Επιτέλους όλα γυρίζουν σιγά σιγά στους κανονικούς τους ρυθμούς.
Η βδομάδα που πέρασε ήταν πολύ δύσκολη και πολύ κουραστική(κυρίως ψυχολογικά).Η μετακόμιση ξεκίνησε την Παρασκευή το μεσημέρι και έμεινε στη μέση λίγες ώρες μετά.
Χτυπούσε το τηλέφωνο μου και δεν του έδινα καμία σημασία καθώτι εγώ εκείνη την ώρα κρατούσα την άκρη ενός καναπέ πολλώωωωωων κιλών όταν αξιώθηκα να το σηκώσω τα νεα ήταν άσχημα.Να μην σου λέω πολλά όμως ένα συγγενικό μου πρόσωπο και πολύ πολυ αγαπημένο ηταν στα όρια του......να δει τα ραδίκια ανάποδα που λέμε.Έτσι την έβγαλα στο νοσοκομείο μέχρι την άλλη μέρα το πρωί άυπνη κουρασμένη πεινασμένη και γενικά ένα μαύρο χάλι.Ευτυχώς σήμερα που μιλάμε όλοι και όλα έχουν ηρεμήσε.
Το σπίτι έχει τελειώσει και του λείπουν μόνο κάτι μικρά μερεμέτια όπως κάτι ράφια δο καρφάκια εδω και δυο παραπέρα.Η κούραση των τελευταίων ημερών μου κληροδότησε μια ωραιότατη βροχοπνευμονία και μια ακόμα ωραιότερη αφωνία 15 ημερών.
Θα επανέλθω με αναλυτικά τα γεγονότα της μετακόμισης και φωτογραφικό υλικό
