Κυριακή 30 Δεκεμβρίου 2007



Είναι η τελευταία ανάρτηση του χρόνου και θέλω να τη μοιραστώ μαζί σας.
Ήταν μια χρονιά αρκετά δύσκολη για μένα αλλά και με δώσεις γλύκας,όπως όλες οι χρονιές άλλωστε.
Αγάπησα προδώθηκα πόνεσα θύμωσα έκλαψα...Γέλασα αγάπησα πλήγωσα στεναχώρησα

Άρχισα τη ζωή μου όμως από την αρχή βρήκα δουλειά μετά από σχεδόν ένα χρόνο άνεργη σε ενα υπέροχο περιβάλλον και σε ενα αντικείμενο που μου άρεσε ενω τώρα απλά το λατρεύω.

Έμαθα πολλά όμως το χρόνο αυτό.
Να μήν εμπιστεύομαι τους ανθρώπους μέχρι να μου αποδείξουν οτι το αξίζουν.
Να μην δίνομαι ψυχή τε και σώματι σε κανέναν γιατί δεν το αξίζει.
Να κρατάω κάτι και γιασ μενα γιατί όταν θα μείνω πάλι μόνη κάπου θα πρέπει αν στηριχτώ.
Να εκτιμάω τον δίπλα ακόμα και αν η εμφάνιση είναι απωθητική.
Ότι τίποτα στη ζωη δεν έρχεται όπως το θέλεις αλλά το φτιάχνεις εσυ στα μέτρα σου.
Να βλέπω τη θετική πλευρά των πραγμάτων και πάντα να βγαίνω κερδισμένη(δεν έμαθα ακόμα αυτό το τελευταίο αλλά που θα μου πάει)

Ήταν μια ακόμα χρονιά που κύλησε πολύ γρήγορα μια χρονιά που δεν κατάλαβα ούτε πότε μπήκε ακόμα και τώρα που φεύγει.


Είναι η πρώτη χρονιά που έμεινα τελείως μόνη αυτές τις μέρες με τη μόνη σκέψη "που θα αλλά ξω το χρόνο" μόνη μου και χάλια ψυχολογικά (οτι κάνεις τη πρώτη του μήνα θα το κάνεις όλο το χρόνο) και εκει που ήμουν απελπισμένη εμφανίστηκε η φιλενάδα μουη οποία κόντεψε να με φάει γιατί τόσο καιρό δεν της το είχα πει και ενοείτε πως θα κάνω μαζί τους γιορτές.Έτσι βρήκα μια οικογένεια ζέστη για να περάσω μαζί τους την αλλαγή και πετάω από τη χαρά μου.Βέβαια δεν θα είανι οι δικοί μου κοντά αλλά δεν με πειράζει πια αρκεί να περάσουν και εκείνοι τόσο καλά όσο σκοπεύω να περάσω εγω.

Είμαι πολύ τυχερή γιατί από εδω μέσα γνώρισα ανθρώπους που με αγκάλιασαν που με συμβούλεψαν έκλαψαν στη λύπη μου και χάρηκαν με τις επιτυχίες μου.


Θέλω λοιπόν να σας ευχαριστήσω όλους (για ευνόητους λόγους δεν αναφέρομαι ονομαστικά) και να σας ευχυθώ μέσα από τα βάθη της μικρής καρδούλας μου(λίγο μελό ε?αλλα δεν με νοιάζει)να περάσετε όλοι την πιο λαμπρή και χαρούμενη πρωτοχρονιά της ζωής σας το νεο έτος να σας φέρει οτι ζητάτε κάθε βράδυ στον ύπνο σας και ενα παραμυθένιο αύριο για όλο το κόσμο



ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΜΕ ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΑ! ! ! ! !




2 0 0 8 Ε Υ Χ Ε Σ ! ! ! !

Παρασκευή 28 Δεκεμβρίου 2007

Α(Υ)ΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ

Τρείς μέρες έμειναν πριν την αλλαγή και είναι αυτές οι τελευταίες στιγμές του αναλογισμού και του απολογισμού

Είναι οι μέρες που κάταστρώνουμε σχέδια για τη νεα χρονιά και προσπαθούμε να δικαιολογήσουμε τα λάθη του παρελθόντος έτους.

Έτσι λοιπόν και εγω φέτος αντι να γράψω γρα΄μμα στον Άγιο θα τα βάλω κάτω θα τα σημειώσω θα τα μουτζουρώσω θα τα ξαναγράψω και θα φτιάξω τη λίστα με τα θέλω με τα πρέπει και τα μη της νεας χρονιάς.

Δεν είμαι άνθρωπος που ζω με πρέπει και με μη αλλά μέχρι σήμερα δεν κατάλαβα και κάτι οπότε αποφάσισα οτι ήρθε η στιγμή να βάλω και κάποια "
πρέπει" και κάποια "οχι πια" στη ζωή μου το 2008.

ΠΡΕΠΕΙ
  • Να βάλω μια τάξη επιτέλους στην καθημερινότητα μου γιατί αλλιώς με βλέπω σύντομα να πέφτω από υπερκόποση
  • Να μάθω να αφιερώνω χρόνο στον εαυτό μου (λίγο αλλά και καλό)
  • Να μάθω να λέω ΟΧΙ και να κοιτάζω και λίγο το συμφέρον μου γιατί όλο ¨ριγμένη" βγαίνω
  • Να ελεγχω τον εαυτό μου και τις αντιδράσεις μου γιατί μια ζωη ξεσπαώ σε λάθος ανθρώπους τη λάθος στιγμή
  • Να μάθω να μαγειρεύω πιο πολύπλοκα φαγητά από τις πατάτες και τα αυγά γιατί στο τέλος θα πάθω τη νόσο των πουλερικών

ΘΕΛΩ

  • Να ΕΡΩΤΕΥΤΩ ....
  • Να αγαπηθώ
  • Να αγαπήσω
  • Να πάρω
  • Να δώσω
  • Να νιώσω
  • Να ζήσω
  • Να πάθω
  • Να μάθω
  • Να κάνω κ άλλα λάθη
  • Να χάσω
  • Να κερδίσω

Θέλω αυτός ο χρόνος που φεύγει να πάρει μαζί του ότι άσχημο έφερε και να μας αφήσει μόνο τις καλές του στιγμές να δώσει τη σκυτάλη σε ενα πιο εποικωδωμιτικό χρόνο

Σε ενα χρόνο πιο γλυκό πιο αγαπησιάρικο και πιο φωτεινό.Να φέρει υγεία σε όλο το κόσμο να φέρει χαρά στα παιδάκια όλου του κόσμου και λίγο περισσότερο σε αυτά που υποφέρουν

Να φέρει ανθρωπιά(γιατί μας λείπει) και αγάπη.Να μας μάθει να νοιαζόμαστε όχι μόνο για τον εαυτό μας αλλά και για τον διπλανό μας.Να μας δείξει πως να μοιραζόμαστε και πως να χαρίζουμε χωρίς αντάλαγμα

Πέμπτη 27 Δεκεμβρίου 2007

Ηρθα!!!!

Επιτέλους γύρισα, μετά από πέντε μέρες στα χιόνια στις πολύύύύύ χαμηλές θερμοκρασίες(-8) κατάφερα να επιστρέψω όπως ακριβώς έφυγα.
Καλά οχι ακριβώς όπως έφυγα αλλά λίγο πιο ξεκούραστη πιο αναναιωμένη και με πιο μεγάλη καρταρώμπα.

Το Σάββατο με την αυγούλα ξύπνησα και ξεχύθηκα όλο χαρά στα μαγαζιά της Βουλγαρίας για τα καθιερωμένα ψώνια.Μετά τα πρώτα δέκα λεπτά δεν ένιωθα κανένα άκρο του σώματος μου.Αποφάσισα λοιπόν να θυσιάσω τη βόλτα μου μήπως και καταφέρω να μείνω ζωντανή.

Και φυσικά έληξε ετσι άδοξα η πρώτη και τελευταία μου εξόρμηση στα μαγαζιά.(βέβαια την επόμενη βρήκα ενα πενταόροφο κλειστό εμπορικό κέντρο και έμεινα εκεί όλη μέρα-τι νομίζατε με μια βαλίτσα έφυγα με μια θα γύριζα?)

Το αποτέλεσμα είναι οτι ξεκουράστηκα αρκετά γέμισα μπαταρίες και επέστρεψα έτοιμη να κατακτήσω το κόσμο.....


Αλήθεια εσείς πως περάσατε όσο έλειπα?

Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου 2007



Αυτό ήταν έφτασε η μεγάλη στιγμή άυριο φεύγω ταξιδάκι για τις γιορτές δεν θα μπορούσα να φύγω όμως πριν σας μοιράσω τα δώρα σας.

Αλλαγές δεν γίνονται λόγω των ημερών ελπίζω να σας αρέσουν


σκορπινάκι μου (άνοιξε την πόρτα κάποιος σου στέλνει πολλά πολλά δώρα)
για την fevis (βάλ το πάνω από το τζάκι σου ταιριάζει)

για τον Κωνσταντίνο (όσα δώρα πέσουν φέτος από τον ουρανό είναι από μένα για σένα)
για την negma (να το κρεμάσεις έξω από την πόρτα σου)



για την mauve μου (το πιο γλυκό αρκουδάκι για παρέα σου χαρίζω)


για την μαρία τη λεμονάτη(το σπίτι των ονείρων μου χαρίζω σε σένα)


για το γιάννη (τι καλύτερο από ένα βιβλίο?)


για την κυβέλη μου(είναι ζεστή εικόνα σαν και σένα)


για τη
μαριλένα(και για όλη την τρελοοικογένεια)



για την
talisker (δεν ξέρω γιατί αλλά μόλις το είδα εσένα σκέφτηκα)


για την maya μου (για να μάθεις να πιστεύεις στον Άγιο Βασίλη)


για την dee dee μου ένας κατακόκκινος Άγιος Βασίλης(για να σου φέρει οτι ποθείς πιο πολύ)
ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ

















Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου 2007

ΠΡΟΣΟΧΗ ΠΡΟΣΟΧΗ





ΕΚΤΕΛΟΥΝΤΑΙ ΕΡΓΑΣΙΕΣ ΑΝΑΠΑΛΑΙΩΣΗΣ

ΤΟΥ BLOG.......


ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΠΡΟΣΕΞΤΕ ΤΑ ΣΚΑΛΟΠΑΤΙΑ
Το τελευταίο καιρό βλέπω παντού γύρω μου σε αυτή τη παρέα κανένας δεν μένει μόνο στο ενα blog όλοι ψάχνουν και

κάτι άλλο να κάνουν ετσι αποφάσισα και εγω πως θέλω να φτιάξω ενα παιδικό δωμάτιο όπως πάντα το ονειρευόμουν

βέβαια δεν ξέρω αν θα τα προλαβαίνω ακι τα δύο αλλά αν δεν δοκιμάσεις δεν ξέρεις και αν μπορεί να τα καταφέρεις...

Ελάτε λοιπόν δίπλα να κάτσουμε σε μαξιλάρες πάνω στο πάτωμα μπροστά στο τραπέζι και να παίξουμε όλοι μαζί

παιχνίδια παλιά αγαπημένα διαχρονικά

σας περιμένω λοιπόν
εδω αντε μαζευτείτε ντε !!!

Τρίτη 18 Δεκεμβρίου 2007

Ανεκδοτάκι

Φθινόπωρο και πρώτη μέρα στα θρανία για τους μαθητές του αμερικανικού κολεγίου.
Η δασκάλα παρουσιάζει στα αμερικανάκια έναν καινούριο συμμαθητή τους, τον Ιάπωνα Σακίρο Σουζούκι (γιο του διευθυντή της Σόνυ) και το μάθημα αρχίζει με μικρές ερωτήσεις ιστορίας.
«Για να δούμε λοιπόν, πόσο καλοί είστε στην αμερικανική ιστορία;» λέει η δασκάλα.
«Ποιος είπε: δώστε μου ελευθερία ή δώστε μου θάνατο;»Κάποιοι μουρμουρίζουν αλλά κανείς δεν σηκώνει το χέρι του, εκτός από τον καινούριο:«Ο Πάτρικ Χένρυ το 1775 στη Φιλαδέφεια», απαντά.
«Μπράβο Σουζούκι, και ποιος είπε: «Κυβέρνηση του λαού, από το λαό και για το λαό;» ξαναρωτά την τάξη η δασκάλα.«Ο Αβραάμ Λίνκολν, το 1863 στο Γκέτυσμπουργκ», απαντά και πάλι ο Σουζούκι.
Η δασκάλα κοιτάζει αυστηρά την τάξη και λέει: «Ντροπή σας! Ο Σουζούκι είναι γιαπωνέζος και ξέρει την αμερικανική ιστορία καλύτερα από σας!»
Τη σιωπή στην τάξη σπάει μια μικρή φωνή από τα πίσω θρανία:«Ρε δεν πάτε να γαμηθείτε όλοι, μαλάκες γιαπωνέζοι!»
«Ποιος το είπε αυτό;;;» ρωτάει αυστηρά η δασκάλα. Ο Σουζούκι σηκώνει το χέρι του και χωρίς να περιμένει λέει:
«Ο στρατηγός Μακάρθουρ, το 1942, στη διώρυγα του Παναμά και ο Λι Ιακόκα το 1982 στη γενική συνέλευση της Τζένεραλ Μότορς.
Η τάξη βυθίζεται στη σιωπή. «Θέλω να ξεράσω», ακούγεται μια ξεψυχισμένη φωνή.
«Ποιος το είπε αυτό;;;» ξαναρωτάει με το ίδιο βλοσυρό ύφος η δασκάλα.Και ο Σουζούκι πετάγεται πάλι:
«Ο Τζορτζ Μπους ο πρώτος, στον πρωθυπουργό Τανάκα κατά τη διάρκεια επίσημου δείπνου στο Τόκιο το 1991».
Ένας μαθητής σηκώνεται όρθιος και ξεσπάει: «Ρε δε μας παίρνεις καμιά πίπα, λέω γω!!!»
Και ο Σουζούκι, ψύχραιμα: «Μπιλ Κλίντον στη Μόνικα Λουίνσκι, το 1997, στο οβάλ γραφείο του Λευκού Οίκου».
Δυο τρεις μαθητές πετάγονται και φωνάζουν:«Α γαμήσου ρε μαλακισμένο, Σουζούκι».
Ατάραχος ο γιαπωνέζος: «
Βαλεντίνο Ρόσι, παγκόσμιο πρωτάθλημα μοτοσικλέτας, ράλι Νότιας Αφρικής, το 2002».
Κόλαση στην τάξη, οι μαθητές ουρλιάζουν και πετάνε καρέκλες, η δασκάλα έχει σωριαστεί λιπόθυμη και ξαφνικά ανοίγει η πόρτα καιμπαίνει ο διευθυντής: «Ε, μα την Παναγία δεν έχω ξαναδεί τέτοιο μπουρδέλο».
Και στο βάθος ακούγεται πάλι η φωνή του Σουζούκι:“Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, Κώστας Καραμανλής, το 2007, στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο της κυβέρνησής του”

Αγάπα με....


Αγάπα με,
μ' όλα τα λάθη πού 'χω κάνει,
κράτα με.
Ένοχος είμαι απέναντί σου τά' παμε,
μα σ' αγαπώ.
Αγάπα με,
γίνομαι δρόμος να περάσεις,
πάτα με.
Έχω ανάγκη από σένα,
νιώσε με,
αγάπα με.
Αγάπα με,
γιατί να ζήσω χώρια σου δε γίνεται,
νεράκι η ζωή μου και θα χύνεται
στις πέτρες δίχως νόημα γι' αυτό
Αγάπα με
και ξέχασε λοιπόν πως παρασύρομαι
και γείρε πάλι απάνω μου να γείρουμε,
αγάπη μόνο αγάπη σου ζητώ.

Δευτέρα 17 Δεκεμβρίου 2007

Καθώς όλοι καταλάβατε αέρας αλλαγής πνέει το τελευταίο καιρό έτσι αποφάσισα να αλλάξω λίγο και το Blogoσπιτό μου αφού τις πιο πολλές ώρες τις ημέρας της περνάω εδώ.
Οχι δεν σκοτείνιασε ούτε η διάθεση μου αλλά ούτε και ο καιρός απλά το μαύρο είναι ενα χρώμα που με εκφράζει και που μου ταιριάζει εντάξει είναι λίγο σκοτείνο αλλά είναι και επιβλητικό.

Μπήκαμε επίσημα πια στην πορεία των γιορτών και όλα είναι διαφορετικά πια.Το Σάββατο έκανα μαι βόλτα στα μαγαζιά ετσι για να περάσει η ώρα οχι οτι ήθελα κάτι συγκεκριμένο.Κάτι δωράκια είχα σκοπό να πάρω αλλά και αυτά τα αφήνω για αργότερα.Έλα όμως που όταν βγαίνεις αυτές τις μέρες για βόλτα δεν πρέπει να έχεις πορτοφόλι μαζί σου.Ψώνισα ψώνισα ψώνισα και φόρτοσα και τις πιστωτικές με ψώνια και δεν το κατάλαβα κιόλας.Το χάρηκα όμως και το χρωστούσα και στον εαυτό μου καιρό τώρα.

Μα είναι μαγευτικές οι στολισμένες βιτρίνες στο κέντρο ο κόσμος χαρούμενος να πηγαίνει πάνω-κάτω και να χαζεύει εκστασιασμένος τη στολισμένη πόλη.

Έκατσα και στο κολωνάκι για ενα γρήγορο καφέ και γενικά όλα το Σαββατοκύριακο φρόντισα να είμαι εκτος σπιτιού και να περνάω ευχάριστες στιγμές.Αναναιώθηκα και επέστρεψα σήμερα καλύτερη από ποτέ.

Την πιο γιορτινή μου Καλημέρα σε όλους και ευχές για μια χαρούμενη βδομάδα!!!

Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου 2007

Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2007


Οι γυναίκες είναι σαν τα μήλα σε ένα δέντρο: τα καλύτερα μήλα βρίσκονται στην κορυφή.

Οι περισσότεροι άνδρες δεν θέλουν να φτάσουν στα καλύτερα γιατί φοβούνται να μην πέσουν από την κορυφή και χτυπήσουν, έτσι προτιμούν να μαζεύουν από τα πεσμένα που παρόλο δεν είναι νόστιμα είναι τα πιο εύκολα να μαζέψουν.


Μερικές φορές τα μήλα που βρίσκονται στην κορυφή του δέντρου νομίζουν ότι κάτι συμβαίνει με αυτά και κανείς δεν μπορεί να τα φτάσει, όταν απλά είναι απίστευτα όμορφα.

Πρέπει να περιμένουν με υπομονή τον κατάλληλο άνδρα να φτάσει, αυτόν που είναι πραγματικά θαρραλέος να σκαρφαλώσει μέχρι την κορυφή του δένδρου.

Δεν πρέπει να πέσουμε για να μας μαζέψουν: όποιος μας έχει ανάγκη και μας αγαπάει θα κάνει τα ΠΑΝΤΑ για να μας φτάσει.


Η γυναίκα φτιάχτηκε από τα πλευρά του άνδρα: όχι από τα πόδια για να την πατάει, όχι από το κεφάλι για να είναι ανώτερη, αλλά από τα πλευρά για να είναι ίση, κάτω από το μπράτσο για να προστατεύεται, δίπλα από την καρδιά για να την αγαπάνε..


Ευχαριστώ τη φίλη που μου το έστειλε με mail σήμερα το πρωί.Καμιά φορά χρειάζεται να μας το υπενθυμίζουν που και που γιατί χωρίς λόγω πέφτουμε από το δέντρο μόνο και μόνο για να μας μαζέψει κάποιος και ας μην αξίζει....

Τρίτη 11 Δεκεμβρίου 2007




Πλησιάζουν γοργά οι γιορτές έχουμε μπει πια στην τελική ευθεία ....
Δεν έχω στολίσει ακόμα και δεν ξέρω αν θα προλάβω κιόλας αλλά προς το παρόν απολαμβάνω τους στολισμένους δρόμους τις βιτρίνες τα μαγαζιά και γενικά τη χαρούμενη αατμόσφαιρα που κυριαρχεί.Δεν ξέρω αν είναι η ιδέα μου αλλά ακόμα και ο αέρας μυρίζει αλλιώτικα αυτές τις μέρες
Μόλις έκελισα εισητήρια και ξενοδοχείο σε ενα βουνό της Βουλγαρίας για να μπορέσω να αποδράσω και εγω 4 μέρες ξκαι είμαι πολύ πολύ ενφθουσιασμένη.Αφού όλοι θα φύγουν τις γιορτές και εγω εδω θα δουλεύω αποφάσησα να τη κοπανήσω και εγω έστω και για λίγω.
Ετοιμάζω ταξίδι μοναχά
για πάρτη μου
στα μεγάλα νησιά
του μυαλού και
του χάρτη μου...

Δευτέρα 10 Δεκεμβρίου 2007

Και μετά το 3ήμερο μουσικοχορευτικό γλέντι καιρός μας είναι να επανέλθουμε στη καθημερινότητα.
Αυτή τη σκληρή και βαρετή καθημερηνότητα.

Εντάξει ξέρω δεν δικαιούμε να παραπονιέμαι ούτε λόγω ηλικίας ούτε λόγω υποχρεώσεων(παιδιά γατιά δεν έχω) αλλά λόγω βαρεμάρας εχω να σας πω πολλά.

Σήμερα πρωί πρωί με την αυγούλα κατά τις 6 άνοιξε το μάτι μου(δεν ξέρω γιατί(μάλλον γιατί κοιμόμουνα όλη τη κυριακή))και κατά τις 7.30 βρέθηκα στο δρόμο για το γραφείο τι άλλο να έκανα στο σπίτι?

Και εκεί που κάθομαι αμέριμνη στο φανάρι μου μέσα στο αμαξάκι μου και με το καλοριφέρ στο φουλ δίπλα μου στο τζάμι νιώθω μια παρουσία .Ε εντάξει λεο κανένας πακιστάν για τα τζάμια θα είναι ή για χαρτομάντηκαλα κάνω το κεφάλι αριστερά και τι να δω ένας άντρας γύρω στα τριάντα με ενα μωρό στην αγκαλιά να ζητάει ελεημοσύνη.

Τρελάθηκα σάστησα δεν κούνησα ούτε το βλέφαρο είδε και απο είδε και έφυγε και τον παρακολουθούσα τώρα από το καθρέφτη καθόλη τη διαδρομή του προς τα πίσω αυτόκίνητα

Το μωρό να νυστάζει να περπατάει με το ζόρι και αυτός ο αχρείος να το σέρνει στη κυριολεξία μέσα στο κρύο.Προς στιγμήν ντράπηκα που δεν άνοιξα το παράθυρο να δώσω κάτι αλλά είχα μείνει κόκαλο λέμε δεν μπορούσα να κουνηθώ και μετά το μετάνιωσα νευρίασα τσαντίστηκα και μετά με ξαναπιάσανε τα ψυχοπονιάρικα και χάλια

Άλλαξε όλη μου η διάθεση από εκείνη την ώρα κάτι μαύρισε μέσα μου.Και μετά λέμε οτι έχουμε εμείς προβλήματα τι να πει και αυτό το παιδάκι που ακόμα δεν ήρθε καλά καλά σε τούτο το κόσμο και έχει ήδη γνωρίσει τη μαύρη του όψη.

Τι να πώ δεν ξέρω ονειρέυομαι ενα μέλλον χωρίς κακία χωρίς μαύρη όψη χωρίς χωρίς χωρίς αλλά μάλλον ήρθε η ώρα να ξυπνήσω βλέπεις τα όνειρα κρατούν μόνο μερικές στιγμές....

Την καλημέρα μου σε όλους και μια ευχή για μια καλή βδομάδα!!!

Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου 2007

Δεν είναι πως δεν έκανα
ούτε πως δεν αξίζω
ούτε και πως τα λάθη μου
δεν τα αναγνωρίζω
Δεν είναι πως δεν πόνεσα
ούτε πως δεν πονάω
είναι που ότι μου 'κλεψες
πίσω δεν σ' το ζητάω

Αυτά παθαίνει μάτια μου
όποιος πολύ αγαπάει
πετάει μέσα στα σύννεφα
στη γη παραπατάει

Δεν είναι πως δε νοιάζομαι
ούτε πως δε με καίει
ούτε και πως δεν ξέρω πια
για όλα αυτά τι φταίει

Δεν είναι πως δεν άντεξα
ούτε πως δεν αντέχω
λίγα εσύ μου ζήτησες
σου 'δωσα ότι έχω

Αυτά παθαίνει μάτια μου
όποιος πολύ αγαπάει
πετάει μέσα στα σύννεφα
στη γη παραπατάει

Στην παγωνιά χωρίς παλτό
Κοιτάζω πώς να βολευτώ
Με το παλιό σακάκι
Και να σκεφτείς πως μέχρι χτες
Μου είχες πόρτες ανοιχτές

Με αγκαλιές και τζάκι
Μα όπως λες, εσύ τι φταις
Αν βρέθηκα στο κρύο
Εσύ το μόνο που έκανες
Ήταν να πεις αντίο

Εγώ που κάθε μια βραδιά
Δε χρειαζόμουνα κλειδιά
Για να ’ρθω να πλαγιάσω
Τώρα περνάω βιαστικά
Με σηκωμένο το γιακά
Για να μην ξεπαγιάσω


Φθινοπώριασε κι άκουσα
το στερνό τ' αντίο σου
φθινοπώριασε κι έκλεισα
το πικρό βιβλίο σου

Σε τραγούδησα
σα μιαν απέραντη αμμουδιά
σα μια ροδιάχωρίς κλαδιά.

Σε τραγούδησα
σα μια μεγάλη ακρογιαλιά
σα μια φωλιάχωρίς πουλιά.

Φθινόπώριασε κι έσβησε
το ξανθό σου το αστέρι φθινοπώριασε
κι έγινε βορινό πια τ' αγέρι.




Να μπορούσα στα σύννεφα
να 'χα εγώ βενζινάδικο
στο κενό να κινδύνευα
για τ' αστέρι μου τ' άδικο.
Οι καρδιές παλιοσίδερα
σ' ένα σώμα κατάδικο.
Φέρτε μου ποτήρια
και σπάστε το γυαλί
Κόφτε το φιλίνα πίνω να γελώ.
Που όλα τα χατίρια
μου τ' άργησες πολύ
κι έφυγα η τρελή
ψηλά στον ουρανό.
Να λησμονήσω μπορεί
στον κόσμο πάλι να φτάνω
Είμαι φορτίο βαρύ
για τον καιρό τον τσιγγάνο.
Φωτιές καρδιές παλιοσίδερα
κι ένας Θεός πάνω απ' τ' άδικο
Άσε με εμένα στα σύννεφα
σ' ένα παλιό βενζινάδικο.
Να μπορούσα στα σύννεφα
την ψυχή μου ν' ανέβαζα
Μ' αστραπές τα γαλήνευα
Τα παράπονα που έβαζα
Στο μυαλό μου κι αρχίναγα
Κι απ' την λύπη διασκέδαζα.
update:αφιερωμενο στην talisker

Τί σου έκανα για πες μου

και σκοτώνεις τις χαρές μου

άδικα,άδικα

Αν δε βγεις απ' την ψυχή μου

απ' τη σκέψη,απ' τη ζωή μου

χάθηκα,χάθηκα

Άσε με να βρω τον εαυτό μου

στο παραμύθι,στο όνειρό μου

άσε με στον κόσμο τον δικό μου

μη με γυρίζεις στο θάνατό μου

ΛΑΙΚΗ ΩΡΑ...

Μη με κοιτάς με μάτια που κλαίνε
Μη με φιλάς με χείλη που καίνε
Μη μου μιλάς με λόγια θλιμμένα
Μη μου ζητάς να φύγω από σένα.
Δεν πρέπει, δεν πρέπει
Δεν πρέπει να σβήσει
Ο δικός μας ο δεσμός
Κι ας είναι, κι ας είναι
Κι ας είναι, κι ας είναι
Έρωτας αμαρτωλός.
Μη με κοιτάς με μάτια που κλαίνε
Μη με φιλάς με χείλη που καίνε
Και μην ακούς τους άλλους τι λένε
Αφού εμείς μονάχα δε φταίμε.
Δεν πρέπει, δεν πρέπει
Δεν πρέπει να σβήσει
Ο δικός μας ο δεσμός
Κι ας είναι, κι ας είναι
Κι ας είναι κι ας είναι
Έρωτας αμαρτωλός.

Η μεγαλύτερη η αμαρτία μου
είν' η αγάπη μου που σου 'χω.
Όταν σ' αγγίζω, εγώ νομίζω
ότι φορώ κλεμμένο ρούχο.
Δεν υπάρχει ευτυχία που
να κόβεται στα τρία,
στην περίπτωσή μας όμως,
δεν υπάρχει άλλος δρόμος.
Φιλιά δανείζομαι,
φιλιά γλυκόπικρα
κι αγάπη από ξένη τσέπη
.Και υποφέρω,
γιατί το ξέρωνα σ' αγαπάω
πως δεν πρέπει.



Θα κάνω ότι μου αρέσει
τελικά.
Θα κάνω ότι κατεβάσει το
μυαλό μου.
Και δεν θ' ακούω αυτά που
τάχα φιλικά,
με συμβουλεύουν συνεχώςγια το καλό μου.
Δεν θ' ακούω πια κανένα,και περισσότερο εσένα,
πού 'χεις κάνει τη ζωή μουσυμφορά.
Και θα κάνω το δικό μου,
μόνο για τον εαυτό μου.
Για τις πράξεις μου δεν δίνωαναφορά,
θα κάνω ότι μου αρέσει τελικά
Θ' ακολουθήσω όποιον δρόμοθέλω εγώ.
Όπου την πάνε την καρδιάτα βήματα μου.
Μα κι αν ακόμα σ' αδιέξοδοβρεθώ,ξέρω πως θά'ναι από σφάλματαδικά μου.



Αν κάνω άτακτη ζωή
δεν θα σε βάλω για κριτή,
γιατί δεν έχειςτο δικαίωμα αυτό.
Ήμουν στην άκρη του γκρεμού
μα συ ξενύχταγες αλλού
όταν ζητούσα
κάποιο χέρι να πιαστώ.
Αν κάνω άτακτη ζωή,
δικός μου είναι λογαριασμός.
Πάψε να με κατηγορείς,
για ‘μένα άξιος κριτήςείναι μονάχα ο Θεός.
Αν κάνω άτακτη ζωή,
δικός μου είναι λογαριασμός.
Πέρασε βλέπεις ο καιρός
που ΄σουν ο άντρας ο σκληρόςκαι
με ξεχνούσεςπότε εδώ και πότε εκεί.
Έκανα πέτρα την καρδιά
μα όπου βρεθώ κτίζω φωλιά
κι αυτό το λεςπως είναι άτακτη ζωή.
Αν κάνω άτακτη ζωή,δικός μου είναι λογαριασμός.
Πάψε να με κατηγορείς,για ‘μένα άξιος κριτής
είναι μονάχα ο Θεός.
Αν κάνω άτακτη ζωή,δικός μου είναι λογαριασμός.



Βρέχει φωτιά στη στράτα μου
φωτιά που μ' έχει κάψει
για τα φτωχά τα νιάτα μουκανένας δε θα κλάψει
Η ζωή, η ζωή εδώ τελειώνει
σβήνει το καντήλι μουκι η ψυχή,
η ψυχή σαν χελιδόνιφεύγει απ' τα χείλη μου
Κύμα πικρό στην πλώρη μουκαι τα πανιά σκισμένα
ούτε αδελφός αγόρι μουδε νοιάστηκε για σένα
Η ζωή, η ζωή εδώ τελειώνεισβήνει το καντήλι μου
κι η ψυχή, η ψυχή σαν χελιδόνιφεύγει απ' τα χείλη μου








συνεχιζεται...

Πέμπτη 6 Δεκεμβρίου 2007

Σήμερα είναι μια νεα μέρα δεν μπορώ να πω οτι πετάω και από τη χαρά μου σίγουρα όμως δεν εχω τη χθεσινή μαυρίλα.
Και για αυτό ευθύνονται πολλοί...
Πρώτα από όλα ο ίδιος μου ο εαυτός που κατάλαβε οτι δεν είναι ανάγκη να χαλιέται για ανόητα πράγματα και ηλίθιες καταστάσεις.
Εχω μια περίεργη κατάσταση στο γραφείο με κάτι συναδέλφους το τελευταίο καιρό αλλά δεν θα τους δώσω άλλο τη χαρά να με βλέπουν ετσι.Απλά δεν θα υπάρχω πια για αυτούς όπως δεν υπάρχουν και εκείνοι για μένα εδω ακι πολύ καιρό.

Και τελικά κατάλαβα οτι όλα εδω θα μείνουν μαζί μας δεν παίρνουμε τίποτα παραπάνω από αναμνήσεις οπότε δεν αξίζει και να χαλιέμαι.Αποφάσισα οτι θα φτιάξω τη διάθεση μου θα ανοίξω τα μάτια και τα αυτιά μου και θα γεμίσω εικόνες και ήχους.

Η ζωή δεν τελειώνει.....τώρα ξεκινά.Ευτυχώς εχω πολύ ωραίους φίλους εδω μέσα που κατάφεραν να μου φτιάξουν το κέφι από μακριά και χωρίς προσωπική επαφή,κατάφεραν και "χτύπησαν" ακριβώς όμως στο κέντρο της καρδιάς μου.


Και επίσης υπα΄ρχουν τόσες δυσκολίες εκεί εξω στο κόσμο που τα δικά μου προβλήματα είναι μηδαμινά μπροστά στο σύμπαν....


ΑΑΑ και dee dee μου εχω και άλλο τραγουδάκι μπορείς να το δώσεις παραγγελιά στην ορχήστρα?

Θα κάνω ότι μου αρέσει τελικά
θα κάνω οτι κατεβάσει το μυαλό μου
Και δεν θα ακούω αυτά που τάχα φιλικά
με συμβουλεύουν συνεχώς για το καλό μου


πάω να το χορέψω...

Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου 2007











σήμερα η διάθεση μου είναι χάλια για αυτό δεν θα πω τίποτα μόνο θα ανεβάσω γιορτινές φωτογραφίες μήπως και αλλάξει η διάθεση μου






Υ.Γ εσείς περάστε όμως για καφέ και καλημέρες

Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου 2007

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ....ΣΟΚ!!!

Παρασκευή μεσημέρι και μετά από πολλές συνενοήσεις αποφασίζουμε με την σκορπίνα να παμε για ποτό μετά τη δουλειά τόσο καιρό εδω μέσα καταλάβαμε οτι έχουμε πολλά κοινά και οτι μοιάζουμε απίστευτα πολύ .

Έτσι αποφασίσαμε να τα πούμε και από κοντά για να διαπιστώσουμε αν όντως είναι αλήθεια ή αν είναι απλή συμπτωση


και όλα ξεκίνησαν από τ τηλέφωνο

Αrtou:Που θα πάμε?
Σκορπίνα:ξέρω γω?
Α:πάμε για φαγητό ?
Σ:αχ ναι γιατί δεν εχω φάει από το πρωί
Α:(που να προτείνω τώρα να αρέσει και στις δυο μας?)
Σ:(τι θα προτείνει τώρα θα μ αρέσει?)

Να μην τα πολύλογώ βγήκαμε στο αγαπημένο μέρος και των δυο μας τυχαία και απολάυσαμε την παρέα η μια της άλλης
Είμαστε πολύ ίδιες τελικά και στο τρόπο σκέψης και έκφρασης και σε πολλά
Μιλούσαμε ώρες ατελείωτες να προλάβουμε να πούμε η μια στην άλλη όαλ τα σημαντικά γεγονότα της ζωης μας να προλάβουμε να απλόσουμε όλη μας τη ζωη στο τραπέζι ωστε να ξεκινήσουμε να μάθουμε η μια την άλλη

Αλλά τι να μάθουμε αφού ότι έλεγε η μια συμπλήρωνε τη συνέχεια η άλλη χωρίς να ξέρει έπεφτε μέσα
Ίδιες σχεδόν εμπειρίες ίδια νοοτροπία γενικά θα μπορούσαμε να ήμασταν χρόνια φίλες και εγω προσωπικά ένιωσα πολύ οικεία μαζί της σαν να την ήξερα από παλιά

Χάρηκα πολύ σαν μικρό παιδάκι που κάνει μια νέα γνωριμία και δεν ήθελα ν ατελειώσει αυτή η συνάντηση γιατί δεν χόρταινα να την ακούω και να νιώθω όλο και πιο πολύ πόσο ίδιες είμαστε


Σκορπινάκι μου χάρηκα πολύ που σε γνώρισα από κοντά και ελπίζω να μείνουμε η μια στη ζωή της άλλης
Είσαι καταπληκτική ευχάριστη και χαρούμενη συγκροτημένη και "τρελή" ταυτόχρονα.

Κάρμα μου ήταν μια καταπληκτική συνάντηση η οποία εύχομαι να επαναληφθεί πολλές πολλές φορές..

Καλή μέρα
Καλή βδομάδα
Καλό μήνα σε όλους μαςςςςς!!!