Δευτέρα 15 Οκτωβρίου 2007

Τα τρένα που περνούν



Αποφάσισα να γράψω δεύτερη φορά σήμερα γιατί γίνομαι χειρότερα μόνο και μόνο που βλέπω την προηγούμενη ανάρτηση.Η ψυχολογία μου είναι πολύ μαύρη το τελευταίο καιρό και αποφάσισα οτι δεν μπορώ να κάνω τίποτα για να την αλλάξω.
Όλοι μας περνάμε διάφορες φάσεις στη ζωη μας και καλές και άσχημες.Τις καλές προσπαθούμε να τις ρουφήξουμε μέχρι τέλους ενω τις άσχημες προσπαθούμε να τις προσπεράσουμε όσο πιο ανώδυνα γίνεται.Και εκεί είναι το λάθος μας, πρέπει και αυτές τις μέρες να τις ζήσουμε μέχρι τέλους και να τις ρουφήξουμε.

Νιώθω πολύ περίεργα σαν να βρίσκομαι σε ενα σταθμό και να περιμένω το τρένο με άγνωστο προορισμό.Μόλις όμως περνάει από μπροστά μου δεν μπαίνω μέσα γιατί φοβάμαι δεν ξερω που πάει και ετσι αποφασίζω να περιμένω το επό μενο.Τελικά είμαι ακόμα στο σταθμό και δεν αποφασίζω να μπω σε ενα απο όλα αυτά τα τρένα που περνάνε.

Έτσι πήρα την απόφαση να πάρω τη βαλίτσα μου και να γυρίσω πίσω.Θ ακλειστώ στο καβούκι μου και θα προσπαθήσω αν γιατρέψω τις πληγές μου και οχι να ανοίξω καινούργιες.Θα μείνω μόνη θα κλάψω θ αβρίσω θα φωνάξω θα κοιμάμαι πολύ για να μην σκέφτομαι θα γελάω με τα χάλια μου μα πάνω από όλα θα τα βρω με τον εαυτό μου.Θα πενθήσω μια αγάπη που δεν ξέρω καν αν τελείωσε καλά καλά δεν ξέρω πότε και αν υπήρξε ποτέ.

Θα ψάξω να βρω τα γιατί θα ρίξω ευθύνες σε μένα μα και στους άλλους θα δω ταινίες απο αυτές που ο έρωτας κερδίζει στο τέλος για να πάρω κουράγιο.Και θα προσπαθήσω να κλείσω τη πόρτα που δεν κατάφερα καλά καλά να ανοίξω.

Πρώτα όμως θα βρω το τρόπο να σου μιλήσω και να σου πω όσα εχω μ έσα μου μόνο ετσι θα ησυχάσω μόνο ετσι θα καταφέρω να ηρεμίσω τη καρδιά μου από αυτό έχει επιλέξει ως τελευταί απροσπάθεια και μετα ναι θα προσπαθήσω να σε ξεπεράσω να σε ξεχάσω δεν μπορώ αλλά σίγουρα υπάρχει τρόπος να σε προσπεράσω.


Τώρα και εγω θα ζήσω.....!

12 σχόλια:

Dee Dee είπε...

Συγχαρητηρια που αποφασισες να μη τρεχεις μακρυα απο το "προβλημα" σου γιατι οπως καταλαβες οσο και να τρεχεις ουτε 1 μετρο μακρυα του δεν καταφερνεις να πας :)

Κι εγω ετσι ειχα αποφασισει καποτε, σε εναν χωρισμο, να το αντιμετωπισω, να μην το προσπερασω θαβοντας το καπου βαθυα, εχωντας την ψευδαισθηση οτι το εσβησα. Ηταν πολυ πιο δυσκολο ομως, πονεσα, ματωσα, ενιωσα την ψυχη μου στις παλαμες μου να αιμορραγει χωρις να εχω κανενα γιατρικο, αλλα οταν τελειωσε βγηκα πιο δυνατη απο ποτε. Αλλος ανθρωπος σου λεω!!! Απο τοτε εμαθα να αφηνομαι στις συνθηκες, να γελαω στη χαρα και να κλαιω στη λυπη..... ειναι πιο υγιης αυτη η αντιδραση και με γεμιζει και μενα.

Σου ευχομαι καλο κουραγιο, τιποτα δεν μπορει να σε βοηθησει τωρα, αν ομως εχεις αναγκη να τα πεις με καθε εξεφτελιστικη λεπτομερια περιμενω mail σου, μου αρεσουν τα μεγαλα κι ακαταλαβιστικα mail :), γιατι ακαταλαβιστικο θα ειναι για μενα μαλλον αν προσπαθησεις να μου εξηγησεις τα παντα.....θα ηθελα ομως να προσπαθησω να καταλαβω.

Θα περιμενω.....
Σε φιλω....εχω δουλιτσα θα το δω αργοτερα αν στειλεις

Σκορπινα είπε...

Κούκλα μου,
Κάθε φορά που διαβάζω post σου, αναναιωμένο ή μή, μου βγαίνει μια απίστευτη ανάγκη να σε πάρω αγκαλιά...
Αυτά που γράφεις μου θυμίζουν τόσο πολύ καταστάσεις και συναισθήματα δικά μου...
Πόσες φορές έχω νιώσει ότι όλα γύρω μου είναι μαύρα...
Και όταν περάσει (γιατί θα περάσει αργά η γρήγορα θα περάσει) μοιάζει σαν να ήταν όλα ένα αστείο...

Καλύτερα να μην κλειστείς στο καβούκι σου...Πάρε φίλους και βγές έξω, και κοίτα τον κόσμο που περνά.

Καλό δρόμο να έχεις...

drunk tank είπε...

πάρε το τρένο!
και πιάσε παράθυρο!
και μίλα, γέλα, κλάψε, ουρλιαξε.
τίποτα μην αφήσεις μέσα σου, μέχρι να καθαρίσεις.
αλλά μην μεμψιμοιρείς. και μην κατηγορείς μονάχα εσένα. ποτέ μην το κάνεις αυτό. ειδικά σε παιχνίδια που παίζουν δύο ή περισσότεροι.

και οι πόρτες κλείνουν με κλωτσιές. όπως ανοίγουν με κλωτσιές.

και να θυμάσαι πως η ζωή δεν είναι ποτέ αίτηση συγνώμης. μη τη ζητήσεις από τον εαυτό σου.
υπάρχουν μύρια πραγματάκια που μπορούν να μας χαροποιούν. γιατί δε τα βλέπουμε;
πάρε το τρένο.
και πιάσε παράθυρο.

στον επόμενο σταθμό θα ξέρεις τι όμορφο γυρεύεις.

φιλιά

Ανώνυμος είπε...

καθε προσπαθεια που καταβαλεις την αξιζεις...δωσε την ευκαιρια στον εαυτο σου...

καλο σου βραδυ, οσο πιο ηρεμο γινεται!

τα φιλια μου : )

Μαριλένα είπε...

O,τι θέλεις εδώ είμαι.

Αυτό μόνο.

artou είπε...

dee dee καλή μου αν και λίγες μέρες γνωριμία νιώθω σαν να σε ξερω χρόνια

αφου εχεις ορεξη να ακους θα σου στείλω

φιλί καλημέρας

artou είπε...

σκορπίνα μου

αυτο έχω πιο πολύ ανάγκη μια αγκαλιά σίγουρα οτι βιώνων εγω στον καθένα θυμίζει και κατι δικό του προσωπικό

φιλί ζεστο

artou είπε...

Κωνσταντίνος Π

να το πάρω λες το τρένο ε?Κια παράθυρό?Δεν είναι κακή ιδεα θα το δοκιμάσω και θα σου πω


σμουτς

artou είπε...

una mama και οχι μονο

τα βραδυα εύκολα είναι κοιμάμαι όσο πιο πολύ μπορώ τη μέρα όμως τι κάνεις?

artou είπε...

Μαριλένα

Σε ευχαριστώ γι όλα

Ανώνυμος είπε...

Έχω μία φίλη που όταν ζούσε μία ερωτική απογοήτευση κλεινόταν στον εαυτό της για πολύ καιρό και όταν την ρώτησα γιατί μου είπε: Τα φαντάσματα του παρελθόντος πρέπει να τα θάψεις βαθιά αλλιώς κινδυνεύουν να στοιχειώσουν…

Κάνε αυτό που πιστεύεις ότι θα σε βοηθήσει καλύτερα να ΠΡΟΣΠΕΡΑΣΕΙΣ το συντομότερο δυνατόν τα φαντάσματα και να ζήσεις και πάλι.

fevis είπε...

Μπορεί να σου φανεί πολύ ηλίθιο στη φάση που περνάς αλλά όλα στην ζωή έχουν κάποιο λόγο που συμβαίνουν... Τον οποίο συνήθως καταλαβαίνουμε αργότερα από όταν γίνονται... Και οι σχέσεις που φεύγουν δεν ήταν για να μείνουν, και το αντιλαμβανόμαστε όταν έρθουν οι επόμενες και καλύτερες, και ο πόνος μας μαθαίνει πράγματα για τον εαυτό μας και για τους γύρω μας, και οι χαρές μας γεμίζουν ενέργεια για τις δύσκολες μέρες που πάντα, τελικά, έρχονται.. Και πάντα φεύγουν... Φιλιά..