Δευτέρα 26 Νοεμβρίου 2007

Βδομάδα αποφάσεων

Η προηγούμενη βδομάδα ήταν μια αποτυχία από όποια πλευρά και αν την δεις.
Από την Πέμπτη είμαι συνέχεια έξω.Γυρνάω από τη δουλειά να κάνω ενα μπανάκι ακι εξω για καφέ.
Ο καφές δίνει τη θέση σε ενα χαλαρό ποτάκι και η το ενα ποτάκι φέρνει το άλλο και καταλήγω σπίτι νωρίς το πρωι


Ωραία δεν λεω δεν περνάω και άσχημα όμως δεν αποκομίζω και κάτι.Την Κυριακή το πρωι ξύπνησα και κατάλαβα οτι όλο αυτό με κουράζει με κουράζει πολύ.Κατάλαβα οτι βγαίνω απλώς και μόνο για να μην κατσω σπίτι και το μόνο που καταφέρνω είναι να καταστρέφω το στομάχι μου και να γυρνάω σπίτι με χάλια δι'αθεση γιατί άκουσα τραγούδια που με πονάνε και να μου θυμίζουν συνεχώς τα πάντα γύρω μου τη μοναξιά μου.


Έτσι λοιπόν ξημέρωσε η μέρα των αποφάσεων.Θα κάθομαι σπίτι μου και δεν θα βγαίνω παρα μόνο αν το εχω πραγματικά ανάγκη.Δεν θα μιλάω απλά καια μόνο για να μιλήσω παρά μόνο αν εχω κάτι να πω.
Συνεχίζω μια κατάσταση που με πονάει μόνο και μόνο επειδή φοβάμαι να κάτσω μόνη μου και να την ξεπεράσω.

Θα σταματήσω να αγχώνομαι για τους άλλους και να παίρνω μέσα μου οτι μ@*&κια μου λένε.
Θα υψώσω ενα τοίχος που δεν θα μπορεί κανεις να το περάσει παρα μόνο αυτοί που πραγματικά θα θέλουν να δουν τι κρύβεται από πίσω και μόνο όσοι βρουν το σωστό τρόπο να το γκρεμίσουν.

Μια νεα βδομάδα ξεκινάει με χαλαρή από μενα διάθεση και με πολύ πολύ αυτο κριτική και ορεξη να κλείσω όλες τις παλιές πληγές.


Καλή μέρα πέρα για πέρα





Υ.Γ Χρόνια πολλά στην dee dee μου αν και καθυστερημένα.Κοριτσάκι να είσαι πάντα καλά και πάντα να γελάς

10 σχόλια:

Dee Dee είπε...

Αρτεμις μου!!!

Δεν εισαι η μονη, ολους καποια στιγμη μας εχει παρει η μπαλα και τρεχουμε σε γλεντια, καφεδες και ψωνια που στην ουσια δεν τα εχουμε εμεις αναγκη αλλα δεν ξερουμε τι εχουμε αναγκη, μεχρι να μεινουμε λιγο μονοι και ηρεμοι να σκεφτουμε και να επαναπροσδιορισουμε την κατασταση.

Καλη εβδομαδα λοιπον, καλη αρχη σε ολα σου τα σχεδια και ονειρα..............καλη αρχη στη νεα σου ζωη!!!!

Μαριλένα είπε...

Χαλάρωσε και λιγάκι βρε παιδί μου!

Τρέχεις για να ξεφύγεις, αλλά "η πόλις σε ακολουθεί".

Κάθησε ήρεμα να περιμενεις να σου ..τελειωσει!

Σε φιλώ
xxxx

fevis είπε...

Καλημέρα και καλή εβδομάδα... Νομίζω πως όταν αρχίσουμε να αφουγκραζόμαστε προσεκτικά τον ευατό μας και να ακούμε τι θέλει, τότε είμαστε ήδη πολύ κοντά στο να βρούμε την ηρεμία και την γαλήνη που μας λείπει... Αν αυτό θέλεις λοιπόν, να κλειστείς λίγο μέσα και να ακούσεις τον εαυτό σου, αυτό να κάνεις... Θα σου πει εκείνος τι σου χριεάζεται πραγματικά με τον πιο ευλογο και τον πιο κατανοητό τρόπο...

maria λεμονατη! είπε...

καλη, καλη πολυ καλη εβδομαδα σου ευχομαι αρτου.
οι αποφασεις σου ορθες.
ομορφα ελαλησες.
εσυ κι οσοι εχουν διαθεση να σε ακολουθησουν σε αυτο το καραβι.
αλλιως θα βουλιαξει απο το υπερβαρο.
τα φιλια μου σου στελνω.

Ανώνυμος είπε...

Σωστή η απόφαση να μη κάνεις πράγματα μονο και μόνο γιατι φοβάσαι να μεινεις μόνη στο σπίτι..

Να διαλέγεις αυτά που σε κάνουν χαρούμενη και που έχεις ανάγκη ...good quality ! Μονο !

Ανώνυμος είπε...

μην τρελαινεσαι!

ουτε απο την ξεφρενη γυρουλα να πεσεις στην κλεισουρα ειναι σωστο, ουτε απο εκει που εισαι ανοιχτη ξαφνικα να σηκωσεις τειχος ειναι καλο...

παν μετρον αριστο...βγες την βολτα σου αλλα επεστρεψε μια νορμαλ ωρα να ξεκουρασεις το κορμακι σου και το μυαλο σου...να τα βρεις με τις σκεψεις σου....

ολα τα αλλα ειναι ακραια και επιζημια...

Σκορπινα είπε...

Κούκλα μου,
Πρίν από 3 χρόνια είχα έναν δραματικό και πολύ επώδυνο, για μένα φυσικά γιατί ο άλλος χέστηκε!, χωρισμό. Αυτό είχε ως συνέπεια (μάλλον μια από τις συνέπειες...), να κλειστώ. Όχι σε τρελάδικο, ήταν το μόνο που δεν κλείστηκα,αν και θα 'πρεπε....
Στην αρχή έμενα σπίτι, μετά άρχισα να τρώω - δηλαδή να παχαίνω (όχι κατα λάθος αλλά επίτηδες..άστα άστα) - Μετά ήρθαν πολλές δύσκολες μέρες και ακόμη πιο πολλές δύσκολες νύχτες...Και κάπου εκεί αποφάσισα να υψώσω αυτό το τείχος που λες...
Στην αρχή το έκανα για να προστατέψω τον εαυτό μου - όπως λές και εσύ -όμως τελικά κατέληξα να πνίξω τον εαυτό μου...
Πέρασα πάρα πολύ δύσκολες στιγμές μέχρι να καταφέρω να γκρεμίσω αυτό το τείχος...
Γιαυτό πρόσεχε...Καλύτερα να μην το υψώσεις ποτέ, αν είναι να κλειστείς εκεί μέσα και να μη χαρείς τα πιο όμορφα πράγματα...Και ο πόνος, και η λύπη είναι συναισθήματα που πρέπει να τα βιώνουμε. Η λύση δεν είναι να αποκοπούμε απ'όλα και απ'όλους για να μην πονάμε, αλλά να εκπαιδεύσουμε τον εαυτό μας σωστά, ώστε να μαθαίνει απ'αυτόν τον πόνο...

Φιλιά πολλά

artou είπε...

dee dee
εχω ανάγκη απο μια νεα αρχή
πιο ουσιαστική αυτή τη φορά

μαριλένα μου
προσπαθώ και να χαλαρώσω αλλά και να τρέξω να ξεφύγω

fevis
αυτό ψάχνω και εγω ρην ηρεμία και τη γαλήνη λες να τη βρω πουθενα?

μαράκι μου
τα φιλιά μου και την καλημέρα μου

artou είπε...

trelofantasmeni
προσπαθώ με αργά και σταθερά βήματα

mam mia μου
κακό κάνω στον εαυτό μου και τώρα που το κατάλαβα θα το διορθώσω(πιστεύω)

σκορπίνα μου
μήπως ζούμε τα ίδια πράγματα τελικά?
καρμικό?

τα φιλιά μου

Άκης είπε...

Μιάς και διάβασα αυτά πού έγραψες και επειδή έιμαι και εγώ σε μια παρόμοια φάση της ζωής μου,σκέυτηκα να γράψω και εγώ κάτι σχετικό.Δέν χρειάζεται να σηκώσεις κανένα τοίχος.Δέν χρειάζεται να βγαίνεις άσκοπα έξω απλά και μόνο για να πεις ότι βγήκες.μη κάνεις πράγματα τα οποία δεν σε γεμίζουν,γιατι όταν θα κάνεις τον απολογισμό σου και δείς το αποτέλεσμα τότε θα πικραθείς περισσότερο.Δέν χρειάζεται να κάνεις κάτι συγκεκριμένο για να ξεφύγεις!Απλα ΖΗΣΕ.Μη κανονίζεις τίποτα,μη περιμένεις τίποτα!Όλα θα έρθουνε μόνα τους όταν δέν τα περιμένεις και θα κάνει το όλο σκηνικό ακόμα πιο όμορφο.Καλό βράδυ...Και να θυμάσαι.Ο καθένας παίρνει ότι του ΑΞΙΖΕΙ. Αν αξίζεις μην ανησυχείς.Θα ανησυχήσουν άλλοι για εσένα!