Τετάρτη 10 Σεπτεμβρίου 2008

Καθισμένη στο γραφείο και περιμένοντας να περάσει η ώρα για να φύγω γυρίζω στη blogoγειτονιά.

Αυτός ο μήνας τελικά έχει βυθίσει στη θλίψη πολύ κόσμο μαζί και μένα.Μια θλίψη χωρίς λόγο ύπαρξης, χωρίς αιτία και χωρίς προορισμό
Αν και ο καιρός δεν είναι μουντός αυτή η μελαγχολία έρχεται μόνη της όπως πάντα και χωρίς πρόσκληση.

Αν και καλά και χωρίς ιδιαίτερο πρόβλημα στο πίσω μέρος του μυαλού μου μια μουντάδα με κυριεύει τις τελευταίες μέρες.Μια προσμονή για το αβέβαιο αύριο και ενας φόβος συγχρόνως.
Τι έρχεται και αν θα μπορέσω να το αφομιώσω.

Τα πράγματα πάνε πολύ καλά επιτέλους και ως περίεργο ον νομίζω οτι ο κίνδυνος κρύβεται κάπου και εγω απλά δεν τον βλέπω.Μα έτσι είμαστε τελικά?Ψάχνουμε παντού τη "στραβή" και δεν ηρεμούμε ούτε λεπτό.Άγχος γρίνια μουρμούρα για το παραμικρό.

Έμαθα πολύ καλά να κλαίω σε σημείο που το έκανα συνήθεια.3 φορές την ημέρα μαζί με το καφέ, και τώρα που δεν μου χρείαζεται πια αυτή η συνήθεια εγω ψάχνομαι.

Τι που ποιός πότε και γιατί όλα γυρίζουν στο μυαλό μου και δεν μ αφήνουν να ζήσω αυτό που τόσο ξαφνικά παρουσιάστηκε και που τόσο καλό μου κάνει.Και εγω ψάχνω στις γωνίες κάτω από τα έπιπλα πίσω απο την πολυθρόνα να βρω και να ξορκίσω το κακό.

Γιατί θ αρθει το ξέρω το περιμένω.Αλλά περιμένοντας δεν ζω δεν βιώνω δεν απολαυμβάνω δεν ρουφάω τη ζωη.Και τι κάνεις εσύ για αυτό?Άνθρωπος θα είσαι και εσύ δεν μπορεί θα το χεις νιώσει και εσυ.


Αλήθεια έχει νιώσει ποτέ οτι τα πράγματα πάνε πολύ καλά και αυτό να σου προκαλεί μια ανησυχία κρυφή στο πίσω μέρος του μυαλού σου?Και πως το αντιμετώπισες?Πες μου και μένα ίσως βοηθήσει!!!

6 σχόλια:

Μαριλένα είπε...

ανασφάλεια..
όλοι τα 'χουμε περασει κοριτσάκι μου.
μη δινεις σημασια και μην αφήνεις να σε μαυριζουν τα συναισθηματα.
όταν εχεις περασει πολλά, φυσιολογικό ειναι.

φιλιά και καλο βραδυ :))

Σκορπινα είπε...

Θυμάσαι πριν από μισό χρόνο περίπου, που σου έλεγα ακριβώς το ίδιο πράγμα?Πόσο ευτυχισμένη νιώθω και πόσο φοβάμαι ότι κάτι θα μου χαλάσει την ευτυχία μου?

Μήπως θυμάσαι τι μου έλεγες???

Λοιπόν κάρμα άκου να σου πώ, ξέχνα τους φόβους...Άσε τις ανασφάλειες να πάνε περίπατο. Δεν χωράνε αυτά στη ζωή. Ζήσε την κάθε μέρα σαν να είναι η τελευταία και μην αγχώνεσαι. Έτσι , αν αύριο χάσεις τα πάντα, θα είσαι σίγουρη ότι τα ευχαριστήθηκες με το παραπάνω...Άντε λοιπόν..Τρέξε στην αγκαλιά του να χωθείς, και ας μην κρυώνεις...

Φιλιά

Dee Dee είπε...

τι ωραιο τραγουδι με περιμενε εδω!! :):)

εμαθες οτι ενας μπλογκερ δεν γυρισε απο τις διακοπες;; Δεν θα γυρισει ποτε! Το διαβασα στην Ταλι, πανε να δεις. Δεν προλαβα ακομα να διαβασω την σελιδα του, θα παω ομως. Να πας κι εσυ. Ισως σε βοηθησει να ξεζουμισεις την καθε σου στιγμη γιατι ποτε δεν ξερεις ποτε θα τελειωσει η γουλια.

Να νιωσεις δυνατη και να εκτιμησεις οσα σου δινονται αρτου μου......αυτο λεω να κανω κι εγω ;)

xxxxxxxxx

artou είπε...

dee dee μου
το διάβασα και σοκαρίστικα πέρασα και απο κει και τον διάβασα και λυπήθηκα που τον γνώρισα "αργά"

εντάξει το ξεπερνάω σιγά σιγά
της στιγμής ήταν


κάρμα μου
τι κάρμα θα ήσουν αν δεν το είχες περάσει και εσυ?

κάααατι θυμάμαι αχνά αχνά :)


μαριλενάκι μου

ανασφάλεια λες ε?αχ αχ πόσο δίκιο έχεις πάντα

αμάν με σας τις μανούλες πάντα μέσα μα πάντα μεσα?
ουφ

fevis είπε...

Αν είναι να συμβεί κάτι θα συμβεί έτσι κι αλλιώς, είτε το περιμένεις είτε όχι... Οπότε ζήσε την ζωή σου και την στιγμή και μάθε να αντιμετωπίζεις τις δυσκολίες και τα προβλήματα όταν, και αν, εμφανιστούν....

Ανώνυμος είπε...

Τίποτα δεν θα πάει άσχημα. Μόνο αφέσου σε ότι σε κάνει να γαληνεύεις και ζήστο με όλα σου τα κύτταρα.

Φιλιά