Τρίτη 13 Νοεμβρίου 2007

Ποτέ δεν της άρεσαν οι χωρισμοί φοβόταν το μετά .Τη μοναξιά φοβόταν άραγε πιο πολύ ή τον εαυτό της?Ούτε και εκείνη ήξερε.Και τώρα καθισμένη σε ενα καφέ στη παραλία να κλαίει για το χαμένο αυτό έρωτα.

Δίπλα της ο πιο σημαντικός άνθρωπος της ζωής της.Η φίλη που πάντα ήταν δίπλα της από παιδιά μετράει αυτή η φιλία και κανείς μέχρι σήμερα δεν μπορεσε να τις χωρίσει αυτές τις δύο.

"Μην κλαίς της είπε θα βρείς κάτι πιο δυνατό κάτι που να σου αξίζει αυτό δεν άξιζε για σένα"

Ναι αλλά εγω αυτόν θέλω αυτόν.....αγαπαώ?(ακόμα και εκείνη αναρωτιέται ακόμα)
Δεν μπορούσε πάλι από την αρχή αντε το φλερτ αντε τα πρώτα ραντευού να τον γνωρίσεις τον άλλον να τον μάθεις συνήθειες χούγια όλο αυτό της φαινόταν βουνό.


Και το κυριότερο όταν θα την πλησίαζε όταν θα την ακουμπούσε πως θα ένιωθε τον ξένο αυτό που ερχόταν να την κατακτήσει.


Έτσι ένιωθε πάντα οτι όλοι έπερναν και ενα κομμάτι του εαυτού της μαζί τους όταν έφευγαν.

Και έτσι πέρασαν δυο χρόνια.Μέτρια με πολύ κλάμα και με ατελείωτες νύχτες.Να διψάει το νεανικό κορμίτης για έρωτα για αγάπη.Για ένωση να αποζητά ενα άλλο κορμί δίπλα της.

Τον ονειρευόταν κάθε βράδυ έτσι όπως εκείνη τον ήθελε.Με μία λέξη ΑΡΣΕΝΙΚΟ να την κρύβει στη αγκαλιά του και να μην φοβάται τίποτα να την κοιτάει βαθυά μέσα στα μάτι ακια να λιώνει από έρωτα από αγάπη.

Ήταν μια νύχτα από αυτές τις βαρετές που το μόνο που ήθελε ήταν να κάτσει σπίτι μόνη παρέα με τις σκέψεις της.

Και όμως πήγε στο ραντευού που είχε με τη κολλητή της.σε ενα ωραίο εστιατόριο στο κέντρο της Αθήνας.

Παλιό κτήριο με μπαρόκ στυλ που θύμιζε μια άλλη εποχή.


Ήταν όλοι εκει και την περίμεναν.Η Άννα(η κολλητή) ο Κώστας (ο φίλος της)και Εκείνος.
Ηταν ο Αλέξανδρος και ήταν ο αδελφός του Κώστα.Φανερό το "προξενιό" της φίλης για να μην είναι άλλο πια μόνη της τις νύχτες.


Οι ματιές τους συναντήθηκαν (και ήταν σαν να γνωρίζωνταν από παλιά)μόλις πλησίασε το τραπέζι τους.Έγιναν οι απαραίτητες συστάσεις και ξεκίνησαν τη βραδυά τους.
Ήταν η πρώτη φορά μετά από χρόνια που έπιασε τον εαυτό της να ενδιαφέρεται φενερά για υτό τον άντρα.

Και εκείνος όμως την κάρφωνε με τη βαρυά αντρίκια ματιά του.

Μελαχροινός γύρω στο 1,90 με παρουσία ενδιαφέρουσα και έντονο ζεστό βλέμμα.Συζητούσαν σχεδόν μόνο οι δυο τους φανερά αγενής ως προς τους υπόλοιπους που κρυφοχαίρονταν για την επιτυχημένη γνωριμία που είχαν "σκαρώσει"
Και έτσι ξεκίνησε η ιστορία τους βγήκαν την επόμενη και την επόμενη και την επόμενη......


Αποφάσισαν να κάνουν την πρώτη τους εκδρομή.Η σχέση τους πια μετρούσε ήδη δυο μήνες όμως ακόμα δεν του είχε δωθεί αν και ήθελε ..ήθελε πολύ.¨Ομως ο φόβος του μετά την κρατούσε πίσω.Έτσι συνομοτικά με τη φίλη της κανόνισαν το 3ήμερο να πάνε κάπου ρομαντικά ήθελε η πρώτη τους φορά να είναι ιδιαίτερη και για αυτόν αλλά κυρίως για εκέινη.Δεν ήταν πια κοριτσάκι όμως ήταν ακόμα ρομαντική και παιχνιδιάρα όπως όταν ήταν παιδί.


Μπροστά στο τζάκι του υπέροχου δωματίου σε ενα σαλε κάπου στα βουνα με ενα ποτήρι κόκκινο κρασί καθόταν και τον περίμενε.Είχε βγει για τσιγάρα πριν λίγο ενω εκείνη κοιμόταν ή τουλάχιστον έκανε οτι κοιμόταν.


¨Ηταν η κατάλληλη ευκαιρία.Τώρα ήταν σίγουρη πια τον ήθελε τον ποθούσε όλο της το κορμί η ψυχή και το είναι της.

Φουντωμένη και με παιχνιδιάρικη διάθεση ήταν πια έτοιμη για όλα....


Γύρισε και την βρήκε ξαπλωμένη στην κόκκινη φλοκάτη μπροστά στο τζάκι.Πολλά πέρασαν από το μυαλό του για μια στιγμή όμως ο φόβος ήρθε πάλι.Δεν τον είχε αφήσει να την πλησιάσει πάντα τον έκοβε με το τρόπο της και εκέινος το σεβόταν και την περίμενε.


Την περίμενε αυτή τη στιγμή μέρες.


Την πλησίασε αργά και με το κορμί του να ξεχυλίζει πάθος και έρωτα.Οι ματιές και των δυο πέταγαν φωτιές.Φλόγες πιο δυνατές και από αυτέ που πέταγε πίσω τους το τζάκι.Την έγδυσε με τα μάτια πρώτα να την χορτάσει και μετά με τα χέρια του σιγά σιγά ξεκίνησε να εξερευνεί το κορμί της.


Εκείνη παγωμένη και αμήχανη στην αρχη σχεδόν ανύπαρκτη.Ξαφνικά όμως και μόλις τα χείλη του πλησίασαν τα δικά της εκείνη φούντωσε(όπως ακριβώς και στα όνειρα της) έλιωσε στα χέρια του και αφέθηκε στην εμπειρία του.




Γυμνοί πια και οι δύο να κάνουν έρωτα.Εναν έρωτα άγριο στην αρχή σαν τα λιοντάρια να προσπαθούν να επιβληθουν ο ένας στον άλλο όμως σιγά σιγά γλύκαναν και οι δυο.Τη φιλούσε παντού και δεν του έφτανε ήθελε και άλλο .Σαν μικρό παιδί πια στα χέρια της αφηνόταν για να λιώσει στα χάδια της.


Και εκείνη σαν γνώριμοι από παλια τον ένιωθε τον καταλάβαινε απόλυτα και του έδινε οτι λαχταρούσε το κορμί του.Αυτή ήταν η δική της απόλαυση να τον ικανοποιήσει ψυχικά και σωματικά.




Και έκανα έρωτα όλο το βράδυ ξανά και ξανά μέχρι που τους βρήκε το ξημέρωμα εξουθενωμένους και γεμάτους συναισθήματα ξεχασμένα.




όπως και στα όνειρα της.....










συνεχίζεται....

9 σχόλια:

Μαριλένα είπε...

Οπερ σημαίνει πάπαλα το κλάμα και η μελαγχολία;; :)))

xxxxx

fevis είπε...

Ααααα... Τώρα μάλιστα... Και εγώ ρωτάω τόσες μέρες για το καρώ πάπλωμα και τα μπουρνούζια... Το αγόρι χώρες στην βαλίτσα? Ή έστω στο αυτοκίνητο?

Dee Dee είπε...

ειναι πολυ μεγαλο, στειλε μου μια περιληψη :)
πλακα κανω......θα το διαβασω πρωι πρωι.

Καληνυχτα φιλεναδα!

Σκορπινα είπε...

αααααααααααααα!~!!!!!!!!!
Κάτι μου θυμίζει αυτό που διάβασα...
Πολύ μ'αρέσει μικρή μου!!!
Τέλειο!
Αναμένουμε τη συνέχεια...

Ανώνυμος είπε...

xm nai... εχεις φαει ενα ν στο τελος και γραφεις έκανα αντι για εκαναν... Εεε διορθωσε το παρακαλώ ;)

maya είπε...

πόσο περίμενε λες για να το 'κάνουν' ?!!! μπράβο, αυτό δεν είναι ρομαντισμός, μαζοχισμός είναι.

φιλιά πολύχρωμα
φεύγω απο δω 'η πρόστυχη' μην σας χαλάσω την ατμόσφαιρα!

αρτού μου
μου αρέσει όταν χαμογελάς

το κορμί γνωρίζει του άλλου αλλά δεν χαρίζεται. τα μόνα κομμάτια που μπορεί να πάρει ο άλλος είναι της στιγμής εκείνης και μόνο αυτά που είσαι έτοιμη να δώσεις.

χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

Dee Dee είπε...

το διαβασα!!!!

Απο που αυτη η εμπνευσις;;;!!! Παιχτηκε κατι στην Αραχωβα και χασαμε επεισοδια;;;

Τα κομματια που χαριζουμε σε αλλους δεν μενουν κενα μεσα μας, γεμιζουν απο οσα παιρνουμε εμεις, οσα μαθαινουμε και μας μεστωνουν!!!

Καλημερα φιλεναδα!!!

Εν αναμονη για τη συνεχεια!

artou είπε...

Η ιστορία που διαβάσατε ουδεμία σχέση δεν έχει με εμένα και με πρόσωπα υπαρκτά και καταστάσει αληθινές


είναι πέρα για πέρα φανταστική και τίποτα παραπάνω να μην περνάει από το μυαλό σας.

purple είπε...

Ομορφη ιστορια... περιμενω τη συνεχεια :-)