Αυτή μικρή πολύ μικρή για σένα, εσύ μεγάλος αλλά πολύ μεγάλος γι αυτήν.Καί όμως βρήκατε "κάτι" ο ένας στον άλλο αυτό το κάτι που τόσο έντονα ψάχνατε και οι δυο.
Όλοι ψάχνουν να βρούνε το κοινό σας σημείο όμως κανείς δεν μπορεί να σας νιώσει ούτε καλά καλά εσείς οι ίδιοι.
Αυτή πολύ νεά γοητευμένη από την ηλικία,την εμπειρία και τη καλοσύνη σου.
Εσύ χωρτασμένος απογοητευμένος και βολεμένος στη ζωή,σε τρελάναν τα νιάτα της η γλύκα της ψυχής της και ο έρωτας στα μάτια της..
Δεν μπορείς να της προσφέρεις τίποτα και κάθε φορά που το σκέφτεσαι απλά φεύγεις να γλυτώσεις να τη σώσεις και αυτή, όμως έρχεσαι πίσω ξανά δεν μπορείς δεν θέλεις κατα βάθος να φύγεις δεν μπορείς δεν πρέπει να μείνεις...
Έτσι και τώρα ήρθες πάλι ξαφνικά ΄πρόσμενα εκεί που όλα είχαν τελέιώσει από καιρό όμως όταν κοιταχτήκατε καταλάβατε οτι τίποτα δεν έχει τελειώσει και ίσως να μην τελειώσει ποτε.Εκείνη είχε προσπαθήσει πολύ και είχε καταφέρει να σε βάλει στην άκρη δεν μπόρεσε όμως ποτέ να σε βγάλει από τη ψυχή και τη καρδιά της.Και τωρά πάλι μπροστά της να την αγαπήσεις να τη τρελάνεις να τη βασανίσεις΄πάλι από την αρχή.Θέλεις βοήθεια λες να φύγεις από κεί που είσαι δεν περνας καλά αλλά δεν μπορείς να της προσφέρεις πολλά και αυτό σε σκοτώνει.Και αυτή πάντα εκεί υπομονετικά αν σε περιμένει να γυρίσεις κάθε φορά ξέρει..
Ξέρει οτι πάντα γυρίζεις ξερεί οτι είναι η μόνη που μπορεί να σε νιώσει.Κομμάτια η ψυχή της κάθε φορα και τωρα έτσι είναι ερωτευμένη πιο πολύ και απο τη πρώτη φορά μπερδεμένη αλλά τωρα σε έχει ήδη μάθει σε έχει αγαπήσει και δεν μπορεί να ξεφύγει από τα δίχτυα σου,ίσως και να μη θέλει..
Τώρα όλοι την κοιτάνε περίεργα με λύπη νομίζοντας οτι τη κοροιδεύεις δεν μπορούν να σας νιώσουν δεν θέλουν ίσως να σας καταλάβουν.Και τώρα τι θ αφύγεις και αυτή τη φορά?Πόσο θα μπορέσεις να μέινεις δίπλα της πόσο θα παλέψει το μυαλό με τη καρδιά και ποιός θα νικήσει αυτή τη φορά.
Τώρα τίποτα δεν είναι ίδιο, αυτή τη φορά όλα είναι διαφορετικά και παράξενα και αυτή μικρή το μόνο που ξέρει να κάνει είναι να σε περιμένει και να σ αγαπάει.Να σου δίνει σώμα και ψυχή χωρίς να υπολογίζει τίποτα και κανέναν ούτε καν τον ίδιο της τoν εαυτό.Και εσυ θα φύγεις πάλι?Έτσι ξαφνικά όπως ήρθες?
"Σώσε με, θέλω να φύγω αλλά δεν μπορώ"της είπες
"Πως να σε σώσω πως μπορώ εγώ να σε βοηθήσω?Δεν μου χεις αφήσει αντοχές να παλέψω για τίποτα πια"σε κοίταγε με μάτια ματωμένα
"Διεκδίκησε με,πάλεψε για να με φέρεις κοντάσου μόνο εσύ μπορείς να με κρατήσεις εδω"
"Αν εσύ δεν θέλεις εγω τι μπορώ να κάνω?"
"Αν μ αγαπάς βοήθησε με...."
Είναι ένα μέρος μιας ιστορίας πολύ κοντινής μου που δεν είχα αντοχή να συνεχίσω τώρα όμως θα την ολοκληρώσω κάποια στιγμή......
