Τρίτη 23 Οκτωβρίου 2007

ΤΙ ΘΕΛΩ ΕΓΩ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΥΣ?


Εχθες το βράδυ δεν ήμουν καλά (όπως πάντα το τελευταίο καιρό) καθόμουν μπροστά στο τζάκι κάτω στη κόκκινη φλωκάτη και με αναμένα όλα τα κεριά που βρήκα στο σπίτι(καμία αισθητική)(όλα τα χρώματα-μεγέθη-σχεδια) και με το ράδιο να παίζει το ανάλογο cd (αλεξίου-πάριος-γαλάνη ζωντανή ηχογράφηση) και μιλάμε για πολύ κλάμα.Να γυρνάνε χιλιάδες σκέψεις στο μυαλό μου με ταχύτητα δευτερολέπτου

Την κυριακή το βράδυ και ενω ακόμα γιόρταζα τη γιορτή μου(3ήμερο γλέντι)μάλωσα άσχημα με ενα "φίλο" και απο τότε δεν μπορώ να ησυχάσωνιώθω οτι όλα μου πάνε στραβα το τελευταίο ακιρό δεν προλαβαίνω να ησυχάσω από το ενα τσουπ μου εμφανίζεται το άλλο.Ενα οικονομικό πρόβλημα μόλις το λύσω τσουπ ενας χωρισμός μόλις το ξεπεράσω(λέμε τώρα)τσουπ ενας άρρωστος φίλος και μόλις περάσει και αυτό τσουπ και ενας καβγας με κάποιον άλλο και αφου σηκώσω και πάλι κεφάλι τσουπ πρόβλημα στη δουλειά δεν προλαβαίνω να ηρεμήσω λέμε.

Και φτάνει μια ωραία στιγμή που θες να κλάψεις για να ξεσπάσεις και για κακή σου τύχη δεν έχεις άλλα δάκρυα να βγάλεις και πνίγεσαι.Πνίγεσαι στεγνή.Έτσι και τώρα μετά από πολλούς μήνες κατάφερα να κλάψω και ήταν να μην κάνω την αρχή μιλάμε έκλαιγα ώρες και όσο πιο πολύ τόσο το ευχαριστιόμουνα.
Έφτασα στο σημείο που αρχίζω αν μεγαλώνω καινα ψάχνω τον εαυτό μου(χρόνια τώρα τον ψάχνω απλα΄τώρα πιο σοβαρά και συνετά)και να διορθώνω τα λάθη μου και να πλάθω το χαρακτήρα μου όπως τον θέλω εγω πια και οχι όπως οι άλλοι.
Και πολύ κλάμα όσο οι σκέψεις συνεχίζονται και το μάτι απλανές καρφωμένο στη φωτιά που ήθελα τόσο να ζεστάνει τη ψυχή μου όμως δεν τα κατάφερνε.Είναι σκληρό και δύσκολο να βαδίζεις μόνος και εγω δεν τα παω καλά με τη μοναξιά όμως για δική μου τιμωρία εχω μείνει μόνη εντελώς από όλους για διάφορους λόγους και είπα να εκμεταλευτώ την μοναξιά μου και να κάνω τον απολογισμό μου για να είαμι έτοιμη και καθαρή να δεχτώ το νεο το διαφορετικό που θα έρθει κάποια στιγμή και θα εισβάλει στη ζωή μου(ετσι θέλω να πιστεύω τουλάχιστον)

Και ξαφνικά αρχίζει να βρέχει έξω και να βρέχει και να βρέχει.Σηκώνομαι πέρνω το cd στο χέρι και βγαίνω στο δρόμο μπαίνω στο αυτοκίνητο και ξεκινάω για την παραλία μου(εκει που παω πάντα όταν δεν είμαι καλά).Φτάνωντας βγαίνω απο το αμάξι και κάθομαι στην άκρη της θάλασσας να βρέχομαι από τη βροχή και να αφήνω τα δάκρυα μου στη θάλασσα φοβερό συναίσθημα και απο το αμάξι να λέει η χαρούλα...




Γιατί δεν τους αντέχω ζευγαρωμένους
και εγω να μην εχω
τα χερια μου να γείρω
τι θέλω εγω μα τόση αγάπη γύρω...?

16 σχόλια:

Καφετζής είπε...

Ο τίτλος του blog σου δίνει μια πραγματικά όμορφη απάντηση...

Ναι,υπάρχουν πολλές σκατέ@@ες μέρες, αλλά υπάρχουν και όμορφες και χαρούμενες...και έρχονται πάντα !

fevis είπε...

Θα συμφωνήσω με τον προλαλήσαντα... Η ζωή μας είναι γεμάτη κύκλους που έχουν την σημασία τους και την ισορροπία τους... Γιατί για σκέψου να είμασταν λέει πάντα καλά και ευτυχισμένοι, χωρίς κρίσεις, και χωρίς λύπες και χωρίς απογοητεύσεις και χωρίς γκρεμούς... Μια ατελείωτη ροζ flatline θα ήταν η ζωή μας τότε.. Μια πλήξη αφόρητη... Ενώ τώρα, μέσα στην καταιγίδα και στην μαυρίλα ξέρεις πως κάπου, σύντομα, θα ανατείλει το ουράνιο τόξο.. Και θα είναι τεράστια απόλαυση να είσαι εκεί, στην άκρη του και να περιμένεις τον θησαυρό....

Dee Dee είπε...

Αχ Αρτεμη, τα ιδια εκανα κι εγω καποτε..... τωρα δεν εχω χρονο αλλα αν ειχα τα ιδια θα εκανα παλι.

Καλα κανεις και εκμεταλλευεσαι τη μοναξια, εχει πολλα να σου δωσει αν παψει να σε τρομαζει! Η Βαμβουνακη σε ενα βιβλιο ειχε πει "δε θελω να κλαψω γιατι δε θελω να μου φυγει ο θυμος". Με το κλαμα αδειαζουμε, λυτρωνομαστε και χαιρομαι που καταφερες να αφεθεις. Δεν λυνεται τιποτα βεβαια μονο με κλαμα, θα σου δωσει δυναμη ομως να προχωρησεις παρακατω, να φτασεις το ουρανιο τοξο που λεει η fevis.

Το τραγουδι αυτο με ειχε κανει και μενα να δακρυσω οταν καποτε ημουν μονη και το βραδυ της γιορτης μου ηταν ολοι ζευγαρια αγκαλιασμενα, αγαπημενα κι εγω ενιωθα τοσο μονη κι ενα κρυο στην καρδια μου απιστευτο. Θα περασει ομως, το ξερεις!

Φιλακια και καλη συνεχεια στην ανασκαφη στον λαβυρυνθο μεσα σου!

fish eye είπε...

θα περασει,θα δεις!!φιλι

diastimata είπε...

Κοινοτοπία. Αλλά έτσι είναι: Μετά τη συννεφιά, βγαίνει ήλιος.

drunk tank είπε...

το μεγάλο πρόβλημα σήμερα είναι ότι ακούμε τραγούδια σαν και αυτό της αγαπημένης Χαρούλας και θέλουμε να ερωτευτούμε, αν δεν ειμαστε ήδη.
Γιατί; Γιατί ναα εκβιάζουμε καταστάσεις που μόνον όταν συμβαίνουν πραγματικά, όταν μας ξαφνιάζουν, μόνον τότε είναι πραγματικά όμορφες;
Ηρέμησε, γνώριζε τον εαυτό σου, και θα σου χτυπήσει την πόρτα πριν το καταλάβεις.
χαμογέλα!
πολλά φιλιά

artou είπε...

Καφετζής

οχι κατά βάθος είμαι αισιόδοξη ναι ναι είμαι αισιόδοξη

fevis
θα έρθει τώρα πια το πιστεύω και εγω

Dee Dee
χρειάζεται και το μαύρο χρώμα είναι και αυτό απαραίτητο στη ζωή μας όπως και όλα τα άλλα άλλωστε

φεγγαραγκαλιες
μακάρι να φύγει γρήγορα

diastimata
παλιό αλλά πάντα πιάνει

Κωνσταντίνος Π
πόσο δίκιο έχεις και πόσο πολύ με καταλαβαίνεις
καλά θα περιμένω μόνο γιατί μου το είπες εσυ


καλημέρα σας είπα?

καλημέρα λοιπόν

Ανώνυμος είπε...

1.Κλάψε όσο σου κάνει κέφι ώστε να τα βγάλεις όλα από μέσα σου
2.Τον εαυτό σου θα τον βρεις εκεί που δεν το περιμένεις…τώρα με τέτοια πίεση είναι δύσκολο να ανακαλύψουμε τα εσώψυχά μας, είναι θολό το βλέμμα από το κλάμα καταλαβαίνεις.
3.Να έχεις θετική σκέψη , θα εισβάλει το καλό στη ζωή σου , φτάνει να το θέλεις και να το δεις όταν θα σου χτυπά την πόρτα…
4.Ωραία η βόλτα στη θάλασσα όταν βρέχει, με τα τραγούδια πρέπει να κάνεις κάτι , μία αλλαγή ρεπερτορίου ας πούμε…λίγο πιο light λίγο πιο χαρούμενα , αισιόδοξα…

Φιλιά γλυκιά μου , σου έχω εμπιστοσύνη


Κι όπως λένε , ενός κακού έπονται μύρια …

Ζαφειρένια είπε...

Αρτου μου,

Για μένα το κλάμμα είναι λυτρωτικό. Σε καθαρίζει, σε αναζωογονεί, σε ξαναγεννάει...

Καλά μην γίνεις και σαν και μένα, που τα στήνω στην πρώτη ευκαιρία και με την παραμικρή αφορμή, όμως, αυτό το λυτρωτικό, μέτά από καιρό κλάμα, φέρνει αλλαγές και ανανέωση...

Είσαι σε καλό δρόμο, κι ας συμβαίνουν μύρια όσα... Στην ψυχή συμβαίνουν τα καλύτερα πάντα!

Σου στέλνω μια μεγάλη αγκαλιά :)

artou είπε...

Trelofantasmeni

προσπαθώ για όλα προσπαθώ αλλα δεν φτάνει να το θέλω εγω πρέπει να βοηθήσει ακι λίγο το σύμπαν

artou είπε...

Ζαφειρένια

χώθηκα ήδη στην αγκαλιά που μου έστειλες μήπως και ζεστάνω λίγο τη ψυχή μου

σε ευχαριστώ γι όλα

Μαριλένα είπε...

Kάθαρση.
Ετσι, καλά έκανες.

Τά δάκρυα ξεπλένουν και αποφορτίζουν.

Γρήγορα θα έρθει ο καιρός, που θα πας ένα βήμα μπροστά.
Κί ύστερα, κι άλλο, κι άλλο, κι άλλο..

xxxxxxxx

Dee Dee είπε...

Μολις τελειωσα.....μια καληνυχτα περασα να πω!

φιλακια

maya είπε...

να σου πω αρτού μου
γάμα το σύμπαν, δεν συνομωτει για κανενός την πάρτη! γουστάρω που πήρες το βρεγμένο απλανές σου βλέμμα και το πήγες στην θάλασσα. γιαυτό και δεν σε φοβάμαι. δεν έκατσες να σκίζεσαι. σηκώθηκες και πήγες να χωθείς πιο βαθιά στα σκούρα σου.

έχεις μαγκιά
όλα θάρθουν
αγάπα την μοναξιά σου όσο μπορείς γιατί όσο δυναμώνεις, τόσο λιγότεροι θα μπορούν να σε κοιτούν κατάματα. φοβίζει ξέρεις το να μην φοβάσαι και τα άσχημα.

πολλά πολύχρωμα φιλιά
και την αγκαλιά μου
(ξέρεις ποια. αυτή που σιωπά γιατί καταλαβαίνει απόλυτα)

χχχχχχχχχχχχχχχχχ

Σκορπινα είπε...

Τι ωραία που είναι όταν κλαίς...
Δίπλα στη θάλασσα, να ακούς το κύμα, που παίρνει μακριά ό,τι σε βαραίνει...
Η μοναξιά είναι η καλύτερη παρέα.Κανείς δεν θα σε καταλάβει περισσότερο από τον άλλο σου εαυτο. Κανείς δεν θα είναι πιο ειλικρινής μαζί σου, από τον ίδιο σου τον εαυτό, και η μοναξιά βοηθά
στο να τα βρεις με τον εαυτό σου...Απολαυσέ την και μη φοβάσαι.Ότι πεις εκείνες τις ώρες, όσο σκληρα και αν είναι αυτά που θα σου πεις, θα μείνει μεταξύ σας...
;)

Dee Dee είπε...

εχεις μειλ !