Πέμπτη 13 Σεπτεμβρίου 2007

Ενα ζευγάρι αυτιά.....



Πόσο απολαμβάνω αυτά τα όμορφα και δροσερά απογεύματα στη βεράντα με καφέ και τσιγάρο ,παρέα με μια φίλη να συζητάς όλη τη νύχτα το "τραγικό" σου πρόβλημα.Ξέρεις αυτό που δε σε πήρε τηλ σήμερα δεν σου μίλησε καλά το πρωί που έχεις μέρες να τον δεις τι νακάνεις τι να κάνω. Εχθές κατάλαβα οτι αυτές οι κουβέντες οι ατελείωτες δεν οδηγούν ποτέ πουθενα και στο τέλος δεν βγάζεις καν συμπέρασμα αλλά είναι απαραίτητο να μοιράζεσαι το καημό σου.



Όλοι βέβαια παριστάνουν πάντα τη φωνή της λογικής και είναι πάντα αντίθετοι με αυτό που προσπαθείς να τους πεις.Σ αγαπάνε και θέλουν το καλό σου γι αυτό προσοπαθούν να σε προφυλάξουν από κάθε κακοτοπιά.Ε όχι αφήστε με να κάνω τα δικά μου λάθη και πιο πολύ αφήστε με να τα ζήσω όσο εγώ θέλω και όχι όσο "πρέπει"

Δεν θέλω να έχω λογική θέλω να ζω έντονα τα πάθη τα λάθη τη λύπη τη χαρά μου.Θέλω να κλαίω να πονάω να κατεβαίνω κάθε μέρα και πιο κάτω μόνο όταν φτάσω στο πάτο θα καταφέρω και να ξανασηκωθώ .Μην με τραβάτε έτσι ατσούμπαλα δεν θέλω δε μπορώ.

Να ζεις κάτι και να το ζεις ολόκληρο αυτή είναι η χαρά της ζωής να γελάς και αμέσως μετά να κλαις ναι το ξέρω είναι τρελό όμως εγω ετσι επέλεξα να ζω.

Είναι κάτι στιγμές σαν και αυτή που με κουράζουν όλοι που κανείς δεν έχει όρεξη να ανοίξει τα αυτιά του και μόνο να σ ακούσει όλοι πρέπει κάτι να σου πουν βλέπεις αυτοί είανι γεμάτοι εμπειρίες.

Δεν θέλω τη γνώμη κανενός ενα ζευγάρι αυτιά θέλω μόνο για να βγάλω από μέσα μου ότι με πονάει και οτι με χαλάει.

17 σχόλια:

tzotza είπε...

καλησπερα και καλος σε βρηκα!!

το να ξερεις να ακους ειναι πιο σημαντικο απο οτιδιποτε αλλο νομιζω..κριμα που λιγοι ειναι ετοιμη να το κανουνε..
αυτες οι κουβεντες στην βεραντα ειναι οι πιο σημαντικες..λογια και λογια χωρις τελειωμο..ελευθερωνει ο,τι εχουμε μεσα μας πολλες φορες..
ισως καποιες φορες ενα αγνωστο ζευγαρι αυτια να ειναι πολυ χρησιμα..στα δανειζω τα δικα μου αν θες..εμεις οι 'δυνατοι' (ετσι με χαρακτηριζουνε και εμενα αλλα και εγω αμφιβαλλω για αυτο) καποιες φορες δεν ατνεχουμε τοσο οσο νομιζουνε..μη χανεις το κουραγιο!!
φιλια!!

Ανώνυμος είπε...

καλα το λες! εχουμε μαθει να μιλαμε κι οχι να ακουμε! δεν θελουμε τοσο να ακουσουμε οσο να προτεινουμε λυσεις...λες και τα ξερουμε ολα!
οποιος ειναι εξω απο τον χορο πολλα τραγουδια ξερει!
και η αληθεια βρισκεται ετσι οπως το θετεις εσυ οταν λες...ΑΦΗΣΤΕ ΜΕ ΝΑ ΚΑΝΩ ΤΑ ΛΑΘΗ ΜΟΥ!!!

βεβαια σε περιπτωση που ρωτησουμε η συμβουλευτουμε πρεπει να εισπραξουμε την αληθεια!
γι αυτο εγκειται και λιγο σε εμας να ξεκαθαριζουμε στους αλλους αν θελουμε την συμβουλη τους η να πουμε απλα τον πονο μας...

artou είπε...

καλησπέρα και καλως ήρθες(την κατάλληλη στιγμή),

σε ευχαριστώ θα τα χρείαστώ τα αυτάκια σου η αλήθεια είναι οτι όταν είσαι έξω από το πρόβλημα είσαι και πιο σωστός στη κρίση σου όσοι ζούνε μαζίσου τη κατάσταση δεν βοηθάνε και πολύ.

Μ αρέσει να με νομίζουν αδύνατη και να μην ξέρει κανείς τη δύναμη της ψυχής μου.Έτσι δεν μπορούν να την εκμεταλευτού κιόλας.χιχι

όσο υπάρχουν αυτιά να μ ακούνε τόσο θ αβρίσκω και κουράγιο.
καλό απόγευμα και γλυκό φιλί

artou είπε...

una mama και οχι μονο

έχω αρχίσει να πιστεύω οτι είσαι η χαμένη αδελφή ψυχή μου τελικά.
Μα δεν μπορεί να με νιώθεις τόσο καλά καλύτερα από ότι μπορώ να με νιώσω εγω.

σμοοοοοουτς

maya είπε...

με τσαμπουκα και ευαισθησία
με λάθη και πάθος
με αγκαλιά και μοναξιά
με δύναμη και πόνο
με ευτυχία και θλίψη

καλή συνταγή έχεις artou
δεν σε φοβάμαι
φιλί γνωριμίας
χ

drunk tank είπε...

Αχ Άρτεμις, γλυκιά Άρτεμις. Ζήσε! Χόρεψε πλάι στη φωτιά που σε καίει, δεν είναι σίγουρο ότι θα σε κάψει, ποτέ δεν είναι σίγουρο αυτό. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θέλεις να χορέψεις. Πρέπει να χορέψεις, δεν πρέπει αύριο να στενοχωριέσαι που δεν το έκανες.
Κάλιο να χορέψεις κι ας καείς.
Κι αν αυτό συμβεί, θα γιάνεις, είσαι δυνατή, το ξέρω.
Και θα 'χεις πάντοτε αρκετά ζευγάρια αυτιά να σε ακούσουν. Ό,τι κι αν έχεις να τους πεις.

φιλί καληνύχτας

Μαριλένα είπε...

Eγώ πάλι που δεν θέλω να είμαι ένα ζευγάρι αυτιά, που το έχω δηλώσει πολλάκις, αλλα με βάζουν να καθήσω απέναντι τους στη βεράντα και μου τα λένε με το ζόρι;;!

Καλέ, δε θέλω ν' ακούσω τη χιλιοειπωμένη ιστορία, ποσο πια να αναλύσουμε το ανώνυμο τηλεφώνημα "ήταν ή δεν ήταν αυτός", ποσο πια να βάλουμε κάτω απο το μικροσκόπιο την παραμικρή του λεξούλα, πόσο πια να συγκρίνουμε συμπεριφορές, φτάνειιιιιιιιι!!

Σταματήστε τη γη να κατέβω.

Κι όχι μία, πολλές φορές τα 'χει πει, αλλά πάντα με καπελώνει το "καλά, άκου όμως κι αυτό".

Δεν θέλω να ειμαι ένα ζευγάρι αυτιά, όπως δεν θέλω να ειμαι συμβουλάτορας.
Θέλω να πιώ ένα φλυτζάνι καφέ βρε αδερφέ, να χαλαρώσω και να μιλήσουμε για κάτι άλλο: οχι γκομενικά αφου εχουν ήδη ειπωθεί ένα εκατομμύριο φορές.

Φιλάκι και με το συμπάθειο, αλλά έχω ακούσει τόσα πολλά, που αχ!!

γιάννης φιλιππίδης είπε...

Έτσι ονειρεύεται κανείς τους καλούς αληθινούς φίλους.
Να έρχονται στη θέση σου, όχι να σε φέρνουν με το στανιό στη δική τους. Που έτσι κι αλλιώς δεν μπορείς να βρεθείς, όταν κάτι ιδιαίτερο σε καίει να το κουβεντιάσεις. Η άνοδος, η πτώση, η επιστροφή και η επάνοδος είναι γραμμή εντελώς προσωπική, δική σου.
Οι φίλοι είναι άξιοι μόνο όταν συμπάσχουν μαζί σου.
Δάσκαλοι βρίσκονται εύκολα.

Όμορφη η σελίδα σου, θα ρχομαι να τα λέμε

fevis είπε...

Καλημέρα... Αυτές οι κουβέντες με φίλους κολλητούς λειτουργούν συνήθως αποτελεσματικότερα από την καλύτερη ψυχοθεραπεία... Άσε που εδώ, στην virtual βεράντα σου, έχεις ένα σωρό ανθρώπους που θα ακούσουν με χαρά και ενδιαφέρον τα όσα θέλεις να τους πεις χωρίς να μιλήσουν κυριολεκτικά...Γιατί, άμα θέλεις, δεν διαβάζεις καν τα σχόλια... Δική σου η βεράντα, δική σου και η απόφαση... Φιλιά...

Άγνωστη είπε...

Εμενα η πείρα πια με έχει διδάξει ότι όταν οι άνθρωποι βρίσκονται σε τέτοια ψυχολογική κατάσταση το μόνο που σου απομένει είναι να συμφωνείς και να ακους...

betty είπε...

Κοίτα, αφού μας επιτρέπεις τα σχόλια, θα υποστείς και τις κουβεντούλες μας... Αλλά έχεις δίκιο, το μόνο που χρειάζονται όλοι μας είναι κάποιος να τους ακούσει και να τους πει: "Αχ πόσο σε καταλαβαίνω! Έχεις δίκιο που νοιώθεις έτσι! Ας πιούμε λίγο καφέ της παρηγοριάς!..." Οι καλοί φίλοι(σπάνια πάνω από ένας στη ζωή μας) έχουν το χάρισμα αυτό, να σιωπούν ακούγοντάς μας λέγοντας "υπομονή". Μου έχει συμβεί και μου φάνηκε φάρμακο ισχυρότερο από τη φωνή της λογικής...
Από την άλλη, εκείνοι που μας αγαπούν με συγγένεια αίματος, είναι συνήθως η φωνή της λογικής γιατί τους βασανίζει και το συναίσθημά τους να εξαφανίσουν εκείνο που μας ταλαιπωρεί...(Σε τέτοια φάση...προτείνω κι εγώ την παρέα ενός καλού φίλου...περαστικά καλή μας artou!)

artou είπε...

Είμαι ο πιο χαρούμενος άνθρωπος σε τούτη τη γη που γρήγορα τρέχει τελικά υπάρχουν πολλά ζευγάρια αυτία να ακούσουν αυτο που έχω να πω.

Αυτή τη βδομάδα πήρα άδεια από τη δουλειά για να καταφέρω να γιατρέψω της πληγές μου και να πω την αλήθεια δεν περίμενα να βρω τόση ανταπόκριση.

Σας ευχαριστώ όλους πολύ με δακρυσμένα μάτια και θα απαντήσω σε όλους σε λίγες μέρες ...


γλυκό φιλί σε όλους και μια τεράστια αγκαλιά

GhostHunter είπε...

Συμφωνώ...
Τίποτα άλλο.

:)

kanataki είπε...

ααααααααααααααααααααααααααα


υγ δεν τα είιιιιιιιιπαααααααααααμεεεεεεεεεεε???

υγ με κάνεις και φωνάζω γρια γυναίκα

betty είπε...

Τελικά είσαι πολύ γλυκειά, στο έχει πει ο "λεγάμενος"; (δεν πιστεύω να βάλεις τα κλάματα τώρα!)...ξέχνα το...λοιπόν για πες μου και κάτι άλλο...εκτός από καφέ και τσιγάρο με τι άλλο τρέφεσαι;!Φιλιά.

Ανώνυμος είπε...

που χαθηκες κοριτσι? ελα για μια προσκληση που σε περιμενει στο σπιτι μου!!!

Μαριλένα είπε...

Πόσες φορές μπηκα κι έβρισκα τα "αυτιά";
Και ειπα "πω πω είμαι κι η μονη που δεν θέλω να ειμαι άλλο "ένα ζευγάρι αυτιά" θα μου θυμώσει και δεν θα μου ξαναμιλησει.

Αλλά κοριτσάκι μου, έχω ήδη πάνω από τριάντα χρονια που εκτελώ με πιστότητα αυτόν τον ρόλο μέχρι που ειπα "στοπ".

Χαίρομαι πολυπολύπολυπολυ που ξαναήρθες.. :))))))))