Η προηγούμενη βδομάδα ήταν μια αποτυχία από όποια πλευρά και αν την δεις.
Από την Πέμπτη είμαι συνέχεια έξω.Γυρνάω από τη δουλειά να κάνω ενα μπανάκι ακι εξω για καφέ.
Ο καφές δίνει τη θέση σε ενα χαλαρό ποτάκι και η το ενα ποτάκι φέρνει το άλλο και καταλήγω σπίτι νωρίς το πρωι
Ωραία δεν λεω δεν περνάω και άσχημα όμως δεν αποκομίζω και κάτι.Την Κυριακή το πρωι ξύπνησα και κατάλαβα οτι όλο αυτό με κουράζει με κουράζει πολύ.Κατάλαβα οτι βγαίνω απλώς και μόνο για να μην κατσω σπίτι και το μόνο που καταφέρνω είναι να καταστρέφω το στομάχι μου και να γυρνάω σπίτι με χάλια δι'αθεση γιατί άκουσα τραγούδια που με πονάνε και να μου θυμίζουν συνεχώς τα πάντα γύρω μου τη μοναξιά μου.
Έτσι λοιπόν ξημέρωσε η μέρα των αποφάσεων.Θα κάθομαι σπίτι μου και δεν θα βγαίνω παρα μόνο αν το εχω πραγματικά ανάγκη.Δεν θα μιλάω απλά καια μόνο για να μιλήσω παρά μόνο αν εχω κάτι να πω.
Συνεχίζω μια κατάσταση που με πονάει μόνο και μόνο επειδή φοβάμαι να κάτσω μόνη μου και να την ξεπεράσω.
Θα σταματήσω να αγχώνομαι για τους άλλους και να παίρνω μέσα μου οτι μ@*&κια μου λένε.
Θα υψώσω ενα τοίχος που δεν θα μπορεί κανεις να το περάσει παρα μόνο αυτοί που πραγματικά θα θέλουν να δουν τι κρύβεται από πίσω και μόνο όσοι βρουν το σωστό τρόπο να το γκρεμίσουν.
Μια νεα βδομάδα ξεκινάει με χαλαρή από μενα διάθεση και με πολύ πολύ αυτο κριτική και ορεξη να κλείσω όλες τις παλιές πληγές.
Καλή μέρα πέρα για πέρα
Υ.Γ Χρόνια πολλά στην dee dee μου αν και καθυστερημένα.Κοριτσάκι να είσαι πάντα καλά και πάντα να γελάς
