50+

Επειδή την προηγούμενη ανάρτηση δεν την πήρε κανείς στα σοβαρά σας παραθέτω εν αμαιλ που μου ήρθε πριν από λίγο και εχει πολυυυυυυυυ πλάκα


Για να κάνεις ευτυχισμένη μια γυναίκα αρκεί να είσαι:


1. φίλος

2. σύντροφος

3. εραστής

4. αδελφός

5. πατέρας

6. δάσκαλος

7. εκπαιδευτής

8. μάγειρας

9. μαραγκός

10. υδραυλικός

11. μηχανικός

12. διακοσμητής εσωτερικών χώρων

13. στιλίστας

14. σεξολόγος

15. γυναικολόγος/μαιευτήρας

16. ψυχολόγος

18. ψυχίατρος

19. θεραπευτής

20. τολμηρός

21. τακτικός

22. καλός πατέρας

23. πολύ καθαρός

24. συμπαθητικός

25. αθλητικός

26. στοργικός

27. προσεκτικός

28. ιππότης

29. έξυπνος

30. οραματιστής

31. δημιουργικός

32. γλυκός

33. δυνατός

34. κατανοητικός

35. ανεκτικός

36. ευσυνείδητος

37. φιλόδοξος

38. ικανός

39. θαρραλέος

40. αποφασιστικός

41. έμπιστος

42. γεμάτος σεβασμό

43. παθιασμένος

44. αβρόφρων

45. πολύ πλούσιος

46. να αγαπάς τις αγορές

47. να μην γκρινιάζεις

48. να μην της είσαι βάρος

49. να μην κοιτάζεις άλλες


Ταυτόχρονα θα πρέπει να προσέξεις πολύ να


50. μην είσαι ζηλιάρης αλλά ούτε και αδιάφορος

51. να τα πηγαίνεις καλά με την οικογένειά της αλλά
να μην αφιερώνεις στην τελευταία περισσότερο χρόνο απ' ό,τι σε αυτή.

52. να της αφήνεις τον χώρο της αλλά να δείχνεις ανήσυχος για το πού πηγαίνει.



Είναι επίσης πάρα πολύ σημαντικό:


53. να μην ξεχνάς ημερομηνίες: -επετείων (γάμου, αρραβώνων, πρώτης συνάντησης...) -πτυχίου (αν υπάρχει) -ονομαστικής εορτής (αν υπάρχει) -τελευταίας περιόδου
Δυστυχώς ακόμη κι αν ανταποκρίνεσαι πλήρως στις παραπάνω απαιτήσεις, κανείς δεν μπορεί να σου εγγυηθεί 100% πως θα την κάνεις ευτυχισμένη,
διότι μπορεί να αισθανθεί φυλακισμένη σε ένα βίο αποπνικτικής τελειότητας από τον οποίο να θελήσει να απελευθερωθεί δραπετεύοντας με το πρώτο
κωλόπαιδο που θα παρουσιασθεί μπροστά της.
Ίσως γι' αυτό ο Θεός (μεγάλη η Χάρη Του) είπε: "αγάπα την" αλλά δεν είπε "κατανόησέ τη ν".

Πώς θα κάνεις ευτυχισμένο έναν άνδρα:

1. κάθισέ του.

2. μη του τα πρήζεις

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ? ! ?

Ξέρω οτι ίσως ακουστεί περίεργο σε πολλούς αλλά εδώ και κάποιες μέρες εχω μια σκέψη στο μυαλό μου και δεν ήξερα αν έπρεπα να τη μοιραστώ μαζί σας .

Πέρνω λοιπόν την ευθύνη όλη δική μου(ελπίζω μόνο να μην είναι μεγάλη)και σας λεω οτι θα ήθελα να συναντήσω από κοντά πολλους από εσας που σας γνωρίζω μόνο από εδω.

Σκέφτηκα λοιπόν να κανονίσω μια συνάντηση για καφεδάκι και κους κους για όποιον ενδιαφέρεται πρίν ολοκληρώσω όμως τη σκέψη μου θα ήθελα αν δω συμμετοχές γιατί δεν θα μου άρεσε καθόλου να τον πιο τελικά μόνη αυτό το καφέ(οχι απαραίτητα καφέ δηλ)

Ακούω λοιπόν θετικές η μη απαντήσεις και προτάσεις για το τι θα μπορούσαμε να κάνουμε και που θα μπορούσαμε να πάμε.!!

ΤΡΟΧΑΙΟ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

Χμ χμ σήμερα η μέρα μου δεν ξεκίνησε καθόλου καλά

Ξυπνάω ωραία ωραία το πρωι με καλή σχετικά διάθεση και φεύγω για τη δουλειά μου.
Στο δρόμο λοιπόν λίγο πιο μακρυα από το σπίτι (οτι έχω ξεκινήσει λέμε) περιμένω στο φανάρι πρώτη (φτου σου ρε γαμώτο δεν πρόλαβα το προηγούμενο).

Ανάβει λοιπόν το φανάρι πράσινο και βάζω πρώτη να φύγω και εκει που βρίσκομαι μεσα στη μέση του δρόμου για να περάσω απέναντι περνάει δεξιά μου ο τύπος με κόκκινο και έρχεται και καρφώνεται στη δεξιά μου πόρτα την οποία και μου την έφερε δίπλα στο χειρόφρενο μαζί με το κάθισμα και ότι υπήρχε πάνω στο κάθισμα απλά εξαφανίστηκε ως δια μαγείας.

Περνάει στον αέρα από πάνω μου και σκάει με τη οροφή κάτω και τις ρόδες απάνω από την αριστερή μου πλευρά .
Τρελάθηκα σοκαρίστηκα και έτρεμα για κανα τέταρτο μέχρι να καταλάβω τι είχε συμβεί.Νόμιζα βλέπεις οτι είχα περάσει εγω με κόκκινο.Μόλις κατάλαβα οτι δεν έφταιγα βγήκα εξω και ετρεξα προς το μέρος του να δω αν είχε χτυπήσει.Εκείνη τη στιγμή έβγαινε σχεδόν άθικτος από το ντελαπαρισμένο του αμάξι.

Να μην τα πολυλογώ ήρεμη πια και ψυχραιμότατη (αφού δεν έκανα εγω τη μαλακία)αρχίζω να παίρνω τα απαραίτητα τηλ αστυνομίες εκαβ πυροσβεστηκές κομάντο και ειδική φρουρά και βλέπω τον τύπο ο οποίος έρχεται προς το μέρος μου λέγοντας μου κάτι που δεν πολυκαταλάβαινα(ήταν μακρυα βλεπεις) αφού με πλησιάζει τον ακούω να με βρίζει με το χειρότερο τρόπο γιατί λέει κόντεψα να τον σκοτώσω η καρ.....λα!!!

Ναι ναι καλά κατάλαβα ο τύπος δεν είχε ιδέα του τι είχε κάνει ή προσπαθούσε να με ψαρώσει για να μου φορτώσει την ευθύνη .Ακουσον άκουσον...Για καλή μου τύχη οι αυτόπτες μάρτυρες ορίονταν δίπλα μου και έτσι ο τύπος το πήρε απόφαση και το βούλωσε.

Και επειδή η καλή μέρα από το πρωι φαίνεται έρχεται και το ΤΟΤΑ(η αρμόδια υπηρεσία για τροχαία) και μας κάνει ανάκριση λες και πιάσανε το πάσσαρη και το ροχάμη μαζί.
Κάθομαι λοιπόν η δικιά σου σε μια άκρη πάνω στο διαλυμένο (σνιφ σνιφ) μου τουτου και τους ακούω που τσακώνονται καμια δεκαριά άσχετοι (με το συμβάν) ο αστυνομικός και ο υπαίτιος για την όλη φάση του τροχαίου και θέλω να βάλω τα κλάμματα και τα γέλια συγχρόνως...

Η εμπειρία μου η σημερινή μην μπλέξεις σε ατύχημα(εκτος από το οτι ειναι επικύνδυνο)γιατί η γραφιοκρατία και η ΜΑΛΑΚΙΑ αυτής της χώρας είναι τεράστια.Διότι μιλάω εγω μετα απότο γραφείο πια με την ασφαλιστική του εταιρεία για να κινήσω τις διαδικασίες και τι έξυπνο μου λένε οι τύποι:
Θα πάτε το αυτοκίνητο σας σε ενα συνεργειο σε καμια δεκαρια μέρες θα στείλουμε πραγματογνώμωνα να βγάλει το κόστος της ζημιάς θα φτιάξετε το αυτοκίνητο σας και θα μας φέραιτε τα τιμολόγια για να σας κόψουμε μια τρίμηνη επιταγή και θα πληρωθείτε.

Τι λέτε ΡΕΕΕΕ εχω γύρω στα τρία χιλιάρικα ζημιά θα τα πληρώσω από τη τσέπη μου και θα μου τα δώσετε εσείς μετά από 3 μήνες .Δεν πάμε καλά δεν πάμε καθόλου καλά.Τσακώθηκα με το μπάτσο τσακώθηκα με τον ηλίθιο για να τον πείσω οτι δεν έφταιγα τσακώθηκα και με την ασφάλεια του και το αποτέλεσμα θα μείνω και κανα μήνα χωρίς αμάξι.


Το ευτύχημα της όλης ιστορίας είναι οτι σήμερα το πρωι αποφάσισα να πάρω το παλίο αμάξι για να το πάω για σέρβις και έτσι άφησα το καινούργιο(3 μηνών)στο σπίτι.Διότι αν είχα τρακάρει τον έρωτα μου θα είχα δολοφονήσει και πόλυ μα πάρα πολύ κόσμο σήμερα



Και μή χειρότερα να λες και μη χειρότερα....

10+1 ερωτήσεις για περίεργους

Με νεα και αναναιωμένη διάθεση(σήμερα γιατί αύριο δεν ξέρεις)αποφάσισα να φτιάξω παιχνιδάκι γιατί όταν με καλούν άλλοι περνάω καλά οπότε είπα να δώσω πάσα και εγω μια φορά

Σκέφτηκα 10 ερωτήσεις + κάτι που θα θελαν να βρουν την απάντηση τους και επειδή δεν τα καταφέρνω μόνη θέλω βοήθεια.

λοιπόν ξεκινάμε....?

1.Εκνευρίζεις συχνά τους γύρω σου?Αν ναι με ποιό τρόπο?

2.Το μεγαλύτερο σου προτέρημα είναι?

3.Το μεγαλύτερο όνειρο της ζωής σου?

4.Ένας αγαπημένος σου προορισμός..!

5.Ο μεγαλύτερος έρωτας των παιδικών σου χρόνων?

6.Με ποιόν παιδικό ήρωα ταυτίζεις τον εαυτό σου και γιατί?

7.Το πιο μοιραίο λάθος της ζωής σου?

8.Υπάρχει κάτι που είπες και το μετάνιωσες αμέσως?

9.Μια γνωστή φράση που σε χαρακτιρίζει?

10.Αγάπη-Πάθος ή Έρωτας?

11.Αν ήταν η τελευταία σου μέρα στη γη τι θα επέλεγες να κάνεις?

Εχει πανσέληνο απόψε......

Έχει πανσέληνο απόψε

και είναι ωραία

η σκέψη μου έρημη

μα κάνουμε παρέα

Δε νιώθω θλίψη

μα μου χει λείψει

το κοριτσάκι αυτό

που αγάπησες τυχαία

Σήμερα είναι μια κόμα δύσκολη μέρα και προβλέπεται και μια ακόμα πιο δύσκολη νύχτα.

Είναι δύσκολο να είσαι μόνος στην πανσέληνο δεν πρέπει να τη βλέπεις μόνος σε μεταμορφώνει σε κάτι εσωστρεφή και άσχημο.Εμένα πάντως δεν με τρομάζει και ετσι όπως και εχθές ετσι και σήμερα θα κάτσω μόνη μου να τη δω να κλάψω να λυτρωθώ να θυμηθώ να κάνουμε παρέα και ας μην είσαι εδώ. Οχι δεν θέλω να έρθεις θέλω να λυτρωθώ επιτέλους να θυμηθώ το κοριτσάκι εκείνο που αγάπησες τυχαία και κάπου χάθηκε στη διαδρομή.

Άλλαξα πολύ και δεν μ αρεσει έχασα τον εαυτό μου κάπου στη διαδρομή.Άλλαξα θέλω και πιστεύω ξέχασα στοιχεία μου που λάτρευα και άφησα στν άκρη κομμάτι ατου εαυτού μου προκειμένου να ζησω(ετσι νόμιζα) και τελικά κατάφερα να με σκορπίσω στους 4 ορίζοντες και τώρα πρέπει να με ξαναμαζέψω πίσω και να με διαχειριστώ από την αρχη.Αυτή τη φορά θα το κάνω εγω δεν θα αφήσω κανέναν να με κρίνει και να μου τονίζει τις αδυναμίες και τα λάθη μου.

Απόψε θα ψάξω το κοριτσάκι που χάθηκε μέσα σε έρωτες που αναλώθηκε μέσα σε εφήμερες αγάπες .

Μα δεν περνάνε οι εφήμερες αγάπες

μοιαζουν με τρένα που δεν έχουν γυρισμό

που πάνε και έρχονται γεμάτα επιβάτες
δίχως ταυτότητα και δίχως αριθμό.

Ναι έτσι νιώθω σαν άδειο πια τρένο που κάνει το ίδιο δρομολόγιο από συνήθεια άδειο χωρίς κόσμο και χωρίς φώτα.Και δεν λέει να αλλάξει πορεία να περάσε από άλλους σταθμούς που περιμένει πολύς κόσμος.Οχι δεν αλλάζει φοβάται την νεα διαδρομή το άγνωστο το ξένο και επιμένει να γυρνάει στα ίδια γνωστα μέρη που όμως πια εκει δεν βρίσκεται κανείς.

Ετσι και σήμερα θα σβήσει το μικρό τρενάκι τα φώτα θα κλήσει τις μηχανές και θα κάτσει στο ξέφωτο να χαζέψει το φεγγάρι να τοπυ πει να του μιλήσει.Πες με τρελή αλλά νομίζω οτι μ ακούει όταν του μιλάω.Είμαι γεννημένη πάνω στο αυγουστιάτικο φεγγάρι και νομίζω επικοινωνούμε (ή τουλάχιστον ετσι θέλω να πιστευω).Ναι με νιώθει με καταλαβαίνει μόνο και αυτό εκει στον απέραντο ουρανό μπορεί να νιώσει τη θλίψη μου.Γεμίζει γεμίζει κάθε μέρα για να δώσειτη παράσταση του μία μόνο νύχτα και μετά πάλι στην αφάνεια δεν το κοιτάει κανείς παρά μόνο όταν είναι γεμάτο και φωτεινό.....

Βοήθεια .....θέλω να φωνάξω

Ε λοιπόν αυτό που ζω εδω και μια εβδομάδα περίπου είναι ΤΡΑΓΙΚΟ.

Αλλά ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Στη ζωή μου περιτρυγυρίζομαι καθημερινός από πολλούς ανθρώπους(λόγω δουλειάς)(λόγω μεγάλης οικογένειας)...και συνεπώς από πολλά διαφορετικά ονόματα.Ενα από τα ονόματα που δεν είχα όμως στο ενεργητικό μου ήταν το δικό του (ε τώρα που το απέκτησα τι κατάλαβα?)Το οποίο όμως αν και καθημερινό δεν το εχω συναντήσει πουθενά αλλού ποτέ εκτος από εκεινον δεν ξέρω λέμε κανέναν άλλο με αυτό το όνομα και δεν το ακούω και πουθενά.

Εδω και κάποιους μήνες προσπαθώ να τελειώσω αυτή την ιστορία που με πονάει και τα καταφέρνω σιγά σιγά ελα όμως που όλα είναι εναντίον μου.

Εχω μαι βδομάδα τώρα που πέφτω συνέχεια μπροστά του απο εκει που δεν μπορουσα να τον βρω πουθενα τώρα τον συναντάω στο δρόμο στα φανάρια στο βενζινάδικο παντού παντού.Και σας να μην έφτανε αυτό πέφτω κάθε μέρα 2-3 φορές πάνω στο όνομα του.

Μπαίνει πελάτης στο γραφείο με το ίδιο όνομα(γρρρρρ)ανοίγω ενα βιβλίο να διαβάσω να ξεχαστώ ο βασικός ήρωας έχει το ίδιο όνομα(γρρρρ)ανοίγω ενα blog άσχετο που το βρήκα τυχαία πρώτο όνομα το δικό του(γρρρρρ)

Ανοίγω την τηλεόραση μπας και ξεχαστω και το πρώτο όνομα που ακούω στο τυχαίο σίριαλ είναι ....το δικό του(γρρρρρ)

Έλεος δηλαδή με το πόνο μου παίζουν όλοι επίτηδες το κάνουν?Και είμαι πάντα σε δημόσιο χώρο και η καλή μου ανατροφή δεν μου επιτρέπει να τ ασπάσω όλα που σαν τρελή θέλω

Και πρέπει τώρα εγω να συνεχίσω την μέρα μου σαν να μην τρέχει τίποτα γίνεται.....?

ΤΙ ΘΕΛΩ ΕΓΩ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΥΣ?

Εχθες το βράδυ δεν ήμουν καλά (όπως πάντα το τελευταίο καιρό) καθόμουν μπροστά στο τζάκι κάτω στη κόκκινη φλωκάτη και με αναμένα όλα τα κεριά που βρήκα στο σπίτι(καμία αισθητική)(όλα τα χρώματα-μεγέθη-σχεδια) και με το ράδιο να παίζει το ανάλογο cd (αλεξίου-πάριος-γαλάνη ζωντανή ηχογράφηση) και μιλάμε για πολύ κλάμα.Να γυρνάνε χιλιάδες σκέψεις στο μυαλό μου με ταχύτητα δευτερολέπτου

Την κυριακή το βράδυ και ενω ακόμα γιόρταζα τη γιορτή μου(3ήμερο γλέντι)μάλωσα άσχημα με ενα "φίλο" και απο τότε δεν μπορώ να ησυχάσωνιώθω οτι όλα μου πάνε στραβα το τελευταίο ακιρό δεν προλαβαίνω να ησυχάσω από το ενα τσουπ μου εμφανίζεται το άλλο.Ενα οικονομικό πρόβλημα μόλις το λύσω τσουπ ενας χωρισμός μόλις το ξεπεράσω(λέμε τώρα)τσουπ ενας άρρωστος φίλος και μόλις περάσει και αυτό τσουπ και ενας καβγας με κάποιον άλλο και αφου σηκώσω και πάλι κεφάλι τσουπ πρόβλημα στη δουλειά δεν προλαβαίνω να ηρεμήσω λέμε.

Και φτάνει μια ωραία στιγμή που θες να κλάψεις για να ξεσπάσεις και για κακή σου τύχη δεν έχεις άλλα δάκρυα να βγάλεις και πνίγεσαι.Πνίγεσαι στεγνή.Έτσι και τώρα μετά από πολλούς μήνες κατάφερα να κλάψω και ήταν να μην κάνω την αρχή μιλάμε έκλαιγα ώρες και όσο πιο πολύ τόσο το ευχαριστιόμουνα.

Έφτασα στο σημείο που αρχίζω αν μεγαλώνω καινα ψάχνω τον εαυτό μου(χρόνια τώρα τον ψάχνω απλα΄τώρα πιο σοβαρά και συνετά)και να διορθώνω τα λάθη μου και να πλάθω το χαρακτήρα μου όπως τον θέλω εγω πια και οχι όπως οι άλλοι.

Και πολύ κλάμα όσο οι σκέψεις συνεχίζονται και το μάτι απλανές καρφωμένο στη φωτιά που ήθελα τόσο να ζεστάνει τη ψυχή μου όμως δεν τα κατάφερνε.Είναι σκληρό και δύσκολο να βαδίζεις μόνος και εγω δεν τα παω καλά με τη μοναξιά όμως για δική μου τιμωρία εχω μείνει μόνη εντελώς από όλους για διάφορους λόγους και είπα να εκμεταλευτώ την μοναξιά μου και να κάνω τον απολογισμό μου για να είαμι έτοιμη και καθαρή να δεχτώ το νεο το διαφορετικό που θα έρθει κάποια στιγμή και θα εισβάλει στη ζωή μου(ετσι θέλω να πιστεύω τουλάχιστον)

Και ξαφνικά αρχίζει να βρέχει έξω και να βρέχει και να βρέχει.Σηκώνομαι πέρνω το cd στο χέρι και βγαίνω στο δρόμο μπαίνω στο αυτοκίνητο και ξεκινάω για την παραλία μου(εκει που παω πάντα όταν δεν είμαι καλά).Φτάνωντας βγαίνω απο το αμάξι και κάθομαι στην άκρη της θάλασσας να βρέχομαι από τη βροχή και να αφήνω τα δάκρυα μου στη θάλασσα φοβερό συναίσθημα και απο το αμάξι να λέει η χαρούλα...

Γιατί δεν τους αντέχω ζευγαρωμένους

και εγω να μην εχω

τα χερια μου να γείρω

τι θέλω εγω μα τόση αγάπη γύρω...?

ΤΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΜΟΥ

ΒΑΣΙΚΑ δεν είχα σκοπό να αλλάξω τη σημερινή δημοσίευση τόσο γρήγορα αλλά προσκαλέστηκα από τη φάβα να παίξω και εγω στο παιχνίδι της και δεν μπορούσα να αρνηθώ

Επειδή όμως βρίσκομαι στο γραφείο και δεν εχω τη δυνατότητα να τραβήξω φοτο έκατσα και έβγαλα τα μάτια μου στο ιντερνετ για να βρω τα αγαπημένα μου πράγματα(και τα κατάφερα)δυστυχώς ήθελα και άλλα να βάλω αλλά δεν μπορούσα να βρω τις φωτογραφίες τους

τα γυαλιά της μυοπίας μου(ενα από τα τρια ζευγάρια) αγαπημένο κομμάτι και καθημερινά απαραίτητο




το κινητό μου απαραίτητο εργαλείο δουλειάς αν και τώρα τελευταία εχει αρχίσει να μου τι δίνει στα νεύρα(χτυπάει ασταμάτητα)

ατζέντα και όχι μόνο οδηγός ζωής χωρίς αυτή είμαι στο κενό δεν ξέρω που πάω και τι κάνω και φυσικά σε χαρούμενο χρωματάκι μιας και είμαστε όλη μέρα μαζί για να μην με ψυχοπλακώνει

ο αγαπημένος μου parker τον εχω τα τελευταία δυο χρόνια και δεν μπορώ να γράψω με άλλον και φυσικά ροζ και αυτός

ο αναπτήρας μου δώρο συμβολικό της κολλητής μου και ναι είναι και αυτός στο αγαπημένο μου χρώμα ΡΟΖΖΖΖ

η αγαπημένη μου τσάντα που πολύ με έχει βολέψει γιατί είναι δίχρωμη και με εξυπηρετεί και χειμώνα αλλά και καλοκαίρι(εχω ψύχωση με τσάντες και παπούτσια) το πρώτο ακριβώ(αλλά πολύ ακριβώ γαμώτο) δώρο που έκαναν στον εαυτό μου με τον πρώτο μου μισθό πριν κάτι χρόνια

εντάξει δεν είναι αντικείμενο αλλά είναι ο μεγάλος μου έρωτας δεν παώ πουθενά χωρίς την Ρένια(έτσι την λένε)και είναι το πρώτο και τελευταίο πανάκριβοοοοοοοοο δώρο που κάνω στον εαυτό μου(δεν νομίζω να καταφλερω να μου πάρω κάτι πιο ακριβό)

Και κάπου πρέπει να πετάξω το μπαλάκι ε?μμμ δεν ξέρω αν παίζουν ήδη

maya

marilena

tsaperdona

dee-dee

cook the book

ΕΝΑ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΣΕ ΟΛΟΥς ΓΙΑ ΤΙς ΕΥΧΕΣ ΣΑΣ

ΗΤΑΝ ΠΟΛΥ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΗ Η ΠΡΟΣΕΛΕΥΣΗ

ΝΑ ΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΜΙΑ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΠΑΡΕΑ....

ΘΕΛΩ ΚΑΙ ΑΛΛΟ .....

ΕΝΑ ΟΝΟΜΑ ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ

Nαι ναι ΓΙΟΡΤΑΖΩ μ ακούτε που το φωνάζω?ΟΧΙ σήμερα αλλά αύριο απλά λόγω του οτι αύριο δεν θα μπορώ να γράψω αποφάσισα να αρχίσω να γιορτάζω από σήμερα.

Δυστυχώς κλέβω λίγη από τη δόξα της http://mayandoors.blogspot.com) (ΜΑΥΑ΄S) η οποία έχει γενέθλια σήμερα αλλά τι να κάνουμε υπάρχει χώρος για όλους σε αυτή τη ζωη. ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ φιλενάδα

ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Πριν 23 χρόνια η μαμά μου έμαθε οτι ήταν εγκυος και ο μπαμπάς μου καταενθουσιασμένος περίμενε το γιο(χιχιχιχι συνωμοσία του σύμπαντος) μετά από μερικούς μήνες η μαμά πήγε στο γιατρό και δεν μπορούσε με σιγουρία να της πεί το φύλο του παιδιού γιατί ήταν πλάτη λέει και δεν φαινόταν καλά (και συνέχισε να είναι πλάτη σχεδόν 9 μήνες) Τέλος πάντων κάποια στιγμή ήρθε η ώρα του να ξεμπουκάρει σε τούτο το κόσμο και στις 31 του Αυγούστου και ενω η μαμά υπέφερε σε ενα δωμάτιου του " ΜΗΤΕΡΑ" ο μπαμπάς ετοίμαζε την μπλέ ανθοδέσμη με τα μπλε κουκλάκια και τα μπλε μπαλόνια για το γιό του.Αλλά για κακή του τύχη (και κακή δική μου) γεννήθηκε η κόρη μετα το πρώτο σοκ αποφάσισε οτι δεν θα το βάλει τόσο εύκολα κάτω και θα με φώναζε ΜΗΤΣΟ ναι όπως ακριβώς θα με φώναζε αν ήμουνα αγόρι(και μου έμεινε)Μετά από λίγους μήνες με τρέχανε στην εκκλησία και φώναξαν και κόσμο πολύ.

Στην αρχή νόμιζα οτι είχαμε ΠΑΡΤΥ και ήμουν πολύ ενθουσιασμένη αλλά γρήγορα κατάλαβα οτι ήταν ενα μαρτύριο και όλοι γελούσαν μαζί μου.Με γυρνάγανε γύρω γύρω και με κοίταγαν σα χαζοί με ενα χαμόγελο κρεμασμένο στα αυτιά.

Στη συνέχεια με γδύσανε μπροστά σε όλον αυτό το κόσμο(μα καλά ήθελα να ξερα εμένα δεν με σκέφτηκε κανένας?)και με κάνανε και μπάνιο με κάτι λάδια που άργησα πολύ να καταλάβω τι ήταν.Ύστερα από όλο αυτό το ρεζιλίκι γέλαγαν με τ α χάλια μου ενω εγω είχα κοκκινίσει από το κλάμα.Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά με γύρναγαν από αγκαλιά σε αγκαλιά για να με βγάλουν και φωτογραφία(μη με χάσουν) χάλια σας λεω πέρασα εκείνη την αποφράδα μέρα χάλια.

Μετά από όλη αυτή τη ταλαιπωρία με πήγαν και σε μια ταβέρνα δίπλα στη θάλασσα να με γιορτάσουν λέει! Γιατί ρε παιδιά αφού εγω θέλω να πάω σπίτι μου ουααααααααααα και φυσικά σαν αγύριστο κεφάλι που είμαι(από μικρή) κοιμήθηκα στο δρόμο για να τους σπάσω τα νεύρα.Αυτοί γιόρταζαν και εγω κοιμόμουν.......

Και το όνομα αυτής ..........ΑΡΤΕΜΙΣ!!!

Για τους φίλους απλά ΜΗΤΣΟΣ(μην ξεχνιόμαστε)

Οι κούπες μου....

Η παραπάνω είναι μια από τις πολλές αγαπημένες μου είναι κόκκινη και χαρούμενη και μου φτιάχνει πολύ τη διάθεση όποτε πίνω εκει καφέ δώρο της κολλητής μου πριν 2-3 χρόνια

Αυτή είναι η λατρεμένη μου με τον αγαπημένο μου ήρωα κατακόκκινη και τεράάάάάστια για να απολαυμβάνεις καφέ κυριακή πρωί μπροστά στο τζάκι και να μην θες να ξεκολήσεις

χαρούμενη και αυτή την προτιμώ για τσάι ή για ελληνικό καφέ αγορασμένη από εναν παλιό έρωτα...την αγαπάω πολύ όμως.

Ανέμελη ξένοιαστη και πολύ παιδική απλά καταπληκτική.Α ξέχασα δώρο στον εαυτό μου από ενα μαγαζί στη μύκονο πέρυσι το καλοκαίρι

Τ Ε Λ Ο Σ

Βαρέθηκα να σ΄αγαπώ

όλη η ζωη μου να΄σαι

και εσυ σε ξένη αγκαλιά

τα βράδυα να κοιμάσαι

Τα τρένα που περνούν

Αποφάσισα να γράψω δεύτερη φορά σήμερα γιατί γίνομαι χειρότερα μόνο και μόνο που βλέπω την προηγούμενη ανάρτηση.Η ψυχολογία μου είναι πολύ μαύρη το τελευταίο καιρό και αποφάσισα οτι δεν μπορώ να κάνω τίποτα για να την αλλάξω.
Όλοι μας περνάμε διάφορες φάσεις στη ζωη μας και καλές και άσχημες.Τις καλές προσπαθούμε να τις ρουφήξουμε μέχρι τέλους ενω τις άσχημες προσπαθούμε να τις προσπεράσουμε όσο πιο ανώδυνα γίνεται.Και εκεί είναι το λάθος μας, πρέπει και αυτές τις μέρες να τις ζήσουμε μέχρι τέλους και να τις ρουφήξουμε.

Νιώθω πολύ περίεργα σαν να βρίσκομαι σε ενα σταθμό και να περιμένω το τρένο με άγνωστο προορισμό.Μόλις όμως περνάει από μπροστά μου δεν μπαίνω μέσα γιατί φοβάμαι δεν ξερω που πάει και ετσι αποφασίζω να περιμένω το επό μενο.Τελικά είμαι ακόμα στο σταθμό και δεν αποφασίζω να μπω σε ενα απο όλα αυτά τα τρένα που περνάνε.

Έτσι πήρα την απόφαση να πάρω τη βαλίτσα μου και να γυρίσω πίσω.Θ ακλειστώ στο καβούκι μου και θα προσπαθήσω αν γιατρέψω τις πληγές μου και οχι να ανοίξω καινούργιες.Θα μείνω μόνη θα κλάψω θ αβρίσω θα φωνάξω θα κοιμάμαι πολύ για να μην σκέφτομαι θα γελάω με τα χάλια μου μα πάνω από όλα θα τα βρω με τον εαυτό μου.Θα πενθήσω μια αγάπη που δεν ξέρω καν αν τελείωσε καλά καλά δεν ξέρω πότε και αν υπήρξε ποτέ.

Θα ψάξω να βρω τα γιατί θα ρίξω ευθύνες σε μένα μα και στους άλλους θα δω ταινίες απο αυτές που ο έρωτας κερδίζει στο τέλος για να πάρω κουράγιο.Και θα προσπαθήσω να κλείσω τη πόρτα που δεν κατάφερα καλά καλά να ανοίξω.

Πρώτα όμως θα βρω το τρόπο να σου μιλήσω και να σου πω όσα εχω μ έσα μου μόνο ετσι θα ησυχάσω μόνο ετσι θα καταφέρω να ηρεμίσω τη καρδιά μου από αυτό έχει επιλέξει ως τελευταί απροσπάθεια και μετα ναι θα προσπαθήσω να σε ξεπεράσω να σε ξεχάσω δεν μπορώ αλλά σίγουρα υπάρχει τρόπος να σε προσπεράσω.


Τώρα και εγω θα ζήσω.....!

πονάω.....

..............

"Όλα έχουν κάποιο λόγο ύπαρξης" το τελευταίο καιρό το ακούω συχνά και έχω μπει στη διαδικασία να σκέφτομαι σε οτι μου συμβαίνει γιαποιό λόγο μπορεί να μου συμβαίνει και δεν σας κρύβω οτι αρκετές φορές εχω βγάλει κάποιο νόημα όμως ....

Η βδομάδα μου δεν ξεκίνησε καθόλου καλά.Δευτέρα πρωι χτυπαέι το τηλ και ο πατέρας μου με τρεμμάμενη φωνή μου λεει οτι ο επι 50 χρόνια κολλητός του σήμερα μας άφησε χρόνους και μαζί με τους χρόνους άφησε πίσω του και ενα 12 χρονο κοριτσάκι που του είχε παθολογική αδυναμία.Εκτός όμως από τη κόρη του παθολογική αδυναμία του είχα και εγω βλέπετε τόσα χρόνια παρέα με τους γονείς μου τον ένιωθα δεύτερο πατέρα μου.

Στη κηδεία δεν κατάφερα να παω(δυστυχώς λόγω δουλειάς)αλλά πήγα μετά στο σπίτι και ενιωσα τραγικά. Όλοι η κλασική παρέα μόνο που έλειπε εκείνος αλλά τον αναφέραμε όλοι συνέχεια σαν να θέλαμε να δείξουμε οτι δεν θα τον ξεχάσουμε ποτε.Περίεργη ατμόσφαιρα. Μπορεί να μην κλέγαμε αλλά είχαμε όλοι μια βαθυά θλίψη (και αυτό ήταν χειρότερο)

Ένιωσα πολλά και πρωτόγνωρα συναισθήματα...

Και σαν να μην έφτανα όλα αυτά σήμερα πάλι πρωι πρωι πριν καλά καλά βέλω καφέ χτυπάει κινητό και σταθερό ταυτόχρονα και με ψάχνουν να μου ανακοινώσουν οτι "έφυγε" η μαμά ενος πολύ καλού φίλου μου(52 χρονών) μετά από πολλά χειρουργία αφήνοντας και αυτή πίσω της ενα παιδί διαλυμένο....

Και επανέρχομαι στην αρχική μου παρατήρηση "Τι λόγω ύπαρξης μπορεί να έχει ένα τέτοιο γεγονός"????
Δεν είμαι από τους ανθρώπους που λενε αλί σ΄αυτόν που πάει(πιστεύω οτι πάει κάπου πολύ καλύτερα από εδώ)
Είμαι από αυτούς που λένε αλι σ΄αυτόν που μένει πίσω...

Δεν είχα σκοπό να σας ψυχοπλακώσω αλλά συγχωρέστε με είχα ανάγκη να το βγάλω από μέσα μου βλέπετε το καλοκαίρι που μας πέρασε πήγαινα από κηδεία σε μνημόσυνο και από σαράντα σε κηδεία.

Δεν αντέχω άλλο να βλέπω τον εαυτό μου με μαύρα με θλίβουν(είναι ο 4 που χάνουμε μέσα σε 3 μήνες)

Ζητώ και πάλι συγνώμη και την αμέριστη κατανόηση σας και καλό ταξίδι σε όλες τις ψυχές που φεύγουν από κοντά μας!

ΠΑΘΟΣ......ΛΑΘΟΣ?

Σήμερα δεν έχω καμία διάθεση να γράψω κάτι συγκεκριμένο έχω πολλά στο μυαλό μου αλλά ανάκατα
Δεν μπορώ να τα γράψω έτσι βέβαια γιατί δεν θα τα καταλάβει κανείς και θα έχουμε πρόβλημα συνενόησης.

Αυτό το καιρό εχω χάσει τη διάθεση μου το κέφι και τη χαρά μου (και να φανταστεις οτι μέχρι χτες μόνο κραγιόν έχανα)
δεν έχω όρεξη να βγω από το σπίτι αλλά δεν μπορώ να κάτσω μέσα πνίγομαι.Αν βγω δεν θέλω να δω κανέναν γιατί όλοι με ρωτάνε για εκείνον και δεν εχω διάθεση να εξηγώ άλλο πια τι νιώθω και γιατί αλλά αν δεν μιλήσω και σε άνθρωπο θα μου στρίψει το νιώθω.

Το πρωί που ξυπνάω δεν θέλω να έρθω για δουλειά και ψάχνω απεγνωσμένα μια καινούργια δικαιολογία αλλά την τελευταία στιγμή αποφασίζω οτι πρέπει να πάω(θα μου κάνει καλό λεω).

Το μόνιμο θέμα συζήτησης πια είναι εκείνος και μόνο εκείνος δεν μπορώ άλλο κουράστικα , ναι αλλά εγω θέλω να το συζητάω συνέχεια.

Δεν μπορώ να καταλάβω τι συμβαίνει μήπως χρειάζομαι βοήθεια ειδικού(ψυχίατρου,οδοντίτρου,παθολόγου) κάτι βρε παιδί μου αν μου ταρακουνήσει λίγο τον εγκέφαλο(πρέπει ναυπάρχει ακόμα δεν μπορεί)

Όλοι είναι κρυμένοι στα δικά του προβλήματα και ο καθένας στις δικές του σκέψεις όμως όλοι έχουν κάτι να σου πουν σαν πιο έμπειροι(μμμμ ασχολίαστο) σαν πιο μεγάλοι(τη τύφλα σας ξέρετε) επειδή ίσως τα έχουν βιώσει(ξεχάσατε τι κάνατε εσείς όταν τα ζούσατε?)αλλά κανείς δεν έχει τη διάθεση να καταλάβει αυτό που εγω τους λέω τον τρόπο με τον οποίο εγω το βλέπω σωστο(οχι είπαμε δεν είναι σωστό όλοι το λένε)το πως θέλω εγω να το νιώθω και το αν εχω εγω αντοχές να το παλέψω.


Ουφ κουράστηκα να προσπαθώ να πείσω τους πάντες οτι αυτό που ζω είναι το μεγαλύτερο λάθος της ζωής μου αλλά και το μεγαλύτερο πάθος και έτσι θέλω να το βλέπω εγω.

ΠΑΘΟΣ_ΛΑΘΟΣ

Πονάω λέω και κλάιω...

Πονάω, ματώνω
κάθε φορά που σε κοιτάω

Πονάω,ματώνω
και όταν δεν είσαι εδω

Μου λείπεις και θέλω να το ξέρεις

Το ξέρεις άραγε?
Το νιώθεις?

Που είσαι μ ακούς
με σκέφτεσαι καθόλου


Πονάω και ματώνω
μου κάνει καλό

Ποναώ και πέφτω..

κυλάω

κυλάω

κυλαώ

κυλάω

και όταν φτάσω στο πάτο θα ξανασηκωθώ έτοιμη πάλι να ξαναπέσω
να πονέσω να κλάψω να νιώσω

εχω ανάγκη να σε νιώσω γιατί δεν είσαι εδω

δεν έμαθα να ζω μαζί σου αλλά δεν ξέρω να ζω και χώρια σου....

Μικρή λένε όλοι στην ηλικία
αντέχει λένε

εχει ζωη μπροστά της και θα ξεχάσει

Ναι αλλά δεν θέλει να ξεχάσει
δεν θέλει να χάσει

Θέλει μόνο να ζήσει



Μ΄ακούει κανεις.......!?

Και είχα τόσα να σου πω.......

Είναι μέρες τώρα που θέλω τόσα να σου πω αλλά δεν τα καταφέρνω.Νιώθω μπλεγμένη σε ενα παιχνίδι που όλοι γύρω μου το ξέρουν και εγω σαν χαζή κάθομαι με μάτι ορθάνοιχτα στη μέση και προσπαθώ να καταλάβω.

Είχα σκεφτεί τι ήθελα να σου πω είχα βρει και το τρόπο που θα στα πω και με τη σειρά τα είχα όλα πολύ καλά φτιαγμένα στο μυαλό μου και σε πήρα τηλέφωνο ήθελα να σου μιλήσω σου είπα.

Και ήρθες να ακούσεις αυτά που είχα να σου πω.Με κοίταξες και τα ξέχασα όλα.Ένιωσα οτι τίποτα σημαντικό δεν είχα να σου πω.Είπαμε οτι άσχετο βρήκα να σου πω εκτος από αυτά που έπρεπε...

Με κοίταζες σαν να προπαθούσε να με χορτάσει να πάρεις όλη τη γλύκα από τα μάτια μου.Γιατί έτσι σε κοίταγα με όση γλύκα μου έχει απομείνει.

Με πονάς με καταστρέφεις δεν μ αφήνεις να προχωρήσω παρακάτω τη ζωή μου.Το ξέρεις και το ξέρω όμως κανείς από τους δυο μας δεν μπορεί αν φύγει.Κανείς δεν βρισκει τη δύναμη να το τελειώσει.

Μου φτάνει μόνο να είσαι καλά και ας είσαι μακρυα μου.Όμως μακρυά μου δεν είσαι καλά μου είπες.
Τότε τι περιμένεις τι σε κρατάει εκεί και δεν σ αφήνει να έρθεις εδω?

Φοβάσαι το τέλος αλλά θες να ζήσεις και το παιχνίδι δεν θες να βγεις χαμένος αλλά αν δεν δοκιμάσεις δεν θα μάθεις ποτέ.Θέλω τόσα να σου πω που θέλω να φύγουν από μέσα μου αλλά ποτέ δεν καταφέρνω να στα πω.

Δεν μπορώ να περιμένω άλλο πια κουράστηκα....

Κάποτε μου είχες πει όταν θα κουραστώ να σε ξεχάσω να σταματήσω όμως εγω δεν μπορώ.Κάτι μέσα μου μου λέει να συνεχίσω.Και κάθε μέρα λεω είναι πια η τελευταία όμως ποτέ δεν κατάφερα να το τελειώσω.Και τώρα ψάχνω τρόπους σκέφτομαι χάνομαι μέσα στις σκέψεις μου μέρες ολόκληρες περιμένοντας να χτυπήσει το τηλέφωνο μου και όμως πάντα στο τέλος λυγίζω και σε παίρνω εγω.

Δεν ξέρω τι να σου πω απλά δεν μπορώ να περιμένω άλλο.......

Ερωτικό

Καημός αλήθεια να περνώ

του έρωτα πάλι το στενό

ώσπου να πέσει η σκοτεινιά

μια μέρα του θανάτου.

Στενό βαθύ και θλιβερό

που θα θυμάμαι για καιρό

τι μου στοιχίζει στην καρδιά

το ξαναπέρασμά του.

Ας είν' ωστόσο, τι ωφελεί

γυρεύω πάντα το φιλί

στερνό φιλί, πρώτο φιλί

και με λαχτάρα πόση.

Γυρεύω πάντα το φιλί

αχ, καρδιά μου

που μου το τάξανε πολλοί

όμως δε μπόρεσε κανείς

ποτέ να μου το δώσει.

Ίσως μια μέρα όταν χαθώ

γυρνώντας πάλι στο βυθό

και με τη νύχτα μυστικά

γίνουμε πάλι ταίρι

Αυτό το ανεύρετο φιλί

που το λαχτάρησα πολύ

σαν μια παλιά της οφειλή

να μου το ξαναφέρει.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!!!

Περάστε περάστε σήμερα κλείνω 3 μήνες στο νέο μου blogoσπιτο και κερνάω γλυκό!!!!

Σας ευχαριστώ όλους που περνάτε να μου πείτε μια καλημέρα και μένα.

Αν και λίγο καιρό στη παρέα αυτή νιώθω σαν να σας ξέρω όλους χρόνια.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΟΛΑ ...

ΚΑΘΩΣ ΩΡΙΜΑΖΩ

ΚΑΘΩΣ ΩΡΙΜΑΖΩ...



Έμαθα πως δεν μπορείς να κάνεις κάποιον να σ' αγαπήσει. Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να τον κυνηγάς επίμονα μέχρι να τον πιάσει πανικός και ναπαραδοθεί.

Έμαθα πως όσο και αν νοιάζομαι για κάποιον άνθρωπο, μερικοί είναι απλώς μαλάκες.

Έμαθα πως παίρνει χρόνια πολλά για να δημιουργήσω εμπιστοσύνη και δεν χρειάζεται τίποτα παραπάνω από μια υποψία, χωρίς αποδείξεις , για να την καταστρέψει.

Έμαθα πως δεν πρέπει να συγκρίνεις τον εαυτό σου με τους άλλους. Είναι σε πολύ πιο χάλια κατάσταση απ' ότι φαντάζεσαι.

Έμαθα πως είμαστε υπεύθυνοι για ότι κάνουμε, εκτός αν είμαστε διασημότητεςΈμαθα πως όσο καυτή και χυμώδης είναι μια σχέση στην αρχή, το πάθος μειώνεται σιγά σιγά και είναι καλύτερα να πάρει τη θέση του ένα γερό πορτοφόλι.

Έμαθα πως γι' αυτούς που νοιάζεσαι περισσότερο στη ζωή , την κοπανάνε πολύ γρήγορα και οι λιγότερο σημαντικοί απλά δεν φεύγουν ποτέ.

Έμαθα όταν θέλεις κάτι πολύ το σύμπαν δεν έχει καμία σχέση και μόνο με σκληρή δουλειά μπορείς να το κάνεις δικό σου.

Έμαθα πως όλοι θέλουν κάτι από σενα όπως και εσυ ζητάς κάτι από αυτούς.

Έμαθα πως η συνήθεια κόβεται δύσκολα μόνο όταν δεν θες να αποκοπείς από αυτήν..

Έμαθα πως κάθε μέρα που περνάει είναι ενα ακόμα μάθημα ζωης...

Χειμώνιασε........?

Αυτές οι μέρες είναι περίεργες..Μου τη δίνει που δεν μπορεί να μπει ο χειμώνας
Αποσυντονίζομαι πως το λένε.Όλες μου οι αισθήσεις λένε οτι ήρθε ο χειμώνας και όμως έξω ακόμα ο ήλιος καίει.

Θέλω ν αντυθώ στα μαύρα πουλόβερ μου να χουχουλιάζω κάτω από τα παπλώματα και να πίνω το κράσί μου μπροστά στο τζάκι τα βράδυα.
Όμως δεν γίνεται με 35 βαθμού θερμοκρασία.Και είναι εκνευριστικό να περιμένεις κάτι και αυτό να μην έρχεται στην ώρα του.Μου τι δίνει όταν με στήνουν και αυτό ακριβώς νιώθω και τώρα.
Οτι στο ραντευού μου με το κρύο εγώ πήγα στην ώρα μου και αυτό ακόμα να ερθει.
Έχω μεγάλη ανάγκη να αλλάξω τη ζωή μου όλη.Και δεν θελω άλλο καλοκαίρι και ζεστη.Θέλω να κρυώσω μέχρι το βάθος της ψυχής μου.Να γίνω ενα με το καταθλιπτικό χειμώνα.
Να κλαίω και εγω μαζί με τον ουρανό...

ΚΑΘΑΡΣΗ ετσι τουλάχιστον το βλέπω εγω...Αν και παιδί γεννημένο το καλοκαίρι αυτοί οι 3 μήνες δεν μου πάνε καθόλου.Συμβαίνει πάντα όλα τα γεγονότα της ζωής μου τα άσχημα να γίνονται καλοκαίρι.Κατά συνέπεια μόλις μπαίνει ο Ιούνιος όλοι είναι μεσα στη τρέλα τους μέσα στην αφασία και εγω είμαι να με κλαίνε οι ρέγγες.

Αντιθέτως έχω πολλούς ωραίους χειμώνες να θυμάμαι και να αναπολώ.

Θέλω χειμώνα ΤΩΡΑ...!



Ααααααα ξέχασα ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ σε όλους μας