Πέμπτη 30 Αυγούστου 2007

ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΜΑΥΡΟ ΤΟΠΙΟ

Αυτή μικρή πολύ μικρή για σένα, εσύ μεγάλος αλλά πολύ μεγάλος γι αυτήν.Καί όμως βρήκατε "κάτι" ο ένας στον άλλο αυτό το κάτι που τόσο έντονα ψάχνατε και οι δυο.
Όλοι ψάχνουν να βρούνε το κοινό σας σημείο όμως κανείς δεν μπορεί να σας νιώσει ούτε καλά καλά εσείς οι ίδιοι.
Αυτή πολύ νεά γοητευμένη από την ηλικία,την εμπειρία και τη καλοσύνη σου.
Εσύ χωρτασμένος απογοητευμένος και βολεμένος στη ζωή,σε τρελάναν τα νιάτα της η γλύκα της ψυχής της και ο έρωτας στα μάτια της..
Δεν μπορείς να της προσφέρεις τίποτα και κάθε φορά που το σκέφτεσαι απλά φεύγεις να γλυτώσεις να τη σώσεις και αυτή, όμως έρχεσαι πίσω ξανά δεν μπορείς δεν θέλεις κατα βάθος να φύγεις δεν μπορείς δεν πρέπει να μείνεις...

Έτσι και τώρα ήρθες πάλι ξαφνικά ΄πρόσμενα εκεί που όλα είχαν τελέιώσει από καιρό όμως όταν κοιταχτήκατε καταλάβατε οτι τίποτα δεν έχει τελειώσει και ίσως να μην τελειώσει ποτε.Εκείνη είχε προσπαθήσει πολύ και είχε καταφέρει να σε βάλει στην άκρη δεν μπόρεσε όμως ποτέ να σε βγάλει από τη ψυχή και τη καρδιά της.Και τωρά πάλι μπροστά της να την αγαπήσεις να τη τρελάνεις να τη βασανίσεις΄πάλι από την αρχή.Θέλεις βοήθεια λες να φύγεις από κεί που είσαι δεν περνας καλά αλλά δεν μπορείς να της προσφέρεις πολλά και αυτό σε σκοτώνει.Και αυτή πάντα εκεί υπομονετικά αν σε περιμένει να γυρίσεις κάθε φορά ξέρει..
Ξέρει οτι πάντα γυρίζεις ξερεί οτι είναι η μόνη που μπορεί να σε νιώσει.Κομμάτια η ψυχή της κάθε φορα και τωρα έτσι είναι ερωτευμένη πιο πολύ και απο τη πρώτη φορά μπερδεμένη αλλά τωρα σε έχει ήδη μάθει σε έχει αγαπήσει και δεν μπορεί να ξεφύγει από τα δίχτυα σου,ίσως και να μη θέλει..
Τώρα όλοι την κοιτάνε περίεργα με λύπη νομίζοντας οτι τη κοροιδεύεις δεν μπορούν να σας νιώσουν δεν θέλουν ίσως να σας καταλάβουν.Και τώρα τι θ αφύγεις και αυτή τη φορά?Πόσο θα μπορέσεις να μέινεις δίπλα της πόσο θα παλέψει το μυαλό με τη καρδιά και ποιός θα νικήσει αυτή τη φορά.
Τώρα τίποτα δεν είναι ίδιο, αυτή τη φορά όλα είναι διαφορετικά και παράξενα και αυτή μικρή το μόνο που ξέρει να κάνει είναι να σε περιμένει και να σ αγαπάει.Να σου δίνει σώμα και ψυχή χωρίς να υπολογίζει τίποτα και κανέναν ούτε καν τον ίδιο της τoν εαυτό.Και εσυ θα φύγεις πάλι?Έτσι ξαφνικά όπως ήρθες?

"Σώσε με, θέλω να φύγω αλλά δεν μπορώ"της είπες
"Πως να σε σώσω πως μπορώ εγώ να σε βοηθήσω?Δεν μου χεις αφήσει αντοχές να παλέψω για τίποτα πια"σε κοίταγε με μάτια ματωμένα
"Διεκδίκησε με,πάλεψε για να με φέρεις κοντάσου μόνο εσύ μπορείς να με κρατήσεις εδω"
"Αν εσύ δεν θέλεις εγω τι μπορώ να κάνω?"
"Αν μ αγαπάς βοήθησε με...."

Είναι ένα μέρος μιας ιστορίας πολύ κοντινής μου που δεν είχα αντοχή να συνεχίσω τώρα όμως θα την ολοκληρώσω κάποια στιγμή......

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

δυσκολη η περιπτωση της ιστοριας σου...απ' αυτες που αφηνουν στο τελος πονο! πονο ατιμο που κανει διχαλα και πληγωνει τουλαχιστον σε δυο μεριες η και παραπανω!
...μπορω να γραφω ως αυριο, αλλα θα χασουν τα λογια την ουσια τους! μερικα πραγματα πρεπει να τα νιωσεις, να τα βιωσεις για να καταλαβεις!

betty είπε...

Κανείς μα κανείς δε μπορεί να σώσει κανένα...Εάν ο δειλός δεν έχει τα κότσια να φύγει για χάρη της αγάπης που βρήκε(δηλ.στην ουσία για το καλό του εαυτού του)τότε δεν ξέρει τι πραγματικά έχει βρει, το θεωρεί ένα απλό παυσίπονο...όποτε έχει πονοκέφαλο το παίρνει...αυτό είναι μόνο.
Όσον αφορά το ίδιο το παυσίπονο, θα έπρεπε να καταλάβει επιτέλους ότι ο μόνος που υποφέρει είναι το ίδιο το χάπι. Για συνέλθετε κορίτσια, βρείτε την αξιοπρέπεια που στοιχειωδώς έχουν όλα τα ζώα στη φύση... Έχετε δει θηλυκό ζώο να περιμένει υπομονετικά τον "καλό" της να ζευγαρώσει; Αντιθέτως, του κάνει τη ζωή μαρτύριο μέχρι να την "κατακτήσει". Οι γυναίκες γιατί συμπεριφέρονται αντίστροφα από τη λογική και τους νόμους της φύσης; Καταλαβαίνω αλλά δεν συμπονώ, το λέω...

Άγνωστη είπε...

Με κάλυψε πλήρως η betty...

"Κανεις μα κανεις δε μπορεί να σώσει κανένα"


καλη βδομαδα..
φιλια

artou είπε...

Κορίτσια συμφωνώ με όλες σας αλλά δεν ξέρω πως είναι όταν το ζεις από μεσα είναι άραγε τόσο εύκολο να τα καταλάβεις όλα αυτά ή τα βλέπεις όταν είναι πια αργά και γιατί να μην τα καταλαβαίνεις από την αρχή αλλά όταν η κατάσταση σε έχει κάνει χώμα?
Γνώμες μαζεύω και η συνέχεια της "ιστορίας" είναι ακόμα πιο περίεργη..

betty είπε...

Ωραία μας τα λες και μας εξάπτεις και την περιέργεια για αυτό το περίεργο ον που λέγεται γυναίκα...και πολύ μπερδεύεται γιατί δεν της έμαθαν από μικρή ηλικία να αγαπά με μέτρο την αξιοπρέπειά της...το μαθαίνει όμως στην πράξη κι αυτό είναι ευτύχημα!