με διαβάζει???)δεν αντέχω άλλο σου λέω κουράστηκα τα νεύρα μου δεν είναι καλά και κυρίως φοβάμαι πια πολύ φοβάμαι όταν σκάσει η φούσκα και μας πάρουν τα σκάγια.....