Είναι η τελευταία ανάρτηση του χρόνου και θέλω να τη μοιραστώ μαζί σας.
Ήταν μια χρονιά αρκετά δύσκολη για μένα αλλά και με δώσεις γλύκας,όπως όλες οι χρονιές άλλωστε.
Αγάπησα προδώθηκα πόνεσα θύμωσα έκλαψα...Γέλασα αγάπησα πλήγωσα στεναχώρησα

Άρχισα τη ζωή μου όμως από την αρχή βρήκα δουλειά μετά από σχεδόν ένα χρόνο άνεργη σε ενα υπέροχο περιβάλλον και σε ενα αντικείμενο που μου άρεσε ενω τώρα απλά το λατρεύω.

Έμαθα πολλά όμως το χρόνο αυτό.
Να μήν εμπιστεύομαι τους ανθρώπους μέχρι να μου αποδείξουν οτι το αξίζουν.
Να μην δίνομαι ψυχή τε και σώματι σε κανέναν γιατί δεν το αξίζει.
Να κρατάω κάτι και γιασ μενα γιατί όταν θα μείνω πάλι μόνη κάπου θα πρέπει αν στηριχτώ.
Να εκτιμάω τον δίπλα ακόμα και αν η εμφάνιση είναι απωθητική.
Ότι τίποτα στη ζωη δεν έρχεται όπως το θέλεις αλλά το φτιάχνεις εσυ στα μέτρα σου.
Να βλέπω τη θετική πλευρά των πραγμάτων και πάντα να βγαίνω κερδισμένη(δεν έμαθα ακόμα αυτό το τελευταίο αλλά που θα μου πάει)

Ήταν μια ακόμα χρονιά που κύλησε πολύ γρήγορα μια χρονιά που δεν κατάλαβα ούτε πότε μπήκε ακόμα και τώρα που φεύγει.


Είναι η πρώτη χρονιά που έμεινα τελείως μόνη αυτές τις μέρες με τη μόνη σκέψη "που θα αλλά ξω το χρόνο" μόνη μου και χάλια ψυχολογικά (οτι κάνεις τη πρώτη του μήνα θα το κάνεις όλο το χρόνο) και εκει που ήμουν απελπισμένη εμφανίστηκε η φιλενάδα μουη οποία κόντεψε να με φάει γιατί τόσο καιρό δεν της το είχα πει και ενοείτε πως θα κάνω μαζί τους γιορτές.Έτσι βρήκα μια οικογένεια ζέστη για να περάσω μαζί τους την αλλαγή και πετάω από τη χαρά μου.Βέβαια δεν θα είανι οι δικοί μου κοντά αλλά δεν με πειράζει πια αρκεί να περάσουν και εκείνοι τόσο καλά όσο σκοπεύω να περάσω εγω.

Είμαι πολύ τυχερή γιατί από εδω μέσα γνώρισα ανθρώπους που με αγκάλιασαν που με συμβούλεψαν έκλαψαν στη λύπη μου και χάρηκαν με τις επιτυχίες μου.


Θέλω λοιπόν να σας ευχαριστήσω όλους (για ευνόητους λόγους δεν αναφέρομαι ονομαστικά) και να σας ευχυθώ μέσα από τα βάθη της μικρής καρδούλας μου(λίγο μελό ε?αλλα δεν με νοιάζει)να περάσετε όλοι την πιο λαμπρή και χαρούμενη πρωτοχρονιά της ζωής σας το νεο έτος να σας φέρει οτι ζητάτε κάθε βράδυ στον ύπνο σας και ενα παραμυθένιο αύριο για όλο το κόσμο



ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΜΕ ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΑ! ! ! ! !

2 0 0 8 Ε Υ Χ Ε Σ ! ! ! !

Α(Υ)ΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ

Τρείς μέρες έμειναν πριν την αλλαγή και είναι αυτές οι τελευταίες στιγμές του αναλογισμού και του απολογισμού

Είναι οι μέρες που κάταστρώνουμε σχέδια για τη νεα χρονιά και προσπαθούμε να δικαιολογήσουμε τα λάθη του παρελθόντος έτους.

Έτσι λοιπόν και εγω φέτος αντι να γράψω γρα΄μμα στον Άγιο θα τα βάλω κάτω θα τα σημειώσω θα τα μουτζουρώσω θα τα ξαναγράψω και θα φτιάξω τη λίστα με τα θέλω με τα πρέπει και τα μη της νεας χρονιάς.

Δεν είμαι άνθρωπος που ζω με πρέπει και με μη αλλά μέχρι σήμερα δεν κατάλαβα και κάτι οπότε αποφάσισα οτι ήρθε η στιγμή να βάλω και κάποια "πρέπει" και κάποια "οχι πια" στη ζωή μου το 2008.

ΠΡΕΠΕΙ

• Να βάλω μια τάξη επιτέλους στην καθημερινότητα μου γιατί αλλιώς με βλέπω σύντομα να πέφτω από υπερκόποση
• Να μάθω να αφιερώνω χρόνο στον εαυτό μου (λίγο αλλά και καλό)
• Να μάθω να λέω ΟΧΙ και να κοιτάζω και λίγο το συμφέρον μου γιατί όλο ¨ριγμένη" βγαίνω
• Να ελεγχω τον εαυτό μου και τις αντιδράσεις μου γιατί μια ζωη ξεσπαώ σε λάθος ανθρώπους τη λάθος στιγμή
• Να μάθω να μαγειρεύω πιο πολύπλοκα φαγητά από τις πατάτες και τα αυγά γιατί στο τέλος θα πάθω τη νόσο των πουλερικών

ΘΕΛΩ

• Να ΕΡΩΤΕΥΤΩ ....
• Να αγαπηθώ
• Να αγαπήσω
• Να πάρω
• Να δώσω
• Να νιώσω
• Να ζήσω
• Να πάθω
• Να μάθω
• Να κάνω κ άλλα λάθη
• Να χάσω
• Να κερδίσω

Θέλω αυτός ο χρόνος που φεύγει να πάρει μαζί του ότι άσχημο έφερε και να μας αφήσει μόνο τις καλές του στιγμές να δώσει τη σκυτάλη σε ενα πιο εποικωδωμιτικό χρόνο

Σε ενα χρόνο πιο γλυκό πιο αγαπησιάρικο και πιο φωτεινό.Να φέρει υγεία σε όλο το κόσμο να φέρει χαρά στα παιδάκια όλου του κόσμου και λίγο περισσότερο σε αυτά που υποφέρουν

Να φέρει ανθρωπιά(γιατί μας λείπει) και αγάπη.Να μας μάθει να νοιαζόμαστε όχι μόνο για τον εαυτό μας αλλά και για τον διπλανό μας.Να μας δείξει πως να μοιραζόμαστε και πως να χαρίζουμε χωρίς αντάλαγμα

Ηρθα!!!!

Επιτέλους γύρισα, μετά από πέντε μέρες στα χιόνια στις πολύύύύύ χαμηλές θερμοκρασίες(-8) κατάφερα να επιστρέψω όπως ακριβώς έφυγα.
Καλά οχι ακριβώς όπως έφυγα αλλά λίγο πιο ξεκούραστη πιο αναναιωμένη και με πιο μεγάλη καρταρώμπα.

Το Σάββατο με την αυγούλα ξύπνησα και ξεχύθηκα όλο χαρά στα μαγαζιά της Βουλγαρίας για τα καθιερωμένα ψώνια.Μετά τα πρώτα δέκα λεπτά δεν ένιωθα κανένα άκρο του σώματος μου.Αποφάσισα λοιπόν να θυσιάσω τη βόλτα μου μήπως και καταφέρω να μείνω ζωντανή.

Και φυσικά έληξε ετσι άδοξα η πρώτη και τελευταία μου εξόρμηση στα μαγαζιά.(βέβαια την επόμενη βρήκα ενα πενταόροφο κλειστό εμπορικό κέντρο και έμεινα εκεί όλη μέρα-τι νομίζατε με μια βαλίτσα έφυγα με μια θα γύριζα?)

Το αποτέλεσμα είναι οτι ξεκουράστηκα αρκετά γέμισα μπαταρίες και επέστρεψα έτοιμη να κατακτήσω το κόσμο.....


Αλήθεια εσείς πως περάσατε όσο έλειπα?

Αυτό ήταν έφτασε η μεγάλη στιγμή άυριο φεύγω ταξιδάκι για τις γιορτές δεν θα μπορούσα να φύγω όμως πριν σας μοιράσω τα δώρα σας.

Αλλαγές δεν γίνονται λόγω των ημερών ελπίζω να σας αρέσουν


σκορπινάκι μου (άνοιξε την πόρτα κάποιος σου στέλνει πολλά πολλά δώρα)

για την fevis (βάλ το πάνω από το τζάκι σου ταιριάζει)

για τον Κωνσταντίνο (όσα δώρα πέσουν φέτος από τον ουρανό είναι από μένα για σένα)

για την negma (να το κρεμάσεις έξω από την πόρτα σου)

για την mauve μου (το πιο γλυκό αρκουδάκι για παρέα σου χαρίζω)

για την μαρία τη λεμονάτη(το σπίτι των ονείρων μου χαρίζω σε σένα)

για το γιάννη (τι καλύτερο από ένα βιβλίο?)

για την κυβέλη μου(είναι ζεστή εικόνα σαν και σένα)

για τη μαριλένα(και για όλη την τρελοοικογένεια)

για την talisker (δεν ξέρω γιατί αλλά μόλις το είδα εσένα σκέφτηκα)

για την maya μου (για να μάθεις να πιστεύεις στον Άγιο Βασίλη)

για την dee dee μου ένας κατακόκκινος Άγιος Βασίλης(για να σου φέρει οτι ποθείς πιο πολύ)

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ

ΠΡΟΣΟΧΗ ΠΡΟΣΟΧΗ

ΕΚΤΕΛΟΥΝΤΑΙ ΕΡΓΑΣΙΕΣ ΑΝΑΠΑΛΑΙΩΣΗΣ

ΤΟΥ BLOG.......


ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΠΡΟΣΕΞΤΕ ΤΑ ΣΚΑΛΟΠΑΤΙΑ

Το τελευταίο καιρό βλέπω παντού γύρω μου σε αυτή τη παρέα κανένας δεν μένει μόνο στο ενα blog όλοι ψάχνουν και

κάτι άλλο να κάνουν ετσι αποφάσισα και εγω πως θέλω να φτιάξω ενα παιδικό δωμάτιο όπως πάντα το ονειρευόμουν

βέβαια δεν ξέρω αν θα τα προλαβαίνω ακι τα δύο αλλά αν δεν δοκιμάσεις δεν ξέρεις και αν μπορεί να τα καταφέρεις...

Ελάτε λοιπόν δίπλα να κάτσουμε σε μαξιλάρες πάνω στο πάτωμα μπροστά στο τραπέζι και να παίξουμε όλοι μαζί

παιχνίδια παλιά αγαπημένα διαχρονικά

σας περιμένω λοιπόν εδω αντε μαζευτείτε ντε !!!

Ανεκδοτάκι

Φθινόπωρο και πρώτη μέρα στα θρανία για τους μαθητές του αμερικανικού κολεγίου.
Η δασκάλα παρουσιάζει στα αμερικανάκια έναν καινούριο συμμαθητή τους, τον Ιάπωνα Σακίρο Σουζούκι (γιο του διευθυντή της Σόνυ) και το μάθημα αρχίζει με μικρές ερωτήσεις ιστορίας.
«Για να δούμε λοιπόν, πόσο καλοί είστε στην αμερικανική ιστορία;» λέει η δασκάλα.
«Ποιος είπε: δώστε μου ελευθερία ή δώστε μου θάνατο;»Κάποιοι μουρμουρίζουν αλλά κανείς δεν σηκώνει το χέρι του, εκτός από τον καινούριο:«Ο Πάτρικ Χένρυ το 1775 στη Φιλαδέφεια», απαντά.
«Μπράβο Σουζούκι, και ποιος είπε: «Κυβέρνηση του λαού, από το λαό και για το λαό;» ξαναρωτά την τάξη η δασκάλα.«Ο Αβραάμ Λίνκολν, το 1863 στο Γκέτυσμπουργκ», απαντά και πάλι ο Σουζούκι.
Η δασκάλα κοιτάζει αυστηρά την τάξη και λέει: «Ντροπή σας! Ο Σουζούκι είναι γιαπωνέζος και ξέρει την αμερικανική ιστορία καλύτερα από σας!»
Τη σιωπή στην τάξη σπάει μια μικρή φωνή από τα πίσω θρανία:«Ρε δεν πάτε να γαμηθείτε όλοι, μαλάκες γιαπωνέζοι!»
«Ποιος το είπε αυτό;;;» ρωτάει αυστηρά η δασκάλα. Ο Σουζούκι σηκώνει το χέρι του και χωρίς να περιμένει λέει:
«Ο στρατηγός Μακάρθουρ, το 1942, στη διώρυγα του Παναμά και ο Λι Ιακόκα το 1982 στη γενική συνέλευση της Τζένεραλ Μότορς.
Η τάξη βυθίζεται στη σιωπή. «Θέλω να ξεράσω», ακούγεται μια ξεψυχισμένη φωνή.
«Ποιος το είπε αυτό;;;» ξαναρωτάει με το ίδιο βλοσυρό ύφος η δασκάλα.Και ο Σουζούκι πετάγεται πάλι: «Ο Τζορτζ Μπους ο πρώτος, στον πρωθυπουργό Τανάκα κατά τη διάρκεια επίσημου δείπνου στο Τόκιο το 1991».
Ένας μαθητής σηκώνεται όρθιος και ξεσπάει: «Ρε δε μας παίρνεις καμιά πίπα, λέω γω!!!»
Και ο Σουζούκι, ψύχραιμα: «Μπιλ Κλίντον στη Μόνικα Λουίνσκι, το 1997, στο οβάλ γραφείο του Λευκού Οίκου».
Δυο τρεις μαθητές πετάγονται και φωνάζουν:«Α γαμήσου ρε μαλακισμένο, Σουζούκι».
Ατάραχος ο γιαπωνέζος: «Βαλεντίνο Ρόσι, παγκόσμιο πρωτάθλημα μοτοσικλέτας, ράλι Νότιας Αφρικής, το 2002».
Κόλαση στην τάξη, οι μαθητές ουρλιάζουν και πετάνε καρέκλες, η δασκάλα έχει σωριαστεί λιπόθυμη και ξαφνικά ανοίγει η πόρτα καιμπαίνει ο διευθυντής: «Ε, μα την Παναγία δεν έχω ξαναδεί τέτοιο μπουρδέλο».
Και στο βάθος ακούγεται πάλι η φωνή του Σουζούκι:“Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, Κώστας Καραμανλής, το 2007, στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο της κυβέρνησής του”

Αγάπα με....

Αγάπα με,

μ' όλα τα λάθη πού 'χω κάνει,

κράτα με.

Ένοχος είμαι απέναντί σου τά' παμε,

μα σ' αγαπώ.

Αγάπα με,

γίνομαι δρόμος να περάσεις,

πάτα με.

Έχω ανάγκη από σένα,

νιώσε με,

αγάπα με.

Αγάπα με,

γιατί να ζήσω χώρια σου δε γίνεται,

νεράκι η ζωή μου και θα χύνεται

στις πέτρες δίχως νόημα γι' αυτό

Αγάπα με

και ξέχασε λοιπόν πως παρασύρομαι

και γείρε πάλι απάνω μου να γείρουμε,

αγάπη μόνο αγάπη σου ζητώ.

Καθώς όλοι καταλάβατε αέρας αλλαγής πνέει το τελευταίο καιρό έτσι αποφάσισα να αλλάξω λίγο και το Blogoσπιτό μου αφού τις πιο πολλές ώρες τις ημέρας της περνάω εδώ.
Οχι δεν σκοτείνιασε ούτε η διάθεση μου αλλά ούτε και ο καιρός απλά το μαύρο είναι ενα χρώμα που με εκφράζει και που μου ταιριάζει εντάξει είναι λίγο σκοτείνο αλλά είναι και επιβλητικό.

Μπήκαμε επίσημα πια στην πορεία των γιορτών και όλα είναι διαφορετικά πια.Το Σάββατο έκανα μαι βόλτα στα μαγαζιά ετσι για να περάσει η ώρα οχι οτι ήθελα κάτι συγκεκριμένο.Κάτι δωράκια είχα σκοπό να πάρω αλλά και αυτά τα αφήνω για αργότερα.Έλα όμως που όταν βγαίνεις αυτές τις μέρες για βόλτα δεν πρέπει να έχεις πορτοφόλι μαζί σου.Ψώνισα ψώνισα ψώνισα και φόρτοσα και τις πιστωτικές με ψώνια και δεν το κατάλαβα κιόλας.Το χάρηκα όμως και το χρωστούσα και στον εαυτό μου καιρό τώρα.

Μα είναι μαγευτικές οι στολισμένες βιτρίνες στο κέντρο ο κόσμος χαρούμενος να πηγαίνει πάνω-κάτω και να χαζεύει εκστασιασμένος τη στολισμένη πόλη.

Έκατσα και στο κολωνάκι για ενα γρήγορο καφέ και γενικά όλα το Σαββατοκύριακο φρόντισα να είμαι εκτος σπιτιού και να περνάω ευχάριστες στιγμές.Αναναιώθηκα και επέστρεψα σήμερα καλύτερη από ποτέ.

Την πιο γιορτινή μου Καλημέρα σε όλους και ευχές για μια χαρούμενη βδομάδα!!!

Οι γυναίκες είναι σαν τα μήλα σε ένα δέντρο: τα καλύτερα μήλα βρίσκονται στην κορυφή.

Οι περισσότεροι άνδρες δεν θέλουν να φτάσουν στα καλύτερα γιατί φοβούνται να μην πέσουν από την κορυφή και χτυπήσουν, έτσι προτιμούν να μαζεύουν από τα πεσμένα που παρόλο δεν είναι νόστιμα είναι τα πιο εύκολα να μαζέψουν.

Μερικές φορές τα μήλα που βρίσκονται στην κορυφή του δέντρου νομίζουν ότι κάτι συμβαίνει με αυτά και κανείς δεν μπορεί να τα φτάσει, όταν απλά είναι απίστευτα όμορφα.

Πρέπει να περιμένουν με υπομονή τον κατάλληλο άνδρα να φτάσει, αυτόν που είναι πραγματικά θαρραλέος να σκαρφαλώσει μέχρι την κορυφή του δένδρου.

Δεν πρέπει να πέσουμε για να μας μαζέψουν: όποιος μας έχει ανάγκη και μας αγαπάει θα κάνει τα ΠΑΝΤΑ για να μας φτάσει.

Η γυναίκα φτιάχτηκε από τα πλευρά του άνδρα: όχι από τα πόδια για να την πατάει, όχι από το κεφάλι για να είναι ανώτερη, αλλά από τα πλευρά για να είναι ίση, κάτω από το μπράτσο για να προστατεύεται, δίπλα από την καρδιά για να την αγαπάνε..

Ευχαριστώ τη φίλη που μου το έστειλε με mail σήμερα το πρωί.Καμιά φορά χρειάζεται να μας το υπενθυμίζουν που και που γιατί χωρίς λόγω πέφτουμε από το δέντρο μόνο και μόνο για να μας μαζέψει κάποιος και ας μην αξίζει....

Πλησιάζουν γοργά οι γιορτές έχουμε μπει πια στην τελική ευθεία ....

Δεν έχω στολίσει ακόμα και δεν ξέρω αν θα προλάβω κιόλας αλλά προς το παρόν απολαμβάνω τους στολισμένους δρόμους τις βιτρίνες τα μαγαζιά και γενικά τη χαρούμενη αατμόσφαιρα που κυριαρχεί.Δεν ξέρω αν είναι η ιδέα μου αλλά ακόμα και ο αέρας μυρίζει αλλιώτικα αυτές τις μέρες

Μόλις έκελισα εισητήρια και ξενοδοχείο σε ενα βουνό της Βουλγαρίας για να μπορέσω να αποδράσω και εγω 4 μέρες ξκαι είμαι πολύ πολύ ενφθουσιασμένη.Αφού όλοι θα φύγουν τις γιορτές και εγω εδω θα δουλεύω αποφάσησα να τη κοπανήσω και εγω έστω και για λίγω.

Ετοιμάζω ταξίδι μοναχά

για πάρτη μου

στα μεγάλα νησιά

του μυαλού και

του χάρτη μου...

Και μετά το 3ήμερο μουσικοχορευτικό γλέντι καιρός μας είναι να επανέλθουμε στη καθημερινότητα.
Αυτή τη σκληρή και βαρετή καθημερηνότητα.

Εντάξει ξέρω δεν δικαιούμε να παραπονιέμαι ούτε λόγω ηλικίας ούτε λόγω υποχρεώσεων(παιδιά γατιά δεν έχω) αλλά λόγω βαρεμάρας εχω να σας πω πολλά.

Σήμερα πρωί πρωί με την αυγούλα κατά τις 6 άνοιξε το μάτι μου(δεν ξέρω γιατί(μάλλον γιατί κοιμόμουνα όλη τη κυριακή))και κατά τις 7.30 βρέθηκα στο δρόμο για το γραφείο τι άλλο να έκανα στο σπίτι?

Και εκεί που κάθομαι αμέριμνη στο φανάρι μου μέσα στο αμαξάκι μου και με το καλοριφέρ στο φουλ δίπλα μου στο τζάμι νιώθω μια παρουσία .Ε εντάξει λεο κανένας πακιστάν για τα τζάμια θα είναι ή για χαρτομάντηκαλα κάνω το κεφάλι αριστερά και τι να δω ένας άντρας γύρω στα τριάντα με ενα μωρό στην αγκαλιά να ζητάει ελεημοσύνη.

Τρελάθηκα σάστησα δεν κούνησα ούτε το βλέφαρο είδε και απο είδε και έφυγε και τον παρακολουθούσα τώρα από το καθρέφτη καθόλη τη διαδρομή του προς τα πίσω αυτόκίνητα

Το μωρό να νυστάζει να περπατάει με το ζόρι και αυτός ο αχρείος να το σέρνει στη κυριολεξία μέσα στο κρύο.Προς στιγμήν ντράπηκα που δεν άνοιξα το παράθυρο να δώσω κάτι αλλά είχα μείνει κόκαλο λέμε δεν μπορούσα να κουνηθώ και μετά το μετάνιωσα νευρίασα τσαντίστηκα και μετά με ξαναπιάσανε τα ψυχοπονιάρικα και χάλια

Άλλαξε όλη μου η διάθεση από εκείνη την ώρα κάτι μαύρισε μέσα μου.Και μετά λέμε οτι έχουμε εμείς προβλήματα τι να πει και αυτό το παιδάκι που ακόμα δεν ήρθε καλά καλά σε τούτο το κόσμο και έχει ήδη γνωρίσει τη μαύρη του όψη.

Τι να πώ δεν ξέρω ονειρέυομαι ενα μέλλον χωρίς κακία χωρίς μαύρη όψη χωρίς χωρίς χωρίς αλλά μάλλον ήρθε η ώρα να ξυπνήσω βλέπεις τα όνειρα κρατούν μόνο μερικές στιγμές....

Την καλημέρα μου σε όλους και μια ευχή για μια καλή βδομάδα!!!

Δεν είναι πως δεν έκανα
ούτε πως δεν αξίζω
ούτε και πως τα λάθη μου
δεν τα αναγνωρίζω
Δεν είναι πως δεν πόνεσα
ούτε πως δεν πονάω
είναι που ότι μου 'κλεψες
πίσω δεν σ' το ζητάω

Αυτά παθαίνει μάτια μου
όποιος πολύ αγαπάει
πετάει μέσα στα σύννεφα
στη γη παραπατάει

Δεν είναι πως δε νοιάζομαι
ούτε πως δε με καίει
ούτε και πως δεν ξέρω πια
για όλα αυτά τι φταίει

Δεν είναι πως δεν άντεξα
ούτε πως δεν αντέχω
λίγα εσύ μου ζήτησες
σου 'δωσα ότι έχω

Αυτά παθαίνει μάτια μου
όποιος πολύ αγαπάει
πετάει μέσα στα σύννεφα
στη γη παραπατάει

Στην παγωνιά χωρίς παλτό
Κοιτάζω πώς να βολευτώ
Με το παλιό σακάκι
Και να σκεφτείς πως μέχρι χτες
Μου είχες πόρτες ανοιχτές

Με αγκαλιές και τζάκι
Μα όπως λες, εσύ τι φταις
Αν βρέθηκα στο κρύο
Εσύ το μόνο που έκανες
Ήταν να πεις αντίο

Εγώ που κάθε μια βραδιά
Δε χρειαζόμουνα κλειδιά
Για να ’ρθω να πλαγιάσω
Τώρα περνάω βιαστικά
Με σηκωμένο το γιακά
Για να μην ξεπαγιάσω


Φθινοπώριασε κι άκουσα
το στερνό τ' αντίο σου
φθινοπώριασε κι έκλεισα
το πικρό βιβλίο σου

Σε τραγούδησα
σα μιαν απέραντη αμμουδιά
σα μια ροδιάχωρίς κλαδιά.

Σε τραγούδησα
σα μια μεγάλη ακρογιαλιά
σα μια φωλιάχωρίς πουλιά.

Φθινόπώριασε κι έσβησε
το ξανθό σου το αστέρι φθινοπώριασε
κι έγινε βορινό πια τ' αγέρι.

Να μπορούσα στα σύννεφα

να 'χα εγώ βενζινάδικο

στο κενό να κινδύνευα

για τ' αστέρι μου τ' άδικο.

Οι καρδιές παλιοσίδερα

σ' ένα σώμα κατάδικο.

Φέρτε μου ποτήρια

και σπάστε το γυαλί

Κόφτε το φιλίνα πίνω να γελώ.

Που όλα τα χατίρια

μου τ' άργησες πολύ

κι έφυγα η τρελή

ψηλά στον ουρανό.

Να λησμονήσω μπορεί

στον κόσμο πάλι να φτάνω

Είμαι φορτίο βαρύ

για τον καιρό τον τσιγγάνο.

Φωτιές καρδιές παλιοσίδερα

κι ένας Θεός πάνω απ' τ' άδικο

Άσε με εμένα στα σύννεφα

σ' ένα παλιό βενζινάδικο.

Να μπορούσα στα σύννεφα

την ψυχή μου ν' ανέβαζα

Μ' αστραπές τα γαλήνευα

Τα παράπονα που έβαζα

Στο μυαλό μου κι αρχίναγα

Κι απ' την λύπη διασκέδαζα.

update:αφιερωμενο στην talisker

Τί σου έκανα για πες μου

και σκοτώνεις τις χαρές μου

άδικα,άδικα

Αν δε βγεις απ' την ψυχή μου

απ' τη σκέψη,απ' τη ζωή μου

χάθηκα,χάθηκα

Άσε με να βρω τον εαυτό μου

στο παραμύθι,στο όνειρό μου

άσε με στον κόσμο τον δικό μου

μη με γυρίζεις στο θάνατό μου

ΛΑΙΚΗ ΩΡΑ...

Μη με κοιτάς με μάτια που κλαίνε
Μη με φιλάς με χείλη που καίνε
Μη μου μιλάς με λόγια θλιμμένα
Μη μου ζητάς να φύγω από σένα.
Δεν πρέπει, δεν πρέπει
Δεν πρέπει να σβήσει
Ο δικός μας ο δεσμός
Κι ας είναι, κι ας είναι
Κι ας είναι, κι ας είναι
Έρωτας αμαρτωλός.
Μη με κοιτάς με μάτια που κλαίνε
Μη με φιλάς με χείλη που καίνε
Και μην ακούς τους άλλους τι λένε
Αφού εμείς μονάχα δε φταίμε.
Δεν πρέπει, δεν πρέπει
Δεν πρέπει να σβήσει
Ο δικός μας ο δεσμός
Κι ας είναι, κι ας είναι
Κι ας είναι κι ας είναι
Έρωτας αμαρτωλός.

Η μεγαλύτερη η αμαρτία μου
είν' η αγάπη μου που σου 'χω.
Όταν σ' αγγίζω, εγώ νομίζω
ότι φορώ κλεμμένο ρούχο.
Δεν υπάρχει ευτυχία που
να κόβεται στα τρία,
στην περίπτωσή μας όμως,
δεν υπάρχει άλλος δρόμος.
Φιλιά δανείζομαι,
φιλιά γλυκόπικρα
κι αγάπη από ξένη τσέπη
.Και υποφέρω,
γιατί το ξέρωνα σ' αγαπάω
πως δεν πρέπει.



Θα κάνω ότι μου αρέσει
τελικά.
Θα κάνω ότι κατεβάσει το
μυαλό μου.
Και δεν θ' ακούω αυτά που
τάχα φιλικά,
με συμβουλεύουν συνεχώςγια το καλό μου.
Δεν θ' ακούω πια κανένα,και περισσότερο εσένα,
πού 'χεις κάνει τη ζωή μουσυμφορά.
Και θα κάνω το δικό μου,
μόνο για τον εαυτό μου.
Για τις πράξεις μου δεν δίνωαναφορά,
θα κάνω ότι μου αρέσει τελικά
Θ' ακολουθήσω όποιον δρόμοθέλω εγώ.
Όπου την πάνε την καρδιάτα βήματα μου.
Μα κι αν ακόμα σ' αδιέξοδοβρεθώ,ξέρω πως θά'ναι από σφάλματαδικά μου.



Αν κάνω άτακτη ζωή
δεν θα σε βάλω για κριτή,
γιατί δεν έχειςτο δικαίωμα αυτό.
Ήμουν στην άκρη του γκρεμού
μα συ ξενύχταγες αλλού
όταν ζητούσα
κάποιο χέρι να πιαστώ.
Αν κάνω άτακτη ζωή,
δικός μου είναι λογαριασμός.
Πάψε να με κατηγορείς,
για ‘μένα άξιος κριτήςείναι μονάχα ο Θεός.
Αν κάνω άτακτη ζωή,
δικός μου είναι λογαριασμός.
Πέρασε βλέπεις ο καιρός
που ΄σουν ο άντρας ο σκληρόςκαι
με ξεχνούσεςπότε εδώ και πότε εκεί.
Έκανα πέτρα την καρδιά
μα όπου βρεθώ κτίζω φωλιά
κι αυτό το λεςπως είναι άτακτη ζωή.
Αν κάνω άτακτη ζωή,δικός μου είναι λογαριασμός.
Πάψε να με κατηγορείς,για ‘μένα άξιος κριτής
είναι μονάχα ο Θεός.
Αν κάνω άτακτη ζωή,δικός μου είναι λογαριασμός.



Βρέχει φωτιά στη στράτα μου
φωτιά που μ' έχει κάψει
για τα φτωχά τα νιάτα μουκανένας δε θα κλάψει
Η ζωή, η ζωή εδώ τελειώνει
σβήνει το καντήλι μουκι η ψυχή,
η ψυχή σαν χελιδόνιφεύγει απ' τα χείλη μου
Κύμα πικρό στην πλώρη μουκαι τα πανιά σκισμένα
ούτε αδελφός αγόρι μουδε νοιάστηκε για σένα
Η ζωή, η ζωή εδώ τελειώνεισβήνει το καντήλι μου
κι η ψυχή, η ψυχή σαν χελιδόνιφεύγει απ' τα χείλη μου








συνεχιζεται...

Σήμερα είναι μια νεα μέρα δεν μπορώ να πω οτι πετάω και από τη χαρά μου σίγουρα όμως δεν εχω τη χθεσινή μαυρίλα.
Και για αυτό ευθύνονται πολλοί...
Πρώτα από όλα ο ίδιος μου ο εαυτός που κατάλαβε οτι δεν είναι ανάγκη να χαλιέται για ανόητα πράγματα και ηλίθιες καταστάσεις.
Εχω μια περίεργη κατάσταση στο γραφείο με κάτι συναδέλφους το τελευταίο καιρό αλλά δεν θα τους δώσω άλλο τη χαρά να με βλέπουν ετσι.Απλά δεν θα υπάρχω πια για αυτούς όπως δεν υπάρχουν και εκείνοι για μένα εδω ακι πολύ καιρό.

Και τελικά κατάλαβα οτι όλα εδω θα μείνουν μαζί μας δεν παίρνουμε τίποτα παραπάνω από αναμνήσεις οπότε δεν αξίζει και να χαλιέμαι.Αποφάσισα οτι θα φτιάξω τη διάθεση μου θα ανοίξω τα μάτια και τα αυτιά μου και θα γεμίσω εικόνες και ήχους.

Η ζωή δεν τελειώνει.....τώρα ξεκινά.Ευτυχώς εχω πολύ ωραίους φίλους εδω μέσα που κατάφεραν να μου φτιάξουν το κέφι από μακριά και χωρίς προσωπική επαφή,κατάφεραν και "χτύπησαν" ακριβώς όμως στο κέντρο της καρδιάς μου.


Και επίσης υπα΄ρχουν τόσες δυσκολίες εκεί εξω στο κόσμο που τα δικά μου προβλήματα είναι μηδαμινά μπροστά στο σύμπαν....


ΑΑΑ και dee dee μου εχω και άλλο τραγουδάκι μπορείς να το δώσεις παραγγελιά στην ορχήστρα?

Θα κάνω ότι μου αρέσει τελικά
θα κάνω οτι κατεβάσει το μυαλό μου
Και δεν θα ακούω αυτά που τάχα φιλικά
με συμβουλεύουν συνεχώς για το καλό μου


πάω να το χορέψω...

σήμερα η διάθεση μου είναι χάλια για αυτό δεν θα πω τίποτα μόνο θα ανεβάσω γιορτινές φωτογραφίες μήπως και αλλάξει η διάθεση μου

Υ.Γ εσείς περάστε όμως για καφέ και καλημέρες

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ....ΣΟΚ!!!

Παρασκευή μεσημέρι και μετά από πολλές συνενοήσεις αποφασίζουμε με την σκορπίνα να παμε για ποτό μετά τη δουλειά τόσο καιρό εδω μέσα καταλάβαμε οτι έχουμε πολλά κοινά και οτι μοιάζουμε απίστευτα πολύ .

Έτσι αποφασίσαμε να τα πούμε και από κοντά για να διαπιστώσουμε αν όντως είναι αλήθεια ή αν είναι απλή συμπτωση


και όλα ξεκίνησαν από τ τηλέφωνο

Αrtou:Που θα πάμε?
Σκορπίνα:ξέρω γω?
Α:πάμε για φαγητό ?
Σ:αχ ναι γιατί δεν εχω φάει από το πρωί
Α:(που να προτείνω τώρα να αρέσει και στις δυο μας?)
Σ:(τι θα προτείνει τώρα θα μ αρέσει?)

Να μην τα πολύλογώ βγήκαμε στο αγαπημένο μέρος και των δυο μας τυχαία και απολάυσαμε την παρέα η μια της άλλης
Είμαστε πολύ ίδιες τελικά και στο τρόπο σκέψης και έκφρασης και σε πολλά
Μιλούσαμε ώρες ατελείωτες να προλάβουμε να πούμε η μια στην άλλη όαλ τα σημαντικά γεγονότα της ζωης μας να προλάβουμε να απλόσουμε όλη μας τη ζωη στο τραπέζι ωστε να ξεκινήσουμε να μάθουμε η μια την άλλη

Αλλά τι να μάθουμε αφού ότι έλεγε η μια συμπλήρωνε τη συνέχεια η άλλη χωρίς να ξέρει έπεφτε μέσα
Ίδιες σχεδόν εμπειρίες ίδια νοοτροπία γενικά θα μπορούσαμε να ήμασταν χρόνια φίλες και εγω προσωπικά ένιωσα πολύ οικεία μαζί της σαν να την ήξερα από παλιά

Χάρηκα πολύ σαν μικρό παιδάκι που κάνει μια νέα γνωριμία και δεν ήθελα ν ατελειώσει αυτή η συνάντηση γιατί δεν χόρταινα να την ακούω και να νιώθω όλο και πιο πολύ πόσο ίδιες είμαστε


Σκορπινάκι μου χάρηκα πολύ που σε γνώρισα από κοντά και ελπίζω να μείνουμε η μια στη ζωή της άλλης
Είσαι καταπληκτική ευχάριστη και χαρούμενη συγκροτημένη και "τρελή" ταυτόχρονα.

Κάρμα μου ήταν μια καταπληκτική συνάντηση η οποία εύχομαι να επαναληφθεί πολλές πολλές φορές..

Καλή μέρα
Καλή βδομάδα
Καλό μήνα σε όλους μαςςςςς!!!

Πάθος μου.......Λάθος μου

Σε θέλω σε ποθώ...


Είσαι κάτι περίεργο



δεν μπορώ να σε αποκαλέσω αγάπη δεν είσαι


ούτε έρωτας είσαι ίσως να μην ήσουν και ποτέ


Είσαι όμως πάθος είσαι κάτι σημαντικό για το κορμί για το μυαλό μου


πολλά έχουν αλλάξει και τιποτα δεν είναι όπως παλιά


όλα όμως είναι ίδια


με ζαλίζεις με μπερδεύεις


και με κάνεις ό,τι θες


και δεν εχω αντίδραση καμία οταν βρίσκομαι κοντά σου


παραδίνομαι χωρίς δεύτερη κουβέντα στη ματιά σου



και η ευθύνη όλη δική μου







Και πάω και αγαπάω
Αχ – τα πιο μεγάλα αγόρια
Την πόρτα τους χτυπάω
Μετά κοιμάμαι χώρια

Έχω απόψε ραντευού
ράντευού με σένα....

Βοήθειααααα εχω απόψε ενα πολύ κρίσημο ραντευού.Είναι ενα ραντευού για διελέυκανση ποοων παλιών καταστάσεων

Μου έχουν κοπεί τα πόδια ενω δεν πρέπει θα τον ξαναδώ μετά από πολλόυς μήνες και εχω τόσα να του πω

και είχα τόσα να σου πω
και άλλα τόσα να σου δείξω

Νιώθω πολύ δυνατή και έτοιμη για όλα αλλά φοβάμαι οτι την κρίσιμη στιγμή θα μου δεθεί η γλώσσα κόμπος όπως πάντα άλλωστε.

ουφ θα πάω και ας
μου βγει και σε κακο...

Σήμερα η μέρα μου ξεκίνησε παράξενα όπως και οι προηγούμενες δηλαδή.

Εδώ και λίγες μέρες εχω μπεί στη διαδικασία να βρω τον ευτό μου και να τον βάλω σε μια τάξη γιατί το τελευταίο καιρό η κατάσταση είχε ξεφύγει της πορείας της.

Με απασχολεί όμως εδω και λίγες μερες ένα συγκεκριμένο θέμα.:Δεν εχω τίποτα δικό μου που να με χαρακτηρίζει
Δεν εχω αυτό που λέμε "το τραγούδι μου" δεν εχω αγαπημένο τραγουδιστή (είναι πολλοί )δεν εχω συγκεκριμένο άρωμα κάποια συνήθεια που να αντέχει στο χρόνο

Γενικά τα γούστα μου αλλάζουν κατα διαστήματα και αυτό δεν μου αρέσει καθόλου.Ζηλέυω τους ανθρώπου που τους καταλαβαίνεις από το άρωμα τους που τους θυμάσαι από την ατάκα τους και γενικά που σου μένουν στο μυαλό και τους συνδυάζεις με κάτι συγκεκριμένο.

Είμαι λοιπόν στη φάση να με χαρακτηρίσω.Να βρω ενα τραγούδι που να μου ταιριάζει και να μείνω πιστή σε αυτό.Να ψάξω ενα άρωμα που να με στιγματίσει και να γίνει δέυτερη μυρωδιά του κορμιού μου.Να βρω πράγματα που να μου αρέσουν και να μείνω πιστή σε αυτά

είναι ενα στοίχημα που εχω βάλει με τον ευατό μου και σκοπεύω να το κερδίσω.

όσο το σκέφτομαι βέβαι καταλαβαίνω πόσο δύσκολο είναι και πόσο ψάξιμο θέλει όμως αυτή τη φορα΄σκοπεύω να τα καταφέρω.

Εσείς αλήθεια εχετε πράγματα που να σας έχουν στιγματίσει και να εχουν αντέξει στο χρόνο?
κάποιο τραγούδι κάποια ταινία κάτι τέλοςπάντων που να είναι δικό σας κατάδικό σας???

Λέξεις
χωρίς νόημα
χωρίς ουσία

Δεν με γεμίζει

τίποτα

πια

Ολοι μιλάνε

χωρίς να ακούνε

Όλα γίνονται

στο βωμό της

καθημερινότητας

Χωρίς ουσία

χωρίς λόγο

Δεν αντέχω άλλο

θέλω να κλείσω τα αυτιά μου

Θέλω να προστατέψω

τη ψυχή μου

Δεν θα την αφήσω άλλο

στα δόντια των αθλίων

Βδομάδα αποφάσεων

Η προηγούμενη βδομάδα ήταν μια αποτυχία από όποια πλευρά και αν την δεις.
Από την Πέμπτη είμαι συνέχεια έξω.Γυρνάω από τη δουλειά να κάνω ενα μπανάκι ακι εξω για καφέ.
Ο καφές δίνει τη θέση σε ενα χαλαρό ποτάκι και η το ενα ποτάκι φέρνει το άλλο και καταλήγω σπίτι νωρίς το πρωι


Ωραία δεν λεω δεν περνάω και άσχημα όμως δεν αποκομίζω και κάτι.Την Κυριακή το πρωι ξύπνησα και κατάλαβα οτι όλο αυτό με κουράζει με κουράζει πολύ.Κατάλαβα οτι βγαίνω απλώς και μόνο για να μην κατσω σπίτι και το μόνο που καταφέρνω είναι να καταστρέφω το στομάχι μου και να γυρνάω σπίτι με χάλια δι'αθεση γιατί άκουσα τραγούδια που με πονάνε και να μου θυμίζουν συνεχώς τα πάντα γύρω μου τη μοναξιά μου.


Έτσι λοιπόν ξημέρωσε η μέρα των αποφάσεων.Θα κάθομαι σπίτι μου και δεν θα βγαίνω παρα μόνο αν το εχω πραγματικά ανάγκη.Δεν θα μιλάω απλά καια μόνο για να μιλήσω παρά μόνο αν εχω κάτι να πω.
Συνεχίζω μια κατάσταση που με πονάει μόνο και μόνο επειδή φοβάμαι να κάτσω μόνη μου και να την ξεπεράσω.

Θα σταματήσω να αγχώνομαι για τους άλλους και να παίρνω μέσα μου οτι μ@*&κια μου λένε.
Θα υψώσω ενα τοίχος που δεν θα μπορεί κανεις να το περάσει παρα μόνο αυτοί που πραγματικά θα θέλουν να δουν τι κρύβεται από πίσω και μόνο όσοι βρουν το σωστό τρόπο να το γκρεμίσουν.

Μια νεα βδομάδα ξεκινάει με χαλαρή από μενα διάθεση και με πολύ πολύ αυτο κριτική και ορεξη να κλείσω όλες τις παλιές πληγές.


Καλή μέρα πέρα για πέρα





Υ.Γ Χρόνια πολλά στην dee dee μου αν και καθυστερημένα.Κοριτσάκι να είσαι πάντα καλά και πάντα να γελάς

Θέλει η ..... να κρυφτεί και η χαρα δεν την αφήνει

Μα και να θέλω να ησυχάσω δεν μπορώ η κακομοίρα.
Εχθές λοιπόν ήταν μια ακόμα νύχτα από αυτές που δύσκολα περνούν αποφάσισα λοιπόν να μην το βάλω κάτω και να βγω να το κλάψω(ναι ναι καλά διάβασες) εκτος σπιτιού.Πήρα λοιπόν μια φίλι και καταλήξαμε σε ενα κουτούκι στα Μελίσσια να πίνουμε τα κρασάκια μας και να ακούμε και τη μουσικούλα μας.

Γύρισα σπίτι νωρίς(το πρωί) έκανα ενα μπάνιο ενα καφε να συνελθω και κατευθείαν για δουλειά με πολύ κέφι και διάθεση.Έλα όμως που δεν μ αφήνουν να χαρώ ουτε στιγμή.

Ένα μπάχαλο στη δουλειά και τα νευρα μου τσατάλια από το πρωι.Και έχει και συνέχεια ...Χτυπάνε τα τηλ σαν τρελά να μου θυμήσουν οτι χρωστάω δυο κάρτες και ενα κινητό το οποίο επειδή εχω ξεχάσει να το πληρώσω μου το κόψανε κιόλας το οποίο σημάινει τέρμα η επικοινωνία με τον εξω κόσμο.


Γργργργ τα νεύρα μου λέμε.Αφήστε με λίγο να ησυχάσω μην χτυπάτε όλοι μαζί ρε παιδιά δεν αντέχω.
Νιώθω οτι βάλτωσα οτι δεν προχωράω παρακα΄τω είτε γυρνάω συνεχώς πίσω ή κάνω κύκλους γύρω γύρω.Πάντως μπροστα δεν κοιτάω.

Και τι λέει το ρητό? "Αν δεν κοιτάς εκει που θέλεις να πας ,θα πας εκεί που κοιτάς"
Κια μάλλον εχω πάρει λάθος δρόμο.Δεν εχω κίνητρα αυτή τη στιγμή στερεψαν τα όνειρα και δεν εχω τίποτα καλό στη ζωή μου από το οποίο να μπορώ να αντλήσω δύναμη.

Ουφ πάλι σας ψυχοπλάκωσα αλλά η φάση είναι δύσκολη και εγώ ακόμα περισότερρο.

καλό μας απόγευμα και ενα ακόμα πιο ήρεμο σαββατοκύριακο

μια γιορτή που μου προκαλεί ανάμεικτα συναισθήματα.Και αυτό βέβαια ανάλογα σε τι φάση με βρίσκουν οι γιορτές.
Μια πόλη φωτισμένη από άκρη σε άκρη με καταστήμετα ντυμένα στο ύφος που προστάζουν τα χριστούγεννα
Τα πάντα γύρω μας ντύνονται ανάλογα .Βιτρίνες μαγαζιά δέντα πλατείες και όλα αυτά σου δίνουν ενα χαρούμενο μνμ και πολύ γιορτινό

Αν και αποφεύγω το κέντρο τα τελευταία χρόνια λόγω κίνησης βαβούρας και πολυκοσμίας.Αυτές τις μέρες το αποζητάω σαν τρελή.Ερμού και κολωνάκι γαι καφέ και ψώνια.Να γίνεις ενα με το κόσμο να σπρωχτείς και ν α σπρώξεις.Να γεμίσεις τις τσάντες με μικροπράγματα χωρίς ουσία και χωρίς πραγματικά αν τα χρειάζεσαι αλλά "να μωρέ γιορτές είναι" λες και όλα συγχορούνται αυτές τις μέρες και πάνω από όλα τα πάντα επιτρέπονται.

Να στολίσεις το σπίτι σου αν κρεμάσεις τα λαμπάκια σου και να ξεφύγεις λίγο επιτρέπεται ακόμα και στο στολισμό κανείς δεν θα σε πει κιτς γιατί ΕΙΝΑΙ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ.


Αλλά εμένα αν και είναι οι αγαπημένες μου γιορτές μου προκαλούν ενα περίεργο feeling.Με ρίχνουν ψυχολογικά με μελαγχωλούν.Και φυσικά σε περιόδους που είμαι μόνη η κατάσταση μπορεί να γίνει τραγική.
Ετσι και φέτος όλοι εχουν προγραματίσει ταξίδι για τις γιορτές και εγω θα είμαι μόνη εδω.
Χωρίς οικογένεια(τώρα βρήκαν να φύγουν και αυτοί?)χωρίς σύντροφο με πολύ λίγους φίλους παρέα.

Θα στολίσω ετσι για το καλό που λένε και θα περάσω τις άγιες αυτές μέρες εξω από το σπίτι
γιτατί μόνη μου σε 120 τετραγωνικά χρονιάρες μέρες θα τρελαθώ και δεν απέχω και πολύ


Πολύ μου αρέσει πάντως που τα πάντα γύρω μου αρχίζουν και γίνονται γιορτινά.Πιστεύω να ακολουθήσει και η διάθεση μου.


ΤΗΝ ΚΛΑΗΜΕΡΑ ΜΟΥ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ

"ΑΠΟΛΟΓΙΑ"

Να απολογηθώ λίγο για την αλλαγή μου την απότομη νιώθω οτι πρέπει να το κάνω

Περνάω δύσκολες μέρες στη δουλειά με πολύ ένταση και τεράαααστιο εκνευρισμό δεν εχω τη δυνατότητα να γράφω συνέχεια (προσωρινα) και δεν προλαβαίνω να απαντάω σε όλα τα σχόλια

περνάω όμως από τους περισσότερους και αφήνω δειλά δειλα ενα για.

Θα επανέλθω κάποια στιγμή με αναλυτική ενημέρωση και φοβερό ρεπορταζ.



προς το παρόν παω μια βόλτα στη blogoγειτονιά που τόσο μου έχει λείψει.



ΚΑΛΟ ΣΑΣ ΑΠΟΓΕΥΜΑ

ΕΛΕΟΣ ΜΗΝ ΠΥΡΟΒΟΛΕΙΤΑΙ ΑΛΛΟ ΤΟΝ ΠΙΑΝΙΣΤΑΑΑΑΑΑΑΑ



πολύ ένταση στη δουλειά πολύ κακία στο κόσμο και όρεξη για καυγά όλοι οι υπόλοιποι εκτος από μένα
κουράστηκα δεν αντέχω άλλο αυτή τη κακοκαιρία στη ζωή μου θέλω και τον ήλιο μου που και που και ας καίει.αλλά έλεος όχι άλλο χαλάζι ρε παιδιά δεν το αντέχω και κυρίως όχι όλοι μαζί.Καθίστε στη σειρά πάρτε νουμεράκι και όλοι θα εξυπηρετηθείτε.


ΘΑ ΤΣΑΚΩΘΩ ΜΕ ΟΛΟΥΣ ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΤΩΡΑ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΤΩΡΑ ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ!!!



καλή βδομάδα σε εσάς γιατί η δική μου ξεκίνησε πολύ στραβά

Παρασκευή σήμερα και η διάθεση μου είναι χειρότερη ever.
Κάθομαι αναπαυτικά στην καρέκλα του γραφείου στο ενα χέρι το τσιγάρο δίπλα μου ο ζεστός καφές και πάμε..
Εχθές είχα μια σύγκρουση με ένα οικογενειακό μου πρόσωπο και πολύ χάλια ξύπνησα σήμερα.

Συγχύστηκα μάλωσα θύμωσα έκλαψα και στο τέλος έψαξα αν βρω το γιατί αλλά μάταια...
Είπαμε λόγια που πονάνε αλλά ίσως στο βάθος τους να κρύβαν μια μικρή αλήθεια...

Κάθισα και σκέφτηκα πολλά και για πολύ ώρα κούρασα το μυαλό μου το έστιψα όμως ακόμα δεν βρήκα την απάντηση

Από μικρή ως δυνατός χαρακτήρας τσακωνόμουν με όλο το κόσμο και δεν σήκωνα καμία αντίθετη από δική μου άποψη.Μαγαλώνοντας όμως κουράστξκα να τσακώνομαι και αναθεώρησα πολλά πράγματα ετσι λοιπόν έμαθα να μοιρίζομαι την καταιγίδα και να την "κοπανάω" λίγο πριν ξεσπα΄σει για να μην βραχώ και μέχρι σήμερα τα έχω καταφέρει καλά.

¨Οχι δεν αποφεύγω απλά φεύγω όταν η κουβέντα είναι ανούσια και ηλίθια.
Θέλω λοιπόν να βάλω σε μια βάση τη ζωη μου και σε ενα συγκεκριμένο τρόπο πλέυσης.
Τόσα χρόνια πήγαινα όπου φυσάει ο άνεμος όμως πια αυτό δεν με γεμίζει.Αποζητάω πια την ηρεμία τη γαλήνη την σταθερότητα και είναι πολύ δύσκολο τελικά να τη βρω

Εχω όνειρα και ελπίδες που δεν μ αφήνουν να πραγματοποιήσω.Προσπαθώ να κάνω ενα βήμα μπροστά και όλοι με τραβάνε πέντε βήματα πίσω.Σαν να μην θέλουν να με αφήσουν.Φοβούνται οτι αν ανοίξω τα φτερά μου θα με χάσουν ακι ίσως να μην είναι εντελώς αβάσιμο αυτό ίσως όμως και να είναι.Μα αν δεν το κάνεις πως θα μάθεις?


Όλοι μιλάνε εκ του ασφαλούς από τω τι έχουν δει τι έχουν ακούσει όλοι είναι πρόθυμοι να δώσουν συμβουλέ για το καλό σου(και ποιός το ξέρει το καλό μου αν οχι εγω η ίδια?)κανείς όμως δεν μιλάει βιωματικά....

Ζήσε λοιπόν την εμπειρία και μετα απλώς μοιράσου την με τους άλλους αλλά άσε και αυτούς αν βιώσουν τις δικές τους.



Ή στραβός είναι ο γυαλός ή στραβα αρμενίζω(δεν εχω καταλάβει ακόμα)

ΔΙΑΚΟΠΗ ΓΙΑ ΣΙΝΕΜΑ

EL GRECO

την είδα εχθες την ταινία και ενθουσιάστηκα.Φοβερές ερμηνίες και πολύ καλογυρισμένη.

Λαζόπουλος αν και δεν τη περίμενα τόσο καλή την ερμηνεία του παρόλα αυτά ήταν κρητικός με τα όλα του και πολύ απολαυστικός

Εγώ δεν τον ήξερα τον είδα πρώτη φορά σε αυτή τη ταινία και τον απόλαυσα στην κυριολεξία του ταίριαζε ο ρόλος και τον απογείωσε

μμμ Ματσούκα δεν μπορώ να πω οτι ήταν η καλύτερη της ταινία αλλά ήταν αρκετά καλή για μια τέτοια υπερπαραγωγή


Καλά δεν εχω λόγια να περιγράψω την τελευταία του ερμηνεία ως titsiano απλά καταπληκτικός με ουσία ότι έκανε αυτός ο άνθρωπος

Μια ιστορια του επους μια ανυποχωρητη καλλιτεχνη και μαχητης για την ελευθερια, Domenicos Theotokopoulos, γνωστη στον κοσμο ως «El Greco».
Οριστε τον 16 ο αιωνα, El Greco αναζητησης του για την ελευθερια, και αγαπη, κυμαινεται απο τα δικαστηρια της Κρητης και της Βενετιας να Τολεδο της Ισπανιας. Εδω θα βρισκεται αντιμετωπη με τη μεγαλυτερη αντιπαλο την Ιερα Εξεταση.
Ποτε δεν προβλεπονται στην υποστηριξη του αγωνα με τις εγκαταστασεις των ημερων του El Greco της ιστοριας ειναι ενα απο ασυνηθιστη ηρωισμο, την προδοσια, την αγαπη, την εξουσια και ενος αντρα και τη δημιουργικη του συνειδησης να ξεχωριζουν και να ξεπερασουν την αγνοια και τη βαρβαροτητα.
Μια εμπνευση που ζει σε αυτη την ημερα.

...........................................................................................................................................................


Πέρασας ενα όμορφο 3ήμερο χωμένοι ο ένας στην αγκαλιά του άλλου να προλάβουν να γεμίσουν να χορτάσουν στιγμές λες και αυτή ήταν η τελευταία τους μέρα

Το πίστευε πολύ αυτό το "Ζήσε το τώρα ξέχνα το χθες σαν να είναι η τελευταί ασου μέρα"και ετσι ζούσε πάντα όλη της τη ζωη .Βίωνε όλες τις στιγμές της με ένταση και όλα τα συναισθήματα με δύναμη.Αγαπόυσε ερωτευόταν παθιαζόταν ζήλευε πολύ μισούσε όλα έντονα.Όπως ακριβώς και η προσωπικότητα της έντονη και κυρίαρχη.

Δύσκολα μπορούσε κάποιος να σταθεί στο πλευρό της δεν άντεχε πολύ και γρήγορα έφευγε για κάτι πιο εύκολο.Ήταν δύσκολη και πολλές φορές δύστροπη.Με δυναμισμό και "τσαμουκά" που θα ζήλευαν πολλοί άντρες .

Μεγαλωμένη σε δύσκολες συνθήκες είχε μάθει να πατέι γερά στα πόδια της να κοιτάει τους ανθρώπους κατάματα και να μπορεί να κάνει ακόμα και την πιο δύσκολη κατάσταση απλή.

Δεν χρειαζόταν κανένα όλα τα μπορούσε όμως όσο μεγάλωνε ένιωθε μόνη στη κορηφή της ακι έριξε τους τόνους και άλλαζε ύφος μέρα με τη μέρα.Πιο ναζιάρα πιο γλυκειά πιο παιχνιδιάρα πιο γυναίκα πιο πιο ΘΗΛΥΚΟ ναι αυτό ήταν ... στα χέρια του τώρα ένιωθε τη θηλυκότητα που ποτέ κανένας άλλος δεν είχε καταφέρει να της βγάλει στην επιφάνεια.

Όχι δεν προσπαθούσε να την αλλάξει να της δείξει ήθελε οτι είναι ικανή για πολλά που ούτε εκείνη γνώριζε οτι είχε.
Ένιωθε δίπλα του ασφάλεια σιγουριά και εαν σίγουρο μέλλον.Όμως και εκείνος μετά από ενα χρόνο πια είχε δεθεί μαζί της την είχε αγαπήσει με όλη του την καρδιά την είχε ερωτευτεί όλο του το είνε.Την ποθούσε την σκεφτόταν συνέχεια τις ώρες(λίγες) που δεν ήταν μαζί.

Και εκείνος όμως σαν γνήσιος άντρας την είχε στα πούπουλα με τα δώρα της με τα ακριβά δείπνα στα πιο σικ εστιατόρια.Όχι δεν προσπαθούσε να την εντυπωσιάσει να της δώσει απλώχερα όλο το κόσμο ήθελε

Και εκείνη όμως πιο λαμπερή από ποτέ πιο χαρούμενη και πιο γεμάτη στεκόταν στο πλευρό του κερί αναμμένο.
Την ευτυχία τους ήρθε να συμληρώσει ο γάμος τους......


συνεχίζεται...

Ποτέ δεν της άρεσαν οι χωρισμοί φοβόταν το μετά .Τη μοναξιά φοβόταν άραγε πιο πολύ ή τον εαυτό της?Ούτε και εκείνη ήξερε.Και τώρα καθισμένη σε ενα καφέ στη παραλία να κλαίει για το χαμένο αυτό έρωτα.

Δίπλα της ο πιο σημαντικός άνθρωπος της ζωής της.Η φίλη που πάντα ήταν δίπλα της από παιδιά μετράει αυτή η φιλία και κανείς μέχρι σήμερα δεν μπορεσε να τις χωρίσει αυτές τις δύο.

"Μην κλαίς της είπε θα βρείς κάτι πιο δυνατό κάτι που να σου αξίζει αυτό δεν άξιζε για σένα"

Ναι αλλά εγω αυτόν θέλω αυτόν.....αγαπαώ?(ακόμα και εκείνη αναρωτιέται ακόμα)

Δεν μπορούσε πάλι από την αρχή αντε το φλερτ αντε τα πρώτα ραντευού να τον γνωρίσεις τον άλλον να τον μάθεις συνήθειες χούγια όλο αυτό της φαινόταν βουνό.

Και το κυριότερο όταν θα την πλησίαζε όταν θα την ακουμπούσε πως θα ένιωθε τον ξένο αυτό που ερχόταν να την κατακτήσει.

Έτσι ένιωθε πάντα οτι όλοι έπερναν και ενα κομμάτι του εαυτού της μαζί τους όταν έφευγαν.

Και έτσι πέρασαν δυο χρόνια.Μέτρια με πολύ κλάμα και με ατελείωτες νύχτες.Να διψάει το νεανικό κορμίτης για έρωτα για αγάπη.Για ένωση να αποζητά ενα άλλο κορμί δίπλα της.

Τον ονειρευόταν κάθε βράδυ έτσι όπως εκείνη τον ήθελε.Με μία λέξη ΑΡΣΕΝΙΚΟ να την κρύβει στη αγκαλιά του και να μην φοβάται τίποτα να την κοιτάει βαθυά μέσα στα μάτι ακια να λιώνει από έρωτα από αγάπη.

Ήταν μια νύχτα από αυτές τις βαρετές που το μόνο που ήθελε ήταν να κάτσει σπίτι μόνη παρέα με τις σκέψεις της.

Και όμως πήγε στο ραντευού που είχε με τη κολλητή της.σε ενα ωραίο εστιατόριο στο κέντρο της Αθήνας.

Παλιό κτήριο με μπαρόκ στυλ που θύμιζε μια άλλη εποχή.

Ήταν όλοι εκει και την περίμεναν.Η Άννα(η κολλητή) ο Κώστας (ο φίλος της)και Εκείνος.

Ηταν ο Αλέξανδρος και ήταν ο αδελφός του Κώστα.Φανερό το "προξενιό" της φίλης για να μην είναι άλλο πια μόνη της τις νύχτες.

Οι ματιές τους συναντήθηκαν (και ήταν σαν να γνωρίζωνταν από παλιά)μόλις πλησίασε το τραπέζι τους.Έγιναν οι απαραίτητες συστάσεις και ξεκίνησαν τη βραδυά τους.

Ήταν η πρώτη φορά μετά από χρόνια που έπιασε τον εαυτό της να ενδιαφέρεται φενερά για υτό τον άντρα.

Και εκείνος όμως την κάρφωνε με τη βαρυά αντρίκια ματιά του.

Μελαχροινός γύρω στο 1,90 με παρουσία ενδιαφέρουσα και έντονο ζεστό βλέμμα.Συζητούσαν σχεδόν μόνο οι δυο τους φανερά αγενής ως προς τους υπόλοιπους που κρυφοχαίρονταν για την επιτυχημένη γνωριμία που είχαν "σκαρώσει"

Και έτσι ξεκίνησε η ιστορία τους βγήκαν την επόμενη και την επόμενη και την επόμενη......

Αποφάσισαν να κάνουν την πρώτη τους εκδρομή.Η σχέση τους πια μετρούσε ήδη δυο μήνες όμως ακόμα δεν του είχε δωθεί αν και ήθελε ..ήθελε πολύ.¨Ομως ο φόβος του μετά την κρατούσε πίσω.Έτσι συνομοτικά με τη φίλη της κανόνισαν το 3ήμερο να πάνε κάπου ρομαντικά ήθελε η πρώτη τους φορά να είναι ιδιαίτερη και για αυτόν αλλά κυρίως για εκέινη.Δεν ήταν πια κοριτσάκι όμως ήταν ακόμα ρομαντική και παιχνιδιάρα όπως όταν ήταν παιδί.

Μπροστά στο τζάκι του υπέροχου δωματίου σε ενα σαλε κάπου στα βουνα με ενα ποτήρι κόκκινο κρασί καθόταν και τον περίμενε.Είχε βγει για τσιγάρα πριν λίγο ενω εκείνη κοιμόταν ή τουλάχιστον έκανε οτι κοιμόταν.

¨Ηταν η κατάλληλη ευκαιρία.Τώρα ήταν σίγουρη πια τον ήθελε τον ποθούσε όλο της το κορμί η ψυχή και το είναι της.

Φουντωμένη και με παιχνιδιάρικη διάθεση ήταν πια έτοιμη για όλα....

Γύρισε και την βρήκε ξαπλωμένη στην κόκκινη φλοκάτη μπροστά στο τζάκι.Πολλά πέρασαν από το μυαλό του για μια στιγμή όμως ο φόβος ήρθε πάλι.Δεν τον είχε αφήσει να την πλησιάσει πάντα τον έκοβε με το τρόπο της και εκέινος το σεβόταν και την περίμενε.

Την περίμενε αυτή τη στιγμή μέρες.

Την πλησίασε αργά και με το κορμί του να ξεχυλίζει πάθος και έρωτα.Οι ματιές και των δυο πέταγαν φωτιές.Φλόγες πιο δυνατές και από αυτέ που πέταγε πίσω τους το τζάκι.Την έγδυσε με τα μάτια πρώτα να την χορτάσει και μετά με τα χέρια του σιγά σιγά ξεκίνησε να εξερευνεί το κορμί της.

Εκείνη παγωμένη και αμήχανη στην αρχη σχεδόν ανύπαρκτη.Ξαφνικά όμως και μόλις τα χείλη του πλησίασαν τα δικά της εκείνη φούντωσε(όπως ακριβώς και στα όνειρα της) έλιωσε στα χέρια του και αφέθηκε στην εμπειρία του.

Γυμνοί πια και οι δύο να κάνουν έρωτα.Εναν έρωτα άγριο στην αρχή σαν τα λιοντάρια να προσπαθούν να επιβληθουν ο ένας στον άλλο όμως σιγά σιγά γλύκαναν και οι δυο.Τη φιλούσε παντού και δεν του έφτανε ήθελε και άλλο .Σαν μικρό παιδί πια στα χέρια της αφηνόταν για να λιώσει στα χάδια της.

Και εκείνη σαν γνώριμοι από παλια τον ένιωθε τον καταλάβαινε απόλυτα και του έδινε οτι λαχταρούσε το κορμί του.Αυτή ήταν η δική της απόλαυση να τον ικανοποιήσει ψυχικά και σωματικά.

Και έκανα έρωτα όλο το βράδυ ξανά και ξανά μέχρι που τους βρήκε το ξημέρωμα εξουθενωμένους και γεμάτους συναισθήματα ξεχασμένα.

όπως και στα όνειρα της.....

συνεχίζεται....