Και να μαι πάλι εδω.Αυτή τη φορά σας γράφω από την "θεσπέσια" Βουλγαρία.Ποτέ μου δεν τη συμπάθησα αυτή τη χώρα δεν ξέρω γιατί άλλά από τη πρώτη φορά που πάτησα το πόδι μου εδω κατάλαβα οτι δεν θα τα πηγαίαν με καλά οι δυό μας.

Ήρθα για να ξεκουραστώ και προς το παρόν αυτό κάνω.Είχα ανάγκη να φύγω λίγο μακρυά από τα πράγματα και από τους ανθρώπους να κλειστώ σε 4 τοίχους και να τα βρω με τον εαυτό μου για να μπορέσω μετά να τα βρω και με όλους τους υπόλοιπους.

Και αυτό προσπαθώ να κάνω εδώ και 3 μέρες που βρίσκομαι εδω.Σκέφτομαι συνέχεια καταστάσει προβλήματα και λύσεις ποιό πρόβλημα ταιριάζει μ ε ποια λύση μήπως και καταφέρω στο τέλος να λύσω το γρίφο της καθημερινότητας μου.

Καλοκαίριασε και εγω ακόμα παλέυω με τέρατα του παρελθόντος και καταστάσεις που με χαλάνε.Νιώθω πολύ σίγουρη για τον εαυτό μου αλλά φοβάμαι τις αντιδράσεις μου.Σαν παιδί μεγαλωμένο μόνο του δεν εχω μάθει να μοιράζομαι(κακό αυτό) έχω μάθει όμως να δφιεκδικώ ότι μου ανήκει να υποστηρίζω την άποψη μου μέχρι τέλους και να τηρώ τις αξίες και τα πιστεύω μου αθάνατα στο χρόνο.

Να που και πάλι σκέψεις γυρνάνε στο μυαλό μου αντι να σας πω πως περνάω εδω στη ξενητιά αναλώνομαι με σκέψεις.


Τα παρατάω λοιπόν και φεύγω πάω βόλτα να μαζεύψω ήλιο όσο ήλιο δηλαδη μπορεί να έχει αυτή η χώρα.


Θα επανέλθω σύντομα.....