Παρασκευή 26 Οκτωβρίου 2007

Εχει πανσέληνο απόψε......

Έχει πανσέληνο απόψε
και είναι ωραία
η σκέψη μου έρημη
μα κάνουμε παρέα
Δε νιώθω θλίψη
μα μου χει λείψει
το κοριτσάκι αυτό
που αγάπησες τυχαία


Σήμερα είναι μια κόμα δύσκολη μέρα και προβλέπεται και μια ακόμα πιο δύσκολη νύχτα.

Είναι δύσκολο να είσαι μόνος στην πανσέληνο δεν πρέπει να τη βλέπεις μόνος σε μεταμορφώνει σε κάτι εσωστρεφή και άσχημο.Εμένα πάντως δεν με τρομάζει και ετσι όπως και εχθές ετσι και σήμερα θα κάτσω μόνη μου να τη δω να κλάψω να λυτρωθώ να θυμηθώ να κάνουμε παρέα και ας μην είσαι εδώ. Οχι δεν θέλω να έρθεις θέλω να λυτρωθώ επιτέλους να θυμηθώ το κοριτσάκι εκείνο που αγάπησες τυχαία και κάπου χάθηκε στη διαδρομή.


Άλλαξα πολύ και δεν μ αρεσει έχασα τον εαυτό μου κάπου στη διαδρομή.Άλλαξα θέλω και πιστεύω ξέχασα στοιχεία μου που λάτρευα και άφησα στν άκρη κομμάτι ατου εαυτού μου προκειμένου να ζησω(ετσι νόμιζα) και τελικά κατάφερα να με σκορπίσω στους 4 ορίζοντες και τώρα πρέπει να με ξαναμαζέψω πίσω και να με διαχειριστώ από την αρχη.Αυτή τη φορά θα το κάνω εγω δεν θα αφήσω κανέναν να με κρίνει και να μου τονίζει τις αδυναμίες και τα λάθη μου.
Απόψε θα ψάξω το κοριτσάκι που χάθηκε μέσα σε έρωτες που αναλώθηκε μέσα σε εφήμερες αγάπες .


Μα δεν περνάνε οι εφήμερες αγάπες
μοιαζουν με τρένα που δεν έχουν γυρισμό
που πάνε και έρχονται γεμάτα επιβάτες
δίχως ταυτότητα και δίχως αριθμό.


Ναι έτσι νιώθω σαν άδειο πια τρένο που κάνει το ίδιο δρομολόγιο από συνήθεια άδειο χωρίς κόσμο και χωρίς φώτα.Και δεν λέει να αλλάξει πορεία να περάσε από άλλους σταθμούς που περιμένει πολύς κόσμος.Οχι δεν αλλάζει φοβάται την νεα διαδρομή το άγνωστο το ξένο και επιμένει να γυρνάει στα ίδια γνωστα μέρη που όμως πια εκει δεν βρίσκεται κανείς.


Ετσι και σήμερα θα σβήσει το μικρό τρενάκι τα φώτα θα κλήσει τις μηχανές και θα κάτσει στο ξέφωτο να χαζέψει το φεγγάρι να τοπυ πει να του μιλήσει.Πες με τρελή αλλά νομίζω οτι μ ακούει όταν του μιλάω.Είμαι γεννημένη πάνω στο αυγουστιάτικο φεγγάρι και νομίζω επικοινωνούμε (ή τουλάχιστον ετσι θέλω να πιστευω).Ναι με νιώθει με καταλαβαίνει μόνο και αυτό εκει στον απέραντο ουρανό μπορεί να νιώσει τη θλίψη μου.Γεμίζει γεμίζει κάθε μέρα για να δώσειτη παράσταση του μία μόνο νύχτα και μετά πάλι στην αφάνεια δεν το κοιτάει κανείς παρά μόνο όταν είναι γεμάτο και φωτεινό.....

16 σχόλια:

maya είπε...

αρτου μου γλυκιά και δουλεμένη
πόσο σε καταλαβαίνω, πόσο!

τρέχω αλλά ήθελα να περάσω για ένα φιλί πολύχρωμο. το αφήνω ε΄δω στο παράθυρο. κοίτα λίγο έξω, έχει ήλιο!!!

αργότερα !
έχω να πω.
ξέρεις οτι έχω!

χχχχχχχχχχχχχχχχχ

artou είπε...

θα σε περιμένω μόνο μην αργήσεις και μείνω κολλημένη όλη μέρα στο παράθυρο

(θα με απολύσουν)

Μαριλένα είπε...

Oλα στερεότυπα είναι.
Μέσα σ' αυτά κι η μοναξιά που σου φέρνει η πανσέληνος..

Dee Dee είπε...

artou μου

μ'αρεσει πολυ ο δρομος που πηρες....... πολλοι πασχουμε απο τη φοβια του αγνωστου και συρρικνωνομαστε στο γνωστο ενω αξιζουμε πολλα περισσοτερα!!! Τραβα μπροστα κι ακολουθω :)

Σε φιλω γλυκα!

artou είπε...

Μαριλένα

:) στερεότυπα ε?

artou είπε...

Dee Dee
τώρα που ξέρω οτι εχω τη καλύτερη παρέα τραβάω και όπου μας βγάλει φιλενάδα

fevis είπε...

Όλα καλά θα πάνε... Μια φάση είναι, απαραίτητη, για να μπορέσεις να εκτιμήσεις περισσότερο αυτά που θα 'ρθουν... Θα δεις...

fish eye είπε...

σκεψου ομως οταν μαζεψεις τα κομματια,τι χαρακτηρα θα εχεις στα χερια σου..πολυ ανωτερο απο εκεινο το κοριτσακι..

Ανώνυμος είπε...

καλε χαλαρωσε και απολαυσε την πανσεληνο!!! η πανσεληνος μπορει να γινει πολυ προσωπικη υποθεση...δεν χρειαζεται παρεα!!!

καλο σου σαββατοκυριακο!

Talisker είπε...

Αrtou...
matia mou...εβγα στον ήλιο και χαμογελασε ...που λεει και το τραγουδακι...

τοτε το φεγγαρι θα σου φανει υπεροχο ακομα κι αν το βλεπεις μονη!

Ελα!

Ζαφειρένια είπε...

Απάντηση 2 σε 1:

Artou μου,

Ο Ρασούλης είχε γράψει ένα καταπληκτικό τραγούδι που το ερμήνευσε η Χαρούλα.

Ρεφραίν:
Αν πεθάνει μια αγάπη
δεν πεθαίνει κι ζωή
ότι πέρασε περνάει
μα μπορεί να αναστηθεί

το γιατί μη με ρωτήσεις
το 'χω νιώσει όταν πονώ
σαν θα γίνεσαι ένας ξένος
πιο βαθιά να σ’ αγαπώ

Έλα μην κλαις

______________________
Πρώτον, στο αφιερώνω μ΄όλη μου την καρδιά.

Δεύτερον, οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο. Φεύγοντας νιώθουμε περισσότερο την ανάγκη τους, κι ας μας έκαναν το βίο αβίωτο! Το καλό είναι ότι αναγνωρίζεις πια τις αλλαγές στον εαυτό σου, και προσπαθείς να ξανακερδίσεις την Άρτεμη, ολόκληρη και ατόφια...

Αυτό είναι το πιο πολύτιμο ταξίδι... κι αυτό κανένας δεν μπορεί να στο πάρει!!!

Σε φιλώ καρδούλα μου.
Καλό Σαββατοκύριακο.

Dee Dee είπε...

καλημεραααααα και καλη βδομαδα!!!!!!!!!

drunk tank είπε...

καλημέρα! καλή εβδομάδα!
καλύτερη από την προηγούμενη, χειρότερη από την επόμενη!!!
εδώ τουλάχιστο ξεκίνησε με λιακάδα...και πολύ δουλειά!!!
φιλιά

betty είπε...

Τι καλά που περιγράφεις αυτο ΄που έζησες Άρτεμις. Βλέπουμε καμμιά φορά πώς μας καταντούν οι κακές επιλογές. Όταν είμαστε άπειροι νομίζουμε ότι ο έρωτας είναι το μόνο κριτήριο για να βρεθούμε στην αγκαλιά κάποιου. Δεν αρκεί όμως αυτό, χρειάζεται να νοιώθουμε να πετάμε δίπλα σ'εκείνον που μας εμπνέει τον έρωτα κι όχι να μας ρίχνει κάτω απ'τη γη η παρέα του, να μας καταρακώνει την αυτοεκτίμησή μας... Εάν ανθίζουμε παρέα με τον έρωτά μας, όλα είναι καλά σημάδια να προχωρήσουμε...Καλή βδομάδα γλυκειά μας!

artou είπε...

fevis
απαραίτητες όλες οι φάσει της ζωής αυτής και οι καλές αλλά και οι άσχημες

φεγγαραγκαλιες
ίσως και να έχεις δίκιο


una mama και οχι μονο
στη φάση που είμαι τώρα δεν θέλω ούτε να το βλέπω ούτε με παρέα ούτε μόνη μου

Talisker
η αισιοδοξία σου με ανεβάζει γλυκεία μου

Ζαφειρένια
αν καταφέρω και την πάρω πίσω ατόφια τότε θα εχω βγει νικήτρια



καλημέρα σε όλους και καλή βδομάδα να έχουμε

Σκορπινα είπε...

Κουκλίτσα μου...Να ήξερες πόσο σε νιώθω...
Πόσες φορές έχω περάσει αυτή τη διαδρομή...
Άδεια, μόνη και έρημη...
Και μετά μια λάμψη, μια αχτίδα φώς και εκεί που η ελπίδα ξαναζωντανεύει...φτού! Πάλι στα σκοτάδια, πάλι ερημιά...
Είναι κύκλος η ζωή...όλα πάνε και έρχονται...
Κουράγιο κούκλα...όλοι μας αφήνουμε κομμάτια που αγαπάμε πίσω...Όμως να ξέρεις, ότι ακόμα και αν σε ξενίζει λίγο ο εαυτός σου μετά από μια μεγάλη αλλαγή θα δείς που θα τον αγαπήσεις πάλι...Δεν χρειάζεται να γυρίσεις πίσω για να βρείς τα κομμάτια που έχασες...Ίσως έτσι έπρεπε..Απλά να αγαπήσεις αυτό που είσαι.Και να το αγαπάς πάντα...Γιατί αυτό που έχεις πάντα δίπλα σου είσαι εσύ..Όπως είσαι.Συμφιλιώσου με τον εαυτό σου και μην τον τιμωρείς.
Φιλιά μικρή μου...