Καημός αλήθεια να περνώ
του έρωτα πάλι το στενό
ώσπου να πέσει η σκοτεινιά
μια μέρα του θανάτου.
Στενό βαθύ και θλιβερό
που θα θυμάμαι για καιρό
τι μου στοιχίζει στην καρδιά
το ξαναπέρασμά του.
Ας είν' ωστόσο, τι ωφελεί
γυρεύω πάντα το φιλί
στερνό φιλί, πρώτο φιλί
και με λαχτάρα πόση.
Γυρεύω πάντα το φιλί
αχ, καρδιά μου
που μου το τάξανε πολλοί
όμως δε μπόρεσε κανείς
ποτέ να μου το δώσει.
Ίσως μια μέρα όταν χαθώ
γυρνώντας πάλι στο βυθό
και με τη νύχτα μυστικά
γίνουμε πάλι ταίρι
Αυτό το ανεύρετο φιλί
που το λαχτάρησα πολύ
σαν μια παλιά της οφειλή
να μου το ξαναφέρει.
5 σχόλια:
φιλί
Νίκος Ξυδάκης, Ελευθερία Αρβανιτάκη, Ναπολέων Λαπαθιώτης!
Από τα πρώτα όμορφα τραγούδια που θυμάμαι,
πολύ όμορφο!
Σ'ευχαριστώ Άρτεμις που το άφησες και στα δικά μου μέρη.
γλυκό φιλί
Aπό τις ελάχιστες φορές που η ποίηση μελωποιείται όπως της αξίζει.
Καλημέρα
xxx
...όποιος ψάχνει βρίσκει... :)
ώπα...αρχίσαμε και τα τραγουδάκια τώρα...δεν έχουν τόσο σημασία οι στίχοι, η διάθεση καλή...
Δημοσίευση σχολίου