Τελικά τίποτα δεν είναι δεδομένο σε αυτή τη ζωή τίποτα δεν μπορείς να θεωρείς δικό σου ούτε πράγματα ούτε ανθρώπους

εχω αναγκη να εμπιστευτω εστω και εναν ανθρωπο με κλειστα ματια και δεν μπορω να εμπιστευω ουτε τον εαυτο μου πια

παντου βλεπω υπουλους ανθρωπους παντου βλεπω ζηλεια και κακια

προδοθηκα πολυ ασχημα πολυ αποτομα απο φιλη χρονων απο το πιο κοντινο μου ανθρωπο

Μένω εκτός,

θυμάμαι ονόματα

τρέχω με ταχύτητα φωτός

μένω εκτός,

σαν κάτι στόματα

που 'διωξε απ' τον κόσμο ένας λωτός

Τα βράδια μου τα εργένικα

τραγούδια λέω αρμένικα

θέλω να γυρίσω

μα ο παράδεισος κλειστός

ειμαι πολυ χαλια πολυ μπερδεμενη και αποσηντονισμενη δεν μπορω να το χειρηστω δεν ξερω δεν θελω

μεγαλωσα αποτομα απο κινησεις και αποφασεις αλλων και τα χτυπηματα ειναι δυνατα και δεν μπορω να τα αντεξω

καταστασεις που με γωνατιζουν με διαλυουν με κανουν να νιωθω πολυ αδυναμη πολυ λιγη μπροστα στους αλλους

Γυρίζω απ' τη νύχτα,

έρχομαι απόψε απ’ του καημού τη φυλακή

η απονιά του κόσμου και η αγάπη σου με στείλανε εκεί

εκεί που όποιος πάει τα βάσανα ξεχνάει

Τόσες μέρες, τόσες νύχτες, απ' τον κόσμο απουσίασα

το τραγούδι και τους φίλους για να γιατρευτώ θυσίασα

το ψέμα τ' αηδίασα

Γυρίζω απ' τη νύχτα,

από τον κόσμο έλειψα πολύ καιρό

με ξέχασαν οι φίλοι και συ δε μου φερες τσιγάρο και νερό

γυρίζω και γελάω κι όλους τους συγχωρνάω

εχω αναγκη να εμπιστευτω εστω και εναν ανθρωπο με κλειστα ματια και

δεν μπορω να εμπιστευω ουτε τον εαυτο μου πια

παντου βλεπω υπουλους ανθρωπους παντου βλεπω ζηλεια και κακια

γατι μου το κανες αυτο? γιατι μου γκρεμισες το κοσμο πανω που τον ειχα χτισει

με προδοσες και ας μην το ενιωσες

Περνάω δοκιμασία

με σκέψεις χωρίς ουσία

χαμένη κάθε ελπίδα

κι ο χρόνος μοιάζει παγίδα

Όλα αρχίζουν εδώ και τελειώνουν πάλι εδώ....

απογοητευτηκα πονεσα πιο πολυ απο καθε αλλη φορα αηδιασα και αδειασα ναι αυτο νιωθω ΑΔΕΙΑ κενη και δεν μπορω να το αντιμετωπισω

μεσα σε μια στιγμη με εστησες στο τοιχο και με μια σου μονο βολη πετυχες τη καρδια μου

ισως να μην καταλαβες τι μου εκανες ισως παλι και να ξερεις πολυ καλα τι κανεις

εγω ομως παγωσα.......

Αν τάχα δει μιαν ώρα αρχίτερα

μπορεί και να 'τανε καλύτερα

μα έτσι που το είδα αργότεραν

θα δεις που θα με βρούνε και χειρότερα.

Τη νύχτα που ο ήλιος βάραγε

εγώ τι να ζητούσα άραγε

στην άκρη μοναχός μου ξέμεινα

και πέρασαν κοντά δυο τρια τέρμινα.

Ε, ω, έ δώσαμε.

Ε, ω, έ τελειώσαμε.