Τρίτη 9 Οκτωβρίου 2007

Πονάω λέω και κλάιω...


Πονάω, ματώνω
κάθε φορά που σε κοιτάω

Πονάω,ματώνω
και όταν δεν είσαι εδω

Μου λείπεις και θέλω να το ξέρεις

Το ξέρεις άραγε?
Το νιώθεις?

Που είσαι μ ακούς
με σκέφτεσαι καθόλου


Πονάω και ματώνω
μου κάνει καλό

Ποναώ και πέφτω..

κυλάω

κυλάω

κυλαώ

κυλάω

και όταν φτάσω στο πάτο θα ξανασηκωθώ έτοιμη πάλι να ξαναπέσω
να πονέσω να κλάψω να νιώσω

εχω ανάγκη να σε νιώσω γιατί δεν είσαι εδω

δεν έμαθα να ζω μαζί σου αλλά δεν ξέρω να ζω και χώρια σου....

Μικρή λένε όλοι στην ηλικία
αντέχει λένε

εχει ζωη μπροστά της και θα ξεχάσει

Ναι αλλά δεν θέλει να ξεχάσει
δεν θέλει να χάσει

Θέλει μόνο να ζήσει



Μ΄ακούει κανεις.......!?

10 σχόλια:

Dee Dee είπε...

Ισως σε βοηθησει να γραφεις ολα αυτα και σε ενα τετραδιο και να του το δωσεις καποια στιγμη.

Εγω το ειχα κανει, ενα μεγαλο σπιραλ τετραδιο γεματο ποιηματα, σκεψεις, ξεσπασματα 3-4 χρονων και του το εδωσα. Δεν εμαθα ποτε αν το εκτιμησε, δεν τον κερδισα πισω, ουτε ηταν αυτος ο σκοπος του τετραδιου.......μετα απο χρονια γυρισε, εγω ειχα αδειασει ομως, τοτε που του εδωσα το τετραδιο μπηκε και η τελεια.

Καινουριο τετραδιο, καινουριο κεφαλαιο ζωης. Δεν χρειαζεται να ξεχασεις... για να ζησεις ομως πρεπει να προσπερασεις και να τιναξεις τις σταχτες μιας καμμενης ζωης απο πανω σου. Και θα γινει κι αυτο, μονο ο χρονος βοηθαει, ουτε τα δικα μου λογια απαλυνουν τον πονο ουτε τιποτα. Η δυναμη σου να αντεξεις και να πιστεψεις στον χρονο, ειναι φιλος σου!

Καλο απογευμα φιλεναδα!

artou είπε...

Πολύ γλυκά τα λόγια σου που ξέρεις ίσως κάποια στιγμή να βρω το κουράγιο και να του τα πω.

Προς το παρόν αφήνομαι έρμεο του καιρού και περιμένω μέσα στο τυφώνα που βρίσκομαι να δω που θα με πετάξει

Δεν εχω κουράγιο αυτή τη στιγμή να παλέψω για τίποτα νιώθω πολύ κουρασμένη και απλά αφήνομαι να δω που θα με βγάλει

Δεν εχω άμυνα να αρνηθώ και απλά περιμένω δεν ξέρω τι δεν ξέρω ποιόν απλά περιμένω...

Καλό και γλυκό απόγευμα και σενα φιλενας

Μαριλένα είπε...

Θα περάσει κι αυτό.
Οσο εφιαλτικό κι αν είναι τώρα που το ζεις, καποια στιγμή, δεν θα το θυμάσαι καν.

Να 'σαι σίγουρη.

Καλησπερα

xxx

Ανώνυμος είπε...

xmmm.....olo ta exoume perasei auta...einai thema timing sta panta....

Ανώνυμος είπε...

πονάω και μαθαινω(μακάρι!)...πονάω και αγαπαω(γιατι μόνο τότε καταλαβαινουμε και τους άλλους)...πονάω και μεγαλώνω το αποτελεσμα...
καλο βραδυ :)

γιάννης φιλιππίδης είπε...

Αρτού μου, έχω πονέσει πολύ τον καιρό που ήμουν στο στρατό κι η σχέση μου είχε πια τρία χρόνια παρελθόν. Αν μπορώ να καταλάβω από μοναξιά και έλλειψη… Η πέτσα μου ξύθηκε, δεν μπορώ να το εκφράσω πιο ανώδυνα, ακόμα φέρω τα σημάδια της. Υπομονή χαρά μου σκέψεις και πράξεις να γεμίζουν τον χρόνο σου ν’ απαλύνουν τα αισθήματα να περνάει ο καιρός… Όσο πιο ανώδυνα γίνεται.

φιλί ο γιάννης

drunk tank είπε...

Άρτεμις,
μερικές φορές και μόνον το να ξεφορτωθείς το βάρος που κουβαλάς μόνη σου είναι αρκετό, έτσι όπως έκανε η ΝτιΝτι με το τετράδιο που σου είπε.
Εγώ θα προτιμούσα πάντοτε τις κατα μέτωπον συζητήσεις, αρκεί να έχεις την απαιτούμενη δύναμη για κάτι τέτοιο και να μη χάσεις τα λόγια σου.
δυστυχώς καταντήσαμε ακόμα και του έρωτα το παιχνίδι σε παιχνίδι στρατηγικής. γιατί; γιατί δεν λέμε ποτέ αυτά που πρέπει και θέλουμε όταν πραγματικά πρέπει φοβούμενη δεν ξέρω κι εγώ τι.
βρες τον, πες του ό,τι νιώθεις, μην αισθάνεσαι ευάλωτη στην παρουσία. υπάρχουν πράγματα που όταν υπάρχουν δύο δεν πρέπει να τα κουβλάει μόνον ο ένας.
φιλιά

betty είπε...

artou, η ζωή για σένα δεν είναι ωραία τώρα...τι είναι εκείνο που σου δίνει αυτός ο τύπος όταν είσαστε μαζί που την κάνει ωραία; ο τρόπος που σε κοιτάζει, μα μπορεί κι άλλος να σε κοιτάξει ακόμη θερμότερα, μήπως σε νοιάζεται πολύ, σε φροντίζει όταν αρρωσταίνεις, στενοχωρείται όταν λυπάσαι, προσπαθεί να σε ανεβάζει όταν νοιώθεις απογοήτευση, μπορείς να βασίζεσαι πάνω του για μερικά θέματα... ή μόνο η αγκαλιά του είναι αυτό που σε λιώνει; Δεν έχεις μάθει τίποτα γι'αυτόν μου φαίνεται γιατί το μόνο που βλέπεις στο βλέμμα του είναι αυτό που εσύ νοιώθεις, εκείνος μακάρι και να 'ξερε τι θέλει...θα το είχε αποκτήσει. Στο σημείο που είσαι όλα βοηθάνε και τα γλυκά και τα πικρά που σου λέμε, άντε βρε , θα τα καταφέρεις, αλλά συντόμευε λιγάκι!

artou είπε...

Μαριλένα
το τέλος φοβάμαι φιλενάδα το τέλος

topapei
εγω είμαι πάντα ο λάθος άνθρωπος τη λα΄θος στιγμή (δεν ξέρω ούτε και εγω πως τα καταφέρνω)

cook the book
να τα πάθω όλα αυτά χωρις να πονάω?
όχι ε?καλαααααα


Γιάννης Φιλιππίδης
πολύ παραστατικός όπως πάντα και αυτό είναι που βοηθάει να κάνεις τον άλλο να δει την αλήθεις όπως είναι και όχι καλλυμένα

Κωνσταντίνος Π
γλυκειέ μου τα λόγια σου πάντα πολύτιμα για μένα


betty
όλα βοηθάνε ναι αυτό είναι αλήθεια και σ ευχαριστώ που έρχεσαι και μου τα λες


φιλιά σε όλους και καλημέρα

Άγνωστη είπε...

Τι να σου πω βρε κορίτσι μου λένε μονο ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός, ας ελπίσουμε αληθεύει...