Τρίτη 15 Ιανουαρίου 2008

Είσαι εκείνος που μπορεί αγάπη να μου δώσει,
ώριμος άντρας και παιδί,
μια φλόγα δηλαδή.

Κι όμως ποτέ δεν έχεις δει
τι μ' έχει αναστατώσει,
ποτέ δεν έχεις νιώσει τι
μου συμβαίνει, τι.

Αχ, και να γινόμουν η αγάπη σου, αχ
αχ, και να κοιμόμουν στο κρεβάτι σου, αχ,
να 'μουνα εκείνη που στά χέρια σου κρατάς,
αχ, και να μου λες πως μ' αγαπάς.

Είσ' ένα πάθος δυνατό,
κι όμως δεν το 'χεις μάθει,
πρόβλημα καθημερινό
που μοναχή μου ζω,

σκέψη που καίει το μυαλό,
μες στην καρδιά μου αγκάθι,
απ' τα ωραία λάθη που αξίζει ν' αγαπώ.

6 σχόλια:

Μαριλένα είπε...

Kαι ποιήτρια μικρό μου;:)
(ή δεν είναι δικό σου και παλι έγινα ρεζίλι; :))

xxxx

artou είπε...

Της Μαρινέλλας είναι τουλάχιστον εγω από αυτήν το λάτρεψα δεν ξέρω αν το χει πει και άλλη

την καλησπέρα μου και τα σέβη μου στην τρελοοικογένεια

Ανώνυμος είπε...

ωραιο...καλο σου βραδυ κοριτσακι!

Talisker είπε...

Ευτυχως εδω και χρονια ακουω λοου μπαπ ...
κι εχω ερθει στα ισα μου..
με αυτα παθαινω αλλεργιες!!
::) μη δινεις σημασια ειπα να γκρινιαξω λιγο στερουμαι ζαχαρης :)

κ/νυχτα!

kanataki είπε...

ε,τότε θα καταθέσω και γω την άποψή μου

Είσαι μια συνήθεια
που ’χει πια περάσει,
είσαι ένα λάθος τόσο μακρινό.
Σου το ξαναλέω, σ' έχω πια ξεχάσει,
πάρε την καρδιά σου
κι άντε στο καλό

Λίτσα Διαμάντη
(σούπερ)!

maria λεμονατη! είπε...

και πανω που πηγα να εξυμνησω τα ποιητικα σου καλη...