Μα και να θέλω να ησυχάσω δεν μπορώ η κακομοίρα.
Εχθές λοιπόν ήταν μια ακόμα νύχτα από αυτές που δύσκολα περνούν αποφάσισα λοιπόν να μην το βάλω κάτω και να βγω να το κλάψω(ναι ναι καλά διάβασες) εκτος σπιτιού.Πήρα λοιπόν μια φίλι και καταλήξαμε σε ενα κουτούκι στα Μελίσσια να πίνουμε τα κρασάκια μας και να ακούμε και τη μουσικούλα μας.
Γύρισα σπίτι νωρίς(το πρωί) έκανα ενα μπάνιο ενα καφε να συνελθω και κατευθείαν για δουλειά με πολύ κέφι και διάθεση.Έλα όμως που δεν μ αφήνουν να χαρώ ουτε στιγμή.
Ένα μπάχαλο στη δουλειά και τα νευρα μου τσατάλια από το πρωι.Και έχει και συνέχεια ...Χτυπάνε τα τηλ σαν τρελά να μου θυμήσουν οτι χρωστάω δυο κάρτες και ενα κινητό το οποίο επειδή εχω ξεχάσει να το πληρώσω μου το κόψανε κιόλας το οποίο σημάινει τέρμα η επικοινωνία με τον εξω κόσμο.
Γργργργ τα νεύρα μου λέμε.Αφήστε με λίγο να ησυχάσω μην χτυπάτε όλοι μαζί ρε παιδιά δεν αντέχω.
Νιώθω οτι βάλτωσα οτι δεν προχωράω παρακα΄τω είτε γυρνάω συνεχώς πίσω ή κάνω κύκλους γύρω γύρω.Πάντως μπροστα δεν κοιτάω.
Και τι λέει το ρητό? "Αν δεν κοιτάς εκει που θέλεις να πας ,θα πας εκεί που κοιτάς"
Κια μάλλον εχω πάρει λάθος δρόμο.Δεν εχω κίνητρα αυτή τη στιγμή στερεψαν τα όνειρα και δεν εχω τίποτα καλό στη ζωή μου από το οποίο να μπορώ να αντλήσω δύναμη.
Ουφ πάλι σας ψυχοπλάκωσα αλλά η φάση είναι δύσκολη και εγώ ακόμα περισότερρο.
καλό μας απόγευμα και ενα ακόμα πιο ήρεμο σαββατοκύριακο
