Παρασκευή 30 Μαΐου 2008


Τον τελευταίο καιρό έχει πλακώσει πολύ δουλειά στο γραφείο και δεν προλαβαίνω να κάνω τίποτα πόσο μάλλον να μπω να δω τι κάνετε.Άσε που έχουν μαζευτεί και πολλοί χαφιέδες γύρω μου και δεν τολμάω ούτε το μαιλ μου να ανοίξω πια για να μην ακουστεί οτι χαζεύω εν ώρα εργασίας και χάσω και τη δουλειά μου στα καλά καθούμενα.

Και επειδή τα πράγματα στη δουλειά είναι πολύ κόκκινα και μυρίζουν μπαρούτι αποφάσισα για το δικό τους καλό πρώτα από όλα και μετά για τη δική μου ηρεμία να πάρω μια βδομαδούλα άδεια και να την κοπανήσω σ άλλη γη σε άλλα μέρη.

Έτσι λοιπόν μην ανησυχήσετε φίλοι και γνωστοί και κυρίως μην με ψάξετε.Φεύγω να βρω τον εαυτό μου την ηρεμία μου που πολύκαιρό τώρα έχω χάσει και τα νεύρα μου που από το τράβα τράβα τα έχω κάνει κουρτίνες σε 3μετρη μπαλκονόπορτα.

Μέχρι να γυρίσω να περνάτε καλά να μην αγχώνεστε γιατί θα καταλήξετε σαν και μένα και δεν είναι ωραίο το θέαμα,να περνάτε να αφήνετε μια καλημέρα θα μπαίνω να σας βλέπω που και που και να κάνετε υπομονή το καλοκαίρι είναι εδω και θα τα διορθώσει όλα.

Αυτοί οι μήνες δεν ξέρω γιατί αλλά έχουν κάτι μαγικό πάνω τους όπως και οι γιορτινοί μήνες.


Βάζω το καπελάκι μου στραβά πέρνω τα κουβαδάκια μου και πάω σε άλλες παραλίες.........!


ΦΙΛΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ ΡΟΥΦΗΧΤΑ

Παρασκευή 23 Μαΐου 2008

Τετάρτη 21 Μαΐου 2008

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ....


Τούτο το μήνα τον αποπάνω
Τον αποπάνω τον παραπάνω
Αητός εβγήκε να κυνηγήσει
Να κυνηγήσει και να γυρίσει
Δεν κυνηγούσε λαγούς κι ελάφια
Μόνο εκυνήγα δυο μαύρα μάτια
Μαύρα μου μάτια κι αγαπημένα
Και πως περνάτε χωρίς εμένα
Μαύρα μου μάτια κόκκινα χείλη
Έβγα μικρή μου στο παραθύρι
Να δεις τον ήλιο και το φεγγάρι
Να δεις το νέο που θα σε πάρει
Γαϊτάνι πλέκω και δεν αδειάζω
Δε μου βολεί να κουβεντιάζω
Πανάθεμά το και το γαϊτάνι
Κι απού το πλέκει κι απού το βάνει
Πανάθεμά το και το γαϊτάνι
Κι απού το πλέκει κι απού το βάνει





Το τελευταιο καιρό (εδω και κατι μηνες) εχω κολλήσει με τα κρητικά ήμουν απο παιδί δεμένη με τη Κρήτη αλλά μόνο ως νησί για διακοπές και τίποτε παραπάνω.

Πέρασα εκει τις πρώτες μου αποδράσεις χωρίς γονείς και τις καλύτερες μεχρι τωρα αναμνήσεις καλοκαιρινού έρωτα τις έχω από αυτό το νησί.

Αργότερα ερωτεύτικα τις μαντινάδες τους και τα τραγούδια τους μεγαλόνωντας κατανόησα τους στίχους τους .

Θαυμάζω τους Κρητικούς τους ντόπιους τους παλιούς λατρέω το μαύρο χρώμα από παιδί απλα τώρα πια βρήκα και τους λόγους για τους οποίους το φοράω.


Αν δεν γνωρίσεις Κρητικό αν δεν ζήσεις γάμο στη Κρήτη πιστέψτε με δεν εχεις δει τίποτα.

Άνθρωποι απλοί μακρυά από τη καθημερινότητα το αγχος και τη τρελα.Άνθρωποι με δική τους νοοτροπία με δική τους λογική μακρυά από τη δική μας κοινή λογικοί


Άνθρωποι καθαροί απλοί και πολύπλοκοι ταυτόχρονα.Με μια μαγική ικανότητα να σου πλεξουν τραγούδι μέσα σε λίγα μόνο λεπτά.


Νιώθω την ανάγκη να πω ενα μεγάλο ευχαριστώ σε έναν Άνθρωπο που με έκανε να εκτιμήσω και να λατρέψω τη Κρήτη και τους κατοίκους της.


Υ.Γ εσυ μη σχολιάσεις τίποτα σε φαγα.

Δευτέρα 19 Μαΐου 2008

ΘΑ ΚΑΝΩ ΜΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΑΚΟΜΑ
ΜΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ
ΝΑ ΤΟ ΞΕΡΕΙΣ
Σ' ΑΓΑΠΩ
ΝΑ
ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ

Τρίτη 13 Μαΐου 2008


για το http://autographcollectors.blogspot.com


Οι κανονες ειναι απλοι:1. Γράψε
2. Σκάναρε (ή φωτογράφισε… )
3. Πόσταρε.
4. Ειδοποία! Απαραίτητα στο τέλος του ποστ γράψε: για το http://autographcollectors.blogspot.com
5. Προσκάλεσε άλλους 5 ή και περισσότερους blogger να συμμετέχουν. (επίσης απαραίτητα, για να μαζευτούν όσο περισσότερα χειρόγραφα γίνεται)


Όσοι πιστοί προσέλθετε η πρόσκληση είναι ανοιχτή για όποιον δεν έχει ήδη παίξει.

Υ.Γ ευχαριστώ όσους με κάλεσας αν και άργησα λίγο


ΚΑΛΗΜΕΡΕΕΕΕΕΕΕΕΕΣ!!!

Κυριακή 11 Μαΐου 2008

ΜΙΚΡΗ ΔΙΑΚΟΠΗ ΓΙΑ.....!

Είναι δύσκολες αυτές οι μερές όπως όλοι έχετε καταλάβει γι αυτό και δεν είμαι συχνά στο blogoσπιτό μου.
Δεν έρχομαι στη δουλειά και σήμερα ήμουνα από το πρωί (6:30) στο βενζινάδικο να περιμένω να φουλάρω τα αυτοκίνητα βενζίνη.

Θέλω να ανοίξει η γη και να με εξαφανίσει.Δεν ξυπνάω πια με όρεξη για δουλειά γι αυτό και όλο βρίσκω δικαιολογίες για να μην έρχομαι και όταν ερχομαι εχω μια άθλια διάθεση και όπως είναι φυσικό όλο αυτό με επηρεάζει πολύ αρνητικά.

Ψάχνωμαι λοιπόν να αλλάξω πολλά δουλειά καθημερινότητα άποψη για τη ζωή .η συνέχεια της ιστορίας (που τόσοι περιμένετε)θα έρθει στην επόμενη ανάρτηση όπως και η πρόσκλησούλα που έχω λάβει για το παιχνιδάκι της εποχής.

Προς το παρόν σας αφήνω μια τεράστια ΚΑΛΗΜΕΡΑ για ενα ωραίο ξεκίνημα της βδομάδας και έρχομαι από τα blogoσπιτικά σας για καλημέρες και καφέ......!

Τρίτη 6 Μαΐου 2008

Ήταν μια μέρα σαν όλες τις άλλες.Αυτές τις μονότονες τις ανιαρές μέρες που περνούσαν χωρίς να αφήνουν πίσω τους κανένα σημάδι καμία θύμιση

Ήταν μέρες τώρα που ενα άσχημο προαίσθημα την περιτρυγίριζε.Κάτι κακό θα συνέβιανε ήταν σίγουρη.

Πίστευε στις προλήψεις στα προαισθήματα και κυρίως είχε εμπιστοσύνη στη καρδιά της.
Αυτή τη φορά όμως το συναίσθημα ήταν περίεργο.

Ούτε καλό αλλα΄ούτε και τραγικό.Αυτά σκεφτόταν όσο ετοιμαζόταν για το γραφείο.
Κάθε μέρα τα ίδια πρωινό ξύπνημα μπάνιο μαλλί σχεδόν κομμωτηρίου και βάψιμο κλασάτο αλλά κατάλληλο για πρωί.

Ήταν γύρω στα τριάντα παρά κάτι αλλά πάντα έδειχνε μεγαλύτερη.Λόγω ύφους λόγω δουλειάς θες ίσως και λόγω ντυσίματος.Δεν την ενοχλούσε όμως ίσα ίσα της άρεσε να μπερδεύει το κόσμο.

Έφτασε στο γραφείο γύρω στις 8 εκθαμβωτική όπως και κάθε μέρα άλλωστε.
Αλλά με μια μελαγχολία στα μάτια της.Κάτι έκρυβαν αυτά τα μάτια
χωρίς κανείς να μπορεί να καταλάβει τι ήταν αυτό .

Ένα μυστήριο κορίτσι πολύ χαρούμενο αλλά με μαράζι στη ψυχή.
Ήξερε να κρύβει καλά τα προσωπικά της και ότι άσχημο το κράταγε μέσα της και δεν το μοιραζόταν
με κανέναν πέρα από τον εαυτό της.

Της νύχτες έκλαιγε μόνη της και μιλούσε στο μαξιλάρι της σιγά μην
την ακούσει κανείς αλλά και με θυμό για να βγάλει από
μέσα της όλη την ένταση της .


Οι ώρες στο γραφείο κυλούσαν πότε αργά και βασανιστηκά και πότε γρήγορα σαν το νεράκι ανάλογα με τη δουλειά και με την όρεξη που είχε να δουλέψει.
Τις καλές της μέρες πέταγε δούλευε με ρυθμούς τρελούς και έβγαζε δουλειά για δέκα

Τις τελευταίες μέρες όμως δεν είχε όρεξη το μυαλό της δεν μπορούσε να μείνει συγκεντρωμένο και η σκέψη της ταξίδευε.


Ήταν μόνη πολύ καιρό τώρα με λίγους φίλους και χωρίς γονείς.Τους είχε χάσει και τους δυο πριν δυο χρόνια σε ενα τροχαίο στην εθνική.
Και από τότε είχε μείνει μόνη και δεν μπορούσε να βάλει κανέναν στη ζωή της

Είχε παραξενέψει έτσι έλεγε σε όλους και δεν συμβιβαζόταν εύκολα.
Μέσα της όμως λαχταρούσε μια παρέα μια συντροφιά για τις άδειες νύχτες της.Φοβόταν τη νύχτα τη φοβόταν πολύ.
Και μέσα σε τέοιες σκέψεις πέρναγαν οι ώρες και άλλαζαν οι μέρες χωρίς τίποτα το σημαντικό χωρίς καμία αλλαγή χωρίς χρώμα χωρίς μουσική η ζωή της.


Και κάπως περίεργα γνώρισε το Παύλο.Σε μία από τις σπάνιες βραδυνές τις εξόδους με φίλες.
Ήταν Παρασκευή βράδυ και το τηλέφωνο χτυπούσε επίμονα ήταν η κολλητή της αλλά δεν είχε καμία όρεξη να μιλήσει σε κανένα.Από την άλλη πλευρά της γραμής η φίλη της επέμενε γιατί ήξερε την ήξερε πια πολύ καλά και πονούσε μαζί της στενοχωριόταν για την κατάσταση της φιλενάδας της.Από παιδιά μαζί και τα τελευταία χρόνια κόντευε να ξεχάσει την ύπαρξη της το πρώσοπο της το γάργαρο γέλιο.

Τελικά απόφάσισε να σηκώσει το τηλέφωνο και μετά από πολλά παρακάλια αποφάσησε να βγει αν και δεν είχε όρεξη.
Ντύθηκε με το ζόρι βάφτηκεέλαφρα απλα΄και μόνο για να μην φαίνονται έντονα οι μαύροι κύκλοι κάτω από τα μάτια της.Μπήκε στο αυτοκίνητο και ξεκίνησε για την παραλιακή.

Πόσα χρόνια είχε να κατέβει στη θάλασσα ούτε που θυμότνα πια.Και μουρμούριζε από τα νεύρα της γιατί ήταν κολλημένη στη κίνηση.Μα τι ήθελε Παρασκευή βράδυ μαζί με όόόόόλο αυτό το κόσμο να τραβιέται στη Γλυφάδα.Μετάνιωνε την ώρα και τη στιγμή που είχε πεί το ναι στη φιλενάδα της.


Και έτσι όπως ήταν αφηρημένη και χαμένη μέσα στις σκέψεις της ......................ακούστηκε το "μπαμ"



συνεχίζεται