Τρίτη 22 Ιανουαρίου 2008

Γέλιο Δάκρυ και πάλι από την αρχή!!!

Δεν έχω πια καμία όρεξη νιώθω πολύ κουρασμένη ψυχικά γιατί σωματικά απλά δεν αντέχω άλλο.
Έχετε νιώσει ποτέ οτι θέλετε μια μεγάλη αλλαγή ή εστω και μικρή απλά κάτι να αλλάξει τη ρουτίνα σας
την καθημερινή ανία και πλήξη? εριμένω αυτό το κάτι από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου και ακόμα
να ερθει.

Ξυπνάς το πρωι και ξέρεις οτι ξεκινάει μια κλασική μέρα γεμάτη ένταση και ρουτίνα .Πως τη σιχαίνομαι αυτή τη λέξη
όμως "ρουτίνα" απαπα δεν μου πάει ετσι έλεγα πάντα και όμως άσχετα με το αν το λες άσχετα με το αν το πιστεύεις
θα βρεθείς και εσυ σ αυτή τη ρουτίνα θες δε θες σ αρέσει δε σ αρέσει.

Περιμένεις το πρίγκιπα του παραμυθιού
περιμένεις τη σημαντική αλλαγή στη ζωή σου
περιμένεις όλα να φτιάξουν μια μέρα
περιμένεις ο κόσμος κάποτε να γίνει καλύτερος
περιμένεις....
περιμένεις....
περιμένεις...
περιμένεις...
περιμένεις...

Δεν ξέρω τι έχω πάθει αλλά οτ τελευταίο καιρό εχω γίνει υπερβολικά ευαίσθητη κλαίω ακόμα και με τις ταμπέλες
στο δρόμο και μόλις ρωτήσω τον εαυτό μου "γιατί κλαίς τώρα" βάζω τα γέλια

οπότε αν στο δρόμο δείτε μια χαζή μέσα σε ένα κόκκινο αυτοκίνητο να κλαίει με μαύρο δάκρυ και σε λίγα μόλις
δεύτερα να ξεσπάει σε γέλια εγω είμαι κάντε απλά πως δεν με ξέρετε.



την καλήσπέρα μου και τα δέοντα στη μαμά..........